Όσο καίνε οι «πύλες της φωτιάς»,
Με την αυτό-οργάνωση, την αλληλεγγύη, τη γνώση των συμφερόντων μας και την ταξική μας συνείδηση
Ανοίγουν οι «πύλες της κόλασης» για τα αφεντικά
2.5 μήνες τώρα τα καζάνια της Ελληνικής Χαλυβουργίας παραμένουν σβηστά, έχει ανάψει όμως η φλόγα του ταξικού πολέμου. Η τρομοκρατία του εργοδότη Μάνεση, με τις δεκάδες απολύσεις και το σχέδιό του για εκ περιτροπής εργασία, έχει πέσει στο κενό και έχει τσακιστεί μπροστά στην ενότητα και την αγωνιστικότητα των ανυποχώρητων εργατών και μπροστά στο ποτάμι αλληλεγγύης, που αποτελεί τον αιμοδότη της συνεχιζόμενης απεργίας τους.
2,5 μήνες στις «πύλες της φωτιάς», οι απεργοί εργάτες δείχνουν τον δρόμο του αγώνα. Έναν αγώνα που εμπνέει τους επί 11 μήνες απλήρωτους εργάτες στο εργοστάσιο Λουκίσα, που εδώ και 1 μήνα είναι σε επίσχεση εργασίας. Τροφοδοτεί με δύναμη τους επί μήνες απλήρωτους εργαζόμενους στο ΆΛΤΕΡ και την Ελευθεροτυπία, ενισχύει τις αντιστάσεις των εργαζόμενων στα Notos Galleries ενάντια στην εκ περιτροπής εργασία, και οδηγεί στη νίκη τους εργάτες στα εργοστάσια της ΑΓΝΟ και της ΜΕΒΓΑΛ.
Τα αφεντικά, αφού τρόικα και ελληνικό κράτος έστρωσαν με ροδοπέταλα μνημονίων τον δρόμο, πίστεψαν ότι εύκολα εν μέσω κρίσης θα έπιναν και τις τελευταίες ρανίδες αίματος των εκμεταλλευόμενων. Έχουν αρχίσει να διαψεύδονται.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα. Πρέπει όλοι μας, εργαζόμενοι/ες και άνεργοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες, όχι απλώς να σταθούμε αλληλέγγυοι στους αγώνες, αλλά να κάνουμε κάθε εργασιακό χώρο, εστία αντίστασης και αγώνα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από τις κομματικές και συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
Παναττική Απεργία 17/01, Συγκέντρωση-Πορεία, Προπύλαια, 11:00 πμ
Σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες και συνελεύσεις, εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες