Category: Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Το κυβερνητικό διάταγμα της Τρίτης 11 Ιούνη για το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση πάνω από δυόμισι χιλιάδων εργαζόμενων αναβίωσε, εκτός όλων των άλλων, και δύο παμπάλαιες εικόνες στους υπερσύγχρονους ψηφιακούς δέκτες της χώρας: το μαύρο στα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης και τις χρωματιστές μπάρες της πάλαι ποτέ «διακοπής» στην προσπάθεια αναμετάδοσης του απεργιακού προγράμματος της ΕΡΤ από τον τηλεοπτικό σταθμό 902. Και αν τους ηθικούς αυτουργούς και των δύο εικόνων τους γνωρίζουμε καλά, τώρα μάθαμε (ή ξαναθυμηθήκαμε) και τους τεχνικούς αυτουργούς: τους καναλάρχες που έχουν συμπράξει στην DIGEA – Ψηφιακός Πάροχος Α.Ε.

Να λοιπόν ποια είναι η εταιρεία που κάνει κουμάντο στη «νέα εποχή της ψηφιακής τηλεόρασης», φροντίζοντας να πέφτει το μαύρο στις συχνότητες της ΕΡΤ και οι χρωματιστές μπάρες στη συχνότητα του 902 – στη δεύτερη περίπτωση, ως το ψηφιακό χέρι της κρατικής λογοκρισίας: το καρτέλ που έχουν στήσει τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας, δηλαδή ο Όμιλος Κοντομηνά, ο Όμιλος Κουρή, ο Όμιλος Κυριακού, ο Όμιλος Λαμπράκη, ο Όμιλος Μπόμπολα, ο Όμιλος Αλαφούζου και ο Όμιλος Βαρδινογιάννη. Οι περιώνυμοι αυτοί μεγαλοεπιχειρηματίες είναι επίσης οι ίδιοι που, πριν γίνουν οι άρχοντες των ψηφιακών συχνοτήτων, λυμαίνονταν ήδη για πολλά χρόνια τις αναλογικές συχνότητες, εξασφαλίζοντας μόνιμες «προσωρινές» άδειες μετάδοσης, πληρώνοντας απλώς ένα μηδαμινό τέλος της τάξης του 0,1-0,2% επί των ακαθάριστων εσόδων τους για τη χρήση των συχνοτήτων, αποφεύγοντας, μάλιστα, ακόμα και στον καιρό των μνημονίων την υποχρέωση καταβολής ενός φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων που θεσπίστηκε το 2010 αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε. Στον νέο «ψηφιακό χάρτη» που κατάρτισαν όλα αυτά τα μεγαλοαφεντικά μαζί, έσπευσαν να φορτώσουν στους δήμους το μισό (και βάλε) κόστος των υποδομών και απαιτούν επιπλέον όλες οι νέες ψηφιακές συχνότητες να τους παραχωρηθούν δωρεάν, αφού αυτοί είναι, άλλωστε, οι «πυλώνες της ανάπτυξης»… Και ποια είναι η τρικομματική για να τους χαλάσει το χατίρι; Σε μερικές μέρες –που όλως τυχαίως (!) λήγει η προθεσμία ανακατανομής των συχνοτήτων και αδειοδότησης– θα γίνει το θέλημά τους, με την ΕΡΤ –ελπίζουν– έξω από την εικόνα.

Βέβαια, σχέδια είναι αυτά, και τα σχέδια είναι για να χαλάνε. Έχοντας να αντιμετωπίσουμε τη συγκυβέρνηση κράτους-αφεντικών, δεν υπάρχουν περιθώρια για εξαιρέσεις, για μεμονωμένους στόχους και ειδικά ζητούμενα. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που μέσα σε μια νύχτα πέταξε στον δρόμο η τρικομματική δεν μπορούν να διαχωριστούν από τους χιλιάδες εργαζόμενους που καταδικάζουν στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εκμετάλλευση οι «ιδιώτες» καναλάρχες της DIGEA. Κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα ταυτίζονται, όταν πρόκειται να αναδιαρθρωθεί ένα ολόκληρο σύστημα κυριαρχίας και να ανατροφοδοτηθεί η κερδοφορία της καπιταλιστικής κρεατομηχανής. Οι δίμηνες συμβάσεις του κυοφορούμενου κυβερνητικού πλάνου για μια «μεταβατική» ΕΡΤ άλλο δεν κάνουν από το να συνεχίζουν τη μακροχρόνια στρατηγική του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Ψυχάρη, του Κουρή, του Κοντομηνά και όλων των άλλων: μαζικές απολύσεις, κατάπνιξη των αγωνιστικών φωνών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, πετσόκομμα των μισθών, γενίκευση της καταναγκαστικής επισφάλειας, επιστράτευση κάθε είδους κοινωνικού αυτοματισμού – και πάντα για «το καλό της επιχείρησης», για «το καλό της πατρίδας», για «το καλό της κοινωνίας».

Για το καλό της τάξης μας, δεν πρέπει να τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Ο αγώνας στην ΕΡΤ να ανάψει το φιτίλι της αντίστασης παντού, ενάντια σε κάθε αφεντικό, ιδιωτικό ή δημόσιο.

Προσυγκέντρωση: Σταθμός Προαστιακού «Κηφισίας»

Το κυβερνητικό διάταγμα της Τρίτης 11 Ιούνη για το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση πάνω από δυόμισι χιλιάδων εργαζόμενων αναβίωσε, εκτός όλων των άλλων, και δύο παμπάλαιες εικόνες στους υπερσύγχρονους ψηφιακούς δέκτες της χώρας: το μαύρο στα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης και τις χρωματιστές μπάρες της πάλαι ποτέ «διακοπής» στην προσπάθεια αναμετάδοσης του απεργιακού προγράμματος της ΕΡΤ από τον τηλεοπτικό σταθμό 902. Και αν τους ηθικούς αυτουργούς και των δύο εικόνων τους γνωρίζουμε καλά, τώρα μάθαμε (ή ξαναθυμηθήκαμε) και τους τεχνικούς αυτουργούς: τους καναλάρχες που έχουν συμπράξει στην DIGEA – Ψηφιακός Πάροχος Α.Ε.

Να λοιπόν ποια είναι η εταιρεία που κάνει κουμάντο στη «νέα εποχή της ψηφιακής τηλεόρασης», φροντίζοντας να πέφτει το μαύρο στις συχνότητες της ΕΡΤ και οι χρωματιστές μπάρες στη συχνότητα του 902 – στη δεύτερη περίπτωση, ως το ψηφιακό χέρι της κρατικής λογοκρισίας: το καρτέλ που έχουν στήσει τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας, δηλαδή ο Όμιλος Κοντομηνά, ο Όμιλος Κουρή, ο Όμιλος Κυριακού, ο Όμιλος Λαμπράκη, ο Όμιλος Μπόμπολα, ο Όμιλος Αλαφούζου και ο Όμιλος Βαρδινογιάννη. Οι περιώνυμοι αυτοί μεγαλοεπιχειρηματίες είναι επίσης οι ίδιοι που, πριν γίνουν οι άρχοντες των ψηφιακών συχνοτήτων, λυμαίνονταν ήδη για πολλά χρόνια τις αναλογικές συχνότητες, εξασφαλίζοντας μόνιμες «προσωρινές» άδειες μετάδοσης, πληρώνοντας απλώς ένα μηδαμινό τέλος της τάξης του 0,1-0,2% επί των ακαθάριστων εσόδων τους για τη χρήση των συχνοτήτων, αποφεύγοντας, μάλιστα, ακόμα και στον καιρό των μνημονίων την υποχρέωση καταβολής ενός φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων που θεσπίστηκε το 2010 αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε. Στον νέο «ψηφιακό χάρτη» που κατάρτισαν όλα αυτά τα μεγαλοαφεντικά μαζί, έσπευσαν να φορτώσουν στους δήμους το μισό (και βάλε) κόστος των υποδομών και απαιτούν επιπλέον όλες οι νέες ψηφιακές συχνότητες να τους παραχωρηθούν δωρεάν, αφού αυτοί είναι, άλλωστε, οι «πυλώνες της ανάπτυξης»… Και ποια είναι η τρικομματική για να τους χαλάσει το χατίρι; Σε μερικές μέρες –που όλως τυχαίως (!) λήγει η προθεσμία ανακατανομής των συχνοτήτων και αδειοδότησης– θα γίνει το θέλημά τους, με την ΕΡΤ –ελπίζουν– έξω από την εικόνα.

Βέβαια, σχέδια είναι αυτά, και τα σχέδια είναι για να χαλάνε. Έχοντας να αντιμετωπίσουμε τη συγκυβέρνηση κράτους-αφεντικών, δεν υπάρχουν περιθώρια για εξαιρέσεις, για μεμονωμένους στόχους και ειδικά ζητούμενα. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που μέσα σε μια νύχτα πέταξε στον δρόμο η τρικομματική δεν μπορούν να διαχωριστούν από τους χιλιάδες εργαζόμενους που καταδικάζουν στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εκμετάλλευση οι «ιδιώτες» καναλάρχες της DIGEA. Κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα ταυτίζονται, όταν πρόκειται να αναδιαρθρωθεί ένα ολόκληρο σύστημα κυριαρχίας και να ανατροφοδοτηθεί η κερδοφορία της καπιταλιστικής κρεατομηχανής. Οι δίμηνες συμβάσεις του κυοφορούμενου κυβερνητικού πλάνου για μια «μεταβατική» ΕΡΤ άλλο δεν κάνουν από το να συνεχίζουν τη μακροχρόνια στρατηγική του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Ψυχάρη, του Κουρή, του Κοντομηνά και όλων των άλλων: μαζικές απολύσεις, κατάπνιξη των αγωνιστικών φωνών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, πετσόκομμα των μισθών, γενίκευση της καταναγκαστικής επισφάλειας, επιστράτευση κάθε είδους κοινωνικού αυτοματισμού – και πάντα για «το καλό της επιχείρησης», για «το καλό της πατρίδας», για «το καλό της κοινωνίας».

Για το καλό της τάξης μας, δεν πρέπει να τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Ο αγώνας στην ΕΡΤ να ανάψει το φιτίλι της αντίστασης παντού, ενάντια σε κάθε αφεντικό, ιδιωτικό ή δημόσιο.

Προσυγκέντρωση: Σταθμός Προαστιακού «Κηφισίας»

Χρειάστηκε να σφαγιαστούν 2.500 εργαζόμενοι μέσα σε μια νύχτα και να πέσει μαύρο στη δημόσια τηλεόραση, προκειμένου να κηρύξουν επιτέλους τα σωματεία του Τύπου τη γενική απεργία που τόσο καιρό ζητούσε η αγωνιζόμενη βάση. Και προς απάντηση όλων, τα κομμάτια της κοινωνίας που τρία χρόνια τώρα έχουν νιώσει στο πετσί τους το success story του μνημονίου, δεν άρχισαν να γκρινιάζουν για το περιβόητο «έλειμμα ενημέρωσης», το οποίο πολλοί, από τα δεξιά και από τα αριστερά, συνήθως επικαλούνται προκειμένου να δικαιολογήσουν την ανάσχεση κινητοποιήσεων. Αντίθετα, εργαζόμενοι και απολυμένοι από όλους τους κλάδους θωράκισαν με την αλληλεγγύη τους τον αγώνα των εργαζομένων/απολυμένων της ΕΡΤ, διεκδικώντας ταυτόχρονα να ακουστεί η μέχρι τώρα αποκλεισμένη από την κρατική λογοκρισία και τα κυρίαρχα ΜΜΕ φωνή τους. 

Μπροστά σε αυτό, ολόκληρος ο εργοδοτικός και απεργοσπαστικός μηχανισμός τέθηκε άμεσα σε πλήρη λειτουργία, προκειμένου να σπάσει τη συνέχιση της απεργίας. Έτσι, οι εργολάβοι της ενημέρωσης έβγαλαν πρώτα υπό την περιφρούρηση των ΜΑΤ τα απεργοσπαστικά κυριακάτικα φύλλα τους, και τώρα καλλιεργούν κλίμα να σπάσει η απεργία και στα κανάλια. Γιατί αφού εξασφάλισαν τα διαφημιστικά τους έσοδα πουλώντας τη «σακούλα» με τα cd και τις ταινίες, πρέπει τώρα να διαχειριστούν και την κυβερνητική κρίση, ενόψει της συνάντησης των τριών εταίρων τη Δευτέρα. Κι αν οι εργαζόμενοι της κρατικής ΕΡΤ «είχαν το θράσσος» τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να απεργούν και να μην προβάλλουν το «αναπτυξιακό» έργο της κυβέρνησης, όπως πχ έγινε πρόσφατα με το ταξίδι του Σαμαρά στην Κίνα, ευτυχώς υπάρχουν αδέσμευτοι υπάλληλοι του Μπόμπολα και του Αλαφούζου, σαν τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε, να καλύψουν το κενό.

Ελπίζουμε τα σωματεία του κλάδου να γνωρίζουν καλά πως μπροστά σε αυτές τις πιέσεις δεν έχουν το περιθώριο να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Κάτι προτάσεις για «ανοιχτά μέσα για να φτάσει η άποψή μας στον κόσμο», κάτι παιχνίδια για εξαιρέσεις «προκειμένου να μην τιμωρηθούν οι καλοί που σέβονται την απεργία», κάτι απόψεις του τύπου «να άρουμε την απεργία αφού έχει σπάσει στην πράξη», να ξέρουν πως θα συναντήσουν όχι μόνο τη χλεύη, αλλά και την οργή των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Γιατί αυτή η απεργία δεν είναι ούτε των ανταγωνιζόμενων συνδικαλιστικών παρατάξεων, ούτε των κομματικών μαγαζιών που θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τον αγώνα, ούτε όσων επιχειρούν να φτιάξουν μέσα στην κρίση τα «νέα τζάκια» της ενημέρωσης.

Αυτή η απεργία είναι των 2.500 χιλιάδων απολυμένων της ΕΡΤ, των 5.000 απολυμένων από τα ΜΜΕ στα τρία χρόνια του μνημονίου, των χιλιάδων εργαζόμενων που εκβιάστηκαν με ατομικές συμβάσεις εργασίας, των απολυμένων που αρνήθηκαν να τις υπογράψουν, των χιλιάδων επισφαλώς εργαζομένων με μπλοκάκια και αποκλεισμένων από τα σωματεία. Αυτή η απεργία είναι των χαλυβουργών, των ναυτεργατών, των εργαζομένων του Μετρό, των επιστρατευμένων καθηγητών, είναι των εργαζόμενων όλων των κλάδων που 5 μέρες τώρα στέκονται αλληλέγγυοι στον απεργιακό μας αγώνα. 

Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος λοιπόν πέρα από τη συνέχιση και την περιφρούρηση της απεργίας. Κι αν τα σωματεία δε γνωρίζουν κατά πού πέφτουν τα κανάλια και τα τυπογραφεία, αν δεν γνωρίζουν πώς να οργανώσουν μια περιφρούρηση, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα τα απεργοσπαστικά φύλλα στα μανταλάκια, ας ζητήσουν διευθύνσεις και τεχνογνωσία. Γιατί αυτή τη στιγμή, που παίζεται το μέλλον ολόκληρου του κλάδου, που παίζεται το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας, δεν θα υπάρχει ανοχή για τίποτα άλλο, πέρα από τη σιωπή στα μικρόφωνα των παπαγάλων της εξουσίας.

Χρειάστηκε να σφαγιαστούν 2.500 εργαζόμενοι μέσα σε μια νύχτα και να πέσει μαύρο στη δημόσια τηλεόραση, προκειμένου να κηρύξουν επιτέλους τα σωματεία του Τύπου τη γενική απεργία που τόσο καιρό ζητούσε η αγωνιζόμενη βάση. Και προς απάντηση όλων, τα κομμάτια της κοινωνίας που τρία χρόνια τώρα έχουν νιώσει στο πετσί τους το success story του μνημονίου, δεν άρχισαν να γκρινιάζουν για το περιβόητο «έλειμμα ενημέρωσης», το οποίο πολλοί, από τα δεξιά και από τα αριστερά, συνήθως επικαλούνται προκειμένου να δικαιολογήσουν την ανάσχεση κινητοποιήσεων. Αντίθετα, εργαζόμενοι και απολυμένοι από όλους τους κλάδους θωράκισαν με την αλληλεγγύη τους τον αγώνα των εργαζομένων/απολυμένων της ΕΡΤ, διεκδικώντας ταυτόχρονα να ακουστεί η μέχρι τώρα αποκλεισμένη από την κρατική λογοκρισία και τα κυρίαρχα ΜΜΕ φωνή τους. 

Μπροστά σε αυτό, ολόκληρος ο εργοδοτικός και απεργοσπαστικός μηχανισμός τέθηκε άμεσα σε πλήρη λειτουργία, προκειμένου να σπάσει τη συνέχιση της απεργίας. Έτσι, οι εργολάβοι της ενημέρωσης έβγαλαν πρώτα υπό την περιφρούρηση των ΜΑΤ τα απεργοσπαστικά κυριακάτικα φύλλα τους, και τώρα καλλιεργούν κλίμα να σπάσει η απεργία και στα κανάλια. Γιατί αφού εξασφάλισαν τα διαφημιστικά τους έσοδα πουλώντας τη «σακούλα» με τα cd και τις ταινίες, πρέπει τώρα να διαχειριστούν και την κυβερνητική κρίση, ενόψει της συνάντησης των τριών εταίρων τη Δευτέρα. Κι αν οι εργαζόμενοι της κρατικής ΕΡΤ «είχαν το θράσσος» τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να απεργούν και να μην προβάλλουν το «αναπτυξιακό» έργο της κυβέρνησης, όπως πχ έγινε πρόσφατα με το ταξίδι του Σαμαρά στην Κίνα, ευτυχώς υπάρχουν αδέσμευτοι υπάλληλοι του Μπόμπολα και του Αλαφούζου, σαν τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε, να καλύψουν το κενό.

Ελπίζουμε τα σωματεία του κλάδου να γνωρίζουν καλά πως μπροστά σε αυτές τις πιέσεις δεν έχουν το περιθώριο να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Κάτι προτάσεις για «ανοιχτά μέσα για να φτάσει η άποψή μας στον κόσμο», κάτι παιχνίδια για εξαιρέσεις «προκειμένου να μην τιμωρηθούν οι καλοί που σέβονται την απεργία», κάτι απόψεις του τύπου «να άρουμε την απεργία αφού έχει σπάσει στην πράξη», να ξέρουν πως θα συναντήσουν όχι μόνο τη χλεύη, αλλά και την οργή των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Γιατί αυτή η απεργία δεν είναι ούτε των ανταγωνιζόμενων συνδικαλιστικών παρατάξεων, ούτε των κομματικών μαγαζιών που θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τον αγώνα, ούτε όσων επιχειρούν να φτιάξουν μέσα στην κρίση τα «νέα τζάκια» της ενημέρωσης.

Αυτή η απεργία είναι των 2.500 χιλιάδων απολυμένων της ΕΡΤ, των 5.000 απολυμένων από τα ΜΜΕ στα τρία χρόνια του μνημονίου, των χιλιάδων εργαζόμενων που εκβιάστηκαν με ατομικές συμβάσεις εργασίας, των απολυμένων που αρνήθηκαν να τις υπογράψουν, των χιλιάδων επισφαλώς εργαζομένων με μπλοκάκια και αποκλεισμένων από τα σωματεία. Αυτή η απεργία είναι των χαλυβουργών, των ναυτεργατών, των εργαζομένων του Μετρό, των επιστρατευμένων καθηγητών, είναι των εργαζόμενων όλων των κλάδων που 5 μέρες τώρα στέκονται αλληλέγγυοι στον απεργιακό μας αγώνα. 

Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος λοιπόν πέρα από τη συνέχιση και την περιφρούρηση της απεργίας. Κι αν τα σωματεία δε γνωρίζουν κατά πού πέφτουν τα κανάλια και τα τυπογραφεία, αν δεν γνωρίζουν πώς να οργανώσουν μια περιφρούρηση, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα τα απεργοσπαστικά φύλλα στα μανταλάκια, ας ζητήσουν διευθύνσεις και τεχνογνωσία. Γιατί αυτή τη στιγμή, που παίζεται το μέλλον ολόκληρου του κλάδου, που παίζεται το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας, δεν θα υπάρχει ανοχή για τίποτα άλλο, πέρα από τη σιωπή στα μικρόφωνα των παπαγάλων της εξουσίας.

Βρισκόμαστε στο τέταρτο 24ωρο ενός μεγάλου αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που είναι σε πλήρη εξέλιξη μετά την πραξικοπηματική και «ετσιθελική» απόφαση-διαταγή της κυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Από τη στιγμή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κεδίκογλου ανακοίνωσε σε ένα απόγευμα ότι 2.656 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των απολυμένων στον κλάδο των ΜΜΕ, του 1,3 εκατομμυρίου των ανέργων του μνημονίου, το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής κατακλύστηκε από χιλιάδες κόσμου: εργαζόμενοι στη βιομηχανία των ΜΜΕ, σωματεία από εκατοντάδες κλάδους, συνελεύσεις γειτονιάς, αλληλέγγυοι πολίτες δίνουν δυναμικό παρών πρωί-βράδυ διαμορφώνοντας ένα σκηνικό διεκδίκησης, πίεσης και αντίστασης που είχαμε αρκετό καιρό να δούμε στη μνημονιακή Ελλάδα…

Όλη αυτή η αγωνιστική κινητοποίηση, σε συνδυασμό και με τη διεθνή κατακραυγή, έχει ήδη προβληματίσει την ηγεσία της κυβέρνησης για το ενδεχόμενο να πάρει μεγάλες διαστάσεις που θα είναι δύσκολο, ή θα επιφέρει δυσανάλογο κόστος, να ελεγχθούν και να μετριαστούν. Ήδη αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται ο δούρειος ίππος μιας «απεργοσπαστικής ΕΡΤ». Μιλάμε για ένα μεταβατικό σχήμα που είναι στα σκαριά, σύμφωνα με το οποίο θα πεταχτεί το «τυράκι» των δίμηνων συμβάσεων σε δημοσιογράφους της ΕΡΤ (και όχι μόνο), με την υπόσχεση της εξασφάλισης μιας θέσης στη σχεδιαζόμενη ΝΕΡΙΤ. Ένα εγχείρημα που θα υπάγεται απευθείας στο Υπ. Οικονομικών.

Με αυτό τον τρόπο, αφενός θα δοθεί μια πρώτη διέξοδος στην πολιτική κρίση που ήδη υφίσταται, και αφετέρου θα εκτονωθεί σχεδόν εν τη γενέσει της η γενικευμένη αντίδραση που έχει ξεσπάσει με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ. Τα κόλπα των κυβερνητικών είναι γνωστά κάθε φορά που ξεκινά μια δυναμική εργατική αντίσταση με εμφανείς τάσεις εξάπλωσης και με τον κίνδυνο (γι’ αυτούς) να ξεφύγει από τον έλεγχο των εργοδοτικών σωματείων και των κομμάτων που επιδιώκουν να εισπράξουν (προ)εκλογικά οφέλη και συνωστίζονται μπροστά στις κάμερες και στα μικρόφωνα των απεργών για ένα καλύτερο πλάνο με τα ξεφτισμένα κομματικά σημαιάκια τους.

Καλούμε όλους τους εργαζομένους που ενδέχεται να γίνουν αποδέκτες μιας τέτοιας «πρότασης» να την πετάξουν στα μούτρα αυτών που θα τους την μεταφέρουν. Οποιαδήποτε άλλη απάντηση πέρα από την άρνηση θα σημαίνει προδοσία σε μια κρίσιμη στιγμή για τον αγώνα όχι μόνο των ίδιων των απολυμένων της ΕΡΤ, αλλά ενός ολόκληρου κινήματος το οποίο, με επίκεντρο την Αγ. Παρασκευή, επιδιώκει να προβάλει στο σύνολό τους τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης που, εδώ και τρία χρόνια, μακελεύεται όσο ποτέ.

ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

Βρισκόμαστε στο τέταρτο 24ωρο ενός μεγάλου αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που είναι σε πλήρη εξέλιξη μετά την πραξικοπηματική και «ετσιθελική» απόφαση-διαταγή της κυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Από τη στιγμή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κεδίκογλου ανακοίνωσε σε ένα απόγευμα ότι 2.656 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των απολυμένων στον κλάδο των ΜΜΕ, του 1,3 εκατομμυρίου των ανέργων του μνημονίου, το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής κατακλύστηκε από χιλιάδες κόσμου: εργαζόμενοι στη βιομηχανία των ΜΜΕ, σωματεία από εκατοντάδες κλάδους, συνελεύσεις γειτονιάς, αλληλέγγυοι πολίτες δίνουν δυναμικό παρών πρωί-βράδυ διαμορφώνοντας ένα σκηνικό διεκδίκησης, πίεσης και αντίστασης που είχαμε αρκετό καιρό να δούμε στη μνημονιακή Ελλάδα…

Όλη αυτή η αγωνιστική κινητοποίηση, σε συνδυασμό και με τη διεθνή κατακραυγή, έχει ήδη προβληματίσει την ηγεσία της κυβέρνησης για το ενδεχόμενο να πάρει μεγάλες διαστάσεις που θα είναι δύσκολο, ή θα επιφέρει δυσανάλογο κόστος, να ελεγχθούν και να μετριαστούν. Ήδη αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται ο δούρειος ίππος μιας «απεργοσπαστικής ΕΡΤ». Μιλάμε για ένα μεταβατικό σχήμα που είναι στα σκαριά, σύμφωνα με το οποίο θα πεταχτεί το «τυράκι» των δίμηνων συμβάσεων σε δημοσιογράφους της ΕΡΤ (και όχι μόνο), με την υπόσχεση της εξασφάλισης μιας θέσης στη σχεδιαζόμενη ΝΕΡΙΤ. Ένα εγχείρημα που θα υπάγεται απευθείας στο Υπ. Οικονομικών.

Με αυτό τον τρόπο, αφενός θα δοθεί μια πρώτη διέξοδος στην πολιτική κρίση που ήδη υφίσταται, και αφετέρου θα εκτονωθεί σχεδόν εν τη γενέσει της η γενικευμένη αντίδραση που έχει ξεσπάσει με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ. Τα κόλπα των κυβερνητικών είναι γνωστά κάθε φορά που ξεκινά μια δυναμική εργατική αντίσταση με εμφανείς τάσεις εξάπλωσης και με τον κίνδυνο (γι’ αυτούς) να ξεφύγει από τον έλεγχο των εργοδοτικών σωματείων και των κομμάτων που επιδιώκουν να εισπράξουν (προ)εκλογικά οφέλη και συνωστίζονται μπροστά στις κάμερες και στα μικρόφωνα των απεργών για ένα καλύτερο πλάνο με τα ξεφτισμένα κομματικά σημαιάκια τους.

Καλούμε όλους τους εργαζομένους που ενδέχεται να γίνουν αποδέκτες μιας τέτοιας «πρότασης» να την πετάξουν στα μούτρα αυτών που θα τους την μεταφέρουν. Οποιαδήποτε άλλη απάντηση πέρα από την άρνηση θα σημαίνει προδοσία σε μια κρίσιμη στιγμή για τον αγώνα όχι μόνο των ίδιων των απολυμένων της ΕΡΤ, αλλά ενός ολόκληρου κινήματος το οποίο, με επίκεντρο την Αγ. Παρασκευή, επιδιώκει να προβάλει στο σύνολό τους τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης που, εδώ και τρία χρόνια, μακελεύεται όσο ποτέ.

ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

Με μία ακόμα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το μνημονιακό κράτος έκτακτης ανάγκης αποφάσισε την Τρίτη 11 Ιούνη να κλείσει αυθημερόν (!) την ΕΡΤ, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στην εγκαθίδρυση του σχεδιαζόμενου ολοκληρωτικού καθεστώτος του.

Επικαλούμενη, ως συνήθως, επείγουσες συνθήκες και λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας, η τρικομματική κυβέρνηση έδωσε στον εαυτό της το δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει με όλο τον δημόσιο τομέα, ξεκινώντας χαρακτηριστικά από τη διάλυση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης: είναι προφανώς επείγουσα η ανάγκη να απαλλαχθούν ο Μπόμπολας, ο Ψυχάρης, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ίσως οσονούπω ο Μελισσανίδης και διάφοροι άλλοι παλιοί κι επίδοξοι μιντιάρχες από τη δυσάρεστη παρουσία της ΕΡΤ που, όσο να ‘ναι, ήταν υποχρεωμένη να τηρεί τουλάχιστον τα προσχήματα…

«Ήσσονος σημασίας» απώλεια από τους χειρισμούς του στρατηγού της δεξιάς και των λοχαγών της σοσιαλδημοκρατίας: οι σχεδόν 2.700 εργαζόμενοι της ΕΡΤ που εν μία νυκτί πετάγονται στον δρόμο και έρχονται να προστεθούν στους 5.000 απολυμένους από τα μαγαζιά των ΜΜΕ τα τρία τελευταία χρόνια, στους 1,3 εκατ. άνεργους του μνημονίου. Από τη συνθήκη των «στρατιωτών του κράτους» –επιστρατευμένοι ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ και (προληπτικά) καθηγητές–, περάσαμε στο αμέσως επόμενο στάδιο, αυτό της θεαματικής διακοπής του προγράμματος της ΕΡΤ. Με τους τηλεθεατές και τους ακροατές να το ζουν σαν ένα ξαφνικό μπλακ-άουτ στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνά τους, και τους ίδιους τους εργαζόμενους να μαθαίνουν μέσα σε τρεις ώρες πως απολύονται όλοι: «σοκ και δέος».

Η μνημονιακή στρατηγική της τρικομματικής περιόδου είναι απλή και οξυμμένη στα άκρα: σιδηρά πυγμή, καταστολή και πειθάρχηση στο δόγμα της νεοφιλελεύθερης «ανάπτυξης» και «εξυγίανσης», της πλήρους εκχώρησης καθετί δημόσιου, συλλογικού, κοινού, στο κεφάλαιο. Από την ΕΡΤ μέχρι τα δάση της Χαλκιδικής, από τις ΔΕΚΟ μέχρι τους χαλυβουργούς, από τους επιστρατευμένους εργαζόμενους μέχρι τους υπό καταστολή αυτοοργανωμένους χώρους, τίποτα δεν πρέπει να ξεφύγει από την εφαρμογή του σχεδίου. Αν αμφιβάλλει ακόμα κανείς, αυτό είναι με απλά λόγια το σημερινό κράτος έκτακτης ανάγκης, αυτός είναι ο σημερινός ολοκληρωτισμός.

Εξίσου απλό είναι και το δικό μας καθήκον: να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, να βοηθήσουμε για να γίνει ο αγώνας τους εφαλτήριο της δικής μας αντεπίθεσης, εστία γενικευμένης ταξικής αντίστασης των από τα κάτω απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Για να τα πάρουμε όλα πίσω.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Με μία ακόμα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το μνημονιακό κράτος έκτακτης ανάγκης αποφάσισε την Τρίτη 11 Ιούνη να κλείσει αυθημερόν (!) την ΕΡΤ, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στην εγκαθίδρυση του σχεδιαζόμενου ολοκληρωτικού καθεστώτος του.

Επικαλούμενη, ως συνήθως, επείγουσες συνθήκες και λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας, η τρικομματική κυβέρνηση έδωσε στον εαυτό της το δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει με όλο τον δημόσιο τομέα, ξεκινώντας χαρακτηριστικά από τη διάλυση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης: είναι προφανώς επείγουσα η ανάγκη να απαλλαχθούν ο Μπόμπολας, ο Ψυχάρης, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ίσως οσονούπω ο Μελισσανίδης και διάφοροι άλλοι παλιοί κι επίδοξοι μιντιάρχες από τη δυσάρεστη παρουσία της ΕΡΤ που, όσο να ‘ναι, ήταν υποχρεωμένη να τηρεί τουλάχιστον τα προσχήματα…

«Ήσσονος σημασίας» απώλεια από τους χειρισμούς του στρατηγού της δεξιάς και των λοχαγών της σοσιαλδημοκρατίας: οι σχεδόν 2.700 εργαζόμενοι της ΕΡΤ που εν μία νυκτί πετάγονται στον δρόμο και έρχονται να προστεθούν στους 5.000 απολυμένους από τα μαγαζιά των ΜΜΕ τα τρία τελευταία χρόνια, στους 1,3 εκατ. άνεργους του μνημονίου. Από τη συνθήκη των «στρατιωτών του κράτους» –επιστρατευμένοι ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ και (προληπτικά) καθηγητές–, περάσαμε στο αμέσως επόμενο στάδιο, αυτό της θεαματικής διακοπής του προγράμματος της ΕΡΤ. Με τους τηλεθεατές και τους ακροατές να το ζουν σαν ένα ξαφνικό μπλακ-άουτ στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνά τους, και τους ίδιους τους εργαζόμενους να μαθαίνουν μέσα σε τρεις ώρες πως απολύονται όλοι: «σοκ και δέος».

Η μνημονιακή στρατηγική της τρικομματικής περιόδου είναι απλή και οξυμμένη στα άκρα: σιδηρά πυγμή, καταστολή και πειθάρχηση στο δόγμα της νεοφιλελεύθερης «ανάπτυξης» και «εξυγίανσης», της πλήρους εκχώρησης καθετί δημόσιου, συλλογικού, κοινού, στο κεφάλαιο. Από την ΕΡΤ μέχρι τα δάση της Χαλκιδικής, από τις ΔΕΚΟ μέχρι τους χαλυβουργούς, από τους επιστρατευμένους εργαζόμενους μέχρι τους υπό καταστολή αυτοοργανωμένους χώρους, τίποτα δεν πρέπει να ξεφύγει από την εφαρμογή του σχεδίου. Αν αμφιβάλλει ακόμα κανείς, αυτό είναι με απλά λόγια το σημερινό κράτος έκτακτης ανάγκης, αυτός είναι ο σημερινός ολοκληρωτισμός.

Εξίσου απλό είναι και το δικό μας καθήκον: να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, να βοηθήσουμε για να γίνει ο αγώνας τους εφαλτήριο της δικής μας αντεπίθεσης, εστία γενικευμένης ταξικής αντίστασης των από τα κάτω απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Για να τα πάρουμε όλα πίσω.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ