Ανταπόκριση από την απεργιακή πορεία, την συνέλευση των εργαζομένων και τα παιχνίδια των εργατοπατέρων

α. Η πορεία

1000 περίπου απεργοί διαδήλωσαν σήμερα την αγανάκτηση τους για τις 450 μαζικές απολύσεις εργαζομένων στον “Ελεύθερο Τύπο” και στον ρ/σ City 99.5. Η πορεία ξεκίνησε μετά τις 13:00 από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και κατευθύνθηκε προς την Βουλή. Ο αρχικός σχεδιασμός της πορείας ήταν να κατευθυνθεί προς την Ρηγίλλης, μιας όπως και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του Ε.Τ. έχουν δηλώσει, το λουκέτο στην επιχείρηση των Αγγελόπουλων πέρα από οικονομικές έχει και πολιτικές αιτίες, συσχετιζόμενες με εσωτερικές υποθέσεις της ΝΔ και συγγενών επιχειρηματιών. Ο κρατικός μηχανισμός απαγόρευσε στην διαδήλωση να φτάσει στον προορισμό της, κόβοντας τον δρόμο στα Λουλουδάδικα με αστυνομικές δυνάμεις. Έτσι δόθηκε μια καλή ευκαιρία στον πρόεδρο ή για να είμαστε ακριβείς στον “προεδρεύoντα” της ΕΣΗΕΑ να τα ‘πει με τους συνεργάτες του και προϊστάμενους του που βρίσκονταν στο Κυνοβούλιο και παρεμπιπτόντος να τους παραδώσει και το ψήφισμα διαμαρτυρίας των απεργούντων σωματείων.

Στην πορεία συμμετείχε με ξεχωριστό μπλοκ κι η “συνέλευση έμμισθων, άμισθων, μπλοκάκηδων, άνεργων, φοιτητών στα ΜΜΕ”. Πίσω από το πανό της που έγραφε “Δεν φοβόμαστε τις απολύσεις, τ’ αφεντικά να φοβούνται τις άγριες απεργίες” συσπειρώθηκαν ανά περιόδους δεκάδες διαδηλωτές, ενώ πολλά από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν από το συγκεκριμένο μπλοκ εξαπλώθηκαν σε όλο το σώμα της διαδήλωσης και σε μεγάλο βαθμό την χρωμάτισαν πολιτικά:

Οι απολύσεις είναι τρομοκρατία, καμιά ειρήνη με την εργοδοσία

Γουστάρω και σε διώχνω λένε τ’ αφεντικά, τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά

Για τ’ αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις

Απεργέ εργαζόμενε είμαστε μαζί σου, Γιάννα Αγγελοπούλου άντε και γαμήσου

Γιάννα Αγγελοπούλου κάνε το καλό, πέσε από το κότερο στον ωκεανό

Η Γιάννα φταίει για την ανεργία, κι όχι οι εργάτες από την Ασία

Τέρμα τ’ αστεία, γενική απεργία

Τέρμα πια στην κοροϊδία, 48ωρη στον Τύπο απεργία

Ένας είναι δρόμος μια είναι η λύση, κανένα κυριακάτικο να μην κυκλοφορήσει

Στην επιστροφή προς τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ το μπλοκ της συνέλευσης πήρε την πρωτοβουλία να κατευθυνθεί προς τα γραφεία της Ένωσης των Ιδιοκτητών ΜΜΕ στο Κολωνάκι, κίνηση που προκάλεσε την άμεση αντίδραση των διμοιριών ΜΑΤ που έσπευσαν να υπερασπιστούν την ασφάλεια των αφεντικών τους.

Εκεί φωνάχτηκαν συνθήματα τόσο ενάντια στ’ αφεντικά των ΜΜΕ, όσο και στα σκυλιά τους, όπως:

Οι εργαζόμενοι παλεύουν για τα βασικά, οι μπάτσοι φυλάνε τ’ αφεντικά

Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών

Δεν είμαστε ρουφιάνοι, δεν είμαστε αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες

β. Η συνέλευση των εργαζομένων

Καθ΄ ολη την διάρκεια της διαδήλωσης μοιραζόταν το κείμενο της συνέλευσης το οποίο καλούσε να πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση εργαζομένων στην ΕΣΗΕΑ, αμέσως μετά την διαδήλώση, κάτι που όπως αποδείχθηκε ήταν κοινό ζητούμενο από την πλειοψηφία των απεργών. Έτσι μετά την διαδήλωση πραγματοποιήθηκε απεργιακή συνέλευση με τις θέσεις του προεδρείου να τις καταλαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον Ε.Τ. και στο City, που όπως από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισαν, δεν είναι επαγγελματίες συνδικαλιστές.

Στην κατάμεστη αίθουσα συνεδριάσεων του 1ου ορόφου, έγινε ενημέρωση για τις αποφάσεις της συνέλευσης των εργαζομένων, ανταλλάχθηκαν απόψεις και καταδείχθηκε ότι δεν πρόκειται για μια συντεχνιακή υπόθεση των εργαζομένων στην επιχείρηση της Αγγελοπούλου, αλλά για ένα “τρομοκρατικό” χτύπημα που στοχεύει το σύνολο των εργαζομένων στον Τύπο και στα ΜΜΕ. Τον λόγο πήρε κι ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στον δημοτικό ρ/σ “Ξένιος”, στον οποίο το τελευταίο διάστημα απολύθηκαν 35 εργαζόμενοι, δηλώνοντας ότι για τον αγώνα που δίνουν δεν έχουν την παραμικρή στήριξη από την ΕΣΗΕΑ. Γνωρίζοντας ότι το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει σε λίγη ώρα, οι εργαζόμενοι απαίτησαν να πραγματοποιηθεί με ανοιχτό και συμμετοχικό τρόπο, παρουσία όλων των εργαζομένων. Μόλις είχε εισέλθει στην αίθουσα ο “προεδρεύων ” (κατά δήλωση του) του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Π. Σόμπολος, ο οποίος προσπάθησε να διακόψει ανεπιτυχώς την ομιλία συναδέλφου ο οποίος ζήτησε να αναγκάσουμε την ΕΣΗΕΑ να προκηρύξει 48ωρη απεργία που θα μπλοκάρει τις κυριακάτικες εκδόσεις, δήλωση που καταχειροκροτήθηκε από τους συμμετέχοντες στην συνέλευση.

γ. Τα συνδικαλιστικά παιχνίδια

Έπειτα ο “προεδρεύων” της Ένωσης προσπάθησε να ψελλίσει κάτι για την επιτυχία της απεργίας και της συνομιλίας του με τον “κύυριο Σιούούφα”, διακοπτόμενος συνεχώς από τις αποδοκιμασίες και τα γιουχαΐσματα των απεργών. Μετά την αποχώρηση του Σόμπολου στην απαίτηση των απεργών για ανοιχτό ΔΣ απάντησαν οι εκπρόσωποι της “αριστερής αντιπολίτευσης” στην ΕΣΗΕΑ, οι οποίοι προσπάθησαν να μας επαναφέρουν στην συνδικαλιστική τάξη, υπενθυμίζοντας μας ότι δεν υπάρχει η αναγκαία πλειοψηφία για ν’ αλλάξει το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ που προβλέπει κλειστές συνεδριάσεις του ΔΣ. Βέβαια δεν μας εξήγησαν πώς ακριβώς θα βρισκόταν η απαραίτητη πλειοψηφία στην επικείμενη συνεδρίαση του (κλειστού) ΔΣ, του οποίου την τέλεση υπερασπίζονταν ως απαραίτητη για να παρθεί απεργιακή απόφαση. Άγνωσται αι βουλαί των συνδικαλιστών…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ακολούθησε συνεδρίαση του ΔΣ στον 5ο όροφο της Ακαδημίας, ενώ οι εργαζόμενοι του Ε.Τ. και του City πραγματοποίησαν συνέλευση στον 3ο, η οποία ζήτησε από την ΕΣΗΕΑ την κήρυξη 48ωρης απεργίας, έτσι ώστε να μπλοκαριστούν οι κυριακάτικες εκδόσεις. Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ συνεδρίασε κάτω από την εμφανή πίεση των απεργών, οι οποίοι απειλούσαν τους “εκπροσώπους” τους για τα “καλά” που τους περιμένουν σε περίπτωση που δεν καταλήξουν στο απαιτούμενο απεργιακό κάλεσμα, πίεση η οποία εκφράστηκε και με συνθήματα έξω από τις κλειστές πόρτες της αίθουσας συνεδρίασης.

Μέσα στην αίθουσα τώρα, οι συνδικαλιστές επιδόθηκαν σε τιτάνιες αντιπαραθέσεις γύρω από την φύση της διαδικασίας τους (ο καθένας δικαιούται λίγων στιγμών υπαρξιακής αναζήτησης, αρκεί αυτή να μην γίνεται στην πλάτη των απολυμένων), με τον “προεδρεύοντα” να υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να παρθεί οποιαδήποτε απόφαση αν δεν συγκροτηθεί πρώτα το προεδρείο της Ένωσης. Η ώρα είχε πάει 5, όταν η συνεδρίαση διακόπηκε, και οι περισσότεροι απεργοί γυρνούσαν στις δουλειές τους. Λίγοι άντεξαν να παραμείνουν μέχρι το τέλος της συνεδρίασης γύρω στις 8, η οποία δεν κατέληξε σε καμία γραπτή απόφαση, παραπέμποντας σε επόμενη συνεδρίαση (την Πέμπτη σ25/06, στις 11.00 π.μ.) και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των απεργών με αόριστες, προφορικές κι οπότε άχρηστες δηλώσεις ότι η πλειοψηφία του ΔΣ συμφωνει με την κήρυξη 48ωρης απεργίας κάπου, κάπως, κάποτε…

Συμπερασματικά: η οργή των εργαζομένων στα ΜΜΕ έχει αγγίξει ταβάνι, αλλά παραμένει εγκλωβισμένη στα καραγκιοζιλίκια των συνδικαλιστών, οι οποίοι για άλλη μια φορά λειτουργούν εκτονωτικά ως προς τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις (παλιά τους τέχνη). Το ζητούμενο είναι πέρα από το κράξιμο και την πίεση στους εργατοπατέρες να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους, πριν οι πειραματισμοί της Γιάννας λειτουργήσουν ενθαρρυντικά για το σύνολο των αφεντικών στην υπό κρίση βιομηχανία των ΜΜΕ.

ΥΓ. Διάλογος στο ισόγειο του κτηρίου της ΕΣΗΕΑ ανάμεσα σε συνάδελφο από τον Ε.Τ. και τον συμπαθή θυρωρό, ο οποίος μας έχει κατεβάσει πάμπολλες φορές τα ρολά της εισόδου έτσι ώστε “να μην επιχειρήσουμε επανακατάληψη του κτιρίου”:
– Είδες που μου έλεγες να μην κάνω κατάληψη στο κτίριο. Τώρα με απέλυσαν;
-Σε απέλυσαν πώ πώ! Εσένα μόνο ή και άλλους
-Ε γύρω στους 450 ακόμα…