Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου
Μια εβδομάδα δεν έχει περάσει ακόμη από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ούτε καν τρεις ολόκληρες μέρες από τον ενταφιασμό του. Ο γνωστός και συμπαθέστατος ανά το πανελλήνιο ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας έχει προλάβει να κάνει τους υπολογισμούς του. 1+1 κάνουν 2, ακόμη και η κακή διαφήμιση είναι διαφήμιση, τόσες μίζες ρεμούλες και απάτες τόσα χρόνια, να υπερασπιστώ ένα μπάτσο που “έφαγε” έναν δεκαπεντάχρονο θα κωλώσω, μασάει ρε ο Αλέξης Κούγιας…
Παιδί μου, να του σπάσετε τα σαγόνια… Η παράκληση της μάνας μου από το χωριό που δεν αντέχει άλλο ούτε καν να τον βλέπει στα μεσημεριανά. Με αυτά τα λόγια στα αυτιά μου να είναι τα τελευταία πριν κατέβω στην πορεία, φεύγω από το σπίτι.
Κάπου στη Σταδίου
Η πορεία σε εξέλιξη. Ο κόσμος πάρα πολύς. Ξαφνικά κάποιοι μαζεύονται στο δεξί πεζοδρόμιο, γύρω στα 30 άτομα, κουκουλώνονται (γιατί υπάρχουν και ρουφιάνοι) και μπαίνουν σε μια στοά.
-“Φίλε θα περάσουμε”
-“Μα ρε παιδιά δεν είναι εδώ τα γραφεία του, στη Βασ. Σοφίας πηγαίνετε, εκεί πάει κάθε μέρα”
-“Έλα μεγάλε κάνε άκρη”
Δύο άτομα ανεβαίνουν προς τους πάνω ορόφους. Η πληροφορία αρχίζει να κυκλοφορεί. Στον έκτο όροφο είναι τα γραφεία του Κούγια και το αποδεικνύει και η ταμπέλα στην είσοδο, την οποία έχει καλύψει ο θυρωρός του κτιρίου με χαρτόνια. Ο οποίος συνεχίζει να φωνάζει…
-“Όχι πάλι ρε παιδιά, έξι φορές μου το έχουνε σπάσει εξ αιτίας του μαλάκα…”
-“Να τον διώξετε από ‘δω” του φωνάζω “σας έχει κάνει μεγάλη ζημιά”
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ακούγεται ένα μεγάλο μπαμ και η Σταδίου γεμίζει γυαλιά. Εντάξει το σπάσανε το μπουρδέλο. Ο κόσμος από την πορεία αρχίζει να χειροκροτάει. Οι δύο διαδηλωτές που ανέβηκαν κατεβαίνουν και αφού διαβεβαιώσουν το πλήθος που αδημονεί ότι τα γραφεία του γίναν καλοκαιρινά η πορεία συνεχίζει.
Δε θυμάμαι αν σε εκείνη την πορεία γίναν επεισόδια, θυμάμαι όμως λίγο αργότερα …
Στην εφημερίδα που δουλεύω, περί της 5ης απογευματινής
Φτάνω μετά την πορεία. Η είδηση για τα “θερινά” γραφεία του έγκριτου δικηγόρου δεν έχει φτάσει. Το λέω σε έναν δύο συναδέλφους και αυτοί αναλαμβάνουν να ενημερώσουν τους ανωτέρους. “Συνάδελφοι” και αυτοί, και μάλιστα μέλη της ΕΣΗΕΑ, έχουν φάει αυτοί, παλιά ήταν και αριστεροί, τώρα τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν… ουπς συγγνώμη τα έχει πει άλλη αυτά.
-Κάτσε να δούμε ρε παιδί μου…
-Είναι σίγουρο;;;
-Ωχ τώρα θα πρέπει να κάνουμε αλλαγή στο Σαββατιάτικο;;;
Τελικά η είδηση διασταυρώνεται. Την έχουν γράψει και τα blogs.
Ο γραφίστας περιμένει για την αλλαγή στο σαββατιάτικο φύλλο.
Γραφίστας: -Τι να βάλω τελικά στη σελίδα που έμεινε για αλλαγή;;;
Αρχι(δι)συντάκτης: -Λοιπόν γράφε…”Άγνωστοι προξένησαν ζημιές στη τζαμαρία της εισόδου που στεγάζει τα γραφεία του Αλέξη Κούγια…”
Επόμενη μέρα
Η μάνα μου στο τηλέφωνο πάλι.
-“Σα δε ντρέπεστε εσείς εκεί στην Αθήνα, αντί να σπάσετε τα γραφεία του Κούγια πήγατε και κάνατε ζημιές στην είσοδο της πολυκατοικίας”, “Ααα σε διαβάσαμε και ΄σένα παιδί μου πολύ ωραία τα έγραψες”
*Οποιαδήποτε σχέση με πράγματα ή καταστάσεις (εκτός από το κομμάτι με τη μάνα μου, που δεν είχε κανένα πρόβλημα ακόμη και αν απλά είχαν σπάσει τα γραφεία της πολυκατοικίας του Κούγια) είναι απολύτως πραγματική…
Δεν αντιπροσωπεύει όμως τις απόψεις όλης της κατάληψης.
Categories