Όπως και στην μικροφωνική που είχε προηγηθεί της μίνι πορείας μοιράστηκαν πάνω από κείμενα της «συνέλευσης αλληλεγγύης στους μετανάστες προς τους περιπατητές/καταναλωτές της «γειτονιάς» της Ερμού, που έκπληκτοι έβλεπαν αυτούς που τους έχουν συνηθίσει να τους πουλάνε πράγματα και να «παίζουν κρυφτό» με την (δημοτική) αστυνομία, στον ίδιο δρόμο να διαδηλώνουν δυναμικά.
Η «γειτονιά» της Ερμού, όπως κάθε γειτονιά δεν αποτελείται μόνο από κτίρια, δρόμους, πεζοδρόμους και εμπορεύματα αλλά πρώτα απ’ όλα από ομάδες ανθρώπων, από τάξεις με αντικρουόμενα συμφέροντα. Άλλοι εργάζονται, άλλοι εμπορεύονται, άλλοι καταναλώνουν, άλλοι σπουδάζουν, άλλοι περιπολούν κτλ. Το τελευταίο διάστημα η ένταση της ταξικής πόλωσης δημιουργεί το εύφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί η καθόλου παράδοξη συμμαχία των μαγαζάτορων με τον ακροδεξιό-φασιστικό χώρο (που άλλωστε έχει επιχειρηθεί να φυτευτεί και σε άλλα μέρη, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Πλατεία Αττικής και η Πλατεία Αμερικής). Όσο ανησυχητική κι αν είναι αυτή η εξέλιξη, δεν παύει να καταδεικνύει διεργασίες που συντελούνται μόνο στον ένα πόλο του ταξικού ανταγωνισμού. Γιατί από την άλλη, στην ίδια «γειτονιά», όχι λίγοι μετανάστες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθαίνουν εδώ και καιρό να μιλάνε την ίδια γλώσσα και χτίζουν σχέσεις κοινότητας και αλληλεγγύης, ένα όπλο πολύ πιο δυνατό από ό,τι όπλο διαθέτει στα χέρια της η συμμαχία κράτους-αφεντικών-φασιστών. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και καθημερινή, τουλάχιστον όσο οι φασίστες έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να κάνουν κι άλλα πράγματα στην Ερμού, πέρα από ψώνια και αγορές.