Η αύξηση της τιμής των διοδίων δεν έβαλε φωτιά μόνο στις τσέπες των διερχόμενων οδηγών και των κατοίκων των γύρω περιοχών, αλλά και στα ίδια τα διόδια και κατ’ επέκταση σε όλους όσοι αρέσκονται να μεμψιμοιρούν για τις αντιδράσεις των μειοψηφιών που πάνε κόντρα στα αναπτυξιακά έργα. Τέτοιο αναπτυξιακό έργο θεωρείται και η ολοκλήρωση των εθνικών οδικών αξόνων που παραμένει στάσιμη εδώ και χρόνια σε αντίθεση με τα κόμιστρα των διοδίων που -εντελώς παράλογα- συνεχώς αυξάνονται.
Οι πρώτες αυξήσεις της τιμής των διοδίων είχαν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός πρωτόγνωρου, από άποψη μαζικότητας, κινήματος άρνησης πληρωμής του κομίστρου με αποτέλεσμα το κράτος να θωρακίσει το νομικό του οπλοστάσιο θεσπίζοντας νέους νόμους, που απαγόρευαν την άρση της μπάρας και την ελεύθερη διέλευση, και σέρνοντας σε δίκη διάφορα μέλη του Κινήματος Δεν Πληρώνω.
Ωστόσο, τα προβλήματα παρέμειναν για όσους χρησιμοποιούμε τις εθνικές οδούς. Ιδίως οι κάτοικοι των περιοχών της Μαλακάσας και του Ωρώπου είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν για να μετακινούνται εντός της περιοχής τους και να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Η νέα αύξηση της τιμής των διοδίων, που θα ανέβαζε το κόστος στα 50€ μηνιαίως, εξόργισε τους κατοίκους των περιοχών, οι οποίοι απάντησαν με το κλείσιμο της εθνικής οδού και την πυρπόληση ενός κουβουκλίου.
Φυσικά, μία τόσο «ακραία» πράξη δεν θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που ενώ δεν έχουν πει κουβέντα για την απαράδεκτη καθυστέρηση της αποπεράτωσης των έργων, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους με τη «δεν πληρώνω» στάση των διερχόμενων οδηγών και τις κινήσεις μπλοκαρίσματος των δρόμων από τους πληττόμενους πολίτες.
Έτσι υποδέχθηκαν και οι Βραζιλιάνοι,
τον Ιούλιο, τις νέες τιμές στα διόδια.
Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ αποτελούν και τους κύριους και αποκλειστικούς πολύ-εργολάβους της χώρας. Στις οθόνες των καναλιών και στα διόδια τους στενάζει μια κοινωνία που δεν «απολαμβάνει» ούτε ενημέρωση, αλλά ούτε και δρόμους της προκοπής.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, η πυρπόληση του διοδίου μονοπώλησε το ενδιαφέρον και μας έφερε ξανά αντιμέτωπους με τα γνωστά αλλοπρόσαλα επιχειρήματα περί βίας και ειρηνικής διαμαρτυρίας. Τρανό παράδειγμα αυτής της ακατάσχετης μπαρουφολογίας ήταν το δελτίο ειδήσεων του STARCHANNELπου σημαδεύτηκε από τις εξής, φωσκολικού επιπέδου, διατυπώσεις του παρουσιαστή:
«Την έβγαλαν δια της βίας (εννοεί την εργαζόμενη στα διόδια) από το κουβούκλιο;», ερωτά, με έκδηλη την αγωνία, ο δημοσιογράφος τη ρεπόρτερ. Δηλαδή, το ότι οι κάτοικοι σεβάστηκαν την εργαζόμενη και την απομάκρυναν από το σημείο για να μην υποστεί το παραμικρό, δεν έχει καμία σημασία γιας αυτούς που ψάχνουν ακόμα και το παραμικρό για να ψέξουν μία κινητοποίηση. Ή μήπως ο «συνάδελφος» νόμιζε ότι η συγκεκριμένη εργαζόμενη ήταν διατεθειμένη να «θυσιαστεί» για τη δουλειά της, όπως, δυστυχώς, κάνουν, μεταφορικά, πολλοί παραθυράτοι (και όχι μόνο) «συνάδελφοι» μας; Ή μήπως θεώρησε ότι οι κάτοικοι της επαρχίας είναι ανθρωπόμορφα κτήνη που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το μέσο από το σκοπό και ως εκ τούτου θα έκαιγαν ζωντανή την εργαζόμενη; Μήπως κατά βάθος πολλοί «συνάδελφοι» αναμένουν πως και πως τέτοια τραγικά περιστατικά για να αναπτύξουν τις ανιστορικές τους απόψεις περί βίας και άκρων;
Και συνεχίζει ακάθεκτος ο παρουσιαστής: «Αντιλαμβανόμαστε όλη την οργή αυτών των ανθρώπων επειδή αυξήθηκαν τα διόδια, αλλά αυτές οι σκηνές, δεν είναι ωραίες σκηνές. Να καίμε στη μέση του δρόμου, δημόσια περιουσία τώρα. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν εκεί». Άρα, για τον συνάδελφο αυτοί που έκαψαν τα διόδια δεν δουλεύουν εκεί, σε αυτήν την περιοχή; Δεν είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν διόδια για να πάνε στη δουλειά τους; Πόσο λογικό είναι αυτό; Βέβαια, ο συνάδελφος μπέρδεψε και το ποια είναι τελικά η δημόσια περιουσία. Τα διόδια τα εκμεταλλεύονται ιδιωτικές επιχειρήσεις που πληρώνουν φόρο στο κράτος. Άρα, δεν το λες και δημόσια περιουσία το… διόδιο. Δημόσια περιουσία είναι η ίδια η εθνική οδός που το διόδιο εμποδίζει την ελεύθερη χρήση της.
Ο τομέας των μεταφορών, είτε πρόκειται για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είτε για τις Εθνικές Οδούς, είναι ένας στρατηγικός τομέας για το κράτος και το κεφάλαιο μιας και εκεί συντελείται η μεταφορά του κεφαλαίου, είτε με τη μορφή προϊόντων είτε με τη μορφή των εργαζομένων/ανέργων. Για αυτό και τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί αρκετά τα διόδια, αλλά και τα εισιτήρια στα ΜΜΜ. Πρόσφατα, άλλωστε, ανακοινώθηκε ότι το 50% του προστίμου σε τρόλεϊ και λεωφορεία θα πηγαίνει στην τσέπη του ελεγκτή, καθιστώντας τους έτσι, και με τη βούλα, κεφαλοκυνηγούς “λαθρ”επιβατών. Στο Μετρό ήδη προσελήφθησαν, μέσω των κοινωφελών προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, άνεργοι για να εκτελούν χρέη ελεγκτή εισιτηρίου. Οποίος παραλογισμός δηλαδή, άνεργοι να κυνηγούν ανέργους που δεν έχουν λεφτά για ένα εισιτήριο… Η νέα αύξηση της τιμής των διοδίων, σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών στα ΜΜΜ, δεν είναι καθόλου τυχαία, λοιπόν. Είναι μία ακόμα επίθεση των αφεντικών στην εργατική τάξη.