Το κείμενο λήξης
Σήμερα Σάββατο 7/2/2009 η Συνέλευση της Εξεγερμένης Λαϊκής Σκηνής αποφάσισε να αποχωρήσει από το κτίριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, έχοντας κατακτήσει 9 μέρες και νύχτες αυτονομίας, ελευθερίας, δημιουργίας και αυτοοργάνωσης στην πράξη.
Πράξη 1η Απελευθερώσαμε την Ε.Λ.Σ. ως απάντηση στο πνίξιμο κάθε ελεύθερης έκφρασης, την επιβολή πλαστών επιθυμιών, την τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων και την καταστολή. Όταν ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα καταπατώνται με χημικά, σφαίρες και βιτριόλι έχει έρθει η στιγμή να πάρουμε θέση.
Πράξη 2η Οικειοποιηθήκαμε ένα σύμβολο καθεστωτικής τέχνης επαναπροσδιορίζοντας τις σχέσεις μεταξύ δημιουργού και θεατή, δάσκαλου και μαθητή. Για 9 μέρες ένα μωσαϊκό ανθρώπων που συναντηθήκαμε το Δεκέμβρη, ζυμωθήκαμε μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και ενώσαμε πολιτική και τέχνη, μέσα κι έξω από τη Λυρική. Δεν διαχωριζόμαστε σε καλλιτέχνες και μη, είμαστε ο ανθός της ζωής.
Όποιος νομίζει ότι η λήξη της κατάληψης σημαίνει το τέλος της ανυπακοής τζάμπα χαίρεται. Δεν παραδίδουμε σε Νιάρχους, Λαμπράκηδες κι άλλους «ειδικούς» τον πολιτισμό που ούτως ή άλλως δεν τους ανήκει. Η παρουσία και η δράση μας στο χώρο της Ε.Λ.Σ. καταδεικνύει ότι η διάκριση «υψηλού-χαμηλού» πολιτισμού όχι μόνο δεν υφίσταται ουσιαστικά αλλά αποτελεί έκφραση εξουσιαστικών σχημάτων που μας διαιρούν και μας περιχαρακώνουν. Για μας η τέχνη είναι ένα πεδίο σύγκρουσης.
Πράξη 3η Εμείς συνεχίζουμε να οργανωνόμαστε, να εκφραζόμαστε και να δρούμε στους δημόσιους χώρους, να συμπράττουμε και να συνδημιουργούμε στη βάση της αυτονομίας και της αυτοοργάνωσης.
Η κατάληψη αυτή έκλεισε έναν πρώτο κύκλο, ο οποίος μας περιείχε όλους. Θα συνεχίσουμε ως φυγόκεντροι θύλακες, διαχέοντας την κοινή μας εμπειρία και δυναμική προς τα έξω σε κάθε γειτονιά, πάρκο και δρόμο.
Παράλληλα με την κίνηση μας οι εργαζόμενοι και καλλιτέχνες της Όπερας Teatro Colon του Buenos Aires, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στο εγχείρημά μας κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους ενάντια σε 500 απολύσεις και την ουσιαστική διάλυση της Όπερας.
Μηνύματα συμπαράστασης ήρθαν ακόμη από το πανεπιστήμιο του Ροζάριο της Αργεντινής, την κίνηση «Εξεγερμένες Γυναίκες της Βραζιλίας», από τη Βενεζουέλα, και την Ένωση Λαϊκών Συγγραφέων του Εκουαδόρ (UNAPE). Είμαστε αλληλέγγυοι σε όλους αυτούς και καλούμε κάθε εργαζόμενο να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του μέσα στις κυρίαρχες σχέσεις και δομές.
Οι καλλιτέχνες της ζωής δεν είναι οι γελωτοποιοί της εξουσίας. Δεν θέλουμε να γίνουμε ανθρώπινες χειροβομβίδες κρότου-λάμψης στο οπλοστάσιο της ψυχικής καταστολής, αλλά πυροτεχνήματα χαράς και συγκίνησης στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Προτρέπουμε τους ανθρώπους να προβούν σε ανάλογα εγχειρήματα, να συναντηθούν και να συνδιαμορφώσουν πειράματα αυτονομίας.
Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται.
Συμπαράσταση στους τραυματίες της εξέγερσης. Άμεση απελευθέρωση στους συλληφθέντες.
Επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων. Όχι στην τσιμεντοποίηση.
Είμαστε αλληλέγγυοι στο λαό της Παλαιστίνης.
ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ – ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Προσεχώς 4η πράξη