499 επιχειρήσεις στα ΜΜΕ δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές, αποδεικνύοντας ότι ο «εθισμός» στη «μαύρη» εργασία είναι μέγα βίτσιο των εργοδοτών. Οι εργολάβοι της ενημέρωσης χρωστάνε στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ κοντά στα 40 εκατ. ευρώ (39.182.493 για την ακρίβεια) σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2011. 2 μάλιστα «επιχειρηματίες» κήρυξαν πτώχευση χωρίς να ρυθμίσουν τα 100 χιλιάρικα που χρώσταγαν σε εισφορές.
Είναι κανόνας στις γαλέρες των ΜΜΕ (ηλεκτρονικών και μη) η επί μακρόν ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, και εσχάτως πάνε να γίνουν κανόνας και οι εκβιαστικές μειώσεις μισθών, οι ατομικές συμβάσεις, η ελαστική και εκ περιτροπής εργασία. Το «μπλοκάκι» ήταν και είναι μια πάγια τακτική των εργοδοτών. Μάλιστα έχουν και το θράσος να το θεωρούν αναβάθμιση από τη «μαύρη» εργασία την οποία τη θεωρούν δε και μεγάλο εργασιακό προνόμιο μιας και καταβάλουν μισθούς που προκαλούν ίλιγγο και φτάνουν (κρατηθείτε από καρέκλες και ντιβανομπάουλα) έως και τα 800 ευρώ!
Και όλα αυτά οι εργαζόμενοι του κλάδου τα υφίστανται από την πρώτη μέρα, ελπίζοντας (αν αντέξουν για τόσα, όσα χρόνια) σε μια σύμβαση εργασίας. Μια σύμβαση που πέραν της ένταξής τους στη (ανύπαρκτη πια) Συλλογική Σύμβαση εξασφαλίζει μια υποτυπώδη ασφαλιστική κάλυψη.
Αμ πώς;! (που έλεγε και ο Χατζηχρήστος). Πέραν των περικοπών και της καθυστέρησης καταβολής των δεδουλευμένων, 500 καμάρια του συστήματος, 500 «ανεξάρτητα» αλλά κρατικοδίαιτα σαΐνια της ενημέρωσης, υπονομεύουν και το μέλλον των εργαζομένων. Δεν τους φτάνει που με τα χαράτσια στους μισθούς και με τις απολύσεις παρακρατούν το παρόν μας, με τη καταβολή των εισφορών υπονομεύουν με το έτσι θέλω και το μέλλον μας.
Πολλοί συνάδελφοι ζουν και εργάζονται με την πεποίθηση πως αν καταφέρουν και «μπουν» στο μισθολόγιο τουλάχιστον θα έχουν εξασφαλίσει μια ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη. Παροχές αυτονόητες, για τις οποίες μάλιστα δεν επιβαρύνεται κανείς άλλος παρά μόνο ο ασφαλισμένος και φυσικά τα αφεντικά. Αλλά ακόμα και αυτοί που είναι στο ταμείο των δημοσιογράφων θα πρέπει να ξέρουν ότι στην εποχή των ισχνών αγελάδων δεν υπάρχει χώρος για εύρωστα ταμεία ή «ευγενή», όπως θέλουν να τα αποκαλούν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αν όλα καταρρέουν γύρω σου από τον νεοφιλελεύθερο σεισμό είναι εγκληματική αφέλεια να θεωρείς ότι θα καταφέρεις να γλιτώσεις στέκοντας όρθιος στην καμένη γη.
Το λογικό θα ήταν ο συνδικαλιστικός φορέας (λέγε με ΕΣΗΕΑ) που συνδέεται άμεσα με το ασφαλιστικό ταμείο να πάρει πρωτοβουλίες. Έστω και για λόγους επιβίωσης. Κι όμως. Σαν… ανέτοιμοι από παλιά, οι εργατοπατέρες του κλάδου και σε αυτό το θέμα αγρόν αγοράζουν. Καμία πρωτοβουλία για τον απαράδεκτο στην εφαρμογή του και χωρίς κανόνες θεσμό της μαθητείας. Καμία δράση για την κατάργηση στην πράξη του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Καμία κίνηση ώστε να μην μένουν ακάλυπτοι εκατοντάδες συνάδελφοι στις ηλεκτρονικές γαλέρες της ενημέρωσης. Καμιά αποφασιστικότητα για να προστατευτούν τα εργασιακά δικαιώματα και το δικαίωμα στην εργασία, που στο κάτω κάτω της γραφής αυτά είναι που εξασφαλίζουν τους πόρους των ταμείων. Η απουσία τους εκκωφαντική. Η παρουσία τους οσφυοκαμπτική. Η συνεισφορά τους μηδαμινή. Η ύπαρξη τους ανούσια.
Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Εργατοπατέρες και αφεντικά θα τους κλέβουν μια ζωή το παρόν και θα τους στερούν το μέλλον.