Αν η μισή αλήθεια βρίσκεται στη Χιλή, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται

Τρεις μέρες μετά την επιτυχή ανάδυση των 33 μεταλλωρύχων στην επιφάνεια της γης, στο ορυχείο Σαν Χοσέ της Χιλής, η είδηση για το θάνατο 37 ανθρακωρύχων στην πόλη Γιοζού της Κίνας δε βρήκε την ίδια θέση στα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Όλοι οι μεγάλοι ενημερωτικοί σταθμοί είχαν απευθείας σύνδεση με τη Χιλή την ημέρα της διάσωσης, εστιάζοντας βέβαια στο “προσωπικό δράμα” και τις “αληθινές ιστορίες ζωής” των εργατών, αγνοώντας τους λόγους που οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκαν για 69 μέρες 625 μέτρα κάτω από τη γη. Αγνοώντας ακόμα και όλα όσα ο εγκλεισμός τους έφερε στο προσκήνιο (των εναλλακτικών μέσων και της αντιπληροφόρησης μόνο):

– το συγκεκριμένο ορυχείο στη Χιλή είχε κλείσει ως επικίνδυνο το 2007 και ξανάνοιξε το 2008 με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να πραγματοποιηθεί κανένας έλεγχος για τα μέτρα ασφαλείας. Ήταν γνωστός ο βαθμός επικινδυνότητας σε βαθμό που οι εργάτες που δούλευαν εκεί αποκαλούνταν “καμικάζι”
– τους τρεις μήνες περίπου που το ορυχείο έμεινε κλειστό κανείς από τους 300 εργάτες του δεν πληρώθηκε. Η εταιρία αρνήθηκε να πληρώσει και τους εγκλωβισμένους ανθρακωρύχους για όσο καιρό βρίσκονταν κάτω από τη γη και ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε ότι το κράτος δεν μπορεί να καταβάλει εκείνο τους μισθούς ή έστω μια κάποια αποζημίωση, καθώς απαγορεύεται από την ισχύουσα νομοθεσία, και πρόετρεψε τους ανθρακωρύχους να ακολουθήσουν τη δικαστική οδό!
– 12 εργάτες τα τελευταία χρόνια έχασαν τη ζωή τους στο ορυχείο
– τη δισέλιδη ανακοίνωση που έβγαλαν μέσα από τη γη οι μεταλλωρύχοι, όπου εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους στους απεργούς πείνας αγωνιστές Μαπούτσε που διώκονται με ειδικό αντι-τρομοκρατικό νόμο

Και αν η διάσωση των 33 εργατών της γης θεωρήθηκε νίκη του καπιταλισμού, οι 37 θάνατοι των εργατών στην Κίνα και οι καθημερινές δολοφονίες εργατών σε ορυχεία τι είναι;