Καθυστερήσεις μισθών έως και 5 μήνες, εμπαιγμός και διαρκής ανασφάλεια, είναι οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην εφημερίδα «Αυριανή», ιδιοκτησίας Γ. Κουρή. Ως απάντηση στις συνθήκες αυτές και μέσα από την πίεση των εργαζομένων, η ΕΣΗΕΑ κήρυξε 48ωρη απεργία στην εφημερίδα για τις 18-20 Μάρτη.
Γεγονός γνώριμο, το ότι η ΕΣΗΕΑ κηρύσσει απεργία δεν σημαίνει ότι φροντίζει για την επιτυχή έκβασή της. Το αντίθετο, άφησε για ακόμα μία φορά την απεργία στις τύχες και τις ορέξεις του εργοδότη Κουρή, γνωστός από παλιά για τις τρομοκρατικές του μεθόδους ώστε να σπάει απεργίες και να κυκλοφορεί απεργοσπαστικά φύλλα με τη χρησιμοποίηση σεκιούριτι, μπράβων και μπάτσων.
Όταν γύρω στις 21.30 το βράδυ της Παρασκευής φτάσαμε στις εγκαταστάσεις του Κουρή στον Ταύρο, αυτό που αντικρίσαμε ήταν η απαισιοδοξία των λιγοστών αλλά αποφασισμένων εργαζομένων, που φοβούνταν ότι τα απεργοσπαστικά φύλλα του Σαββάτου και της Κυριακής θα κυκλοφορούσαν κανονικά. Το σενάριο αυτό το ενίσχυε η πλήρης εγκατάλειψη της απεργίας από μεριάς ΕΣΗΕΑ.
Και όμως, η παρουσία λιγότερων από 20 αλληλέγγυων, άλλαξε άρδην του συσχετισμούς. Συγκεκριμένα στο σημείο βρέθηκαν, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων από τον Alpha, το Star και το Goal, μέλη των Financial Crimes και αρκετά μέλη της συνέλευσής μας. Αργότερα κατέφθασαν, ο συνταξιούχος από το 2002 (!!!) Χ. Κυρίτσης και ο Π. Ράμος, μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.
Τα στοιχειώδη μέσα περιφρούρησης που φρόντισαν να έχουν μαζί τους τα μέλη της συνέλευσής μας ήταν ικανά να περιορίσουν την «αυθάδεια» των πολυπληθών σεκιούριτι/μπράβων που είχε παρατάξει η εργοδοσία. Ταυτόχρονα, με πρωτοβουλία των εργαζομένων τοποθετήθηκαν κάδοι στους κάθετους δρόμους που απέτρεπαν την προσέγγιση των φορτηγών. Το ρόλο του «διαπραγματευτή» με την περιφρούρηση έπαιζε ο διευθυντής του «Φιλάθλου», Κολοκοτρώνης, που απαιτούσε προκλητικά να φύγουν οι συγκεντρωμένοι από το δρόμο για να μπει στα φορτηγά ο «Φίλαθλος», δίνοντας την υπόσχεση ότι η «Αυριανή» δεν θα φύγει. Τελικά αποφασίστηκε, τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, να ελέγχουν το κάθε πακέτο ξεχωριστά, όπως και έγινε.
Τα ξημερώματα του Σαββάτου, μετά την αποχώρηση αρκετών εκ των αλληλέγγυων, η εργοδοσία επιχείρησε εκ νέου να διανέμει τα τυπωμένα φύλλα της Αυριανής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μικροσυμπλοκές των σεκιούριτι με τους παρευρισκόμενους εργαζόμενους. Μάλιστα, λόγω της επίθεσης που δέχθηκε ο Χ. Κυρίτσης, ο οδηγός του φορτηγού, προς τιμήν του, αποχώρησε χωρίς τα απεργοσπαστικά φύλλα.
Το Σάββατο, η περιφρούρηση συνεχίστηκε με μικρότερες εντάσεις και αγωνία για τους εργαζόμενους και με την εκ των υστέρων παρέλαση πλήθους μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.
Συμπερασματικά, για τις επόμενες απεργίες:
– Καμία εμπιστοσύνη στους εργατοπατέρες, που για πολλοστή φορά απέδειξαν το πόσο τους ενδιαφέρει η επιτυχής έκβαση μιας απεργίας.
– Μια κηρυγμένη απεργία από τους εργατοπατέρες, αλλά μη οργανωμένη από τους ίδιους τους εργαζόμενους, μπορεί εύκολα να σπάσει.
– Η έμπρακτη οργάνωση της περιφρούρησης, ακόμα κι από μικρό αλλά αποφασισμένο αριθμό απεργών-αλληλέγγυων, είναι ικανή να αποτρέψει την απεργοσπασία.
– Η ανταπόκριση και η αλληλεγγύη σε καλέσματα συναδέλφων πρέπει να είναι άμεση στους δρόμους και να μην αφήνεται στις καλένδες επαναστατικών λογυδρίων στις αίθουσες συνεδριάσεων