Η φωτογραφία αναδημοσιεύεται από το Indymedia
Όμως και πάλι μας περίμεναν εκπλήξεις. Με αφορμή το ήδη υπάρχον κάλεσμα, το πρωτοβάθμιο Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει σε συγκέντρωση και πορεία με αφορμή την υπόθεση της Κάρμεν η οποία απολύθηκε από τα αφεντικά του VIA-VAI και επιπλέον δέχθηκε επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας επειδή διεκδίκησε μαζί με το Σωματείο της ολόκληρη την αποζημίωσή της. Το κάλεσμα του Σωματείου στην διαδήλωση έρχεται ως συνέχεια και άλλων δυναμικών παρεμβάσεων που αφορούσαν την υπόθεση της Κάρμεν και ανεδείκνυαν τις «αυθαιρεσίες» των αφεντικών στον κλάδο του επισιτισμού και ευρύτερα όπως ο αποκλεισμός των μαγαζιών με την επωνυμία VIA-VAI στο κέντρο της Αθήνας, η κατάληψη στον Σύλλογο… Και η ανοιχτή συνέλευση που κάλεσε το Σωματείο στο Πολυτεχνείο ώστε να ενημερώσει συναγωνιστές και αλληλέγγυους για την υπόθεση και τον αγώνα που σηκώνει.
Η διαδήλωση μάζεψε σχεδόν 1.500 αγωνιζόμενους που πορεύθηκαν πίσω από τα πανώ των πρωτοβάθμιων σωματείων καθώς και αντίστοιχα αριστερών οργανώσεων και κομμάτων. Την μεγαλύτερη μαζικότητα παρουσίασε το μπλοκ του Σωματείου Σερβιτόρων-Μαγείρων που πλαισιώθηκε από εκατοντάδες αλληλέγγυους αγωνιστές αναγνωρίζοντας την πρωτοβουλία του να σηκώσει μια υπόθεση εργοδοτικής τρομοκρατίας με βάση την άμεση δράση και την συλλογική αξιοπρέπεια των εργαζομένων.
«Aπό την ΟΙΚΟΜΕΤ μέχρι το VIA-VAI, το προλεταριάτο με βία απαντάει»…
…το παραπάνω σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά στο ύψος της Κολοκοτρώνη ενώ η πορεία έχει κυλήσει ήρεμα με εξαίρεση τα δυναμικά συνθήματα μερικών μπλοκ. Στο ύψος της Βουκουρεστίου, οι διαδηλωτές αντικρύζουν το σιδερόφραχτο υποκατάστημα του VIA-VAI στο οποίο εργαζόταν η Κάρμεν και στο οποίο το αφεντικό ονόματι Καρέζος επιδείκνυε το όπλο του στα μέλη του Σωματείου μια εβδομάδα πριν. Οι συνειρμοί απλοί και αμείλικτοι. Στην αρχή, οι λαμαρίνες φιλοξενούν συνθήματα όπως «Καρέζο τραμπούκε», « Βία στην βία του VIA-VAI» κ.α. Γρήγορα όμως οι λαμαρίνες αφαιρούνται, οι τζαμαρίες σπάζονται και το εσωτερικό του μαγαζιού γίνεται λαμπόγιαλο. Οι αστυνομικές δυνάμεις όταν καταφθάνουν αντικρίζουν το θέαμα και σαστίζουν. Ως απάντηση διαδηλωτές τους φιλοδωρούν με λίγα (εύστοχα) μπαλόνια κόκκινης μπογιάς. Η διαδήλωση ξεσπά σε χειροκροτήματα και τα συνθήματα ξαναφουντώνουν. Στην προσπάθεια των μπάτσων να μαζέψουν λίγο το πάθος των διαδηλωτών με την παρουσία τους στα πεζοδρόμια, απαντούν μερικές παλουκιές και βρισίδια που τους αναγκάζουν να μαζέψουν τον τσαμπουκά τους.
Η πορεία συνεχίζει μέχρι τα Προπύλαια χωρίς «παρατράγουδα» πέρα από έναν σαλταρισμένο και φοβισμένο φισουνιέρη μιας διμοιρίας ο οποίος στην θέα διαδηλωτών που τον βρίζουν κρύβεται πίσω από κολώνες και όταν εκνευρίζεται ανοίγει την φισούνα του αδιακρίτως πάνω στο σώμα της πορείας. Μερικά βρισίδια από διαδηλωτές αλλά και από τον διμοιρίτη του τον αναγκάζουν να ξανασκεφτεί την πράξη του.
Και ενώ όλα φαίνεται να τελειώνουν, διαδηλωτές επιτίθενται και στο δεύτερο υποκατάστημα του VIA-VAI επί της Πανεπιστημίου. Και πάλι οι λαμαρίνες πέφτουν και το εσωτερικό του καταστήματος ανακαινίζεται κάτω από τις ιαχές και τα χειροκροτήματα των διαδηλωτών. Επιπλέον, κάποιοι διαδηλωτές αρπάζουν το ταμείο ώστε να μοιραστούν την είσπραξη της ημέρας με άλλους διαδηλωτές αλλά…τζίφος. Ψωροδεκάρες που δεν άξιζαν ούτε το ρίσκο.
Η πορεία διαλύεται ησύχως με χαμόγελα στα χείλη και με ανεβασμένες διαθέσεις από πλευράς διαδηλωτών. Ελάχιστοι συνδικαλιστές που βρίσκονται πιο μπροστά έχουν προ πολλού κλείσει το πανώ τους και κατηφορίζουν εσπευσμένα την Πανεπιστημίου.
Μερικά διδάγματα
– Οι διακοπές του Πάσχα θα μας βοηθήσουν να πάρουμε δυνάμεις για τον Απρίλη που προβάλλει εξίσου προκλητικός για τους μισθούς, τα δικαιώματα, τους αγώνες και τις ζωές μας। Ίσως βρούμε χρόνο να αξιολογήσουμε και τα «αγωνιστικά ραντεβού» που θα ορθωθούν μπροστά μας.
– Ακόμα και εν έτει 2010 μπορούμε να απολαμβάνουμε στιγμές ταξικής αντιβίας στο κέντρο της Αθήνας υπό το γλυκό φως του απογευματινού ήλιου. Ακόμα και εν έτει 2010 υπάρχουν κάποιοι και κάποιες που αναγνωρίζουν την σημασία της άμεσης δράσης ενάντια στα αφεντικά και τις τρομοκρατικές πρακτικές τους. Ελπιδοφόρο αφενός επίδικο αφετέρου.
– Ακόμα και ένα δοσμένο ραντεβού προς αποσυμπίεση των αντιστάσεων που έδωσαν διάφοροι καρεκλοκένταυροι της ΑΔΕΔΥ μπορεί να μετατραπεί σε δυναμική εργατική παρέμβαση. Όχι πως είναι ότι πιο πρόσφορο αλλά ακόμα και έτσι μπορούμε να αρθρώνουμε απαντήσεις στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να τους χαλάμε τα πανηγύρια και τους επιτάφιους. Τα άλλα, τα περισσότερα, ας τα πράξουμε στα εδάφη που δημιουργούμε εμείς.
– Η υπόθεση της Κάρμεν είναι υπόθεση όλων μας। Και αυτό δεν είναι σύνθημα ούτε και προσπάθεια ηρωοποίησης ή άκρατη προσωπολαγνεία. Κάθε εργάτρια ή εργάτης που δέχεται επίθεση από αφεντικά ή εργοδοτικούς τραμπούκους, πρέπει να μοιράζεται την οργή του με τους συναδέλφους του…για αρχή. Οι συλλογικές απαντήσεις είναι μονόδρομος όποια μορφή κι αν έχουν ειδάλλως, θα μοιραζόμαστε τις ήττες μας.
Καλή επ-Ανάσταση.
ΥΓ. Είναι όμορφη η αίσθηση όταν βλέπεις τα σημάδια της ανατρεπτικής δράσης αποτυπωμένα στο τοπίο της μητρόπολης. Η επιγραφή λέει «κλειστόν λόγω ανακαίνισης. Σύντομα κοντά σας» και βρίσκεται στην οδό Σταδίου σ’ ένα κατάστημα που ζώνεται από λαμαρίνες. Πουθενά δεν φαίνεται η επωνυμία VIA-VAI.