Ξενάγηση στο Δουσιστάν! Ή αλλιώς στις τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας

(Αναδημοσίευση από το http://www.paratypos.blogspot.com/)

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την κατάθεση εμπειρίας συναδέλφου που βίωσε από κοντά δοκίμασε από πρώτο χέρι τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο περιοδικό “icons traveller” (ως μια εικόνα από το κοντινό μέλλον που η πλειοψηφία των εργοδοτών ονειρεύεται για τους εργαζόμενους)…

“Χαμός στο Δουσιστάν! Τι είναι αυτό; Μα τα γραφεία του περιοδικού Icons Treaveller’s του μεγάλου και τρανού Τάσου Δούση. Εκεί, ο κοσμογυρισμένος δημοσιογράφος έχει δημιουργήσει τη δική του αυτοκρατορία σύμφωνα με τα πρότυπα των τριτοκοσμικών χωρών που έχει επισκεφτεί. Για τον εαυτό του έχει κρατήσει τον τίτλο του μεγάλου φυλάρχου – αφεντικού, ενώ οι υπόλοιποι υποτελείς – υπάλληλοι ζουν σε άθλιες συνθήκες. Ενδεικτικό ότι η συντακτική ομάδα του μηνός Νοεμβρίου, ουδεμία σχέση έχει με αυτή του μηνός Δεκεμβρίου, καθώς υπήρξαν ομαδικές αποχωρήσεις. Και πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο, αφού οι συνθήκες ήταν κάτι παραπάνω από άθλιες; Τώρα όμως αφελή και ανίδεα παιδιά θα ανακαλύψουν τι σημαίνει να δουλεύει κανείς εκεί, χωρίς να πληρώνονται, μέχρι να φύγουν και αυτά μόλις ανακαλύψουν τι παίζει εκεί μέσα…

Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είχαν προσληφθεί με μπλοκάκι, με ασφάλιση ΤΕΒΕ και παρότι δηλώνονταν ως ελεύθεροι συνεργάτες έκλειναν δωδεκάωρα (και πολλές φορές και παραπάνω) στο περιοδικό χωρίς να πληρώνονται οι υπερωρίες. Και πάλι αυτό στο icons θεωρείται τύχη, μεγάλη τύχη! Γιατί πάντα υπάρχει η περίπτωση να σε θεωρήσουν κάτι σα μαθητευόμενο, υπό δοκιμή ένα πράγμα, και να δουλεύεις μεν τις ίδιες ώρες με τους άλλους, τα κείμενά σου να αποτελούν τον κορμό του τεύχους, αλλά να μην πληρώνεσαι ούτε ευρώ…!!!! Όσο για τις αποστολές για έρευνα, ό,τι και να πούμε είναι πολύ λίγο! Τα παραπάνω χρήματα για τα Σαββατοκύριακα ή την ολοήμερη εργασία εννοείται ότι δεν υφίστανται, ενώ το εξαντλητικό πρόγραμμα δεν αφήνει περιθώρια ούτε για να κάνεις τα απαραίτητα. Και βέβαια όπως είναι φυσιολογικό, δουλεύοντας σε τέτοιες συνθήκες, έχεις ξεχάσει κάθε προσωπική ζωή, κάθε εργασιακό δικαίωμα, αλλά το χειρότερο κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και όχι δεν είναι μόνο ο απαράδεκτος τρόπος του Δούση που προσβάλει, βρίζει και ξεφτιλίζει κατά βούληση όποιον βρει μπροστά του ή όποιον θελήσει – υπό την ανοχή των σχεδόν ανίκανων και καπελωμένων διευθυντών του, που θεωρούν σωστό ό,τι πει το μεγάλο αφεντικό, όσο παράλογο και αν είναι, και σκύβουν το κεφάλι για να καλύψουν την δική τους επαγγελματική ανεπάρκεια. Είναι κατά βάση το γεγονός ότι όλοι οι χώροι εργασίας παρακολουθούνται από κάμερες, πράγμα παράνομο και αντισυνταγματικό, για να μπορεί να βλέπει το αφεντικό τους σκλάβους του να δουλεύουν και να δουλεύουν από την ανατολή του ηλίου μέχρι… την επόμενη ανατολή!! Και όχι, αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο, όντως συμβαίνει κάποιες φορές!

Κι όμως, όλα αυτά δεν είναι παραμύθια αρρωστημένου μυαλού, είναι η πραγματικότητα που ζουν όσοι είχαν την ατυχία να τους προσλάβει ο Δούσης για να δουλέψουν στο περιοδικό του. Αμέτρητες ώρες εργασίας, κανένας σεβασμός στις εργασιακές συμβάσεις, προσβολή και καταπάτηση της αξιοπρέπειας και των συνταγματικών δικαιωμάτων των εργαζομένων…

Η πλήρης εκμετάλλευση παίρνει σάρκα και οστά στο μαγευτικό Δουσιστάν, αλλά ήρθε η ώρα να το μάθουμε όλοι και να ληφθούν μέτρα ώστε αυτό να σταματήσει επιτέλους…”