Άλλο ένα απεργιακό πυροτέχνημα της ΕΣΗΕΑ σήμερα, εν μέσω της ολομέτωπης επίθεσης των αφεντικών των ΜΜΕ, που επιχειρούν την εφαρμογή επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων και την περικοπή μισθών, υπό την τρομοκρατία της απόλυσης. Όμως αυτή την φορά οι απεργοί επέλεξαν να μην παίξουν τον ρόλο του κομπάρσου στην ξεφτίλα της ΕΣΗΕΑ.
Δεν ήταν μόνο η μαζικότητα της διαδήλωσης (πρωτοφανής σίγουρα για τα δεδομένα του κλάδου, αλλά όχι για τις τρέχουσες εξελίξεις), αλλά κυρίως ο παλμός κι η ένταση που έδωσαν το στίγμα. Κυρίαρχο σύνθημα που φωνάχτηκε μαζικά μπροστά στα υπουργεία Εργασίας (στην Σταδίου) και Οικονομικών (Σύνταγμα), όπου κατευθύνθηκε η διαδήλωση που ξεκίνησε από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, ήταν το «Ανυπακοή, απεργία διαρκή». Το τελευταίο, εξέφρασε τη διάθεση ενός μεγάλου ποσοστού εργαζομένων στην βιομηχανία των ΜΜΕ, οι οποίοι την ίδια στιγμή που δέχονται με σφοδρότητα την εργοδοτική επίθεση, ξεπουλιούνται χωρίς αιδώ από τους γραφειοκράτες.
Ακόμα ακούστηκαν δυνατά συνθήματα όπως: “Το μίσος μεγαλώνει όσο περνούν οι μέρες, αλήτες, λέρες, εργατοπατέρες”, “η αλληλεγγύη όπλο των εργατών/κατάργηση συμβάσεων-περικοπές μισθών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών”, «μίσος ταξικό, σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό», «Ψυχάρη, Ψυχάρη ο διαόλος να σε πάρει», «Ψυχάρης, Αλαφούζος, Μπόμπολας και σία καμιά ειρήνη με την εργοδοσία», «η ανατροπή δεν είναι εκπομπή, Πρετεντέρη ψόφα να κάνουμε γιορτή», «αλήτες, ρουφιάνοι, εκδότες-καναλάρχες» «δεν είμαστε ρουφιάνοι, δεν είμαστε αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες” “οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών”, «Κλέφτες(δις)» και «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» (μπροστά από τον γνωστό οίκο ανοχής στο Σύνταγμα), «χωρίς εσένα το site δεν κυλά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» και «Ο Σόμπολος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στον δρόμο, στον δρόμο, μπορείς και να τον φτύσεις».
Η οργισμένη, για τα δεδομένα του κλάδου, διαδήλωση δεν θα μπορούσε -μετά και από το κάλεσμα της «Διακλαδικής πρωτοβουλίας εργαζομένων-ανέργων»- παρά να καταλήξει σε ανοιχτή και αμεσοδημοκρατική συνέλευση των απεργών διαδηλωτών μέσα στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ. Η οργή προς τα πρόσωπα των εξαφανισμένων από το κτίριο εργατοπατέρων, αλλά και συνολικά προς την ξεπουληματική φύση της ΕΣΗΕΑ, η πεποίθηση ότι δεν έχουμε τίποτα αγωνιστικό να περιμένουμε από λόγου τους και η αγωνία για μια από τα κάτω οργάνωση απεργιακού αγώνα διαρκείας, ήταν τα κοινώς αποδεκτά ζητήματα που εξέφραζαν την κοινή αγωνιστική κατεύθυνση των συμμετεχόντων. Η αγανάκτηση για την επίθεση των αφεντικών και το αδιαπραγμάτευτο των συλλογικών συμβάσεων, λογικές άμεσες δράσης/σαμποτάζ της προπαγάνδας των media και αυτοδιαχείρισης των φύλλων που κλείνουνε, η διαγραφή των εργοδοτών από τις ενώσεις και τα σωματεία και τέλος το επιτακτικό της συνδικαλιστικής κάλυψης της πλειοψηφίας των επισφαλώς εργαζόμενων στα ΜΜΕ (και κυρίως στα sites), που υπό τις υπάρχουσες συνθήκες αδυνατούν να απεργήσουν και βιώνουν ήδη στο πετσί τους την ατομική διαπραγμάτευση, αποτέλεσαν το επιστέγασμα των αποφάσεων της συνέλευσης.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν το αγωνιστικό ψήφισμα της συνέλευσης (θα δημοσιευθεί αργότερα), το οποίο καλεί στην διενέργεια διακλαδικών γενικών συνελεύσεων την επόμενη εβδομάδα σε κάθε ΜΜΕ, ώστε να αποφασιστούν 48ώρες απεργίες μπλοκαρίσματος των Κυριακάτικων φύλλων, με την προοπτική της κλιμάκωσης σε απεργιακό αγώνα διαρκείας. Ταυτόχρονα αποφασίστηκε η λειτουργία μιας ανοιχτής διακλαδικής επιτροπής -αποτελούμενης από εκπροσώπους των “μαγαζιών”, μπλοκάκηδες, άνεργους, αλλά και οποιουσδήποτε θέλουν να συμμετέχουν- που θα αναλάβει να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
