Η τραγελαφική εικόνα των ΜΑΤ να φυλάνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Κακλαμάνη, η ισοπέδωση, νύχτα, του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, οι εξόφθαλμες παρανομίες (σε σχέση με τους νόμους που οι ίδιοι φτιάχνουν για να τους εξυπηρετούν) στην προκειμένη πράξη, οι επιθέσεις των ΜΑΤ σε κατοίκους τόσο στην Πατησίων όσο και στο Δημαρχείο που είχαν ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό 3 ανθρώπων από χειροβομβίδες κρότου λάμψης, δεν πτόησαν το κατά τα άλλα «εναλλακτικό» και «σκεπτόμενο» έντυπο LIFO…
το οποίο κυκλοφόρησε την προηγούμενη Πέμπτη με επισυναπτόμενο το εμετικό έντυπο-προπαγάνδα του Δήμου Αθηναίων με ειδική μνεία σε όλους «όσοι υποτιμούν την νοημοσύνη των πολιτών σε σχέση με τον υπόγειο χώρο στάθμευσης στην Κύπρου και Πατησίων» και «στις μειοψηφίες που αντιδρούν σε οποιοδήποτε σχέδιο να επανασυμφιλιωθεί (!!!) ο κάτοικος της πόλης με την πόλη του».
Σαφώς και το ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά πρόβλημα της LIFO, αφού το συγκεκριμένο τετρασέλιδο του Δήμου διαμοιράζεται και από τα υπόλοιπα free-press, ούτε αποζητούσε κανείς από το έντυπο επαναστατική συνέπεια, καθώς πρόκειται για ένα ακόμη «δωρεάν» έντυπο το οποίο όμως πληρώνουμε πολύ ακριβά… Τι σημαίνει αυτό;
Τα «δωρεάν» έντυπα βρίθουν από «δωρεάν» προτάσεις για πληρωμένη διασκέδαση, από «δωρεάν» ρομαντικά εξώφυλλα που προωθούν ακριβοπληρωμένα συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας, από «δωρεάν» αναλύσεις για το σεξ πλάι-πλάι με διαφημίσεις προφυλακτικών. Οσο περισσότερο καταναλώνουμε τόσα περισσότερα «δωρεάν» έντυπα θα έχουμε. Οι διαφημιζόμενοι είναι και η αποκλειστική πηγή ζωής για τέτοιου είδους έντυπα, προκαλώντας όμως και τις λογικές συνέπειες, την απόλυτη εξάρτηση από το μάρκετινγκ άρα και την αυτόματη υποβάθμιση του περιεχομένου προκειμένου να είναι αρεστό. Πρόκειται ουσιαστικά για την κλασσική αντίφαση όλων των αστικών ΜΜΕ. Πώς να συμβιβαστεί η αποκαλυπτική και κριτική φύση του «λειτουργήματος» της δημοσιογραφίας με το ότι το αντικείμενο της κριτικής μου ταυτίζεται και με το χρηματοδότη μου; Η απάντηση είναι πως αυτά τα δύο δεν συμβιβάζονται ποτέ. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Η περίπτωση της LIFO είναι απλά ένα πολύ καλό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα, πώς ένα έντυπο από τη δριμεία κριτική στη δημοτική αρχή πριν ένα χρόνο έφτασε να φιλοξενεί τη δημοτική προπαγάνδα και μάλιστα σε ένα ζήτημα που συνάντησε τη δυναμική και μαζικότατη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας;
Το χρονικό, πώς ο Κακλαμάνης «αγόρασε» τη Lifo (από indy.gr)
• 3 Απριλίου 2008, Τεύχος 106: Ο Αρχισυντάκτης της Lifo Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στο Εditorial διαμαρτύρεται έντονα προς τον Κακλαμάνη για το θέμα των σταντς των Free Press και αναγγέλλει σε αντεκδίκηση την δημιουργία νέας στήλης με τον τίτλο: «Ο γυμνός Δήμαρχος»
• 17 Απριλίου 2008, Τεύχος 108: Εμφανίζεται η στήλη “Ο ξυπόλητος Δήμαρχος” με πρώτο θέμα τις νεραντζιές της οδού Κανάρη.
• 22 Μάη 2008 Τεύχος 112: O “Ξυπόλητος δήμαρχος” τα χώνει για το free press του 9.84-Δήμου Αθηναίων. Γράφει μεταξύ άλλων: «…φαιδρό «δημοτικό free press», το οποίο ουσιαστικά είναι μια τετρασέλιδη καταχώρηση του δήμου σε έντυπα της αρεσκείας σας (και του κύκλου σας).» και «…Υπάρχει «μεσάζων» που σπρώχνει αυτό το τετρασέλιδο στα έντυπα της αρεσκείας σας (δίκην διαφημιστικής) – και τι σχέση έχει με τον κ. Καφέζα; Ποιοι παίρνουν ποσοστά; Και βάσει ποιου διαγωνισμού τα παίρνουν;»
• 17 Ιουνίου 2008: Η Lifo καταγγέλλει σφοδρά τον Δήμαρχο για αυθαίρετη αφαίρεση επιλεκτικά των σταντ της. Γάφει μεταξύ άλλων: «Να υπενθυμίσουμε ότι η LifO είναι το μόνo εβδομαδιαίο free press πού πληρώνει το δήμο για τη χρήση stands και βεβαίως το μόνο που διώκεται επειδή δεν χαϊδεύει την ξυπόλυτη Αρχή. Εννοείται ότι τέτοιες φαιδρές πολιτικές κινήσεις δεν μας πτοούν.»
• 16 Οκτωβρίου 2008, Τεύχος 130: Ξαφνικά η στήλη «Ξυπόλητος Δήμαρχος» που τα έχωνε στα πεπραγμένα του Δημάρχου εξαφανίζεται!
• 23 Οκτωβρίου2008, Τεύχος 131: Εμφανίζεται στις τελευταίες σελίδες της Lifo το ένθετο του 9.84-Δήμου μαζί και ένα περίεργο Editorial στο οποίο μεταξύ άλλων διαβάζουμε «Άπαξ και αποφασίσεις να μπεις στο παίγνιο της κοινωνίας των Αθηνών, πρέπει να γίνεις ψεύτης. Να υποστηρίζεις διά της παρουσίας σου (ή συνηθέστερα διά της σιωπής σου) το χρυσοποίκιλτο μπερντέ που προσποιείται το ανάκτορο. Δεν φτάνει που έχεις τις εσωτερικές σου αρρώστιες (όρα λήμμα 4), πρέπει να γλύφεις και τους καραγκιόζηδες. Κι όμως όλοι το κάνουν. Και κάνουν τη δουλίτσα τους. Ψευδέστεροι: εκείνοι που υποδύονται τους ανένταχτους, τους εξωκοινοβουλευτικούς, τους αλτέρνατιβ και προνομιούχοι όντες φοράνε τετριμμένα (ναι, συμπεριλαμβανόμαστε).»
• 26 Οκτωβρίου 2008: Αμέσως με την δημοσίευση του ενθέτου του Δήμου στην Lifo αρχίζουν οι διαμαρτυρίες και η Lifo απαντά, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Για να πάψει η μίρλα ας ανακοινωθεί κατι που και το στοιχειωδέστερο ρεπορτάζ θα αποκάλυπτε: Το τετρασέλιδο του Δημου Αθηναίων δημοσιεύται ΔΩΡΕΑΝ στη LIFO (όπως και σέ όλα τα υπόλοιπα free press) και αποτελεί συμψηφιστικό όρο του συμβολαίου για την ενοικίαση των stands.»
• 30 Οκτωβρίου 2008, Τεύχος 132: Τα πράγματα έχουν σκουρύνει και ο Τσαγκαρουσιάνος αφήνει τα μυστήρια Editorial του για να ασχοληθεί με το πεζό θέμα της κρατικής διαφήμισης και να υπογραμμίσει ότι η Lifo αδικείται σε σχέση με άλλα έντυπα». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Πάντως το ότι το λέει αμέσως μετά την ενσωμάτωση του ενθέτου του Δήμου στη Lifo και την απάντηση ότι αυτό μπαίνει δωρεάν/συμψηφιστικά μόνο καθαρές καταστάσεις δεν δείχνει. Μοιάζει κάποιοι να έχουν ενοχές και να ρίχνουν μελάνι ως σουπιές…
• 18 Δεκεμβρίου 2008, Τεύχος 139: Εμφανίζεται για μία και μόνη φορά ξανά η στήλη «Ο ξυπόλητος Δήμαρχος» Αυτή τη φορά με υπογραφή συντάκτη και για θέμα που δεν αφορά τον Δήμο Αθηναίων αλλά τη Νομαρχία Τι κουφό πάλι κι αυτό…
• 13 Φλεβάρη 2009: Αναγνώστης της Lifo τα χώνει στην εφημερίδα για το προκλητικό τετρασέλιδο του Δήμου. Γράφει μεταξύ άλλων: «Γιατί η Lifo είναι το μόνο free press έντυπο αυτή τη βδομάδα που δημοσιεύει αυτό το τετρασέλιδο; Γιατί η Athens Voice και η FAQ, αν και στο παρελθόν έχουν φιλοξενήσει παρόμοια τετρασέλιδα, αυτή τη βδομάδα δεν το κάνουν; Και πόσα είναι, τέλος πάντων, τα γαμημένα τα λεφτά για να εξαγοράσεις μια συνείδηση;» Αηδία… Η Lifo του απαντάει 10(!) λεπτά αργότερα με το γνωστό τροπάρι ότι το τετρασέλιδο είναι δωρεάν/συμψηφιστικό, σε άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Την ξεφτίλα της.
