Η αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη εξέγερση του λαού της Τυνησίας, που κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία να ανατρέψει ένα απολυταρχικό καθεστώς στον αραβικό κόσμο χωρίς εξωτερική ή στρατιωτική παρέμβαση, αυτό το ποτάμι που πότισε με το αίμα τουλάχιστον 74 ανθρώπων τον αγώνα για ελευθερία, άλλαξε τον κόσμο που ξέρουμε. Οι δικτάτορες σε ολόκληρη τη Β. Αφρική και τη Μ. Ανατολή, αισθάνονται την οργή των λαών να απειλεί τα κεφάλια τους… Κι η Δύση, που τόσα χρόνια έβλεπε στο πρόσωπο των καταπιεστών «δημοκρατικά εκλεγμένους» και «κοσμικούς» ηγέτες, τέλειους υπηρέτες των οικονομικών συμφερόντων της και στρατηγικούς συμμάχους κατά της «τρομοκρατίας» δηλαδή, ξεγυμνώθηκε.
Τα ΜΜΕ στην Τυνησία βρίσκονταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του απολυταρχικού καθεστώτος του Μπεν Αλί. Πολλά από αυτά άλλωστε ανήκαν σε μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του. Αντιφρονούντες δημοσιογράφοι που τολμούσαν να ασκήσουν κριτική στην καταπιεστική και διεφθαρμένη κυβέρνηση ή να καλύψουν και να παρουσιάσουν προηγούμενες αντικαθεστωτικές εκδηλώσεις του λαού, φυλακίζονταν με στημένες υποθέσεις ή δέχονταν επιθέσεις κατά της ζωής τους. Σύμφωνα με αναφορά των Ρεπόρτερς χωρίς Σύνορα το 2001, η Τυνησία ήταν η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων στον κόσμο.
Το ίντερνετ έγινε ο πολιορκητικός κριός προκειμένου να προκληθούν ρωγμές στη λογοκρισία. Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, αλλά και άλλοι αντιφρονούντες πολίτες, έσπαγαν την προπαγάνδα μέσα από αντικαθεστωτικά blogs. Πάμπολλες ήταν άλλωστε γι’ αυτό το λόγο οι συλλήψεις ανθρώπων μέσα σε ίντερνετ καφέ.
Τις ημέρες της εξέγερσης, το ίντερνετ ήταν ένα από τα ισχυρότερα όπλα των διαδηλωτών. Μέσω αυτού κατάφεραν να οργανωθούν, να διαψεύσουν τα ψέματα και να διαλύσουν το φόβο που διέσπειρε το καθεστώς μέσα από τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ. Δεν είναι τυχαίο, που η άρση της λειτουργίας του διαδικτύου ήταν το πρώτο μέτρο του καθεστώτος Μουμπάρακ, όταν η φλόγα της εξέγερσης πέρασε στην Αίγυπτο.
Σήμερα στην Τυνησία, ο λαός μιλάει ελεύθερα, ακόμα και για τον φόβο παλινόρθωσης του καθεστώτος. Οι παρέες στους δρόμους και τις γειτονιές είναι μικρές ανοιχτές συνελεύσεις. Στις εφημερίδες οι συντάκτες συζητούν επί ώρες για να αποφασίσουν για τα θέματα που θα δημοσιευθούν, και τα ΜΜΕ καλύπτουν τις πορείες και τις απεργίες. Τα άλλοτε γεμάτα με το πρόσωπο του δικτάτορα, εξώφυλλα των καθεστωτικών εφημερίδων, σήμερα έχουν πλημμύρισει από καρικατούρες του τυράννου Μπεν Αλί. O κόσμος ανταλλάσσει περιπεκτικά τραγούδια και ανέκδοτα.
Έχοντας λεηλατήσει τους δημόσιους πόρους για 23 χρόνια, η περιουσία του Μπεν Αλί, ανερχόταν το 2008 σε 5 δις δολάρια. Σήμερα ο λαός της Τυνησίας παίρνει ό,τι του ανήκει. Κόσμος εισβάλει στις βίλες του δικτάτορα, και τις «αδειάζει».
«Πάει ο Μπεν Αλί να αγοράσει παππούτσια. Φοράς νούμερο 43, του λέει ο παππουτσής. Πού το ξέρεις, απαντά έκπληκτός ο Μπεν Αλί;! Αφού τόσα χρόνια είχαμε την μπότα σου στο λαιμό μας!».