Δούρειος Ίππος εντός των τειχών

Μια εβδομάδα έχει περάσει μετά την πραξικοπηματική απόφαση-διαταγή της κυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Από τη στιγμή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κεδίκογλου ανακοίνωσε σε ένα απόγευμα ότι 2.656 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των απολυμένων στον κλάδο των ΜΜΕ, του 1,3 εκατομμυρίου των ανέργων του μνημονίου, το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής κατακλύστηκε από χιλιάδες κόσμου: εργαζόμενοι στη βιομηχανία των ΜΜΕ, σωματεία από εκατοντάδες κλάδους, συνελεύσεις γειτονιάς, αλληλέγγυοι πολίτες έδωσαν δυναμικό παρών πρωί-βράδυ διαμορφώνοντας ένα σκηνικό διεκδίκησης, πίεσης και αντίστασης που είχαμε αρκετό καιρό να δούμε στη μνημονιακή Ελλάδα. 

 Κι ενώ τη Δευτέρα 17 Ιούνη όλος ο κόσμος κρεμόταν απ τα χείλη της σύγχρονης Πυθίας (Συμβούλιο της Επικρατείας) για το χρησμό της σχετικά με το ζήτημα, τις προηγούμενες μέρες είχαμε βιώσει μερικές μοναδικές στιγμές όσοι από τους εργαζομένους ανέργους και φοιτητές του κλάδου βρεθήκαμε στο ραδιομέγαρο. Είδαμε μια απεργία του κλάδου στην οποία κατορθώθηκε (!) να κυκλοφορήσουν όλες οι φυλλάδες-σακούλες των μεγαλοεκδοτών. Είδαμε τους εργατοπατέρες της χώρας να κάνουν γαργάρα τις μεγαλοστομίες τους και να μην κάνουν ούτε ένα κουτσό βήμα προς τα εμπρός, προς μια γενική απεργία η οποία θα κλιμάκωνε την αντίδραση που υπήρξε με αφορμή την ΕΡΤ, αλλά με βαθύτερη αιτία τα τρία αυτά χρόνια του μνημονίου και την κατακρεούργηση και απονεύρωση της κοινωνίας. Τέλος, είδαμε πανηγύρια και ζητωκραυγές για μια απόφαση η οποία ουσιαστικά καταδικάζει τους 2.656 εργαζόμενους την ΕΡΤ και αποτελεί τον Δούρειο Ίππο κράτους και κεφαλαίου στον πόλεμο που έχουν ανοίξει ενάντια στην εργατική τάξη, ενάντια στην κοινωνία. 

Γιατί, μετά τα πραξικοπήματα, τι πιο ωραίο από την επαναφορά της «δημοκρατικής νομιμότητας»; Τι πιο ωραίο από την εκπλήρωση των στόχων περί αποκατάστασης της «δημοκρατίας» και αναστήλωσης του «συμβόλου της ΕΡΤ» (χάριν της ομογένειας, του εκκλησιάσματος, του λαού στα χωριά, κ.ο.κ.), όπως ακουγόταν χωρίς διακοπή επί μία εβδομάδα, με τις χιλιάδες απολύσεις να έχουν περάσει στο παρασκήνιο των διεκδικήσεων; Αυτός ο Δούρειος Ίππος, λοιπόν, κατασκευάστηκε τη Δευτέρα 17/6 και ανακοινώθηκε στις 9μισι το βράδυ από τα ΜΜΕ. Μες στο ξύλινο αλογάκι του προέδρου του ΣτΕ υπάρχουν βαθύτερες και σκληρότερες αναγνώσεις από την απλή άρση του «μαύρου» στις οθόνες των τηλεοράσεων. Μη αίροντας το άρθρο 1, μιλώντας μονάχα για το ραδιοτηλεοπτικό πεδίο και αφήνοντας έξω μουσικά σύνολα και ραδιοτηλεόραση, και εντέλει προοικονομώντας τη δημιουργία του νέου φορέα που τη Δευτέρα το πρωί εξέπεμψε πειρατικά, η απόφαση αυτή, την οποία κομματικοί πανηγυρτζήδες εκατέρωθεν έσπευσαν να υιοθετήσουν, ανοίγει το δρόμο σε κράτος και κεφάλαιο να συνεχίσουν την εκκαθάριση των τελευταίων ετών. Ο πρόεδρος του ΣτΕ ξεπλένει τον πραξικοπηματία πρωθυπουργό, λέγοντας του ουσιαστικά ότι καλώς συνεχίζει να διαφεντεύει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, απλώς οφείλει στο μέλλον να προσέχει στη διατύπωση και την εφαρμογή τους. 

Και για να μιλήσουμε καθαρότερα. Τίποτα δεν «δικαιώθηκε» με την απόφαση του ΣτΕ. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ παραμένουν απολυμένοι. Η νέα διοίκηση είναι ελεύθερη να πράξει όπως επιθυμεί προκειμένου να εκκαθαρίσει τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Η ΕΡΤ Α.Ε. παύει να υπάρχει: αυτό σημαίνει ότι το ψηφιακό σήμα θα ελεγχθεί εντέλει από τους μεγαλοκαναλάρχες, χωρίς δυνατότητα άλλης αντιπρότασης. Τέλος, γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτό που ακολουθεί είναι η μαζική εκκαθάριση. Μετά την ΕΡΤ, το «κάστρο» που αλώθηκε, σειρά έχουν πολλά μικρότερα «οχυρά», δημόσιοι οργανισμοί και ΔΕΚΟ των οποίων ο χρόνος ζωής έληξε τη Δευτέρα (αυτή η μέρα της υποτιθέμενης κυβερνητικής «τρικυμίας» είδε χαρακτηριστικά το κλείσιμο 5 νοσοκομείων και 200 δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων). Ειδικοί διαχειριστές και έκτακτα ΔΣ θα είναι το νέο μέσο της πυγμής. Και αυτό, με απόφαση ΣτΕ. 

 Ας γκρεμίσουμε λοιπόν τις όποιες αυταπάτες μάς εμποδίζουν να δούμε καθαρά το δάσος. Με την απόφαση του ΣτΕ αφενός δόθηκε μια πρώτη «διέξοδος» στην υφιστάμενη πολιτική κρίση και αφετέρου επιχειρήθηκε να εκτονωθεί «συμβολικά» («η δημοκρατία νίκησε!») η γενικευμένη αντίδραση που είχε ξεσπάσει με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ. Τα κόλπα κυβερνητικών και παρατρεχάμενων είναι γνωστά κάθε φορά που ξεκινά μια δυναμική εργατική αντίσταση με εμφανείς τάσεις εξάπλωσης και με τον κίνδυνο (γι’ αυτούς) να ξεφύγει από τον έλεγχο των εργοδοτικών σωματείων και των κομμάτων που, επιδιώκοντας να εισπράξουν (προ)εκλογικά οφέλη, συνωστίζονται μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα των απεργών για ένα καλύτερο πλάνο με τα ξεφτισμένα σημαιάκια τους.