Category: Αντιπληροφόρηση

 «Τα μεταλλεία στη Χαλκιδική είναι μια χρυσή ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»

11.000.000 ευρώ. Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).

95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κύριων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.

408.000.000 ευρώ. Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.

2.300.000.000 ευρώ. Η σημερινή αξία των μεταλλείων στο χρηματιστήριο του Τορόντο, μετά την εξαγορά της European Goldfields από την Eldorado Gold (πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά και με κύριους επενδυτές funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs) η οποία κατέχει πλέον το 95% των μετοχών της Ελληνικός Χρυσός.

15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.

0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του. Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.

«Όσοι αντιδρούν είναι υποκινούμενοι και οπισθοδρομικοί» 

Το μεταλλείο που θέλει να κατασκευάσει η Eldorado Gold δεν θα είναι ένα υπόγειο ορυχείο με στοές όπως πιθανώς φαντάζονται πολλοί αλλά μια επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους με κυάνιο, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.

0.8 γραμμάρια ανά τόνο είναι η περιεκτικότητα σε χρυσό του εδάφους στην περιοχή.

18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει ένα χρυσό δαχτυλίδι.

2 χιλιόμετρα θα είναι η διάμετρος του ανοιχτού ορύγματος που θα συνοδεύεται από λίμνες αποβλήτων όπου θα «αποθηκεύονται» τα τοξικά υγρά.

3.000 στρέμματα δάσους θα καταστραφούν για να υλοποιηθεί το έργο.

200 εκατ. τόνοι προβλέπεται να εξορυχθούν μέσα στα επόμενα χρόνια σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρείας. Στα 2.500 χρόνια που λειτουργούν μεταλλεία στην περιοχή εξορύχθηκαν 30 εκατ. τόνοι, από τους οποίους οι 20 εκατ. τόνοι μετά το 1927 από τον Μποδοσάκη.

15.000.000 μ3: η ποσότητα νερού που αντλείται σήμερα ετησίως στην περιοχή των μεταλλείων, ξεπερνώντας την ετήσια κατανάλωση νερού ολόκληρου του νομού Χαλκιδικής.

691.000 λίτρα: η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού. Πέρα όμως από την κατασπατάληση του νερού, οι συνέπειες ενός ατυχήματος είναι ανυπολόγιστες. Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα νερού με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις κυανίου και άλλων βαρέων μετάλλων στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας εκτός από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σερβία, δηλητηριάζοντας το πόσιμο νερό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ψάρια και νεκρώνοντας τα οικοσυστήματα. Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ. Η καταστροφικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής (αφού θα καταστραφεί ο υδροφόρος ορίζοντας), και σε περίπτωση ατυχήματος και τη Θεσσαλονίκη και ποιος ξέρει μέχρι πού…

Η γη, το νερό, ο αέρας είναι ανεκτίμητα και ανήκουν σε όλους/ες. Ο χρυσός από την άλλη είναι μια αφηρημένη έννοια που ιδιαίτερα σήμερα αποκτά αξία όταν χρησιμοποιείται ως «χρήμα», προκειμένου να εξισορροπήσει το «τρελό χρήμα», το χρήμα-αέρα που κατασκευάστηκε τις τελευταίες 3 δεκαετίες μέσα από το δανεισμό και τον τζόγο των χρηματιστηρίων. Να σημειώσουμε δε ότι μόνο το 10% των παγκόσμιων εξορυγμένων αποθεμάτων χρυσού αξιοποιείται σε κάποια χρηστική μορφή, ενώ από την άλλη η ποσότητα χρυσού που χρησιμοποιείται ως «χρήμα» στα χρηματιστήρια και στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι 7πλάσια από την πραγματική ποσότητα χρυσού που υπάρχει στον κόσμο.

«Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη» είναι η ιαχή που συνοδεύει τις εξαγγελίες για τα ορυχεία χρυσού, τις ανεμογεννήτριες σε Λέσβο, Λήμνο και αλλού, τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων και ένα πλήθος άλλων εγκλημάτων που μας προσφέρονται ως αντίδοτο στην κρίση, που γεννήθηκε από την ίδια την ανάπτυξη. Τα ορυχεία χρυσού είναι τα πιο ακραία από όλα αυτά τα «αναπτυξιακά εγκλήματα», τόσο γιατί κανείς δεν επιχειρεί καν να αντικρούσει την καταστροφή που θα επιφέρουν, όσο και γιατί – όπως όλοι πια ξέρουν – κέρδος θα έχουν μόνο οι πολυεθνικές και βραχυπρόθεσμα μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η κομπίνα της σκανδαλώδους αγοραπωλησίας των μεταλλείων στη ΒΑ Χαλκιδική έγινε την περίοδο της ευμάρειας, τότε που δεν θα της έδιναν πολλοί σημασία, η υλοποίηση της κατασκευής των μεταλλείων προωθείται τώρα με την κρίση. Εδώ, ο εκβιασμός τίθεται ανοιχτά: ή θα αποδεχτούμε επιλογές άμεσα και ολοφάνερα καταστροφικές, ή δεν θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.

Το πρόβλημα με την καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι απλά ότι κάποιοι επιχειρηματίες και πολιτικοί κερδίζουν υπέρογκα ποσά σε βάρος των υπολοίπων, καταστρέφοντας – στο όνομα του κέρδους – το περιβάλλον, αλλά ότι οι ζωές όλων μας κυβερνώνται από την παγκόσμια μαφία του χρήματος, που σκορπά το θάνατο. Η ανάπτυξη αποδεικνύεται ένας φαύλος κύκλος που, σε κάθε επανάληψη του, διαμορφώνει τους όρους για μια πιο άγρια εκμετάλλευση, μέσω της διάλυσης των κοινωνιών, της αποδυνάμωσης των ατόμων και της ολοένα και ισχυρότερης πρόσδεσής τους στο άρμα της μηχανής θανάτου και καταστροφής – του καπιταλισμού. Έτσι, μέσα σε αυτή την κατάρρευση, δημιουργούνται ανθρωπότυποι, που – στην απεγνωσμένη τους αναζήτηση για ατομικές λύσεις – υποκύπτουν στον εκβιασμό και ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες προς το κοινωνικό σύνολο, συνέπειες που τελικά θα φτάσουν και στους ίδιους.

Το σύστημα μας θέλει ανίκανους να πάρουμε αποφάσεις για τις ζωές μας και εξαρτά την επιβίωσή μας από το αν θα επιλέξουμε να προσδεθούμε στο δυναμικό κινητήρα του καπιταλισμού, απολαμβάνοντας έτσι ένα μερίδιο από τα κέρδη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αν όμως θέλουμε να αντισταθούμε στα σχέδια της δικτατορίας του χρήματος και να οικοδομήσουμε έναν άλλο κόσμο, δεν θα υποκύψουμε στον εκβιασμό της κρίσης, που μας προτείνει νέες καταστροφές και ταυτόχρονα οδηγεί σε απελπισμένη επιδίωξη της ατομικής διάσωσης, δρομολογώντας το συλλογικό χαμό, ούτε θα εναποθέσουμε το μέλλον μας στα χέρια σωτήρων. Αντίθετα, θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε τα κοινά αγαθά, να σταματήσουμε τη δράση των μεγα-εταιρειών και των πολιτικών τους υπαλλήλων και να αποτρέψουμε τη διάλυση των κοινωνιών.

Η κοινωνική αλληλεγγύη, η συλλογική συνείδηση, και οι ανθρώπινες αξίες είναι τα όπλα μας. Να συναντηθούμε και να συζητήσουμε:

Ποια αγαθά είναι απαραίτητα; Ποιες αξίες πρέπει να υπερασπιστούμε;

Πώς θα παίρνουμε αποφάσεις; Πώς θα οργανωθούμε για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας;

Όποιος σιωπά είναι συνένοχος στο έγκλημα…

24 Νοέμβρη 2012:
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΘΑΝΑΤΟ
Προσυγκέντρωση στο Λευκό Πύργο, στις 11πμ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ/ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Μετά την πορεία, στο σινέ «Αλέξανδρος» 

Το καταστροφικό έργο που προωθεί η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (της οποίας σημαντικός μέτοχος είναι ο όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ του Λ. Μπόμπολα και αποτελεί θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold Corporation) στην Β.Α. Χαλκιδική προβλέπει την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και χαλκού, τη δημιουργία νέων εργοστασίων μικτών θειούχων μεταλλευμάτων και παραγωγής θειϊκού οξέος, τεράστιες λεκάνες απόθεσης τοξικών αποβλήτων σε περιοχές ήδη επιβαρυμένες από μεταλλευτική δραστηριότητα δεκαετιών, ενώ στην τοποθεσία Σκουριές προβλέπεται το άνοιγμα ενός τεράστιου κρατήρα διαμέτρου 700 μέτρων και βάθους 220 μέτρων στην καρδιά του βουνού Κάκκαβος για επιφανειακές εξορύξεις κοιτασμάτων.

Εδώ και αρκετά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής αντιστέκονται σθεναρά στους σχεδιασμούς του κράτους και των χρυσοθήρων με μια σειρά από εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις για να υπερασπιστούν το βουνό, το δάσος, το νερό και τις ζωές τους. Το τελευταίο διάστημα οι κάτοικοι βρίσκονται σε ανοιχτή και διαρκή ρήξη με αυτούς τους σχεδιασμούς, καθώς με τη συμβολή ενός ιδιωτικού στρατού τραμπούκων που έχει σχηματίσει η εταιρεία και των κρατικών δυνάμεων καταστολής επιχειρείται η έναρξη των εργασιών για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις εξορύξεις στις Σκουριές.

Πολύωρες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ ξέσπασαν στις 5 Αυγούστου 2012 με αποτέλεσμα να προκληθούν πολλές εστίες φωτιάς στο δάσος από τη ρήψη χημικών της αστυνομίας, ενώ από τη χρήση πλαστικών σφαιρών τραυματίστηκαν αρκετοί διαδηλωτές. Επίσης, την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι συγκρούστηκαν ξανά μέσα στο δάσος με 14 διμοιρίες ΜΑΤ που έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών ασφυξιογόνων.

Πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν κι έγιναν έντεκα προσαγωγές και 4 συλλήψεις αγωνιζόμενων κατοίκων.

Στις 10 Οκτωβρίου 2012 το ΥΠΕΚΑ, ύστερα από ανάκληση της απόφασης του Σ.τ.Ε για αναστολή των υλοτομικών εργασιών στο δάσος των Σκουριών, έδωσε εντολή στο Δασαρχείο Αρναίας να υλοτομήσει το αρχέγονο δάσος των Σκουριών, μια έκταση 3.273 στρεμμάτων και άλλα 857 στρέμματα στον Κοκκινόλακα για την κατασκευή χώρου απόθεσης των αποβλήτων της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ».

Στις 21 Οκτωβρίου, ως απάντηση στην κεντρική εντολή καταστροφής του δάσους των Σκουριών και μετατροπής του σε χαβούζα, πλήθος κόσμου πραγματοποιεί μεγάλη διαδήλωση. Πάνω από 2.500 διαδηλωτές πορεύονται 8 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος προς την τοποθεσία Σκουριές, όπου τα έργα καταστροφής του δάσους και οι εκσκαφές έχουν ήδη αρχίσει και προχωρούν με γοργούς ρυθμούς.

Στο εργοτάξιο των εγκαταστάσεων της εταιρείας και ενώ τους απαγορεύεται η συνέχιση της πορείας, δέχονται την βάρβαρη επίθεση από τα ΜΑΤ, με σοβαρούς τραυματισμούς δεκάδων διαδηλωτών καθώς και 14 συλλήψεις.

Είναι φανερό ότι αυτή η βάναυση επίθεση δεν ήθελε απλώς να καταστείλει την διαδήλωση, αλλά και να τρομοκρατήσει τους αντιστεκόμενους ώστε να σταματήσουν κάθε περαιτέρω κινητοποίηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μπάτσοι έσπαγαν τα τζάμια από τα αυτοκίνητα των απερχόμενων διαδηλωτών, έριχναν μέσα δακρυγόνα και κακοποιούσαν τους επιβάτες που έβγαιναν έξω για να σωθούν, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν παιδιά και ηλικιωμένοι άνθρωποι.

Την Κυριακή 18 Νοέμβρη οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής καλούν νέες συγκεντρώσεις στα χωριά της Ιερισσού και της Μεγ. Παναγίας και διαδήλωση στο βουνό ενάντια στη λεηλασία της φύσης.

Στις 24 Νοεμβρίου αναμένεται να εκδοθεί η οριστική απόφαση του Σ.τ.Ε, σχετικά με την προσφυγή των κατοίκων ενάντια στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και την αδειοδότηση της κατασκευής των ορυχείων. Εκείνη την μέρα προγραμματίζεται διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα μεταλλεία και την εξόρυξη χρυσού.

Τα όσα συμβαίνουν και σχεδιάζονται από τα αφεντικά, όχι μόνο στη Β.Α. Χαλκιδική, αλλά και σε άλλα σημεία της χώρας, αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο με στόχο τη φρενήρη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου και φυσικού πλούτου και την ανηλεή εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας.

Στόχοι που μπορούν να επιτευχθούν μόνο με εκτεταμένες και ανεπανόρθωτες καταστροφές του φυσικού κόσμου (στα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, της λίμνες και της θάλασσες) και πάνω στα ερείπια των ανθρώπινων κοινωνιών βυθίζοντας τες στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα.

Πρωτοβουλία Αγώνα για την Γη και την Ελευθερία

Με μια νέα μεγάλη πορεία στο δάσος των Σκουριών, χθες Κυριακή, 18 Νοέμβρη, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής έδειξαν ότι η αγριότητα της καταστολής δε μπορεί να σταματήσει το δίκαιο αγώνα τους, απέναντι στη fast track καταστροφή του περιβάλλοντος και των κοινωνιών τους. Πάνω από 2.000 άνθρωποι, από πολλά γύρω χωριά, συγκεντρώθηκαν και αυτή τη φορά στη Μ. Παναγιά, και πορεύτηκαν με μαύρες σημαίες στο βουνό, συνεχίζοντας αμείωτα έναν κομβικό αγώνα απέναντι στην ολοκληρωτική επιβολή του ιδεολογήματος της ανάπτυξης. “Θέλουμε τα δάση, τη γη και το νερό, και όχι έναν τάφο φτιαγμένο από χρυσό” και “”Εξόρυξη δε γίνεται, μην τρέφετε ελπίδες, αν θέλετε χρυσό, ανοίξτε τις θυρίδες”, ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν.

Σημειωτέον, 17 διμοιρίες ΜΑΤ είχε επιστρατεύσει το κράτος για να “προστατεύσει” τις εγκαταστάσεις της “Ελληνικός Χρυσός” στο όρυγμα. Ας ελπίσουμε στην επόμενη μεγάλη πορεία, που έχει ανακοινωθεί για το Σάββατο, 24 Νοέμβρη, στη Θεσσαλονίκη, να μη θυμηθούν και κανένα στρατιωτικό νόμο, όπως είχαν κάνει στο παρελθόν, προσπαθώντας, ανεπιτυχώς, να επιβάλουν τα χρυσωρυχεία.

Περισσότερες φωτό και βίντεο στο Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Για μια ακόμα φορά, το κράτος του Ισραήλ δεν κρύβει το αιμοσταγές πρόσωπό του απέναντι στον παλαιστινιακό λαό. Χωρίς να αρκείται στην παράνομη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και τον απάνθρωπο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας προχωρά σε ψυχρές δολοφονίες και κλιμακώνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Γάζας, χρησιμοποιώντας μάλιστα το χυδαίο επιχείρημα της «άμυνας».

Αυτή τη φορά, «το δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τους πολίτες του», όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός Νετανιάχου συνοδεύτηκε από την εν ψυχρώ δολοφονία του στρατιωτικού διοικητή της Χαμάς Αχμέντ Αλ Τζαμπάρι, με πύραυλο ισραηλινού αεροσκάφους να πλήττει το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε, προκαλώντας την αντίδραση των μαχητών της Χαμάς που δήλωσαν ότι μ’ αυτή την κίνηση το Ισραήλ «άνοιξε τις πύλες της κολάσεως».

Η αντίσταση των παλαιστινίων ξεκίνησε ήδη με ρουκέτες να φτάνουν για πρώτη φορά μετά το 1991 στην καρδιά του Τελ Αβίβ, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται επίσημα και από την ισραηλινή αστυνομία. Την ίδια ώρα το  υπουργείο Άμυνας έχει ήδη προχωρήσει στην ανάκληση αδειών 30.000 εφέδρων και εντείνει τις απειλές του για χερσαία επέμβαση. Μέχρι στιγμής ο αριθμός των νεκρών παλαιστινίων στη Γάζα έχει φτάσει ήδη τους 19, έξι των οποίων είναι παιδιά, ενώ αντίστοιχα οι τραυματίες τους 150.

Με φόντο τις πρόωρες εκλογές τον ερχόμενο Ιανουάριο και θέλοντας να ενισχύσει τα εκλογικά του ποσοστά, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ παίζει πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη του δοκιμαζόμενου λαού της Παλαιστίνης.

Την ίδια στιγμή, «καλοί φίλοι» του, στηρίζουν το Ισραήλ στη μαζική εξόντωση που ετοιμάζει. Έχοντας ανανεώσει τη θητεία του και έχοντας παραλάβει το Νόμπελ Ειρήνης, ο Μπάρακ Ομπάμα εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ στηρίζουν το δικαίωμα της αυτοάμυνας (!) του Ισραήλ.

Όπως μας ενημερώνει η ΕΤΕΡ “Συνάδελφοι συντονιστείτε όλοι στον Flash στην συχνότητα 96 του ραδιοφώνου σας. Μεταδίδεται απεργιακή εκπομπή.”

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι την ολοκληρωτική του δικαίωση

Μπορεί να πουλάει γκλαμουράτη μούρη και να προβάλλεται ως επιτυχημένος νέος επιχειρηματίας αλλά, για εμάς τους εργαζόμενους και απολυμένους στα καταστήματα Metropolis, ο Ανδρέας Κουρής (ιδιοκτήτης του ομίλου MAD) δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κοινός απατεώνας.

Γιατί, μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ένας επιχειρηματίας που μέσα σε μόλις τρία χρόνια από τότε που εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis κατάφερε να την εξαφανίσει από το χάρτη βάζοντας λουκέτο σε 12 καταστήματα, πραγματοποιώντας 180 απολύσεις, αρνούμενος να καταβάλει τις αποζημιώσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων που πέταξε στην ανεργία.

Γιατί, το λιγότερο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ένας εργοδότης που χρωστάει μισθούς 5 και πλέον μηνών σε εργαζόμενους και απολυμένους. Και, γιατί, επιεικώς έτσι, μπορεί να χαρακτηριστεί ο συγκεκριμένος εργοδότης που, αφού φέσωσε με τεράστια χρέη εργαζόμενους, Δημόσιο, δισκογραφικές εταιρείες και εκδοτικούς οίκους, εντάσσει τα Metropolis στο περιβόητο «άρθρο 99» και, 17 μήνες μετά, δεν έχει υποβάλει -ως όφειλε- «σχέδιο εξυγίανσης» το οποίο υποτίθεται θα διασφάλιζε τις θέσεις εργασίας. 

Κι όμως, την ίδια στιγμή εξασφαλίζει με την «ομπρέλα του νόμου» την αναστολή άσκησης ατομικών διώξεων εναντίον του από όλους τους πιστωτές, ενώ παρανομεί ασύστολα μη καταβάλλοντας τις αποζημιώσεις στους απολυμένους. Λόγος για τον οποίο εκκρεμούν εναντίον του δεκάδες μηνυτήριες αναφορές από την επιθεώρηση εργασίας για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων απόλυσης.

Επιπλέον, ο Ανδρέας Κουρής, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τους πάντες και τα πάντα, παραβιάζει δικαστική απόφαση που μας δικαιώνει και δίνει προτεραιότητα στην εξόφληση απολυμένων και εργαζόμενων μέχρι του ποσού των 200 χιλιάδων ευρώ. Συνεχίζοντας τα «κόλπα» που γεμίζουν τις παραφουσκωμένες τσέπες του, έχοντας μεταβιβάσει το λογότυπο (brandname) της εταιρείας Metropolis (που είναι το κύριο περιουσιακό της στοιχείο) σε Κυπριακή εταιρεία και ξεπουλώντας στο νέο κατάστημα στη Σταδίου όσο – όσο τα εμπορεύματα που του έχουν απομείνει με την απροκάλυπτη διαφημιστική καμπάνια «PARTY ΤΙΜΩΝ». Προκειμένου να βγάλει από τη μύγα ξίγκι και να ταΐζει με «έναντι» μικροποσά τους εναπομείναντες εργαζόμενους, η πλειοψηφία των οποίων έχουν κάνει τη δουλοπρέπεια επάγγελμα νομίζοντας ότι, έτσι, θα σώσουν το τομάρι τους. 

Η τελευταία κίνηση της διοίκησης της επιχείρησης να μας προτείνει την καταβολή του ποσού των 100 έως 150 ευρώ στο καθένα μας ως «έναντι» στα χιλιάδες που μας οφείλει, όχι μόνο δεν κατάφερε να μας διασπάσει αλλά, αντίθετα, μας έχει εξαγριώσει και μας έχει συσπειρώσει ακόμη περισσότερο. Αντιστεκόμενοι στην απόπειρα κλοπής των μισθών και των αποζημιώσεών μας -και με δεδομένο ότι η πτώχευση των Metropolis είναι η επόμενη πιο συμφέρουσα επιλογή για τον Ανδρέα Κουρή- είμαστε αποφασισμένοι να αποτρέψουμε την αρπαγή τους. 

Συνεχίζουμε τον δίκαιο αγώνα μας με νέες εντατικές κινητοποιήσεις. Εδώ και τέσσερις εβδομάδες πραγματοποιούμε συγκεντρώσεις, σχεδόν μέρα παρά μέρα, έξω από το κατάστημα στη Σταδίου ενημερώνοντας πελάτες και περαστικούς, ενώ δεν παραλείπουμε τις «επισκέψεις» στα γραφεία της διοίκησης προκειμένου να απαιτήσουμε τα αυτονόητα.