Categories
Κείμενα

Οι τρομοκράτες τροχονόμοι και… τα σύκα

Οδός Σταδίου 21/9. Η κάθοδος-ή μάλλον άνοδος- των οδηγών και ιδιοκτητών φορτηγών στο Σύνταγμα. Ελληνικές σημαίες, μαύρες σημαίες, κόρνες και συνθήματα, αναδεικνύουν τους διαμαρτυρόμενους ως το πιο συσπειρωμένο κοινωνικό κομμάτι του Σεπτεμβρίου της ΔΕΘ και του Μνημονίου (νούμερο 2). Μέσα στο ανάκατο πορευόμενο σύνολο και ένα μπλοκ 15-20 ατόμων, στο οποίο δεν υπάρχουν ελληνικές σημαίες, παρά μόνο δύο μαύρες, και ένα πανό το οποίο αναγράφει πως «όταν το άδικο γίνεται νόμος, η εξέγερση είναι καθήκον όλων μας» (προτροπή για τέλεση τρομοκρατικών πράξεων;).


Στην Πανεπιστημίου, δύο τροχονόμοι μαλώνουν με έναν αναβάτη σε σκουτεράκι. Ο τελευταίος, διαμαρτύρεται με φωνές για το κλείσιμο της κάθετης που οδηγεί από την Πανεπιστημίου στη Σταδίου. Ο διάλογος, απολαυστικός: «Συγγνώμη κύριε μου… εργάζεστε;», ρωτά ο ένας τροχονόμος. «Φυσικά και εργάζομαι!», απαντά ο αναβάτης. «Ε, λοιπόν! Και αυτοί οι άνθρωποι εργαζόμενοι είναι και διαμαρτύρονται για τα προβλήματα τους! Τι δεν καταλαβαίνετε;», σε έντονο ύφος ο τροχονόμος. Λίγο αργότερα, οι οδηγοί αναρτούν μαύρη σημαία στο φυλάκιο του Αγνώστου Στρατιώτη και επιχειρούν να ανέβουν στα σκαλοπάτια της Βουλής. Ματ και κρότου λάμψης τους απωθούν. Οι τροχονόμοι δεν το γνωρίζουν αλλά, μάλλον, μόλις παρείχαν κάλυψη στην τέλεση τρομοκρατικών πράξεων. («Inside job», που λένε και οι φίλοι μας οι αμερικάνοι στις ταινίες;)

Την επόμενη το πρωί, τρομοκράτες-απολυμένοι των Ελληνικών Γραμμάτων και αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται έξω από το Υπουργείο Εργασίας. Οι υπάλληλοι του Υπουργείου, τρομοκρατημένοι, τους κλείνουν την πόρτα κυριολεκτικά στα μούτρα και οι συγκεντρωμένοι απαιτούν σε έντονο ύφος, να ανοίξει για να περάσει μέσα η επιτροπή αγώνα για την τριμερή συνάντηση. Ένας αστυνομικός, που μόλις έχει φτάσει μαζί με ένα τζιπάκι γεμάτο στους ειδικούς φρουρούς, που βαριούνται, απευθύνεται στους συγκεντρωμένους. «Σας παρακαλώ…. Μη μου φωνάζετε σας λέω! Αφήστε με να μιλήσω… Μα ακούστε με! Δεν είμαι εδώ για να σας εμποδίσω να μπείτε… Είμαι εδώ για να βοηθήσω!». Μετά από λίγο ο αστυνομικός επιτρέπει την είσοδο, στο κτίριο, σε δύο άτομα της Επιτροπής.(Στήριξη τρομοκρατών κύριε νομοθέτη;)

Αργότερα, κατά το μεσημεράκι, κυκλοφορεί η είδηση για τις κρυφές, θερινές αλλαγές στον περίφημο τρομονόμο. Ως τρομοκράτες, λέει ο νομοθέτης ,μπορούν πλέον να διωχθούν και ακτιβιστές και συνδικαλιστές αρκεί να αποδειχθεί από το κατηγορητήριο σκοπούμενη βλάβη σε δημόσιο ή εθνικό συμφέρον. Κι αμέσως οι υποψιασμένοι μπαίνουν σε σκέψεις για την υπόθεση των συλλήψεων των συνδικαλιστών του Banquet: αν μερικοί συνδικαλιστές είναι πλέον τρομοκράτες, τότε όλοι οι συνδικαλιστές πλέον είναι τουλάχιστον κακοποιοί…

Την ίδια μέρα και σε άλλη εφημερίδα δημοσιεύεται η είδηση ενός καίριου πλήγματος του εθνικού μας συμφέροντος. Από την απεργία, λέει άλλη αστική φυλλάδα, των οδηγών επλήγησαν τα… σύκα(!), τα οποία δεν θα μπορέσει η χώρα να εξάγει. Με τέτοιο πλήγμα λοιπόν του εθνικού μας συμφέροντος, ας μην απορήσει κανείς αν απαγγελθούν κατηγορίες για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης σε νταλικέρηδες ή ακόμα και στον πρόεδρο τους, ο οποίος έδινε στα κανάλια το τηλέφωνο επικοινωνίας της ομοσπονδίας για να μιλήσουν με τον «απλό κόσμο», ή ακόμα και στον «απλό κόσμο», ο οποίος θα επικοινωνήσει ή έχει επικοινωνήσει με τους οδηγούς. Πλημεληματικού τύπου βεβαίως-βεβαίως αφού ο τρομονόμος διαχωρίζει τον… καλό, τον κακό και τον άσχημο τρομοκράτη. Τελικά, μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν; Όχι! Οι νόμοι νομοθετούν…

Βλ. και εδώ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *