Elle, Max, Car & Driver, Voyager, Αρμονία, Άστρα & Όραμα, Ιδανικό Σπίτι, Λοιπόν.
Το lifestyle σε όλες του τις εκδοχές. Και αν ο φόβος για το μέλλον σε οδηγεί στην υπηρεσία του lifestyle, η υπηρεσία του lifestyle σε οδηγεί στην εξαθλίωση. Στρατιές νεαρών δημοσιογράφων παρελαύνουν από τα γραφεία του Πηγάσου (ιδιοκτησίας Μπόμπολα), είτε για να δουλέψουν για 2 μήνες αμισθί και μετά να πληροφορηθούν ότι οι υπηρεσίες τους δε χρειάζονται άλλο, είτε για να προσληφθούν και να αρχίσουν να μαθαίνουν πως γίνεται η δουλειά στα μεγάλα συγκροτήματα του τύπου: κατώτατος μισθός, μπλοκάκι, καθημερινά 15ώρα στο γραφείο, εργασία τα Σαββατοκύριακα και όταν το αφεντικό είναι παρών, κανείς δε σηκώνει κεφάλι από την οθόνη, ούτε αντιμιλάει στις απαιτήσεις του εργοδότη.
Και όταν πρόσφατα η οικονομική κρίση (των καπιταλιστών) έγινε το νέο trend στα στόματα των αφεντικών, οι περισσότεροι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν για τα καθέκαστα: ο προϋπολογισμός (του Μπόμπολα πάντα) είναι περιορισμένος, θα αναγκαστείτε να δουλεύετε ακόμα περισσότερες ώρες και να είστε πιο παραγωγικοί. Η απειλή «Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς η επιχείρηση θα κλείσει και θα μείνεις χωρίς δουλειά», χρησιμοποιείται πάντα ως υπενθύμιση. Διακοπές συνεργασιών με εξωτερικούς συνεργάτες, απολύσεις, εντατικοποίηση και κλίμα τρομοκρατίας είναι αυτά που ακολούθησαν.
Στον κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ξένοι, αυτό είναι γνωστό. Στον κόσμο των επιχειρήσεων, είμαστε όλοι αδύναμοι, διαχωρισμένοι και μόνοι. Τώρα, όμως, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υπάρχει η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, ούτε αδύναμοι. Να συνειδητοποιήσουμε ότι τη δύναμη που έχουν τα αφεντικά, την αντλούν από μας και όσο περισσότερο δουλεύουμε, τόσο αυτή μεγαλώνει. Να καταλάβουμε ότι οι αντιδράσεις μας στις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας μπορούν και πρέπει, εκτός από ατομικές να είναι κυρίως συλλογικές. Ας αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και να αντισταθούμε συλλογικά. Με μια αντίσταση που θα είναι τόσο γενική και τόσο έτοιμη να μεταδοθεί, ώστε να φέρει σε κρίση τα ίδια τα αφεντικά.