Oι εικόνες, που δημοσιεύθηκαν το Σάββατο (2/2) από την ΕΛ.ΑΣ., των 4 συλληφθέντων ατόμων οι οποίοι κατηγορούνται για ληστεία τράπεζας στην Κοζάνη, εκ των οποίων οι δύο είχαν εντάλματα σύλληψης για την υπόθεση της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς», είναι εικόνα από το παρελθόν που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Και από ένα σκοταδιστικό μέλλον εξίσου. Γιατί; Γιατί πλέον οι βασανισμοί κρατουμένων δεν είναι μια συνθήκη που κινείται στη σφαίρα της φαντασίας και στις εξιστορήσεις όσων έζησαν τον εμφύλιο και τη χούντα (ξέρεις ότι υπάρχει αλλά δεν το έχεις δει μπροστά σου). Είναι εκεί, στη οθόνη του υπολογιστή σου, στην οθόνη της τηλεόρασης. Τόσο «αληθινή» όσο και παρούσα ταυτόχρονα.
Άνθρωποι που εμφανώς έχουν υποστεί βασανιστήρια, με μώλωπες και εκδορές στο πρόσωπό τους. Αντιμετωπίζονται σαν τρόπαια μιας εξουσίας που διψά για νίκες καταστολής με κάθε κόστος. Και οι 4 εικόνες έχουν πειραχτεί με το γνωστό πρόγραμμα Photoshop ή ακόμη και με τη «ζωγραφική» των Windows, καθώς με μια –όχι και τόσο– προσεκτική ματιά φαίνονται ξεκάθαρα τα ίχνη της αλλοίωσης. Οι φωτογραφίες τους έχουν υποστεί τέτοια χυδαία παρέμβαση για να σβηστούν τα ίχνη των ξυλοδαρμών, που μόνο να γυρίσεις το κεφάλι σου με αποστροφή μπορείς, καθώς ακόμα πιστεύεις πως δεν μπορεί να έχουν κάνει κάτι τόσο εξόφθαλμα χοντρό. Εικόνες που μέσα σε λίγα λεπτά δήλωσαν θρασύτατα παρών στο θλιβερό παρόν μας, μέσω των αδηφάγων ΜΜΕ.
Οι φωτογραφίες που δόθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από τον Τύπο ήταν η αποτύπωση μιας παράλληλης πραγματικότητας, μια ωμής πραγματικότητας η οποία δείχνει τα χέρια που κακοποιούν τους εικονιζόμενους σβησμένα με πρόχειρους τρόπους και ταυτόχρονα την ίδια την κατάληξη αυτής της επεξεργασίας. Τον ίδιο τον βασανισμό.
Η τακτική αυτή είχε ξεκινήσει με τις δημοσιεύσεις φωτογραφιών προσαχθέντων από απεργιακές πορείες ή, ακόμα χειρότερα, από απεργιακές προσυγκεντρώσεις σε γειτονιές της Αθήνας. Είχε συνεχιστεί με την υπογράμμιση της ηλικιακής ομάδας των εκάστοτε κατηγορούμενων, με σκοπό την ποινικοποίηση της ενασχόλησης με κινηματικές διαδικασίες και τη σύνδεση με τις ηλικίες φυλακισμένων κατηγορουμένων για συμμετοχή σε επαναστατικές οργανώσεις. Επαγωγική λογική made in ΓΑΔΑ: Δεκέμβρης 2008 -> νεαρά άτομα ενεπλάκησαν ενεργά με τα γεγονότα -> δημιουργία ένοπλων οργανώσεων μετά το 2008 -> συλλήψεις μελών αυτών των οργανώσεων -> ηλικιακή ομάδα 18-24. Περίπου όπως στις μετρήσεις της ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Και φυσικά η τακτική αυτή έχει συγκεκριμένους πολιτικούς αποδέκτες. Τον «εσωτερικό εχθρό», που λέγαμε και πιο παλιά, σε one way δρομολόγιο. Δεν είδαμε ποτέ τα πρόσωπα των δολοφόνων φασιστών του Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα στις 17/1, ούτε μάθαμε ποτέ πού είναι οι εξαφανισμένοι δημοτικοί αστυνομικοί και οι ασφαλίτες που κυνήγησαν μέχρι θανάτου τον Σενεγαλέζο μετανάστη Τσιέκ Εντιαγιέ, στο Θησείο, το βράδυ της Παρασκευής 1/2.
Αυτό που πραγματικά προκαλεί απορία είναι γιατί ο κρατικός μηχανισμός επέλεξε, σε αυτή την περίπτωση, να βγάλει στη δημοσιότητα κάτι τόσο φανερά αλλοιωμένο. Η απάντηση ίσως είναι απλή. Και βρίσκεται ένα βήμα πέρα ακόμα και από το «κράτος πυγμής» που αντιμετωπίσαμε τους τελευταίους μήνες. Ολοκληρωτισμός ονομάζεται. Γιατί μόνο ένα ολοκληρωτικό καθεστώς θα επέλεγε να δείξει, μέσα από έναν επίσημο φορέα του, το αποτέλεσμα της επιβολής της «σιδηράς πειθαρχίας» που οραματίζεται. Και φυσικά τον τρόπο με τον οποίο θα την επιβάλει στο πόπολο.
Ένα πόπολο που φαίνεται μουδιασμένο και αποστεωμένο μπροστά σε τηλεοράσεις και υπολογιστές, περιμένοντας για την καινούρια αποκάλυψη. Και οι υπομονετικοί δικαιώθηκαν. Από το πρωί του Σαββάτου όλα τα ηλεκτρονικά μίντια έπαιζαν τις εικόνες των 4 συλληφθέντων χωρίς καμία αναφορά στο ίδιο το περιεχόμενο των εικόνων. Φιλικές σχέσεις τους με τον Α. Γρηγορόπουλο βγήκαν στην επιφάνεια. Βαριά οπλισμένοι 20χρονοι. Τοξοβόλοι και άλτες σκάμματος επίσης. Φτάνοντας σιγά σιγά μέχρι το βράδυ, όπου στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ ο αστυνομικός συντάκτης αποκαλούσε τους συλληφθέντες «μέλη της οργάνωσης». Ετυμηγορία. Χρειάστηκαν μόλις 12 ώρες. Και αρκετό ξύλο και μπόλικη διαπόμπευση, όπως φαίνεται.
Ιδανική ευκαιρία για κάθε κολαούζο της πάσης φύσεως εξουσίας να δηλώσει πίστη και υποταγή στα αφεντικά του. Και το Σάββατο 2/2 βρήκαν την καταλληλότερη ευκαιρία να δείξουν ότι είναι οι καλύτεροι υπηρέτες και φύλακες ενός συστήματος που θρέφει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Γιατί και αυτοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από κανίβαλοι που διψούν για «ανομία» και «επιβολή νομιμότητας». Οι χειρισμοί της πλειονότητας των εγχώριων μίντια ήταν το λιγότερο κατάπτυστοι. H εγκαθίδρυση του τρόμου θα περάσει πάνω από καθέναν και καθεμιά, και κανένας δεν θα γλιτώσει βγάζοντας απλά την ουρά του απέξω – ή, στην περίπτωση των δημοσιογράφων, των αρχισυντακτών, των διευθυντών σύνταξης, των παρουσιαστών και των αφεντικών, βάζοντας την ουρά του μέσα.