Την Πέμπτη 18/11, γύρω στις 17.30, 2 μπάτσοι κυνηγούσαν μετανάστες- μικροπωλητές στην περιοχή της Ερμού. Οι μετανάστες έτρεξαν στο τμήμα ΕΜΜΕ στην Καλαμιώτου, καθώς γνωρίζουν, λόγω της δράσης των φοιτητών στην περιοχή, πως υπάρχει άσυλο και πως μπορούν να καταφεύγουν εκεί όποτε το χρειάζονται.
Οι μπάτσοι εισέβαλαν στο ισόγειο του τμήματος απειλώντας τους μετανάστες πως θα τους συλλάβουν. Φοιτητές που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο κτήριο και αντιλήφθηκαν το περιστατικό, έσπευσαν να τους απωθήσουν από την είσοδο του Πανεπιστημίου. Στην προσπάθειά τους να τους απωθήσουν ήρθαν σε λεκτική και σωματική αντιπαράθεση με τους δύο νταήδες μέσα στο κτήριο. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησής τους ο ένας εκ των δύο χάιδευε επιδεικτικά το όπλο του.
Υ.Γ. Πάνω στη φάση, ξηλώθηκε και ο αριθμός ενός εκ των δύο οργάνων….Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 23/11 στις 12:00 μικροφωνική στην πλατεία Καπνικαρέας- έξω από τα Ε.ΜΜΕ.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μπάτσοι εισέβαλαν στο κτίριο του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών που στεγάζεται στην πλατεία Καπνικαρέας στην Ερμού. Τα κυνηγητά (δημοτο)μπάτσων και μεταναστών-μικροπωλητών είναι καθημερινά σε αυτή την περιοχή με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αρκετά ισχυρής αλλήλεγγυας κοινότητας μεταξύ φοιτητών και μεταναστών. Η σύμπραξη των δύο αυτών υποκειμένων έχει οδηγήσει επανειλημμένα σε συμπλοκές με τους (δημοτο)μπάτσους και στην αποτροπή συλλήψεων. Παρακάτω θα παραθέσουμε παλαιότερο σχετικό κείμενο από τους φοιτητές του τμήματος:
Για πόσο ακόμα θα το ανεχόμαστε;
Την Πέμπτη 29 Απριλίου είχε προγραμματιστεί Γενική Συνέλευση στη σχολής μας, για τις 3 το μεσημέρι. Λίγα λεπτά μετά την έναρξη της συνέλευσης αντιληφθήκαμε κυνήγι μεταναστών στην περιοχή και κατεβήκαμε στην πλατεία για να το επιβεβαιώσουμε. Στη γωνία Καπνικαρέας και Μητροπόλεως μπάτσοι και δημοτόμπατσοι είτε με μηχανές είτε πεζοί κυνηγούσαν μετανάστες ενώ είχαν ήδη κατασχέσει έναν μπόγο. Στο σημείο αυτό ξεκίνησε λεκτικός διαπληκτισμός με έναν «αγανακτισμένο πολίτη» που προέτρεπε και έδινε οδηγίες στους ένστολους. Οι φωνές αλληλεγγύης και υποστήριξης προς τους μετανάστες φαίνεται ότι ενόχλησαν τον εν λόγω «πολίτη» ώστε ο λεκτικός διαπληκτισμός να εξελιχθεί σύντομα σε σπρωξίδια και ο ίδιος να ξεμπροστιαστεί όταν οι «συνάδελφοί» του άρχισαν να φωνάζουν «προσαγάγετέ τους, χτύπησαν αστυνομικό». Μάλιστα, άρπαξαν με ασφυκτικό κεφαλοκλείδωμα ένα παιδί από τη σχολή και προσπάθησαν να τον πάρουν στο τμήμα. Στο σημείο αυτό έγινε γενική σύρραξη. Τα 4-5 άτομα που βρισκόμασταν ανάμεσα σε δεκάδες άσπρα κράνη και καπελάκια υπερασπιστήκαμε το παιδί και προσπαθήσαμε να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα όλων μας. Μπάτσοι, ασφαλίτες και δημοτόμπατσοι σε παράκρουση μας είχαν σε κλοιό, ενώ όταν καταφέραμε να αποσπάσουμε το παιδί από τα χέρια τους, κατευθυνθήκαμε γρήγορα προς τη σχολή. Αμέσως μετά ολόκληρη η δύναμη που είχε εμπλακεί στο σκηνικό (μπάτσοι και δημοτικοί) έτρεξαν προς τη σχολή και επιχείρησαν να εισβάλουν στο άσυλο φωνάζοντας «είμαστε όργανα μπορούμε να μπαίνουμε όπου θέλουμε», βρίζοντας μας και απειλώντας. Με τους μπάτσους να κοπανάνε την πόρτα και κόσμο από μέσα να την κρατάει κλειστή, το σκηνικό εκτονώθηκε όταν το σύνολο του κόσμου που βρισκόταν στη σχολή (το σώμα δηλαδή της γενικής συνέλευσης) κατέβηκε κάτω, βγήκε έξω και άνοιξε με την μαζική παρουσία του τον κλοιό γύρω από τη σχολή.
Η απόπειρα καταπάτησης του ασύλου στην σχολή μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Τον Δεκέμβρη του 2008 όταν ένστολοι είχαν προσπαθήσει να μπουν μέσα στο κτήριο κυνηγώντας μαθητές μετά από πορεία στο κέντρο της πόλης, οι απειλές για εισβολή από Δελτάδες τον περασμένο Δεκέμβρη («θα πεθάνετε σαν τα ποντίκια εδώ μέσα»), ο ψεκασμός με παραλάιζερ (παράνομο αναισθητικό υγρό) μεταναστών και φοιτητών μέσα στην είσοδο της σχολής από μπάτσο, το κυνήγι μετανάστη από μπάτσο της δημοτικής αστυνομίας μέσα στο κτίριο τον προηγούμενο Γενάρη, είναι κάποια περιστατικά. Οι επιθέσεις στο άσυλο έχουν ακριβώς αυτόν τον χαρακτήρα: την καταστολή και τρομοκράτηση όλων εκείνων που υπερασπίζονται το άσυλο ως κοινωνικό. Ως χώρο ανοιχτό δηλαδή, όχι μόνο για την διεξαγωγή μαθημάτων, αλλά και συνελεύσεων, προβολών, πάρτι, εκδηλώσεων, ακόμα και ως καταφύγιο όσων κυνηγιούνται -είτε είναι μετανάστες μικροπωλητές, είτε διαδηλωτές- από τις δυνάμεις καταστολής. Με αυτή τη λογική υπερασπιζόμαστε και εμείς το άσυλο, ως χώρο ανοιχτό για όλους και όχι μόνο για τους φοιτητές. Άλλωστε, στην περιοχή που βρίσκεται η σχολή μας δεν θα ήταν δυνατό να γίνει και αλλιώς, καθώς και οι ίδιοι οι μετανάστες έχουν αντιληφθεί την ελευθερία που προσφέρει το άσυλο και για αυτό το οικειοποιούνται όχι μόνο όταν τους κυνηγάνε, αλλά και για να ξεκουραστούν από την πολύωρη δουλειά και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους πιο ανθρώπινα.
Αυτό το σκηνικό κυνηγητού των μεταναστών δεν είναι σε καμία περίπτωση μεμονωμένο. Όλοι και όλες εμείς που κινούμαστε καθημερινά στην περιοχή, έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες σε αντίστοιχα περιστατικά (κυνηγητά, ξύλο, προσαγωγές και συλλήψεις μεταναστών από ένστολους). Βέβαια, στο πογκρόμ των μεταναστών οι μπάτσοι δεν ήταν ποτέ μόνοι τους. Διάφοροι μαγαζάτορες της περιοχής και «αγανακτισμένοι πολίτες» έχουν συνδράμει στο έργο της αστυνομίας, είτε διώχνοντας και βρίζοντας τους μικροπωλητές είτε οργανώνοντας πογκρόμ με την σφραγίδα της «Επιτροπής Παρεμπόριο Stop» όπως έγινε και το Σάββατο 9 Απριλίου που ως «διώκτες του παρεμπορίου» τραμπούκισαν και κυνήγησαν μετανάστες-μικροπωλητές στην Ερμού. Την «Επιτροπή Παρεμπόριο Stop» απαρτίζουν και προωθούν φασίστες, εθνικιστές και πατριώτες -μαγαζάτορες και θεσμικά πρόσωπα- γνωστοί για τα μισαλλόδοξα κηρύγματα και τις ρατσιστικές πρακτικές τους στο πρόσφατο παρελθόν.
Τα παραπάνω γεγονότα δεν συνέβησαν σε έναν οποιονδήποτε χώρο αλλά σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους της πόλης και από τους ακριβότερους της Ευρώπης. Μια από τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος ενσαρκώνεται στο συγκεκριμένο δρόμο, καθώς πλάι στις αλυσίδες πολυκαταστημάτων μετανάστες-μικροπωλητές πουλούν την πραμάτεια τους. Έτσι και ενώ το εμπόρευμα κινείται κανονικά και οι τσέπες των αφεντικών γεμίζουν, η στοχοποίηση και η προσπάθεια εγκληματοποίησης των μεταναστών τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μόνο τυχαία δεν είναι. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα οικονομικής κρίσης και λεηλασίας κοινωνικών/εργασιακών κεκτημένων (περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις) κάποιοι επιλέγουν συνειδητά την συμπαράταξη με το κεφάλαιο και την προσπάθεια διάσπασης της τάξης των καταπιεσμένων.
Στην Ερμού, μέσα στα θολά νερά που δημιουργεί ο κυρίαρχος λόγος περί οικονομικής κρίσης, φασιστο-επιτροπές και «αγανακτισμένοι μαγαζάτορες», έρχονται να καταδείξουν και προσπαθούν να αναδείξουν τους μετανάστες-μικροπωλητές ως υπεύθυνους για την «ύφεση της ελληνικής οικονομίας» και τον «χαμηλό τζίρο των καταστημάτων». Εμείς με τη σειρά μας, προφανώς και δεν τρέφουμε αυταπάτες για το ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για την κρίση και την εργασιακή ανασφάλεια. Και αν ο εχθρός δεν είναι μια φορά οι απεργοί και οι αγωνιζόμενοι, τότε δεν είναι ούτε και το πλέον υποτιμημένο κοινωνικό κομμάτι, αυτό των μεταναστών. Ο εχθρός είναι αυτοί που ευθύνονται για τη γενικότερη εξαθλίωση της ζωής μας, οι πιστοί υπηρέτες του κεφαλαίου μέσα και έξω από τη Βουλή. Αυτοί που κόβουν μισθούς, κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες, καταστέλλουν διαδηλώσεις, καταπατούν βασικές κοινωνικές ελευθερίες, εγκληματοποιούν την ύπαρξη των μεταναστών. Αλλά και αυτοί που στηρίζουν είτε με τις πράξεις τους είτε με τη σιωπή τους αυτήν την κατάσταση.
Απέναντι σε όλη αυτή την καταπίεση, ο κοινός αγώνας και η αλληλεγγύη με τους μετανάστες έρχεται να ενδυναμώσει τις αντιστάσεις των «από κάτω» και να δημιουργήσει ρήγματα στο υπάρχον σύστημα κυριαρχίας. Αυτός ο κοινός αγώνας δεν έχει ανθρωπιστικό περιτύλιγμα, αλλά αποτελεί πράξη αντίστασης και απονοηματοδότησης της κυρίαρχης θέσης που θέλει τους καταπιεσμένους χωρισμένους με βάση τα εθνικά, θρησκευτικά και φυλετικά τους χαρακτηριστικά και όχι ενωμένους για τον κοινό σκοπό. Έναν σκοπό που δεν είναι άλλος από τη διάρρηξη των σχέσεων καταπίεσης και την ανατροπή του υπάρχοντος. Ένας σκοπός που επιτυγχάνεται μόνο από την κοινωνική και ταξική ενότητα, την κοινή αντίσταση στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές και την αναγνώριση της συνθήκης που βιώνουν οι μετανάστες ως εικόνα του δικού μας μέλλοντος.
Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ
ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
πρωτοβουλία φοιτητών και φοιτητριών
του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ που στεγάζεται στην οδό Καλαμιώτου
του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ που στεγάζεται στην οδό Καλαμιώτου