Νέα ήθη από το νεόκοπο αριστερό Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, αλλά και από τους συνδικαλιστές του Διασωματειακού των συνεργαζόμενων Ενώσεων στον χώρο του Τύπου. Μετά από εισήγηση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη, αποφασίστηκε από το Διασωματειακό να πραγματοποιηθεί απεργία στα ΜΜΕ μια μέρα πριν από την πανεργατική απεργία, δηλαδή στις 18/10, και το ωραίο είναι ότι αυτό βαφτίστηκε ως «συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της 19/10».
Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να συρθούμε, μετά από πολύ καιρό, στο δρόμο αποκομμένοι από τα υπόλοιπα κομμάτια των εργαζομένων στα οποία και ανήκουμε, μόνοι μας, εγκλωβισμένοι στις επιλογές των συνδικαλιστών που, μέχρι σήμερα, δεν κατάφεραν την παραμικρή νίκη απέναντι στην σφοδρή εργοδοτική επίθεση που δεχόμαστε.
Δίχως να έχουν καταφέρει να οργανώσουν έστω και μια αξιοπρεπή μάχη, απόντες στις περισσότερες των περιπτώσεων του πρόσφατου και τωρινού μακελειού που διαδραματίστηκε και συνεχίζει να εξελίσσεται σε όλα τα μαγαζιά, μας καλούν να εγκλωβιστούμε περαιτέρω στην απομόνωση του κλάδου, πιθανότατα κάνοντας μια βόλτα μερικών μέτρων ως ψωριάρηδες, που θα την αποκαλέσουν πορεία.
Την ίδια στιγμή που το νέο αριστερό Δ.Σ., εκτός του ότι έχει στήσει μια βιομηχανία παραγωγής καταγγελτικών κειμένων για την εργοδοτική αυθαιρεσία, δείχνει ανίκανο να κηρύξει μια δυναμική απεργία. Που, ο πρόεδρος Τρίμης μας μαθαίνει «άλλα κόλπα» όταν προτείνει «νομικό ακτιβισμό», μα, όχι αγώνα στους δρόμους. Που οραματίζεται «να δούμε και μορφές δημοκρατικής αλλά «περιφρουρημένης» έκφρασης των συναδέλφων (πχ μια μορφή δημοψηφίσματος, αλλά όχι ελεγχόμενου από εργοδοτικούς κι εργοδότες, όπως έχει συμβεί σε πολλά μαγαζιά) ώστε να παρακάμψουμε φόβους κι αναστολές».
Που προτείνει 24ωρες, 48ωρες στα μεγαλύτερα μαγαζιά, αλλά «τμηματικές» απεργίες, δηλαδή, ξεχωριστά σε κάθε μαγαζί, με το πρόσχημα της αποτελεσματικής περιφρούρησης. Που προτείνει οργανωμένη συμμετοχή στο κίνημα «Δεν πληρώνω», με τη διενέργεια ενημερωτικών συνελεύσεων στους χώρους εργασίας και με κλιμάκωση με δράσεις καψίματος των εκκαθαριστικών έξω από το υπουργείο! Τόσος και τέτοιος ακτιβισμός!!!
Τι να σημαίνουν όλα αυτά; Μα τι άλλο εκτός από το άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και να φανεί ότι υπάρχει συνδικαλιστική κινητικότητα. Προφανώς, εθελοτυφλούν μπροστά στο γεγονός ότι όσο μετρημένες είναι οι ώρες μας, εξαιτίας των τακτικών τους, άλλο τόσο είναι μετρημένες και οι δικές τους.
* Για το ζήτημα της συμμετοχής του κλάδου στις γενικές απεργίες έχουμε τοποθετηθεί πολιτικά και αναλυτικά στο παρελθόν και έχουμε αποδείξει ότι τα προσχήματα περί κάλυψης των κινητοποιήσεων δεν ισχύουν.