Η δημοσιογραφική σιωπή είναι συνενοχή

Η φιλοσοφία από την οποία εμπνέονται τα δυο κείμενα των θεσμικών παραγόντων της ΕΣΗΕΑ που κυκλοφόρησαν προχθές το απόγευμα είναι στην ουσία τους ταυτόσημα με την αντίληψη που εμπνέει σε μια μικρή πλειοψηφία ανθρώπων που κινούνται σε χώρους εξουσίας και κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ότι είναι αυτόκλητοι προστάτες την νομιμότητας και κοινωνικής σταθερότητας.

Δεν συνηγορούν μόνο υπέρ των συμφερόντων που εκπροσωπούν, αυτών που κρατούν μια κοινωνία δέσμια της διαφθοράς του πολιτικού κατεστημένου και μιας αδίστακτης αυτιστικής πλουτοκρατίας. Πιστεύουν πραγματικά ότι το δικό τους κοινωνικό όραμα (που στηρίζεται σε κοινωνικούς αποκλεισμούς, άγρια εργασιακή εκμετάλλευση, την ποδοπάτηση κάθε αξιοπρέπειας, την διύλιση κάθε σκέψης και λόγου από όπου και εάν εκφέρεται μέσα από τον δικό τους λερωμένο κώδικα ηθικής, το ξυλοδαρμό και την κατασυκοφάντηση κάθε νέου που τολμά να αμφισβητεί) είναι αυταπόδεικτο και επιδιώκεται με κάθε μέσο.

Για αυτό και η ολιγάριθμη κάστα των αυτόκλητων υπερασπιστών της δημοκρατικής νομιμότητας στο χώρο των μέσων, αντί να απαντήσει στο κάλεσμα για διάλογο με τους διαμαρτυρόμενους από τα κάτω, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υπογράψει τρομολάγνα κείμενα που συκοφαντούν αυτούς που τολμούν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία τους. Θα συνεχίσουν άραγε να το κάνουν αυτό και τις υπόλοιπες μέρες χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και ορίζοντας αυθαίρετα ως βίαια και σκοτεινά τα πλάσματα που αρνούνται να κοιμηθούν τον ύπνο του δικαίου με τον οποίο αυτοί κοιμίζουν εδώ και χρόνια μια κοινωνία ολόκληρη;

Όταν πια θα έχουν αποτύχει να τρομοκρατήσουν τα παιδιά με τους υπνόσακους, θα ενεργοποιήσουν άραγε και το παρακράτος με το οποίο τρώνε από την ίδια κατσαρόλα; Πόσο μάλλον θα πουλήσουν αυτή τους τη φαιδρότητα ως υπεράσπιση αξίων και θεσμών; Θα την κάνουν επεισόδιο της «κρίσης» που αυτές τις μέρες ενορχηστρώνει η εξουσία για την επαναφορά της τάξης και της νομιμότητας στην Ελληνική κοινωνία.

Είναι βέβαιο ότι πίσω τους θα προστρέξουν αμέτρητα πρόθυμα παπαγαλάκια και με πρετεντερικές ιαχές και βορβορυγμούς θα διαδώσουν το «δίκαιο» μήνυμα τους. Πρόκειται για τους θλιβερούς πολλαπλασιαστές της είδησης που ανθίζουν όπου εκλείπει η αξιοπρέπεια και κάθε είδους κριτική σκέψης. Πράγμα που προκαλεί σύγχυση σε όσους από εμάς υποψιαζόμαστε ότι για λίγα περισσότερα ευρώ μετατρεπόμαστε σε φερέφωνα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε στα μέσα, συνάδελφοι, την γνωρίζουμε καλά, την ανεχόμαστε γιατί μας εξαναγκάζει ο άτιμος βιοπορισμός. Η συγκυρία όμως μας υπαγορεύει την ευθύνη να αντιδράσουμε σε αυτό που συμβαίνει, γιατί μας αφορά άμεσα. Πρέπει να σταθούμε μαζί ή απέναντι από τους υπερασπιστές του δικαιώματος για αληθινή πληροφόρηση και αξιοπρεπή δημοσιογραφία; Και αν ναι, μήπως αυτοί εδώ και πέντε μέρες βρίσκονται μέσα στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ; Μήπως είναι οι νέοι-εξαθλιωμένοι συνάδελφοι που μας φωνάζουν ότι οι μέρες του κομφορμισμού που υποκρινόμαστε τελειώνουν;

Έτσι και αλλιώς μέσα στον επόμενο χρόνο πολλοί από μας θα βρεθούμε μαζί τους στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Εκεί που χρόνια τώρα δεν περπατάει ειλικρινά ούτε η καθεστωτική αριστερά, ούτε οι εργατοπατέρες, παρά μόνο οι από τα κάτω.

Εάν έχουμε μια ευκαιρία να ανακτήσουμε την ουσία της δημοσιογραφικής μας ιδιότητας είναι τώρα. Ας δώσουμε τουλάχιστον έστω και για μια φορά το βήμα στους ‘χωρίς φωνή’, παρά το προσωπικό κόστος. Ας μην γίνουμε ξανά σιωπηλοί συνήγοροι των σπουδαίων ανθρωπάριων που μιλούν στο όνομα μας, αυτό θα μας κοστίσει περισσότερο…

Υπνόσακος