Αλληλεγγυη στους εργαζομενους της Αυγης στον αγωνα γι’ αξιοπρεπεια – Το χρονικο της διαρκους προσπαθειας στοχοποιησης τους

Η αυγή του 2022 βρίσκει την εφημερίδα Αυγή στο πιο βαθύ της σκοτάδι. Απόφαση για δεκάδες εθελούσιες και ωμές απολύσεις, διαρροές για κλείσιμο του καθημερινού φύλλου, αβεβαιότητα συνολικά για τη συνέχεια λειτουργίας του μέσου είναι όσα συνθέτουν το… γιορτινό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους το τελευταίο διάστημα, που βλέπουν γι’ άλλη μια φορά την ευθύνη για την ανησυχητική πορεία των μέσων να μετακυλίεται στη δική τους πλάτη. Λες και συνδιοικούν και η Αυγή δεν είναι εταιρεία Α.Ε.

Αντίθετα αυτό που συμβαίνει, από το 2014 κι έπειτα, είναι να υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια στοχοποίησης και αφαίμαξης του προσωπικού, των εργαζομένων που όφειλαν σε κάθε κρίσιμη περίσταση να είναι εκείνοι που θα βάλουν πλάτη, ώστε να συνεχίσει η λειτουργία της εφημερίδας και να κρατήσουν τη δουλειά τους. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν οι υπαίτιοι για ενδεχόμενο λουκέτο, καθώς τους χρεώνεται σταθερά ο μικρός αριθμός πώλησης φύλλων.

Τελευταία εξέλιξη που προστίθεται σε αυτή τη μακρά σειρά κινήσεων μιας κατεύθυνσης, είναι η αιφνίδια και τελεσίδικη απόφαση για πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, με στόχο τον πλήρη αποδεκατισμό του μέσου και τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους. Μια απόφαση που φυσικά δεν επηρεάζει τους παχυλούς μισθούς εκείνων που την εισηγούνται και των ανθρώπων που προστίθενται στην αυλή τους.

Η απόφαση για μαζικές απολύσεις (όπως είναι κατ’ ουσίαν η εθελουσία έξοδος που δημιουργεί ένα πιεστικό περιβάλλον για να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του εργαζόμενου ν’ αποχωρήσει) ανακοινώθηκε αιφνιδίως και χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση στις 26 Νοεμβρίου. Μάλιστα σ’ ερώτημα εκπροσώπων των εργαζόμενων δύο εβδομάδες νωρίτερα, μετά από σχετική διαρροή, ο επικεφαλής του ομίλου, που σχηματίστηκε προ δύο ετών –όχι αναίμακτα- με την ένωση του Κόκκινου και της Αυγής σε δημοσιογραφικό επίπεδο, Λευτέρης Αρβανίτης διέψευσε το σενάριο κατηγορηματικά.

Δύο εβδομάδες αργότερα η απόφαση θα παρουσιαζόταν ως μονόδρομος. Κι η κίνηση θα αιτιολογούταν απ’ την κακή οικονομική κατάσταση στην οποία συνεχίζει να βρίσκεται η εφημερίδα. Και για την οποία το τίμημα θα έπρεπε να πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι. Την ίδια στιγμή η νέα διοίκηση, βαδίζοντας στα χνάρια των προηγούμενων έβγαζε τον εαυτό της απέξω, αποφεύγοντας να διατυπώσει την οποιαδήποτε κουβέντα αυτοκριτικής ή να περιοριστεί έστω σ’ έναν απολογισμό των πεπραγμένων της.

Βασικό επιχείρημα για την προώθηση του προγράμματος της εθελουσίας ήταν το συμπέρασμα των ορκωτών λογιστών που επιβλέπουν την εταιρεία, ότι υφίσταται «ουσιώδης αβεβαιότητα που σχετίζεται με τη συνέχιση της δραστηριότητας». Αυτή είναι όμως η μία όψη της πραγματικότητας. Όπως τονίστηκε από τους εκπροσώπους των εργαζομένων, σε ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε κατόπιν, πρόκειται στην ουσία για μια κλασική φράση copy paste που μπορεί κανείς να βρει σχεδόν σε όλους του ισολογισμούς της ΑΥΓΗΣ εδώ και κάμποσα χρόνια.

Αντιθέτως εκείνο που αποσιωπάται – όπως πάλι τεκμηριώνουν οι ορκωτοί λογιστές αλλά λησμονήθηκε να αναφερθεί- είναι ότι η παρούσα οικονομική εικόνα σχετίζεται άμεσα με τα χρωστούμενα και καθυστερούμενα από πελάτες που έχει εδώ και πολλά χρόνια η ΑΥΓΗ, ύψους 1,3 εκ ευρώ, τα οποία, ουδείς, ούτε η νέα διοίκηση έχουν καταφέρει να εισπράξουν.

Κοινώς πετάνε στον δρόμο εργαζόμενους των 800 ευρώ, τη στιγμή που δεν κάνουν καμία προσπάθεια για να λάβουν ένα ποδοσφαιρικού επίπεδου ποσό που τους οφείλουν οι διαφημιζόμενοι!

Την ίδια στιγμή η διοίκηση βρίσκεται εκτεθειμένη από αποφάσεις που επιβαρύνουν επιπλέον την κατάσταση. Εν μέσω οικονομικής δυσπραγίας, την οποία άλλωστε η ίδια επικαλείται για να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις, αποφάσισε την πρόσληψη ακριβοπληρωμένων διευθυντικών στελεχών, κάποιων χωρίς σαφές πεδίο ευθύνης και με το ένα από αυτά να βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας, λαμβάνοντας μεικτή αμοιβή 3.900 ευρώ. Εν μέσω της ίδιας συνθήκης αποφασίστηκε επίσης η ενοικίαση επιπλέον γραφείων για τη στέγαση των νεοπροσληφθέντων υπεύθυνων. Σημειώνεται ότι ο ραδιοφωνικός Σταθμός Κόκκινο και η Αυγή μεταφέρθηκαν σε κοινό όροφο στο Μεταξουργείο, από τα κτήρια που βρίσκονταν νωρίτερα σε Ψυρρή και Ομόνοια αντίστοιχα με σκοπό την απαλλαγή από τα διπλά ενοίκια.

Με την έλευσή της την άνοιξη του 2020, η νέα διοίκηση υποσχέθηκε πλάνο ανάπτυξης, μισθολογικές βελτιώσεις, ακόμη και συνταξιοδότηση στους νεότερους των εργαζομένων καθώς οραματιζόταν έναν οργανισμό που θα μακροημέρευε. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήταν σχεδόν άμεση. Από τη διαχείριση των συνθηκών που διαμορφώθηκαν με την πανδημία, μέχρι την καθημερινή λειτουργία των μέσων και τη συμπεριφορά σε εργαζόμενους.

Οι οργανωτικές ανεπάρκειες όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν με την πρόσληψη διευθυντικών στελεχών, αλλά διογκώθηκαν εξαιτίας της έλλειψης αντικειμένου τους. Άνθρωποι σε γραφεία, που έρχονταν, έφευγαν και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, χωρίς την οποιαδήποτε αναγκαία συνεισφορά. Την ίδια στιγμή το δυναμικό των εργαζομένων που βγάζει την παραγωγή παρέμενε υποστελεχωμένο. Και τα παράπονα των συντακτών για την έλλειψη υποστήριξης και κατεύθυνσης στα ρεπορτάζ τους, ενώ προστέθηκαν τόσοι ακόμη υπεύθυνοι, πολλαπλασιάστηκαν. Με τον καιρό οι διαμαρτυρίες επεκτάθηκαν στους όρους εργασίας που διαμορφώθηκαν με το καθεστώς τηλεργασίας. Οι εργαζόμενοι επωμίστηκαν το σύνολο του κόστους για την εργασία τους, από τις αναγκαίες κλήσεις για το ρεπορτάζ τους, μέχρι την εξουθενωτική χρήση του προσωπικού τους υπολογιστή.

Μαζί με τα νέα πρόσωπα στα γραφεία εμφανίστηκαν όμως και κάποια πρωτοφανή, στη ιστορία της εφημερίδας, φαινόμενα στοχοποίησης, διασυρμού και δολοφονίας επαγγελματικής υπόστασης. Υπήρξε σειρά περιστατικών όπου οι εργαζόμενοι κλήθηκαν μεμονωμένα στα διευθυντικά γραφεία, για να τ’ ακούσουν που δεν έβγαζαν τη δουλειά όπως έπρεπε. Σε μία περίπτωση αφαιρέθηκε από συντάκτη το ρεπορτάζ που έκανε επί δεκαετία κι ο υποβιβασμός του σε άλλη θέση που δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο.

Την ίδια ώρα η διοίκηση παρουσίαζε ως πρόθεση την εκπόνηση business plan, το οποίο θα περιλάμβανε ατομικές αξιολογήσεις και ανάλογα της αποτίμησης θα διαμορφωνόταν στη συνέχεια ο μισθός του εργαζομένου. Από τότε, αρχές του ’21, μετρούνταν κυριολεκτικά οι λέξεις των εργαζομένων, από τότε είχε αφεθεί επίσης ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν απολύσεις, με διάθεση, όπως εκφραζόταν, ν’ αντιμετωπιστούν οι τριβές που θα προέκυπταν με τους εργαζόμενους.

Αυτό είναι και το «ευχαριστώ» προς εκείνους για τις θυσίες στις οποίες υποχρεώθηκαν δύο φορές στο πρόσφατο παρελθόν μέσα από τις μειώσεις μισθών που εφαρμόστηκαν δις (2014 και 2017), με συμφωνία τότε για διασφάλιση των θέσεων εργασίας και δέσμευση ανάπτυξης του μέσου, η οποία σήμερα παραβιάζεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το μισθολόγιο της ΑΥΓΗΣ το 2016 ήταν 2.045.274,32 ευρώ και μέσα σε 5 χρόνια, έφτασε το 2020 στα 1.387.221,58 ευρώ. Υπήρξε δηλαδή μείωση 658.052,74 ευρώ, ήτοι 32% μαχαίρι στους μισθούς, ήτοι του 1/3 του μισθολογίου μέσα σε μια πενταετία. Κι όλα αυτά τη στιγμή που οφείλονται στους εργαζόμενους δεδουλευμένα ύψους 600.000 ευρώ, στα οποία περιλαμβάνονται οφειλές που φτάνουν σε ορισμένους ακόμη και τα 13 μηνιάτικα.

Σε ό,τι αφορά το προσωπικό το 2014 η ΑΥΓΗ είχε 102 εργαζόμενους, το 2015 είχε 99, το 2016 είχε 101, το 2017 είχε 93, το 2018 είχε 71, το 2019 είχε 73 και το 2020 είχε 77. Μείωση δηλαδή 24,5%, ήτοι την 7ετία 2014-2020 έχει φύγει το 1/4 των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ. Κι η συρρίκνωση συνεχίζεται.

Υπό το βάρος της αβεβαιότητας και του θολού τοπίου που σκόπιμα έχει καλλιεργηθεί για το μέλλον της εφημερίδας, με πυκνές –ανεπίσημες- αναφορές από διευθυντικά στελέχη για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου, 14 εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να στραφούν στην εθελουσία. Αριθμός που δεν θεωρείται ακόμη αρκετός από την εργοδοσία, η οποία επιχειρεί να πιέσει ακόμη περισσότερο με παραίτηση του διευθυντή Άγγελου Τσέκερη. Μία κίνηση, που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ύστατη προσπάθεια να ορθωθεί ανάστημα απέναντι στα σχέδια ενός συγκεκριμένου κέντρου μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως όμως ανοιχτά παραδέχεται ο τέως επικεφαλής της εφημερίδας, συμφωνεί τόσο με τις απολύσεις όσο και με την απόφαση για κλείσιμο του καθημερινού φύλλου.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενοι απαντούν δυναμικά. Απευθύνουν δημόσια τον λόγο τους, αποκαλύπτουν τον ρόλο που πραγματικά έχει επιτελέσει η σημερινή διοίκηση και δρομολογούν απεργιακές κινητοποιήσεις. Θα είμαστε μαζί τους. Θα νικήσουν και πάλι.

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ – Κατάληψη ΕΣΗΕΑ