Σε ρηχά νερά κινήθηκε, λοιπόν, η χθεσινή απεργιακή κινητοποίηση (2 Απρίλη) στο κέντρο της Αθήνας. Περίπου 15.000 άνθρωποι πορεύτηκαν από το Πεδίο του Άρεως (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) και το Μουσείο (λοιπά σωματεία, οργανώσεις και ανένταχτοι) προς τη Βουλή. Για το ΠΑΜΕ, πέρα από το η συμμετοχή του κόσμου ήταν αρκετά μεγάλη (περίπου 15.000) δεν έχουμε περαιτέρω εικόνα αφού επέλεξε ακόμα μια φορά να κάνει ξεχωριστή πορεία. Η έλλειψη δυναμικής και έντασης, καθώς και η ηλιόλουστη μέρα έκαναν κάποιους εργαζόμενους να πιστέψουν πως πολλοί άνθρωποι αποφάσισαν να κάνουν έναν μαζικό περίπατο. Θετικό, παρόλα αυτά στοιχείο αποτελεί η παρουσία πολλών πανό από ταξικά/κλαδικά πρωτοβάθμια σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων. Αρχίζει έτσι έστω και ισχνά, το στοιχείο της αυτοοργάνωσης και της αντίθεσης στον συμβιβασμένο συνδικαλισμό, να κάνει την εμφάνισή του στους εργασιακούς χώρους.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, λοιπόν, κάποια πράγματα αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς.
Προς δικαίωση ο αγώνας των εργαζομένων καθαριστριών/ων στον ΗΣΑΠ
Και πραγματικά αν οι χτεσινές δεσμεύσεις της εργοδοσίας του ΗΣΑΠ πραγματοποιηθούν, τότε θα πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες νίκες, ενός γνήσια οριζόντιου ταξικού αγώνα, τα τελευταία (πολλά) χρόνια.
Τον αγώνα της ΠΕΚΟΠ και της «Πρωτοβουλίας 93 πρωτοβάθμιων σωματείων» στις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία, ενίσχυσαν αρκετοί αλληλέγγυοι, καθώς και το μπλοκ της ΑΚ, οι οποίοι παρέκλιναν από την προκαθορισμένη πορεία (Βουλή) και κατευθύνθηκαν στα γραφεία του ΗΣΑΠ στην Αθηνάς. Οι αρκετοί μπάτσοι που «φύλαγαν» το χώρο, δεν κατάφεραν να αναγκάσουν τους συγκεντρωμένους να αποχωρήσουν, παρά μόνο όταν ανακοινώθηκε η τελική συμφωνία. Στο πνεύμα της αλληλεγγύης κινήθηκε και η επίθεση νωρίτερα σε γραφεία υπεργολαβικών εταιριών στην οδό Μάρνη. Μετά την επίθεση, προς το σημείο κινήθηκε ομάδα μηχανόβιων γουρουνιών, που όμως δεν κατάφερε να προσεγγίσει λόγω της παρουσίας διαδηλωτών.
Έτσι, η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα από τους μπράβους της εργοδοσίας, έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που διακαώς επιθυμούσε. Τα οξυμένα (λόγω και του Δεκέμβρη) κοινωνικά./ταξικά αντανακλαστικά χιλιάδων αλληλέγγυων, ο επίμονος αγώνας των μελών της ΠΕΚΟΠ και συναδελφισσών/ων της Κωνσταντίνας παρά τις όποιες απειλές ακόμα και για τη ζωή τους, η αυθόρμητη και από τα κάτω οργάνωση τόσων πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων (93) και ο ανυποχώρητος ταξικός αγώνας όλων των παραπάνω, αποδεικνύουν σε όλους μας ότι εάν οι αγώνες είναι ριζοσπαστικοί, επίμονοι, ακηδεμόνευτοι και ειλικρινείς, τότε οι κάθε λογής εργοδότες θα μας βλέπουν ως εφιάλτες στον ύπνο τους.
Το αυτοοργανωμένο ριζοσπαστικό μπλοκ της «Συνέλευσης εργαζομένων-ανέργων-φοιτητών το χώρο των ΜΜΕ»
Όπως είχε αποφασίσει και προαναγγείλει η «Συνέλευσή» μας πορεύτηκε οργανωμένα με δικό της μπλοκ, μαζί με άλλα σωματεία εργαζομένων και παρατάξεις που υπάρχουν στο χώρο των ΜΜΕ (ΕΦΕ, ΕΤΙΤΑ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΠΟΕΣΥ, Financial Crimes κ.α.). Το μπλοκ, που αριθμούσε γύρω στα 100 άτομα ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας, φωνάζοντας ταξικά και αντικατασταλτικά συνθήματα, στραμμένα ενάντια στην εργοδοσία, στον ξεπουλημένο συνδικαλισμό και τις κατασταλτικές δυνάμεις και υπέρ του ακηδεμόνευτου, αυτοοργανωμένου ταξικού αγώνα. Παρότι αρχικά στο μπλοκ συμμετείχε κυρίως το σώμα της συνέλευσης, στη συνέχεια προσεγγίστηκε από αρκετούς διαδηλωτές, εργαζόμενους στα ΜΜΕ και μη.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης και της πορείας μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια. Στο Σύνταγμα, όπου και διαλύθηκαν τα υπόλοιπα μπλοκ του «χώρου», το μπλοκ της «Συνέλευσης» αποφάσισε να συνεχίσει και να κατευθυνθεί προς τον «Ναό», το κτίριο της ΕΣΗΕΑ. Αφού η Βουκουρεστίου δονήθηκε από συνθήματα ταξικού μίσους, η εμφάνισή μας στην Ακαδημίας, συνοδευόμενη από το σύνθημα «αλήτες λέρες εργατοπατέρες», ανάγκασε τους φύλακες του κτιρίου να τρέχουν πανικόβλητοι και για ακόμα μία φορά να κατεβάζουν τα ρολά. Για να μη κουράζουν τους υπαλλήλους τους (δυνάμει ταξικά αδέρφια μας), οφείλουμε να πούμε στα αφεντικά τους ότι όταν επιλέξουμε να ξανά -καταλάβουμε το κτίριο, δε θα ξέρουν καν από πού μπήκαμε.
Έπειτα, λοιπόν, από την παρέμβαση αυτή, ενάντια στους χειρότερους των χειροτέρων συνδικαλιστών που έχει βγάλει το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα, το μπλοκ επέστρεψε στην Πανεπιστημίου και διαλύθηκε στα Προπύλαια.
Τα συμπεράσματα από την πρώτη απόπειρα καθόδου μας με οργανωμένο μπλοκ σε πορεία, δε θα μπορούσαν παρά να χαρακτηριστούν θετικά, τόσο λόγω μαζικότητας και δυναμικής, όσο και από άποψη οργάνωσης και παρεμβατικότητας.
Όσο για μας, συνεχίζουμε τον αγώνα μας αδιαμεσολάβητα, οριζόντια και αυτοοργανωμένα. Συνέλευση αυτή την Τρίτη (7 Απρίλη), όπως και κάθε Τρίτη στις 20.00, στο κτίριο των ΕΜΜΕ, στην Καλαμιώτου 2.
Υ.Γ. την επόμενη φορά που κάποιος «συνδικαλιστής» θα θελήσει να διατηρήσει τους τοίχους αυτής της πόλης καθαρούς από συνθήματα, ας μην είναι τόσο σίγουρος ότι θα υπάρξει αυτοσυγκράτηση…
Αργότερα θα ανέβουν τα τρικάκια που πετάχτηκαν στην πορεία καθώς και φωτογραφίες