Category: Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΩΡΑ!

Στις 24 Γενάρη, η ιστορική γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ στο «Κάραβελ», όπου επιτεύχθηκε απαρτία με 1190 και πλέον παρόντες δημοσιογράφους και εργαζόμενους στον χώρο των ΜΜΕ, έκανε σαφή δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων είχε πεισθεί ότι πλέον δεν πάει άλλο. Κοιτώντας καθένας τη βολή του και τα μικροσυμφέροντά του, το πολύ-πολύ να έχει μια παράταση (εργασιακής) ζωής ίση με ένα σχολικό έτος. Το δεύτερο ήταν ότι ο εργοδοτικός μηχανισμός θα κάνει τα πάντα (από λεκτικούς τραμπουκισμούς μέχρι νομικά τερτίπια) ώστε να μην επιτευχθεί ο στόχος μιας απεργίας διαρκείας σε όλο τον χώρο του Τύπου.
Αυτό που δεν διαφάνηκε, τουλάχιστον από την αρχή, ήταν πως για άλλη μια φορά οι «αριστερές» και «προοδευτικές» δυνάμεις θα έβαζαν ταφόπλακα σε οποιοδήποτε αγωνιστικό μέλλον για τον κλάδο.
 
Στις τοποθετήσεις στο «Κάραβελ» φάνηκε ότι το αριστερό προεδρείο της ΕΣΗΕΑ και το ΠΑΜΕ ΜΜΕ συνέκλιναν σε μία κοινή αγωνιστική κατεύθυνση. Όταν όμως έφτασε η στιγμή της αποτύπωσης των προτάσεων για ψηφοφορία (δείτε εδώ όλες τις προτάσεις), το μεν προεδρείο της ΕΣΗΕΑ έβγαλε μια πρόταση άνευρη, η οποία δίνει κάθε περιθώριο σε εργοδοσία και τσιράκια να ελιχθούν, η δε πλευρά του ΠΑΜΕ ΜΜΕ ακολούθησε την πάγια τακτική της πολιτικής και ιδεολογικής καθαρότητας και του διαχωρισμού από τους «τυχοδιώκτες αριστερούς», οδηγώντας τελικά στη διάσπαση της «μίας κοινής αγωνιστικής κατεύθυνσης».
Κάπως έτσι φτάσαμε στην 3η πρόταση, όπου φαίνεται το εύρος του οπλοστασίου των αφεντικών και των λακέδων τους. Μια πρόταση διατυπωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται κατανοητό σε όλους πως «είμαστε διατεθειμένοι να διαπραγματευτούμε, αλλά μόνο για ό,τι αφορά την τσεπούλα μας και την (πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη…) δουλίτσα μας. Όλοι οι άλλοι, άνεργοι, απολυμένοι, “μαύροι”, μπλοκάκηδες, απλήρωτοι, φεσωμένοι, πρακτικάριοι, ας βρουν κάτι άλλο να κάνουν. Έτσι κι αλλιώς, αυτοί φταίνε για την κατάστασή τους. Αυτοί και οι παράλογες απαιτήσεις τους». Όπου παράλογες απαιτήσεις, βλ. δικαίωμα στην αμοιβή, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, συνδικαλιστικά δικαιώματα και άλλα τέτοια φαιδρά.
Η ψευδαίσθηση μέσα στην οποία καθένας και καθεμιά έχει φτιάξει τη ζωή του είναι καθαρά δική του υπόθεση. Όταν όμως η ψευδαίσθηση μπερδεύεται με την πραγματικότητα, ειδικά στον εργασιακό χώρο, μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή και την υποδούλωση. Για όσους λοιπόν δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, ας το ξαναπούμε άλλη μια φορά: έχουμε πόλεμο. Η επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι είναι ολομέτωπη και συνολική. Ολομέτωπη και συνολική πρέπει να είναι και η αντίδραση μας.
Απέναντι στον μονόδρομο της υποταγής, επιλέγουμε τον αγώνα. Στην ανεπάρκεια των εργατοπατέρων απαντάμε με αυτοοργάνωση. Στο εφιαλτικό μέλλον των αφεντικών, φέρνουμε το δυναμικό μας παρόν. Μπροστά στους σκυμμένους σβέρκους των λακέδων της εργοδοσίας κρατάμε τα κεφάλια ψηλά. Με αλληλεγγύη, συντονισμό και ενότητα.
  • ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΩΡΑ
  • ΥΠΟΓΡΑΦΗ Σ.Σ.Ε. ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ
  • ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
  • ΠΑΓΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ
  • ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
  • ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΕ «ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ», ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΜΜΕ

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ στις 24/1

Την ερχόμενη Τρίτη συγκαλείται έκτακτη γενική συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται ίσως για μια από τις κρισιμότερες συνελεύσεις στην ιστορία του σωματείου.
Περίπου ένα χρόνο μετά την έναρξη της σφοδρής εργοδοτικής επίθεσης στον κλάδο των μέσων ενημέρωσης, μια δεύτερη, ολομέτωπη και συντονισμένη βρίσκεται σε εξέλιξη, και όλα δείχνουν ότι αυτή μπορεί να είναι η τελική, η σαρωτική.
Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης της ενορχηστρωμένης επέλασης των εργοδοτών είναι αιματηρά. Από τη βάφτιση των πρώτων απολύσεων σε «εθελούσιες εξόδους» έως τις μερικές χιλιάδες απολύσεις που ακολούθησαν. Από την εξαναγκαστική πρώτη μείωση μισθών και την απομάκρυνση όσων δεν την αποδέχτηκαν, έως την εξόντωση όσων τόλμησαν να μιλήσουν ανοιχτά απέναντι στις φασιστικές – ετσιθελικές αποφάσεις των εκάστοτε αφεντικών.

Αυτή τη στιγμή, η επίθεση, στο ζενίθ της, δεν εξελίσσεται ξεχωριστά στο κάθε μαγαζί –μεγάλο ή μικρό– όπως είχε ξεκινήσει. Ξεδιπλώνεται συντονισμένα, με ένα και μόνο στόχο: τον εξοβελισμό των σωματείων από τους χώρους δουλειάς και την εγκαθίδρυση επιχειρησιακών εργοδοτικών φατριών που (με την «άδεια» του νόμου) θα εκπροσωπούν τα «φαντάσματα» των εργαζόμενων που θα έχουν απομείνει στους χώρους δουλειάς.

Από το σήμερα στο χθες
Όντας, όλοι μας, μέσα στην άλλοτε ανθοφόρα βιομηχανία μεταποίησης των ειδήσεων, γνωρίζουμε λίγο έως πολύ την κατάσταση. Κι ας μην την εκτιμήσαμε όλοι το ίδιο την ώρα που εξελισσόταν. Η εργοδοτική επίθεση, που ξεκίνησε πρώτα στον κλάδο μας, πριν φτάσει σε όλους τους εργασιακούς χώρους, εφαρμόστηκε με απόλυτα κυκλωτικές, ύπουλες κινήσεις που αρχικά δεν κατάφεραν να μας συσπειρώσουν απέναντι στη σφοδρότητα της επίθεσης που δεχόμαστε.

Κατάφεραν να μας διασπάσουν, αρχικά, από ειδικότητα σε ειδικότητα, διακρίνοντας ότι, ελλείψει ουσιαστικών συναδελφικών σχέσεων, αυτό ήταν εφικτό. Να διασπάσουν τους δημοσιογράφους από τους τεχνικούς, το διοικητικό προσωπικό από τους προηγούμενους, και στη συνέχεια να σπείρουν την επόμενη «διχόνοια», από μαγαζί σε μαγαζί. Όταν, επιτέλους, οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να συντονιστούν με τους συναδέλφους των υπόλοιπων ειδικοτήτων του κλάδου, διασπαστήκαμε κοιτώντας ο καθένας τα του οίκου του, πιστεύοντας διευθυντές και εργοδοτικά λαμόγια που διαβεβαίωναν ότι όταν καίγεται το μαγαζί των διπλανών συναδέλφων υπάρχει μια παραπάνω πιθανότητα να σωθεί το δικό μας.

Φυσικά, όλα αυτά δεν πραγματώθηκαν μόνο επειδή αδρανήσαμε. Ούτε μόνο γιατί πολλοί από εμάς ελπίζουν ότι με τη σιωπή και τη συναίνεσή τους στους εργοδοτικούς εκβιασμούς θα τη γλιτώσουν. Η εργοδοτική τρομοκρατία επιστράτευσε τους ανθρώπους της μέσα στους χώρους δουλειάς, αυτούς που εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται «συνάδελφοί μας»: τον στρατό των «προθύμων», τους υπηρέτες διοικήσεων κι εργοδοτών.

Δημοσιογράφοι με τρεις και τέσσερις δουλειές ανέλαβαν την υπεράσπιση των αφεντικών, προχωρώντας σε σωματικούς και λεκτικούς προπηλακισμούς κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων των εργαζομένων, ανέλαβαν την κατάδοση των συναδέλφων που δεν υπέγραψαν τη μονομερή μείωση των μισθών που επέβαλλε η εκάστοτε εργοδοσία και, τελικά, έγιναν οι φρουροί της εργοδοτικής απολυταρχίας.

Και από το χθες στο σήμερα
Στην πορεία, οι όποιες εργοδοτικές νίκες δεν θα ήταν δυνατόν να επιτευχθούν δίχως την απαξίωση των συνδικαλιστικών μας οργάνων, την οποία οι εργοδότες καλλιεργούσαν εδώ και πολύ καιρό. Μια απαξίωση που, διόλου τυχαία, εδραιώθηκε από τις ύποπτα απαξιωτικές τακτικές των επαγγελματιών συνδικαλιστών, από την αδράνεια που επέδειξαν την ώρα της πρώτης εργοδοτικής επίθεσης, από την εμμονή στη μη εκλογή ΔΣ στην ΕΣΗΕΑ, ώστε τελικά με αυτό το φθηνό πρόσχημα να μην μπορεί, δήθεν, να ληφθεί καμιά απόφαση για σθεναρές απεργιακές κινητοποιήσεις που θα έβαζαν ανάχωμα στο εργοδοτικό μακελειό που βιώνουμε σήμερα. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποί μας, την ώρα που οι εργοδότες έβαζαν μπουρλότο στις εργασιακές μας σχέσεις και στην ίδια μας τη ζωή, άφηναν ακέφαλο το ήδη παρακμασμένο σωματείο. Άφηναν αναπάντητες (με εξαίρεση κάποιες απειλές μέσω… δελτίων Τύπου) ακόμη και τις απολύσεις των συνδικαλιστικών μας εκπροσώπων στα μαγαζιά.

Αυτή την απαξιωτική στάση του σωματείου μας και τις βολές των εργαζόμενων δημοσιογράφων εναντίον του αξιοποίησε η εργοδοσία μαζί με τους υποτακτικούς της, τους τραμπούκους εργοδοτικούς, προκειμένου να ευτελιστεί και να απαξιωθεί ακόμη περισσότερο η ίδια έννοια της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με την εργοδοσία να επιδιώκει την εγκαθίδρυση επιχειρησιακών συμβάσεων και τον εξοβελισμό των συνδικαλιστικών μας οργάνων από τους χώρους δουλειάς, με τη δημιουργία επιχειρησιακών – εργοδοτικών σωματείων.

Την ανυπαρξία των συνδικαλιστικών μας οργάνων, την ευθύνη των ξεπουλημένων συνδικαλιστών, την προδοτική συμπεριφορά των εκλεγμένων μας εκπροσώπων, σε ένα σωματείο που δεν αναγνωρίζει ούτε το ένα τέταρτο των πραγματικών μελών του, δεν είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή για να την καταγγείλουμε ξανά σήμερα.

Την ερχόμενη Τρίτη, στην έκτακτη γενική συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ, δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους δημοσιογράφους να πάρουν επιτέλους την τύχη τους στα χέρια τους και με τη μαζική συμμετοχή τους (απαιτούνται 1.500 μέλη για απαρτία) να μετατρέψουν τη συνήθως άνευρη συνέλευση του σωματείου σε ορμητήριο αγώνα.

Εφόσον επιτευχθεί η ύπαρξη απαρτίας –και παρόλο που η κήρυξη στάσης εργασίας την Τρίτη, και όχι 24ωρης απεργίας, δεν βοηθάει καθόλου σε αυτό– η έκτακτη γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ μπορεί να μετατραπεί σε εφαλτήριο αγώνα, με την κήρυξη απεργίας διαρκείας, αποφασισμένης από τη βάση, ως μόνη κίνηση που μπορεί να βάλει ανάχωμα στη βίαιη επίθεση που δεχόμαστε από τα αφεντικά.

Με την κήρυξη απεργίας διαρκείας μπορούμε να βάλουμε φραγμό στις απολύσεις, να διεκδικήσουμε την ανάκληση των απολύσεων που έχουν πραγματοποιηθεί και να βάλουμε φραγμό στις απολύσεις που μας χτυπάν την πόρτα.

Να βάλουμε φρένο στις συνεχόμενες ληστρικές μειώσεις των μισθών μας και να αναγκάσουμε τα αφεντικά να προχωρήσουν στην υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Να διεκδικήσουμε την τροποποίηση του καταστατικού του σωματείου, ώστε να συμπεριληφθούν στους κόλπους του οι επισφαλείς εργαζόμενοι που εργάζονται, κυρίως, σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Να δώσουμε τέλος στην ομηρία των συναδέλφων που εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Να προστατέψουμε το δημόσιο αγαθό της Ενημέρωσης από την επιχειρούμενη πλήρη χειραγώγησή του.

Για τους παραπάνω λόγους, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ στην έκτακτη συνέλευση του σωματείου την Τρίτη 24 Ιανουαρίου, στις 11.00 το πρωί, στο ξενοδοχείο «DIVANI CARAVEL».

Καλούμε επίσης όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, αυτούς που η ΕΣΗΕΑ τόσα χρόνια δεν αναγνωρίζει ως συναδέλφους, να παραβρεθούν/με, να διεκδικήσουν/με και να επιβάλλουν/με το αυτονόητο: την αναγνώριση μας ως εργαζομένων.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Όλοι στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, την Τρίτη 24/01, 11:00, στο ξενοδοχείο Κάραβελ

Την ερχόμενη Τρίτη θα πραγματοποιηθεί έκτακτη γενική συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται για μια από τις κρισιμότερες συνελεύσεις στην ιστορία, ίσως, του σωματείου, τη στιγμή που η επίθεση της εργοδοσίας μαίνεται ολομέτωπη. 
Είναι ώρα για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους να πάρουν επιτέλους στα χέρια τους την τύχη τους και με τη μαζική συμμετοχή (απαιτούνται 1500 άτομα για απαρτία) να μετατρέψουν τη συνήθως άνευρη συνέλευση της ΕΣΗΕΑ  σε ένα ορμητήριο αγώνα. Καλούμε, επίσης, όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, αυτούς που η ΕΣΗΕΑ τόσα χρόνια δεν αναγνωρίζει ως συναδέλφους, να παραβρεθούν-με, να διεκδικήσουν-με και να επιβάλλουν-με το αυτονόητο: την αναγνώριση μας ως εργαζόμενους.

Η απεργία διαρκείας, αποφασισμένη από τη βάση, είναι η μόνη απόφαση που μπορεί να βάλει ανάχωμα στη βίαιη επίθεση που δεχόμαστε από τα αφεντικά μας. 
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Δράσεις

Παρέμβαση στα θέατρα του Γιαννίκου

Εκτός από το “Alter”, την Best End (Κόσμος του Επενδύτη, Δίφωνο, Tivo) και την Modern Times, ο Κώστας Γιαννίκος έχει στην κατοχή του και πολλά θέατρα στο κέντρο της Αθήνας που ανήκουν στην εταιρεία “Ελληνική Θεαμάτων”. Σε 4 από αυτά (Μικρό & Μεγάλο Παλλάς, Αλίκη, Δημήτρης Χορν), έγινε χτες το βράδυ (14/1) μοίρασμα κειμένου από τη Συνέλευση Εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ. Το κείμενο εξηγούσε την κατάσταση που επικρατεί στις επιχειρήσεις Γιαννίκου και τόνιζε την αλληλεγγύη που πρέπει να δείξουμε στις εστίες αγώνα που έχουν δημιουργηθεί εκεί.
Το κείμενο που μοιράστηκε:



«Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ»
Αγαπητέ θεατή, γνωρίζεις ότι το θέατρο που βρίσκεσαι σήμερα ανήκει στον Κωνσταντίνο Γιαννίκο ; Ακολουθούν μερικές από τις «παραστάσεις» του εν λόγω κυρίου το τελευταίο διάστημα.
ΑΛΤΕΡ
Μεγαλομέτοχος και διευθύνων σύμβουλος του τηλεοπτικού σταθμού. Εδώ και 1,5 χρόνο οι εργαζόμενοι στο ΑΛΤΕΡ είναι απλήρωτοι και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας. Τη στιγμή που μιλάμε, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι έχουν στα χέρια τους τη ροή προγράμματος, καταφέρνοντας να μεταφέρουν τη φωνή τους στις οθόνες μας, παρά το ότι η εργοδοσία έριξε ακόμα και τον πομπό στον Υμηττό, παρά το ότι έφερε την αστυνομία στο σταθμό.
Όπως αναφέρουν οι ίδιοι: “Εδώ και ενάμιση χρόνο η διοίκηση του ALTER μας κοροϊδεύει. Καθυστερεί τους μισθούς μας, υπόσχεται ημερομηνίες πληρωμής που ποτέ δεν τηρεί και μας οδηγεί στην ανέχεια. Μας οφείλονται από 5 έως 10 μισθοί κατά περίπτωση και πλέον έχουμε όλοι πρόβλημα διαβίωσης. Η πλειοψηφία των εργαζομένων βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας και θα παραμείνουμε μέχρι να εξοφληθούμε. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε τα δεδουλευμένα μας».
BEST END
Η συγκεκριμένη εταιρία του Γιαννίκου είναι η ιδιοκτήτρια της εφημερίδας «Κόσμος του Επενδυτή» και των περιοδικών TIVO, Informer και Δίφωνο. Από τον Οκτώβρη του 2011 οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, τη στιγμή που ο εργοδότης απειλεί με την καραμέλα της αναστολής έκδοσης των συγκεκριμένων μέσων. Αναφέρει η ανακοίνωση των εργαζομένων: «δεν έχει ακόμη καταβάλει στους εργαζόμενους τους μισθούς Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2011, δεν έχει ακόμη καταβάλει στους εσωτερικούς εργαζόμενους με «μπλοκάκι» το δώρο Χριστουγέννων και τους μισθούς του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου 2011, δεν έχει ακόμη καταβάλει στους εξωτερικούς εργαζόμενους με «μπλοκάκι» μισθούς τουλάχιστον 7 μηνών και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ενός έτους, έχει θέσει σε καθεστώς ομηρίας τους εργαζόμενους του περιοδικού «Δίφωνο», αφού με ευθύνη του δεν κυκλοφορεί τους τελευταίους 2 μήνες, ενώ οι εργαζόμενοί του, προσέρχονται στην εργασία τους κανονικά (δεν είναι απολυμένοι και παραμένουν απλήρωτοι)…»
Τελευταίο κατόρθωμα του εργοδότη, η έκδοση του περιοδικού TIVO με άλλο όνομα (TIVI) με τη χρησιμοποίηση τεσσάρων απεργοσπαστών. Όπως ανακάλυψε η Επιθεώρηση Εργασίας μετά από έρευνά της, το απεργοσπαστικό TIVO (TIVI) εκδόθηκε από τα γραφεία της “Modern Times”, μέσω της εταιρίας «Κίνηση Ήχου & Εικόνας», ιδιοκτησίας φυσικά του Γιαννίκου. (βλ. φώτο)
MODERN TIMES
Όπως και στα άλλα μέσα του, έτσι και σε αυτό, η τακτική του Γιαννίκου είναι πια γνωστή: «Στις εταιρίες αυτές το τελευταίο εξάμηνο εξαπολύεται ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους με εκδικητικές απολύσεις, καθυστερήσεις μισθών, απειλές και τρομοκρατία από την εργοδοσία.
Στις τρομοκρατικές απειλές της εργοδοσίας εμείς οι εργαζόμενοι δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, ενωμένοι και αλληλέγγυοι θα αντιταχθούμε στις εργοδοτικές μεθοδεύσεις, στην κοροϊδία και στις συνεχείς αναβολές της καταβολής των δεδουλευμένων μας». Οι εργαζόμενοι απαιτούν: «Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2011, καθώς και του Δώρου Χριστουγέννων. Άμεση ανάκληση των εκδικητικών απολύσεων. Καμία άλλη απόλυση εργαζόμενου – καμία απειλή στο χώρο εργασίας».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
Το Νοέμβρη του 2011, που ξεκίνησε η θεατρική σαιζόν, η εργοδοσία ανακοίνωσε μείωση 50% στους συμφωνημένους μισθούς των ηθοποιών και 30% στους τεχνικούς με την αγαπημένη, το τελευταίο διάστημα, φράση των αφεντικών: «Όποιος θέλει δέχεται, όποιος δεν θέλει θα βρούμε έναν από τόσους ανέργους που υπάρχουν». Στους ταμίες και στους ταξιθέτες από 1η Γενάρη που πήγαν να πάρουν τον μισθό τους, ως πρωτοχρονιάτικο μποναμά, τον έλαβαν μειωμένο κατά 120 ευρώ.
ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΘΕΑΤΕΣ
Στις 21/11/2011 ο Κ. Γιαννίκος συνελήφθη για χρέη προς το δημόσιο, για μη απόδοση ΦΠΑ, ύψους 1.200.000 € (Ενός εκατομμυρίου, διακοσίων χιλιάδων ευρώ), κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος. Δύο μέρες μετά αφέθηκε και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Ούτε απλήρωτοι κομπάρσοι, ούτε σιωπηλοί θεατές στην ομηρία ημών των εργαζομένων από τις μαφίες των αφεντικών.
Αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες, νίκη στους απεργούς.
Καλή θέαση!

Παναττική Απεργία 17/01
Συγκέντρωση-Πορεία, Προπύλαια 11.00 π.μ.
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Είμαστε όλοι Χαλυβουργοί – Επιβεβλημένη η συμμετοχή μας στην Παναττική Απεργία (17 Γενάρη 2012)

Το μακελειό είναι γνωστό, δεν προκύπτει από δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. Το βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του Τύπου. Όλων των ειδικοτήτων. Η εργοδοτική επίθεση μας εξίσωσε όλους ανεξαιρέτως, είτε το θέλαμε είτε όχι. Αντιλαμβανόμαστε – κάποιοι νωρίς, άλλοι αργά – ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλοι εργάτες: στο ματωμένο χώρο της γιγαντιαίας βιομηχανικής παραγωγής που μεταποιεί τη μετάδοση της πληροφορίας.
Ό,τι ακριβώς συμβαίνει παντού. Η ίδια λυσσαλέα εργοδοτική επίθεση που δέχτηκαν (από τους πρώτους) οι εργαζόμενοι στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλους τους εργασιακούς χώρους, πανομοιότυπη, με ακριβώς τα ίδια ληστρικά χαρακτηριστικά.

Οι τελευταίες επιλογές των διοικητικών συμβουλίων στα συνδικαλιστικά σωματεία στο χώρο των μέσων ενημέρωσης μας διαχώρισαν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις γενικές απεργίες που κηρύχθηκαν πρόσφατα, με το σαθρό και παραπλανητικό επιχείρημα της αναγκαιότητας της ενημέρωσης και μας απομόνωσαν από τα υπόλοιπα κομμάτια των εργαζομένων. Τα σωματεία του τύπου, καλώντας απεργία μια μέρα νωρίτερα, στέρησαν τη δυνατότητα σε μεγάλο αριθμό επισφαλώς εργαζομένων στο χώρο μας (κυρίως σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και σε επιχειρήσεις του περιοδικού τύπου) να απεργήσουν, όπως πιο εύκολα θα μπορούσαν να κάνουν στα πλαίσια μιας γενικής απεργίας.

Αυτή τη στιγμή, που οι εργαζόμενοι στο ALTER καταφέρνουν, παρά τις όποιες αδυναμίες, να αναδείξουν τα ζητήματα των εργαζομένων στο χώρο της ενημέρωσης και να προχωράνε βήμα-βήμα τον αγώνα τους και που οι εργαζόμενοι στην «Ελευθεροτυπία» έρχονται αντιμέτωποι όχι μόνο με την εργοδοσία, αλλά και με την αστική δικαιοσύνη, μας δίνεται μια ευκαιρία να συμπορευθούμε με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.
Η 24ωρη Παναττική Απεργία στις 17 Γενάρη δεν μπορεί να μας αφήσει αμέτοχους. Δεδομένου ότι αυτή την περίοδο εξελίσσονται σημαντικότατοι αγώνες και στα ΜΜΕ – λόγος για τον οποίο επίσης καλέστηκε η απεργία – οφείλουμε να συμμετάσχουμε σε μια κινητοποίηση που επεδίωξαν και πέτυχαν οι απεργοί της Χαλυβουργίας για να προασπίσουν και να επεκτείνουν τον αγώνα τους. Την απεργία αυτή αναγκάστηκαν να αποφασίσουν τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής, έπειτα από την πίεση που ασκήθηκε από τους εν εξελίξει αγώνες.

Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία δεν μπορεί να εκδηλώνεται μόνο με ψηφίσματα. Η συμβολή μας στην απεργία τους, που ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη, θα αναγνωριστεί μόνο αν συντελέσουμε ώστε, όπως καλούν οι απεργοί, να νεκρώσουν όλοι οι χώροι δουλειάς σε όλους τους κλάδους στο νομό Αττικής. Ώστε η απεργία των εργαζόμενων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» να γίνει από σύμβολο πράξη.
Κατά την κοινή συνεδρίαση του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ και του Διασωματειακού των Ενώσεων του Τύπου και ΜΜΕ, που θα πραγματοποιηθεί αύριο το μεσημέρι στο ALTER – εκτός από τις διακηρυσσόμενες κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις – είναι επιτακτική η λήψη απόφασης για τη συμμετοχή μας στην 24ωρη Παναττική Απεργία στις 17 Γενάρη.

Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα είναι ενάντια τόσο στους αγώνες στον κλάδο, όσο και στον αγώνα των χαλυβουργών.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ – ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ALTER

Τον τελευταίο 1,5 χρόνο η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είναι άγρια και συνολική. Οι απολύσεις μετριούνται πλέον σε χιλιάδες, οι περιπτώσεις της μη καταβολής δεδουλευμένων σε εκατοντάδες, ενώ ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός εργαζομένων βρίσκονται ήδη με μια ατομική σύμβαση εργασίας στα χέρια. Οι υπόλοιποι καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν ένα καθεστώς φόβου, αβεβαιότητας και τρομοκρατίας μέσα στους εργασιακούς τους χώρους. Ενορχηστρωτές της επίθεσης αυτής, οι εργολάβοι των ΜΜΕ, που μονοπωλιακά είχαν αναλάβει το έργο της ενημέρωσης. Αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν τα βουβάλια τον λάκκο με τη λάσπη τους και, γι’ άλλη μια φορά, πιστεύουν ότι θα την πληρώσουν τα… βατράχια.

Οι ιδιοκτήτες του ALTER δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους ομοίους τους (παρά τις όποιες διαφωνίες μεταξύ τους). Τα κέρδη που μαζεύονται με τον ιδρώτα τον εργαζομένων ποτέ δεν είναι αρκετά για κανένα αφεντικό, και φυσικά ούτε και γι’ αυτούς. Η επιχείρηση είναι καλή όσο εξυπηρετεί τους σκοπούς του (προσωπικού) πλουτισμού. Οι εργαζόμενοι είναι εργαλεία και τα πάντα είναι προϊόν. Όσο για τα προβλήματα; Το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» είναι το αγαπημένο μότο των επιχειρηματιών.
Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν να τους χαλάσουν τα σχέδια. Οι συνάδελφοι στο ALTER βρίσκονται σε επίσχεση από τις 10 Νοεμβρίου, έχοντας διακόψει τη ροή προγράμματος για να ενημερώσουν προς πάσα κατεύθυνση για τα αιτήματά τους. Παρά τις επιθέσεις που δέχονται (μήνυση από Κουρή, απειλές από ΕΣΡ, υποβάθμιση της εικόνας του καναλιού από την ψηφιακή πλατφόρμα Digea) δηλώνουν ανυποχώρητα παρόντες. Το ίδιο παρόντες καλούμαστε να δηλώσουμε όλοι.
Συνάδελφοι, για να τελεσφορήσει ο αγώνας σας, θα χρειαστεί η αλληλεγγύη όλων, το άνοιγμα των κινητοποιήσεών σας σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε όλη την εργατική τάξη.
• Ο αγώνας των εργαζομένων του ALTER είναι αγώνας όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
• Ο αγώνας των εργαζομένων του ALTER είναι αγώνας όλων των εργαζομένων.
• Κανένας μόνος του απέναντι σε αφεντικά και εργοδοσία.
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Αντιπληροφόρηση

Διαδήλωση ενάντια στην ανεργία 15/12 – 18:00 Σύνταγμα

Η προκήρυξη της συνέλευσης μας για τη σημερινή διαδήλωση:

Άνεργοι: δεν είμαστε απλά μια στατιστική

Τα επίσημα στοιχεία αναφέρονται σε 857.656 άνεργους ή 17,5% του εργατικού δυναμικού. Ένας στους δύο νέους κάτω των 24 ετών είναι άνεργος, όπως κι ένας στους τέσσερις μεταξύ 25 και 34. Εμείς όμως, οι ίδιοι άνεργοι κι οι άνεργες, γνωρίζουμε ότι ακόμα κι αυτή είναι μια στρογγυλεμένη εικόνα. Στα επίσημα στατιστικά π.χ. δεν καταγράφονται οι χιλιάδες «ελεύθεροι επαγγελματίες» με «μπλοκάκι», που όπως ποτέ δεν θεωρήθηκαν μισθωτοί έτσι και όταν απολύονται δεν θεωρούνται άνεργοι. Το πανεπιστήμιο, ο στρατός, η μερική απασχόληση, τα «μαύρα» και αδήλωτα μεροκάματα πολλών νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας αποκρύπτουν το μέγεθος της πραγματικής ανεργίας, ιδιαίτερα του πληθυσμού εκείνου που ενώ έχει εργαστεί δεν έχει τα απαραίτητα ένσημα για να δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ταμείο ανεργίας.

Όπως καμία στατιστική δεν μπορεί να καταγράψει την ίδια τη μίζερη πραγματικότητα της ανεργίας. Το προσωπικό αίσθημα ματαίωσης που επιφέρει η καταφυγή στα βοηθήματα των συγγενών ή των «τυχερών» φίλων που έχουν δουλειά. Τα βιογραφικά που στέλνονται από ρουτίνα, αφού «δεν έχεις να χάσεις τίποτα». Τα ενοίκια που καθυστερούνται και απειλούν με έξωση ή τους κομμένους λογαριασμούς. Τους φίλους μας που αναζητούν μια διέξοδο κάπου πιο βορειοευρωπαϊκά και τις οικογένειες μεταναστών που δεν έχουν που να πάνε. Το κλείσιμο στο σπίτι και την απώλεια προσωπικής και κοινωνικής ζωής που επιφέρει. Το αίσθημα έλλειψης προοπτικής, νοήματος, δημιουργικότητας και ανεξαρτησίας στο παρόν και στο μέλλον μας που δημιουργεί η μακροχρόνια ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια.
Στην ανεργία πάντα καθρεφτιζόταν η πραγματικότητα της μισθωτής εργασίας. Σήμερα που επιχειρείται μια εκτεταμένη υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, η εκτεταμένη ανεργία αποτελεί το αποτελεσματικότερο όπλο για να αποδεχτούμε δουλειές υποτιμημένες, μισθούς που δεν επαρκούν ούτε για τα βασικά και όλο το καινούριο νομικό οπλοστάσιο της αναδιαρθρωμένης αγοράς εργασίας. Η τρομοκρατία της ανεργίας αποτελεί το αναγκαίο συμπλήρωμα για να αποδεχτούμε την εργοδοτική τρομοκρατία π.χ. της απόλυσης χωρίς αποζημίωση τον πρώτο χρόνο εργασίας. Γι’ αυτό και το να οργανωθούμε συλλογικά ως άνεργοι αποδεικνύεται δυο φορές δυσκολότερο, όταν δεν έχουμε προσπαθήσει κάτι τέτοιο ως εργαζόμενοι. Ή αλλιώς, η οργάνωση των ανέργων δεν μπορεί παρά να αποτελεί οργανικό κομμάτι των σύγχρονων εργατικών αγώνων, που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τα αιτήματα των συνδικάτων για «μόνιμη και σταθερή εργασία», των ίδιων συνδικάτων που κρατούσαν μόνιμα και σταθερά κλειστές τις συνδικαλιστικές πύλες για τους επισφαλείς, τους «μαύρους» και τους «προσωρινούς».
Αυτά που δικαιούμαστε ως άνεργοι δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας, αλλά απορρέουν από την ιδιότητά μας ως εργαζόμενων, ως των μοναδικών παραγωγών του πλούτου που μας αποστερείται. Οι μικρές μας εργασιακές μάχες, όπως οι αγώνες για την ανάκληση απολύσεων, για την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων ή για την αναγνώριση πλήρων μισθολογικών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στους επισφαλώς εργαζόμενους αποτελούν κομμάτι του αγώνα ενάντια στην ανεργία. Αν η διάκριση μεταξύ επισφαλώς εργαζομένου και ανέργου γίνεται όλο και πιο δύσκολη, είναι πάνω σε αυτή την ταύτιση που πρέπει να πατήσουμε για να αντεπιτεθούμε στον διπλό εκβιασμό μιας επιβίωσης γεμάτης με μικρά διαστήματα εξαντλητικής εργασίας και μεγάλα διαστήματα εξαντλητικής ανεργίας.
Αυτό που μας λείπει δεν είναι ούτε τα σωστά αιτήματα, ούτε οι κατάλληλες μορφές οργάνωσης. Μας λείπει η δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας για να παλέψουμε. Για να ανακαλύψουμε αυτή τη συλλογική δύναμη χρειάζεται να συναντηθούμε και να γνωριστούμε γύρω από χώρους εργασίας και έξω από τις ουρές των ΟΑΕΔ, σε δρόμους και γειτονιές, έτσι ώστε να βάλουμε μπροστά τις διεκδικήσεις μας, αναζητώντας παράλληλα πρακτικές λύσεις στα προβλήματα επιβίωσης που μας δημιουργεί η ανεργία. Χρειάζεται να αγωνιστούμε για ταμείο ανεργίας για όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας, και παράλληλα να απαιτήσουμε δωρεάν ή σε συμβολική τιμή πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, από super market ή να αποτρέψουμε εξώσεις και κοψίματα βασικών ειδών επιβίωσης (π.χ. νερό, ρεύμα, μεταφορές). Δεν υπάρχουν σίγουρα μαγικοί τρόποι ικανοποίησης των αιτημάτων μας και επίλυσης των προβλημάτων μας, υπάρχει μόνο η καπιταλιστική πραγματικότητα που ή την δέχεσαι ως άτομο ή την αντιπαλεύεις ως κοινότητα.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

ΕΣΗΕΑ: Απεργούν, ξανά, μόνοι τους σαν συντεχνία…

Μετά τη χτεσινή (28/11) οπερέτα στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ (με τους «κακούς» του ΔΣ να αποχωρούν και τον πρόεδρο της Ένωσης να ωρύεται επειδή οι «κακοί» δεν τον άφησαν να …σώσει τον κλάδο), ανακοινώθηκε σήμερα η πολυαναμενόμενη απόφαση της ΕΣΗΕΑ και των άλλων σωματείων των ΜΜΕ εν όψει της γενικής απεργίας της 1ης Δεκέμβρη: για δεύτερη συνεχή φορά επί «αριστερού προεδρείου» της ΕΣΗΕΑ, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα απεργήσουν μόνοι τους, αύριο Τετάρτη 30/11, παραμονή της γενικής απεργίας, ενώ την Πέμπτη 1/12 προβλέπεται 4ωρη στάση εργασίας (11-15:00), προκειμένου οι συνάδελφοι να πάρουν μέρος στα πανεργατικά συλλαλητήρια, προφανώς για να νιώσουν κι αυτοί εργάτες για λίγες ώρες. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η υπερβολική έκθεση στην εργατική τάξη είναι σαν τον ήλιο: βλάπτει σοβαρά την υγεία (κράτους, αφεντικών, εργατοπατέρων και ρουφιάνων).

Η κοινή ανακοίνωση των Ενώσεων των ΜΜΕ έχει αυτή τη φορά μια πρωτοτυπία: από την 4ωρη στάση εργασίας της Πέμπτης 1ης Δεκέμβρη εξαιρούνται ρητά «οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί, που θα καλύπτουν δημοσιογραφικά τις απεργιακές συγκεντρώσεις, τα αιτήματα και τις πορείες των εργαζομένων. Τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, συνεπώς, μπορούν (και πρέπει) να μεταδίδουν εκείνες τις ώρες, πρόγραμμα, που θα σχετίζεται αποκλειστικά με την προβολή των απεργιακών κινητοποιήσεων και τα αιτήματα όλων των εργαζομένων της χώρας». Και στάση εργασίας για τους αγωνιστές-διαδηλωτές εργαζόμενους στα ΜΜΕ, και εξαίρεση για τους εισαγγελείς-τηλεπαρουσιαστές του Αλαφούζου, του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη κ.α., που, όπως πάντα, θα ενημερώνουν τον λαό ότι οι εργαζόμενοι και οι διαδηλωτές απεργάζονται την καταστροφή της χώρας, για τη σωτηρία της οποίας τόσο μοχθούν οι τραπεζίτες, οι τεχνοκράτες και οι ακροδεξιοί.
«Όχι απεργία μόνοι μας σαν συντεχνία – Γενική απεργία με όλη την κοινωνία», ζητούσαμε τον προηγούμενο μήνα, ενώνοντας τότε τη φωνή μας με τους απλήρωτους εργαζόμενους της Ελευθεροτυπίας, στους οποίους ήρθαν να προστεθούν τώρα οι (απειλούμενοι με οριζόντιες περικοπές των μισθών τους) εργαζόμενοι του ΔΟΛ. Πλέον δεν ζητάμε: διαχωριζόμαστε. Καμία ανοχή στους αριστεροδεξιούς εργατοπατέρες που επιμένουν να πατούν σε δυο βάρκες, που επιμένουν να αντιμετωπίζουν τον χειμαζόμενο κλάδο των ΜΜΕ ως την αριστοκρατία της εργατικής τάξης, που προσπαθούν απεγνωσμένα να ισορροπήσουν ανάμεσα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων εκδοτών και καναλαρχών και τη διατήρηση των δικών τους προνομίων και του προσωπικού τους γοήτρου.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους, και ιδιαίτερα τους χιλιάδες που αφήνει ακάλυπτους η ΕΣΗΕΑ, τους χιλιάδες «μπλοκάκηδες», «μαύρους», ανέργους των ΜΜΕ, που δεν μπορούν έτσι κι αλλιώς να «καλύψουν δημοσιογραφικά τις απεργιακές συγκεντρώσεις», να ενωθούν με την εργατική τάξη της χώρας (την τάξη μας) στους δρόμους, την Πέμπτη 1η Δεκέμβρη, απαντώντας έμπρακτα σε εργατοπατέρες, κράτος και αφεντικά.
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com