Αγγλία, η επόμενη μέρα: Ένα σχόλιο

Ποιο κίνημα για την εξουσία και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης υπάρχει στην Αγγλία, στο θέατρο των εξεγέρσεων; (…) Έχουμε μονοήμερες απεργίες που σέβονται τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού και συντεχνιακές διεκδικήσεις για τις συντάξεις. Και ένα κίνημα κατά των περικοπών που στρατολογεί κόσμο για την Ομοσπονδία των Συνδικάτων… Όσοι θίγονται άμεσα από τις καπιταλιστικές κρίσεις δεν μπορούν να περιμένουν να «ωριμάσει» η ιστορία και να εκδηλωθεί πρώτα ένα κίνημα για την εργατική εξουσία. Το να αντιπαρατίθεται στις εξεγέρσεις η πιθανότητα για εργατική εξουσία και αλληλεγγύη μελλοντικά, προκειμένου να αποκηρυχθούν οι εξεγερμένοι, αποτελεί αφηρημένο μαρξισμό. Ελλείψει τέτοιου κινήματος, ο κόσμος θα αντεπιτεθεί με όποιον τρόπο μπορεί. Πρέπει να καταλάβουμε γιατί συνέβη αυτό, να σχετιστούμε με πράγματα πάνω στα οποία μπορούμε να χτίσουμε, όπως ο θυμός ενάντια στην αστυνομία, τους κοινοβουλευτικούς πολιτικούς, την ανεργία, κ.ο.κ. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην ηθική κατακραυγή να επηρεάσει την πολιτική μας.

Το μεγαλύτερο μέρος της κατακραυγής, από τα ΜΜΕ, την αστυνομία και τους πολιτικούς, είναι υποκρισία. Η αστυνομία και οι κυβερνήσεις έχουν ανεχτεί το έγκλημα σε βιομηχανική κλίμακα (βλ. την υπόθεση Μέρντοχ) για χρόνια. Ακόμα και μια επίσημη έκθεση για τη Μητροπολιτική Αστυνομία καταλήγει ότι το ένα τρίτο όλων των εγκλημάτων δεν ερευνούνται καν. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται διαρρήξεις εργατικών σπιτιών, ιδιαίτερα σε συγκροτήματα εργατικών κατοικιών, όπου συχνά η αστυνομία δεν απαντά καν στις κλήσεις.

Όσο για την κατακραυγή ενάντια στη βία από το ευυπόληπτο κατεστημένο, μιλάμε για τους ίδιους πολιτικούς και για τα ίδια ΜΜΕ που δεν ανέχονται απλώς, αλλά υποστηρίζουν με ενθουσιασμό τη βία στη Λιβύη και αλλού. Το Εργατικό Κόμμα συναγωνίζεται τον κυβερνητικό συνασπισμό για τον τίτλο του κόμματος της τάξης. Η σκιώδης υπουργός Εσωτερικών [Yvette Cooper], όταν ρωτήθηκε αν υπάρχουν κοινωνικά αίτια των ταραχών, όπως οι περικοπές στα επιδόματα και η ανεργία, αρνήθηκε να δεχτεί το ερώτημα επειδή δεν υπάρχουν δικαιολογίες όταν παραβιάζονται οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Η Hazel Blears μίλησε στο Σάλφορντ και είπε ότι οι νεαροί παραβίασαν τους κανόνες για ν’ αρπάξουν ό,τι μπορούσαν για την πάρτη τους. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που παραβίασε τους κοινοβουλευτικούς κανόνες περί εξόδων παράστασης για ν’ αρπάξει ό,τι μπορούσε για την πάρτη της…

Το βασικό ζητούμενο της ηθικής κατακραυγής είναι ένα κάλεσμα για επιστροφή στην ομαλότητα. Το να θες να προσανατολίσεις πολιτικά τον μέσο άνθρωπο στο δρόμο ή στο λεωφορείο, ή την ευρύτερη εργατική τάξη, απηχεί αυτό το κάλεσμα. Για να αμφισβητήσουν και να αποτινάξουν τον καπιταλισμό, οι άνθρωποι πρέπει να ξεπεράσουν τον μέσο όρο, πρέπει να μεταμορφώσουν τον εαυτό τους… Αλλάζοντας τις συνθήκες αλλάζουν τον εαυτό τους. Μια εξέγερση δεν είναι επανάσταση, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο εξέγερσης σε κάθε επανάσταση.