Τα χίλια πρόσωπα (της εκμετάλλευσης) του Κώστα Γιαννίκου

Προς την κυβέρνηση, τα κόμματα, τους βουλευτές,

τις κρατικές και τις δικαστικές αρχές

Εκατόν σαράντα εργαζόμενοι στην εταιρεία Bestend βρισκόμαστε από τις αρχές Ιανουαρίου σε απεργιακή κινητοποίηση. Ζητούμε καταβολή δεδουλευμένων που η εταιρεία μάς οφείλει από τον Οκτώβριο. Σε αρκετούς από μας οφείλονται ακόμη περισσότερα.

Η εταιρεία, της οποίας πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος είναι ο κ. Κώστας Γιαννίκος, εκδίδει την εφημερίδα «Ο Κόσμος του Επενδυτή» και τα περιοδικά TIVO, Informer και Δίφωνο. Η ιδιοκτησία ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε διαπραγμάτευση με υποψήφιους επενδυτές για τη μεταβίβαση της εφημερίδας. Αν η διαπραγμάτευση δεν τελεσφορήσει, υποστηρίζει, δεν βλέπει άλλη εναλλακτική πλην της πτώχευσης.

Εν ολίγοις, η ιδιοκτησία μάς διαμηνύει εμμέσως πλην σαφώς ότι η ίδια δεν πρόκειται να καταβάλει τις οφειλόμενες αμοιβές, ούτε τις αποζημιώσεις σε περίπτωση λουκέτου, εκτός αν, ως από μηχανής θεός, κάποιος επενδυτής προθυμοποιηθεί να αναλάβει αυτά τα κόστη.

Εμείς απαντούμε με κάθε νόμιμο μέσο που έχουμε στη διάθεσή μας, προσπαθώντας να διασφαλίσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Γνωρίζουμε πως η ιστορία μας δεν έχει κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο. Εκατοντάδες επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα τελούν σε στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους, σε μια κατάσταση οιονεί ή και κανονικής πτώχευσης.

Σ’ αυτό το τσουνάμι επιχειρηματικών πτωχεύσεων δύσκολα ξεχωρίζει κανείς πού αρχίζουν τα αποτελέσματα της καταστροφικής ύφεσης που διατρέχει όλη την οικονομία και πού ξεκινά η δολιότητα των επιχειρηματιών, που βρίσκουν ευκαιρία να «κάνουν ταμείο» και να εγκαταλείψουν τις επιχειρήσεις τους, με τους εργαζόμενους ομήρους.

Ωστόσο, γνωρίζετε καλά ότι το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις κατάρρευσης στα ΜΜΕ. Και γνωρίζετε επίσης καλά ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης που μας οφείλει τα δεδουλευμένα και ρισκάρει το κλείσιμο μιας ακόμη εφημερίδας και τριών περιοδικών, πρωταγωνιστεί εδώ και μήνες σε ένα ακόμη «κανόνι» στα ΜΜΕ, ίσως το πιο ηχηρό: στην υπόθεση του Alter, με 700 σχεδόν εργαζόμενους απλήρωτους και σε επίσχεση εδώ και πολλούς μήνες.

Ο κ. Κ. Γιαννίκος, μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος και του Alter, πρωταγωνίστησε κι εκεί, μαζί με τους συνεταίρους του, σε ένα αντίστοιχο σενάριο με απλήρωτους εργαζόμενους, προσφυγή στο άρθρο 99, διαπραγματεύσεις με επενδυτές φαντάσματα και απειλές για οριστική πτώχευση της επιχείρησης.

Τώρα, με την αλλαγή του Δ.Σ. στην εταιρεία «Ελεύθερη Τηλεόραση», κατάφερε να φύγει από το πρώτο πλάνο αυτής της κρίσης.

Την ίδια περίπου περίοδο, εξαφανίστηκε μαγικά από ένα άλλο απόκτημα της μικρής επιχειρηματικής του αυτοκρατορίας, τις 10 θεατρικές σκηνές της εταιρείας του «Ελληνικής Θεαμάτων» που μεταβιβάστηκαν σε άλλη εταιρεία, τη «Συμμετοχική Επενδυτική Θεαμάτων», η οποία ανήκει και εκπροσωπείται από στενότατο συγγενή της δικηγόρου του Κ. Γιαννίκου και μέχρι πρότινος του Alter, η οποία είχε διατελέσει και μέλος διοικητικών συμβουλίων και άλλων εταιρειών του.

Καθώς, λοιπόν, ο Κ. Γιαννίκος «αποσύρεται» από άλλες «βάσεις» του επιχειρηματικού ομίλου, φαίνεται να περιορίζεται στο ορμητήριό του, την εκδοτική επιχείρηση Modern Times, γνωστή από τις «τριγωνικές συναλλαγές» πώλησης οπτικοακουστικού υλικού στο Alter, υλικού που προηγουμένως αγοραζόταν από offshore με έδρα την Κύπρο.

Ανάλογες «τριγωνικές συναλλαγές» πραγματοποιούσε η Modern Times του Κ. Γιαννίκου και με την Bestend, στην οποία πωλούσε οπτικοακουστικό υλικό που διετίθετο ως προσφορά στα έντυπα της εταιρείας, την εφημερίδα και τα περιοδικά.

Φυσικά, δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. Οι ιστορίες αυτές όπως και άλλες είναι γνωστές, πολλές έχουν δει το φως της δημοσιότητας και, εξ όσων γνωρίζουμε, ήδη απασχολούν τις εισαγγελικές αρχές.

Ωστόσο, καθώς εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε ο τελευταίος κρίκος αυτής της αλυσίδας, εκφράζουμε τους φόβους μας ότι το αίτημά μας για ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ -και το να μην πληρώνεσαι για δουλειά που έχεις παράσχει είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ- θα πνιγεί σε έναν κυκεώνα στοιχείων, ερευνών και νομικών ταχυδακτυλουργιών, όπου εμπλέκονται ιδιωτικά και δημόσια συμφέροντα.

Κι όμως, το δημόσιο συμφέρον (η καταβολή των φόρων και εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία), τα ιδιωτικά συμφέροντα (για παράδειγμα, τα συμφέροντα των μετόχων των τραπεζών που έχουν διαθέσει επισφαλή δάνεια σε εταιρείες του κ. Γιαννίκου) και το δικό μας συμφέρον, να πληρωθούμε για τη δουλειά μας και να διασώσουμε τις θέσεις εργασίας μας, είναι στην πραγματικότητα αλληλένδετα.

Κι είναι υποχρέωση της κυβέρνησης, των κρατικών αρχών, της Βουλής, της Δικαιοσύνης να τα διαχειριστούν με δίκαιο και διαφανή τρόπο. Σε τελευταία ανάλυση είναι υπόθεση δημοσίου συμφέροντος να ερευνήσουν οι αρμόδιες αρχές πώς διαχειρίζεται ένας επιχειρηματίας χρήματα που δεν είναι πάντα δικά του. Είναι των πιστωτών του, του κράτους (ως φόροι, εισφορές ή ως έσοδα από κρατική διαφήμιση), των απλήρωτων υπαλλήλων του, αλλά και των χιλιάδων πελατών του, που είναι τελικά οι φορολογούμενοι πολίτες. Από την άποψη αυτή, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας ο διαφανής, σε βάθος διαχειριστικός έλεγχος των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του κ. Γιαννίκου. Αλλά και κάθε επιχειρηματικού ομίλου που οδηγεί τις επιχειρήσεις σε κατάσταση πτώχευσης – χωρίς απαραίτητα να γίνεται και ο ίδιος φτωχός…

Η υποχρέωση διαχειριστικού ελέγχου, άλλωστε, παίρνει ακόμη πιο επείγοντα χαρακτήρα με δεδομένο ότι από δημόσιο βήμα, μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου είχε καταγγείλει ως ύποπτη τη δανειοδότηση υπερχρεωμένου τηλεοπτικού καναλιού, φωτογραφίζοντας το Alter. Ως γνωστόν, με βάση αυτή τη δημόσια καταγγελία ο οικονομικός εισαγγελέας κ. Πεπόνης είχε διατάξει τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για το ενδεχόμενο διάπραξης του αδικήματος της απιστίας από τις διοικήσεις των τραπεζών που ενέκριναν τα δάνεια.

Φοβούμαστε ότι αυτό δεν είναι το μόνο ζήτημα που πρέπει να ερευνήσει η Δικαιοσύνη, οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, τα κόμματα και οι βουλευτές.

Κι εμείς, υποχρεούμαστε και δικαιούμαστε να διατυπώσουμε μερικά πρόσθετα ερωτήματα προς κάθε αρμόδια αρχή:

Πρώτον, αναρωτιόμαστε ποια είναι η συνέχεια της δημόσιας καταγγελίας που έκανε ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ για τον υπό έλεγχο δανεισμό στο υπερχρεωμένο Alter. Ποια συνέχεια έδωσαν οι βουλευτές τού -κυβερνώντος ακόμη- κόμματος ΠΑΣΟΚ, με ερωτήσεις και έρευνα; Γιατί ακολούθησε τρίμηνη «σιγή ασυρμάτου»; Και τι έχει αποδώσει μέχρι στιγμής η εισαγγελική έρευνα για την ίδια υπόθεση;

Δεύτερον, έχουν επεκτείνει οι αρμόδιες δικαστικές αρχές την έρευνά τους και σε δανειοδοτήσεις προς άλλες εταιρείες συμφερόντων Κ. Γιαννίκου και μάλιστα από ανάλογη σύνθεση πιστωτών (τραπεζών);

Με ποιες εγγυήσεις δόθηκαν δάνεια 23 εκατ. ευρώ στην Bestend, όπως προκύπτει από τον ισολογισμό της εταιρείας το 2010;

Η αύξηση κεφαλαίου κατά 8 εκατ. ευρώ που πραγματοποίησε η εταιρεία στις 25/7/2011 προήλθε επίσης από δάνειο; Και αν ναι, με ποιους όρους χορηγήθηκε νέο δάνειο 8 εκατ. ευρώ το 2011 ύστερα από το δάνειο των 23 εκατ. ευρώ το 2010;

Τρίτον, με ποιες εξασφαλίσεις χορηγήθηκαν αυτά τα δάνεια, όταν το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας είναι 2,3 εκατ. ευρώ;

Τέταρτον, με βάση τον ισολογισμό της εταιρείας με τα 23 εκατ. ευρώ του δανείου του 2010 η εταιρεία θα μπορούσε να καλύψει τις δαπάνες της για 7 χρόνια ακόμη και με μηδενικά έσοδα. Οι συντάκτες και οι τεχνικοί της εταιρείας γνωρίζουμε ότι όχι μόνο δεν έγιναν επενδύσεις σε αυτό το διάστημα σε υλική υποδομή ή ανθρώπινο δυναμικό αλλά αντίθετα έγιναν περικοπές μισθολογικού κόστους (απολύσεις και μειώσεις μισθών). Πώς λοιπόν ο κ. Γιαννίκος ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να εξοφλήσει τις οφειλές του προς τους εργαζόμενους της επιχείρησής του;

Πέμπτον, θα πρέπει να ελεγχθεί το ενδεχόμενο «παρατυπιών» στις τριγωνικές συναλλαγές μεταξύ εταιρειών συμφερόντων του ίδιου επιχειρηματία που εμφανίζονται ως διαδοχικοί αγοραστές και πωλητές οπτικοακουστικών και άλλων προϊόντων τα οποία, όπως γλαφυρά έχουν περιγράψει δημοσιεύματα του Τύπου και τηλεοπτικές εκπομπές, στη διαδρομή τους υπερτιμολογούνταν μαγικά. Ποια λογική αγοράς επιτρέπει και νομιμοποιεί έναν επιχειρηματία να αγοράζει μέσω της μιας του επιχείρησης ένα προϊόν στην τιμή των 10 λεπτών και να το χρεώνει στην άλλη του επιχείρηση στο δεκαπλάσιο, όπως έχει ακουστεί;

Έκτον, θα ελεγχθεί ο Κ. Γιαννίκος για τις οφειλές ύψους σχεδόν 1 εκατ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία μόνο για την Bestend; Θα εφαρμοστεί ο νόμος που θεωρεί τη μη καταβολή εισφορών υπεξαίρεση;

Θα ελεγχθεί από τις αρμόδιες για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας αρχές για το γεγονός ότι έχει κηρύξει στάση πληρωμών στους εργαζόμενους όλων των επιχειρήσεών του;

Έβδομον, ποιες είναι οι αρμόδιες αρχές που θα ελέγξουν τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του επιχειρηματία, που αλλάζει διαρκώς τις μετοχικές συνθέσεις των εταιρειών του στις οποίες εμφανίζονται κι εξαφανίζονται υπεράκτιες εταιρείες με εξωτικά ονόματα και αδιαφανές ιδιοκτησιακό καθεστώς;

Ποιο είναι σήμερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Bestend; Ποια είναι η σχέση της με την εταιρεία «Κίνησις Ήχου και Εικόνας», συμφερόντων Κ. Γιαννίκου, που εμφανίζεται ως εκδότρια του λαθραίου τηλεοπτικού περιοδικού TIVI το οποίο κυκλοφόρησε για να παρακαμφθεί η απεργία μας;

Όγδοον, είναι αξιόπιστοι οι έλεγχοι των ισολογισμών των εταιρειών Κ. Γιαννίκου; Πώς αιτιολογούνται οι τεράστιες ζημιές που καταγράφονται σήμερα έπειτα από χρόνια θεαματικής κερδοφορίας; Πού επενδύθηκαν τα κέρδη των προηγούμενων χρήσεων; Γιατί οι υποχρεώσεις δημοσιότητας των λογιστικών στοιχείων μιας εταιρείας να μετατρέπονται σε ταχυδακτυλουργικά τρικ των επιχειρηματιών για να εξαφανίσουν κέρδη και έσοδα;

Ένατον, είναι νόμιμο και αποδεκτό μια επιχείρηση να εκχωρεί τα έσοδα από τα προϊόντα της, τις εκδόσεις της, σε άλλη εταιρεία του ίδιου επιχειρηματία, τη στιγμή που είναι απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και οι ασφαλιστικές τους εισφορές; Και έναντι ποιου ανταλλάγματος δίνεται αυτή η εκχώρηση;

Δέκατον, ποια κρατική αρχή θα ελέγξει το φαινόμενο ενός επιχειρηματία που εμφανίζει σχεδόν όλες του τις επιχειρήσεις στα πρόθυρα πτώχευσης, αφού προηγουμένως έχει φροντίσει να απογυμνώσει τις ίδιες -αλλά και τον εαυτό του- από κάθε περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε να διασφαλίσει στοιχειωδώς τους απλήρωτους εργαζόμενους;

Ενδέκατον, 700 εργαζόμενοι στο Alter, 140 στη Bestend, 120 στη Modern Times κι ένας απροσδιόριστος ακόμη αριθμός ανθρώπων που εργάζονται στους τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς και στις επτά (!) δισκογραφικές εταιρείες συμφερόντων του κ. Κ. Γιαννίκου βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, απλήρωτοι, με παράνομα πετσοκομμένους μισθούς, υποψήφιοι άνεργοι, με κίνδυνο να χάσουν τις αποζημιώσεις ή ακόμη και το δικαίωμα επιδόματος ανεργίας, μέσω μεθοδεύσεων δολίων πτωχεύσεων.

Τι είδους δικαίωση προβλέπει γι’ αυτούς η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ που με τόσο πάθος υπερασπίζουν οι κρατικές αρχές όταν μας ζητούν να πληρώσουμε αγόγγυστα φόρους και λογαριασμούς; Πώς θα τους πληρώσουμε όταν για τρίτο μήνα ακροβατούμε στο όριο της επιβίωσης;

Ακούει κανείς; Αν ακούει, είμαστε εδώ για να τον διαφωτίσουμε…