“Τα ηφαίστεια εκρήγνυνται από τα κάτω”: Ο Δεκέμβρης ήταν μια εικόνα της μελλοντικής αυτής έκρηξης, και από τότε δεν έχουν σταματήσει οι προσμίξεις, οι συγκρούσεις, οι τριβές και οι κινήσεις που δημιουργούν τα απαραίτητα ανοίγματα ώστε να περάσει η λάβα του ηφαιστείου στο μέλλον. Αυτό το μέλλον καθορίζεται και δημιουργείται από εμάς στον πάτο του ηφαιστείου και από τις συνειδητές κινήσεις μας στο παρόν.
Μια τέτοια κίνηση ήταν κι η πρωτομαγιάτικη διαδήλωση από την Βικτώρια προς το Υπουργείο Εργασίας στην οποία καλούσαν σωματεία βάσης, και αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες/ συλλογικότητες εργαζομένων. Στόχος της διαδήλωσης, 123 χρόνια μετά την αιματηρή εξέγερση στο Σικάγο που οδήγησε στην κατάκτηση στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων όπως το 8ωρο, να συσπειρωθούν οι αόρατοι και επισφαλείς εργαζόμενοι που έχουν απωλέσει ακριβώς αυτά τα στοιχειώδη. Οι κούριερ, οι καθαρίστριες, οι μπλοκάκηδες, οι τεχνικοί του θεάματος, οι βιβλιοϋπάλληλοι, οι σερβιτόρες, οι ωρομίσθιοι, όλοι όσοι δέχονται την οξυμένη επίθεση των αφεντικών να ενώσουν τις μοριακές τους αντιστάσεις προς την κατεύθυνση ενός αυτόνομου εργατικού κινήματος. Έτσι ώστε ” Όλοι εμείς οι προλετάριοι να γίνουμε η κρίση τους”, όπως έγραφε και το κεντρικό πανώ της διαδήλωσης.
Σε αυτήν την συγκυρία λοιπόν η διαδήλωση δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά επιτυχημένη. Πάνω από 1500 διαδηλωτές πλαισίωσαν τα συγκεκριμένα προτάγματα, τα οποία φωνάζονταν με τη μορφή συνθημάτων σε όλη την διαδρομή από την Βικτώρια μέχρι τα γραφεία του ΗΣΑΠ στην Ομόνοια, δια μέσου των μεταναστευτικών γειτονιών του Μεταξουργείου και με στάση στο Υπουργείο Εργασίας στην Πειραιώς. Συμβολικές επιθέσεις δέχτηκαν κάμερες και ATM τραπεζών, ενώ πεζοί και μηχανοκίνητοι μπάτσοι προσπάθησαν να βρουν αφορμές να χτυπήσουν τον κόσμο της διαδήλωσης που αποχωρούσε.
Η διαδήλωση χαρακτηρίστηκε από παλμό, αυτοοργάνωση και αισιοδοξία. Σαν να έχει περάσει παραπάνω από ένας χρόνος από τότε που αυτές οι κινήσεις συσπειρώνονταν στην βάση του γιουχαΐσματος των ξεπουλημένων εργατοπατέρων. Η φετινή πρωτομαγιάτικη διαδήλωση έδειξε ότι έχουμε πολύ πιο σοβαρά και δύσκολα ζητηματα για να καταπιαστούμε, γι’ αυτό άλλωστε και κανείς δεν έδωσε φέτος σημασία στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ στην Κλαυθμώνος. Η κοινωνική κρίση κι οι ταξικοί αγώνες είναι μπροστά μας και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Την Κυριακή 10/05 στις 19:00, στο Πολυτεχνείο θα πραγματοποιηθεί η απολογιστική συνέλευση της διαδήλωσης.
Οι φωτογραφίες είναι από: Εργατική Συνέλευση για την Πρωτομαγιά 2009
One reply on “Για την πρωτομαγιάτικη διαδήλωση αόρατων επισφαλών στην Βικτώρια”
Η γέννηση της αυτοοργάνωσης στους χώρους δουλειάς;Το πιο σημαντικό συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή την πορεία είναι ότι ίσως πλέον μπορούμε να μιλάμε για έναν πόλο που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους του εργατικού κινήματος. Μικρές ατομικές πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν πριν από 3-4 χρόνια, μέσα από παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς, με προτάγματα όπως «αυτοοργάνωση, ακηδεμόνευτοι αγώνες, οριζόντια οργανωμένα σωματεία κ.α.», έχουν αρχίσει να γιγαντώνονται και να βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη απήχηση μέσα στους κόλπους των ριζοσπαστικών χώρων. Συνεχώς δημιουργούνται εργατικές πρωτοβουλίες, ταξικές ομάδες, σωματεία οργανωμένα από τα κάτω και η χτεσινή μαζική, για τα δεδομένα, πορεία αποδεικνύει ότι είναι αφής η τάση τα παραπάνω να συλλογικοποιηθούν, να βρεθούν τα κοινά σημεία και οι συμφωνίες και να παρακαμφθούν οι ηγεμονικές αντιλήψεις. Όσο μικρές και αν μας φαίνονται προς το παρόν αυτές οι κινήσεις, είναι εξαιρετικά σημαντικές, ειδικά επειδή αφορούν παρεμβάσεις στις παραγωγικές διαδικασίες, απ’ τις οποίες ριζοσπαστικοί χώροι όπως π.χ. ο αναρχικός/αντεξουσιαστικός εξέλειπαν για πολλά χρόνια. Παρεμβάσεις από τα μέσα και όχι αφ’ υψηλού κριτική. Είναι επιτακτική η ανάγκη πρωτοβουλίες συλλογικοποίησης αυτών των κινήσεων, όπως η Εργατική Συνέλευση για την Πρωτομαγιά, να συνεχίσουν να υπάρχουν και να πλαισιώνονται απ’ όλο και περισσότερο κόσμο, ούτως ώστε ενάντια στο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό να μπουν οι βάσεις για την από τα κάτω οργανωμένη ταξική απάντηση. Μπράβο και σε σας γιατί συμβάλλετε σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση.