Category: Δράσεις

Categories
Δράσεις Νέα από τα μαγαζιά

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Κυριακίδη, Τετάρτη 17/10 στις 12.00

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ καλεί τον Πέτρο Κυριακίδη (ιδιοκτήτη της ΝΕΠ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε.) να σταματήσει τους οικονομικούς εκβιασμούς στο προσωπικό των εφημερίδων ESPRESSO, ATHENS NEWS,  του ρ/σ FLASH κα των τ/σ SPORT TV και SUNNY CHANNEL, μη καταβάλλοντας τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους επί μήνες και ταυτόχρονα προβαίνοντας σε αυθαίρετη και παράνομη μείωση του βασικού μισθού και των μέχρι τώρα καταβαλλομένων επιδομάτων. 
Για το λόγο αυτό καλεί με ανακοίνωσή της (πηγή Financial Crimes) όλους τους εργαζόμενους των ΜΜΕ σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ (Πανεπιστημίου 47, Αθήνα) την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012 στις 12.00 το μεσημέρι.
Ενδιαφέροντα στοιχεία για “τα έργα και τις ημέρες” του Π. Κυριακίδη αλλά και για τις μελλοντικές του επιχειρηματικές δραστηριότητες, την ώρα που κρατά απλήρωτους τους εργαζομένους του, δημοσιεύονται στο Greektv.
Categories
Δράσεις

Παρέμβαση ΣΣΜ στο ρακάδικο «το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο

Τη Δευτέρα 1/10 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού έξω από το ρακάδικο “Το Ελαϊκόν” στο Νέο Ηράκλειο. Η περίπτωση στο συγκεκριμένο μαγαζί είναι ενδεικτική των μεθόδων των αφεντικών, που εκμεταλλευόμενοι τα νέα μέτρα και τα νέα ήθη στην εργασία, αποθρασύνονται ακόμα περισσότερο. Είναι ενδεικτική όμως και η αλληλεγγύη και η ταξική συνείδηση ορισμένων εργαζομένων.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από το σωματείο και αλληλέγγυους και κατά τη διάρκεια της παρέμβασης και πιο μαζικά σε καφετέριες στο Νέο Ηράκλειο:

Εκδικητικές Απολύσεις στο Ρακάδικο «το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο 

Στις 23 Μαρτίου του 2012, ο Λάμπρος Σ., μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, απολύεται εκδικητικά από το ρακάδικο «Το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο. Η απόλυση αυτή ήρθε μετά από μια μακρά σειρά γεγονότων αυθαιρεσίας και ασυδοσίας από την πλευρά των αφεντικών της επιχείρησης.

Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο συνάδελφος και μέλος του σωματείου Ν.Μ. που εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διεκδίκησε αυτά που δικαιούταν. Τα αφεντικά δεν αρκέστηκαν στην απόλυσή του, αλλά κατηγόρησαν τον εργαζόμενο για «κλοπή».
 
Σε αυτή την υπόθεση «κλοπής», ένας από τους εργοδότες προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και τη σύμπνοια των εργαζομένων, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των αφεντικών σχετικά με την «κλοπή» των χρημάτων. Ο Λάμπρος Σ. και ένας ακόμα εργαζόμενος, όχι μόνο δε δέχτηκαν να κατηγορήσουν τον απολυμένο συνάδελφο τους, αλλά στάθηκαν στο πλευρό του στις διεκδικήσεις του. Ο Λάμπρος Σ. θα κατέθετε και ως μάρτυρας υπεράσπισης στο εργατικό δικαστήριο του απολυμένου συναδέλφου, όμως λίγες μέρες πριν τη δίκη, του ανακοινώνεται η απόλυση του. Ο τρίτος εργαζόμενος απολύεται λίγες μέρες μετά το δικαστήριο και αφού είχε καταθέσει ένορκη βεβαίωση υπέρ του απολυμένου Ν.Μ. Τα αφεντικά από την πλευρά τους, με σκοπό να εκφοβίσουν και να εκδικηθούν για δεύτερη φορά τους συναδέλφους, μήνυσαν τους δύο από τους τρεις απολυμένους(!) ποινικοποιώντας έτσι την αντίσταση και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων.

Εκτός από όλα αυτά, οι συνθήκες εργασίας στο «Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο ήταν παρόμοιες με αυτές που επικρατούν στα περισσότερα μαγαζιά του κλάδου του επισιτισμού. Πιο συγκεκριμένα, ο Λάμπρος Σ. δούλεψε στην επιχείρηση για περίπου τρία χρόνια ως σερβιτόρος, ενώ τα αφεντικά του κολλούσαν ένσημα βοηθού σερβιτόρου. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι το μαγαζί δεν εμφάνισε ποτέ στα ένσημα ούτε έναν σερβιτόρο (βαρέα ένσημα και μεγαλύτερες απολαβές) αλλά όλοι ήταν δηλωμένοι σαν βοηθοί σερβιτόρου, κάτι που αποτελεί πάγια τακτική των αφεντικών μας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και παρ’ όλα αυτά, ο Λάμπρος και ενώ ακόμα εργαζόταν, δε δίστασε να δείχνει με όλους τους τρόπους τη συναδελφική του αλληλεγγύη, να εκφράζει τη γνώμη του ανοιχτά και να αντιστέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στις απαιτήσεις των αφεντικών του. Γνώριζε και διεκδικούσε τα δικαιώματά του, ενημέρωνε τους συναδέλφους του ανέπτυσσε σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης. Μετά τις απολύσεις και το κλίμα τρομοκρατίας που προσπάθησαν να επιβάλλουν μέσω των μηνύσεων, ο συνάδελφος Λάμπρος Σ. προχώρησε στο επόμενο βήμα, να συλλογικοποιήσει δηλαδή τον αγώνα του με τη στήριξη και αλληλεγγύη του σωματείου μας και να διεκδικήσει όσα δικαιούται για το διάστημα που εργάστηκε στο μαγαζί. 

Η περίπτωση εργαζομένων αλλά και αφεντικών στο «Ελαϊκόν» είναι χαρακτηριστική της περιόδου που διανύουμε, γιατί δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως μας θέλουν τα αφεντικά: διαιρεμένους, τρομοκρατημένους, ρουφιάνους και ατομιστές. Δείχνει όμως ξεκάθαρα και την άλλη επιλογή που έχουμε ως μοναδικό μας όπλο πλέον: την αναζήτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας και της εργατικής μας συνείδησης. Στην κανιβαλική επιλογή του “ο καθένας για την πάρτη του”, η μόνη εναλλακτική είναι το χτίσιμο συλλογικής ταξικής συνείδησης μεταξύ μας. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βάλουμε αναχώματα στη σύγχρονη επέλαση του ολοκληρωτισμού και της βαρβαρότητας που έχουν προωθήσει τα αφεντικά. 

ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ “ΕΛΑΙΚΟΝ” 
 ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ Σ. 

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού
http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.gr

Categories
Αντιπληροφόρηση Δράσεις Παρεμβάσεις

Ανταπόκριση από τη συγκέντρωση & πορεία στον Μπόμπολα (14/05/12)

Περίπου 300 εργαζόμενοι/ες και αλληλέγγυοι/ες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της συνέλευσής μας για συγκέντρωση-πορεία ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία στον εκδοτικό όμιλο του Μπόμπολα, την ημέρα λήξης της μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων.
Με τον μνημονιακό ολοκληρωτισμό να αφήνει το ελευθέρας στα αφεντικά να προωθούν την ακραία υποτίμηση της ζωής μας, είτε με τη μορφή της ανεργίας είτε με τη μορφή των ατομικών συμβάσεων μισθωτής σκλαβιάς, και με δεδομένη τη θεσμική ανεπάρκεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΜΜΕ, δόθηκε μια πρώτη κινηματική απάντηση στον τσαμπουκά των αφεντικών και των ρουφιάνων υποτακτικών τους, που είχαν ξεσαλώσει το προηγούμενο διάστημα ενάντια σε όποιο ανάχωμα εργασιακής αξιοπρέπειας έχει στηθεί απέναντι στα σχέδια τους. Και πρώτα απ’ όλα στηρίζοντας συλλογικούς εργατικούς αγώνες που σπάνε το κλίμα τρομοκρατίας και ηττοπάθειας στους εργασιακούς χώρους, όπως την απεργία που διεξάγουν εδώ και 25 μέρες οι τεχνικοί του ρ/σ Sentra FM, ζητώντας την ανάκληση των απολύσεων των συναδέλφων τους. (βλ. ανακοίνωση ΕΤΕΡ στο τέλος)

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με μικροφωνική στο σταθμό του μετρό Δουκίσης Πλακεντίας στις 6 μ.μ. και ακολούθησε πορεία προς τον εκδοτικό όμιλο, με συμμετοχή πέρα από τη συνέλευσης μας, του σωματείου Εργαζόμενων Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας, απεργών του Sentra FM, της ΕΣΗΕΑ, της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας Παρασκευής, της Λαϊκής Συνέλευσης Περιστερίου, της Λαϊκής Συνέλευσης Χαλανδρίου, του Σωματείου Βάσης Ανέργων, του «Δεν πληρώνω», αλληλέγγυων συναδέλφων από σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες κ.α. Οι διαδηλωτές φωνάξαμε συνθήματα όπως: «οι απολύσεις είναι τρομοκρατία – καμιά ειρήνη με την εργοδοσία», «παράγει σκουπίδια, παράγει και χρυσό – και τους εργάτες θέλει με 400 ευρώ», «το δίκιο το έχουν του sentra οι απεργοί – και όχι οι ρουφιάνοι οι εργοδοτικοί», «έρχεται σφαλιάρα κινηματική – αλήτες ρουφιάνοι εργοδοτικοί», «τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά – καμιά ειρήνη με τα αφεντικά», «για τ’ αφεντικά είναι νόμος της φύσης – πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις», «γουστάρω και σε διώχνω, λένε τ’ αφεντικά – τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά», «ατομικές συμβάσεις, περικοπές μισθών- πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «40 ώρες για 400 ευρώ – σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό» κ.α.


Έξω από το οχυραμπαρωμένο* σφαγείο του εθνικού εργολάβου οι διαδηλωτές απαίτησαν και πέτυχαν την είσοδο μαζικής αντιπροσωπείας διαδηλωτών που ενημέρωσε τους εργαζόμενους του ομίλου για τα αιτήματα της διαδήλωσης, σπάζοντας έμπρακτα το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθούν να επιβάλουν οι εργοδοτικοί ρουφιάνοι του Μπόμπολα σε όποια φωνή παλεύει για τα συνδικαλιστικά αυτονόητα μέσα στον εργασιακό χώρο. Ένας συντάκτης ο οποίος ζητούσε το λόγο για τα κατονομαζόμενα στο κείμενο πεπραγμένα του σιναφιού των εργοδοτικών, που τραμπουκίζει απεργούς και αγωνιστές, πήρε τη (λεκτική) απάντηση που του άρμοζε από τους διαδηλωτές.
Ο αγώνας ενάντια στην εργοδοσία του κάθε Μπόμπολα και των υποτακτικών του συνεχίζεται με το κεφάλι πάντα ψηλά.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ SENTRA FM
* 3 μέρες πριν τη συγκέντρωση, ο Μπόμπολας ενίσχυσε και τις δύο πύλες του συγκροτήματος τοποθετώντας και δεύτερες πόρτες πίσω από τις συρόμενες που υπήρχαν.
– Κατασκεύασε κουβούκλιο στην μπροστινή πύλη, στη θέση μιας περιστρεφόμενης μπάρας όπου χτυπούσαν κάρτες οι εργαζόμενοι και άνοιγε και χωρίς χτύπημα, βάζοντας μέσα σε αυτό δυο διαδοχικές καγκελένιες πόρτες.
– Την παραμονή της συγκέντρωσης κατέβασε σχεδόν όλους τους πυροσβεστήρες του κτιρίου δίπλα στην πύλη και, όταν άκουσε κράξιμο και ειρωνείες από εργαζόμενους γι’ αυτό, είπε ότι τους κατέβασε για αναγόμωση και τους απέσυρε.
– Χθες μείωσε τον αριθμό των σεκιουριτάδων στην πύλη και ενίσχυσε και εκεί και περιμετρικά τη φρούρηση, με τους κλητήρες και το προσωπικό που ασχολείται με τεχνικές δουλειές στον κήπο και τα εξωτερικά του κτιρίου.
– Κάλεσε από προχθές τους εργαζόμενους (δημοσιογράφους και διοικητικούς) να προσέλθουν νωρίτερα, και έτσι έβαλε τους περισσότερους στη λεγόμενη απογευματινή βάρδια (σχολάει στις 6.00 μμ). Χθες – ημέρα της συγκέντρωσης – ανακοίνωσε ότι αυτοί θα φύγουν μισή ώρα νωρίτερα (“στις 5.30 να έχετε σχολάσει, διαφορετικά θα φύγετε όταν θα φύγουν οι απέξω”, τους είπε χαρακτηριστικά).
– Μέσα στο κτίριο υπήρχαν πάνω από 10 αστυνομικοί πριν πάμε, που δεν τους είδαμε πουθενά.

Ανακοίνωση της Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας:
“Οι απολύσεις είναι τρομοκρατία. Καμιά ειρήνη με την εργοδοσία.

Το πλήθος των εργαζόμενων που συγκεντρωθήκαμε στον σταθμό Δουκίσης Πλακεντίας χθες Δευτέρα και πορευτήκαμε έως τις εγκαταστάσεις του ομίλου Μπόμπολα ήταν πρωτοφανές. Ήταν πρωτόγνωρο το πλήθος αλληλέγγυων στους απεργούς του SENTRA. To σύνθημα « το δίκιο το έχουν του SENTRA οι απεργοί και όχι οι ρουφιάνοι, οι εργοδοτικοί» δονούσε για 3 ώρες την ατμόσφαιρα γύρω από τις σιδερόφραχτες εγκαταστάσεις του ομίλου Μπόμπολα. 500 και πλέον εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι, μέλη Ενώσεων και άλλων Συλλογικοτήτων δείξαμε ότι οι εργαζόμενοι δεν υποκύπτουμε στην τρομοκρατία της εργοδοσίας. Θα απεργούμε, θα αντιδρούμε και θα πορευόμαστε ενωμένοι απέναντι στο μαύρο δίπολο κυβέρνησης και εργοδοσίας.
Η κινηματική απάντηση απέναντι στον αφεντικό του SENTRA μόλις άρχισε. Με τους συλλογικούς μας αγώνες σπάμε το κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού που προσπαθούν να σπείρουν στους εργαζόμενους οι κατασκευαστές μιντιοκράτορες και οι φιλεργοδοτικοί ρουφιάνοι τους. Δεν θα τους περάσει φροντίζαμε, φροντίζουμε και θα φροντίζουμε εμείς γι αυτό.
Συνεχής αγώνας μέχρι να γυρίσουν όλοι οι απολυμένοι.
Πλήρης σεβασμός και εφαρμογή από την εργοδοσία της ΣΣΕ μας.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Δημήτρης: Καμαρινόπουλος
Η Γενική Γραμματέας: Μαρία Γεωργέα”
Categories
Αντιπληροφόρηση Δράσεις

Ενημέρωση από τη συγκέντρωση στον εκδοτικό όμιλο Μπόμπολα

20:05
Με επιτυχία ολοκληρώνεται η παρέμβαση έξω από τον εκδοτικό όμιλο του Μπόμπολα και αυτή τη στιγμή ο συγκεντρωμένος κόσμος αποχωρεί με πορεία προς το σταθμό του Μετρό “Δουκίσσης Πλακεντίας”. Ακούγονται συνθήματα όπως “Το δίκιο το έχουν του Sentra οι απεργοί – πίσω ρουφιάνοι εργοδοτικοί” και “Χωρίς εσένα ο Μπόμπολας σιωπά – εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”.
19:55
Ομάδα εργαζομένων έχει μπει μέσα στον όμιλο του Μπόμπολα για να επικοινωνήσει με τους συναδέλφους. Οι τραμπουκισμοί ενός εργοδοτικού της εφημερίδας Ημερησία απαντήθηκαν καταλλήλως. Η συγκέντρωση συνεχίζεται απ’ έξω δυναμικά.

19:20 
Φωτογραφία από την είσοδο του ομίλου Μπόμπολα.
ΣΕ “SENTRA”, ΚΕΡΑΤΕΑ Κ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ
19:15
Με δυναμικό παλμό και συνθήματα, η πορεία στην οποία συμμετέχουν πάνω από 300 άτομα φτάνει έξω απ’ την είσοδο του ομίλου Μπόμπολα. 
19:05 
Ξεκινά η πορεία προς την έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα, με τη συμμετοχή και εργαζομένων του ρ/σ ΣΕΝΤΡΑ που βρίσκονται σε απεργία για 25η ημέρα. Άμεση ανάκληση των απολύσεων τώρα.
19:00 
Με τη συμμετοχή εργαζομένων, σωματείων του κλάδου, αλλά και συνελεύσεων κατοίκων από τις κοντινές γειτονιές πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή συγκέντρωση στο σταθμό του μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας, ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία που έχουν επιβληθεί στο συγκρότημα του Μπόμπολα. Τουλάχιστον 150 άτομα δίνουν ήδη δυναμικό παρόν με πανό και συνθήματα και σύντομα θα ξεκινήσει η πορεία προς το συγκρότημα του Μπόμπολα.
Να σημειωθεί, ότι σήμερα είναι και η μέρα που λήγει η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων όπως προβλεπόταν από τη μέχρι τώρα εργατική νομοθεσία, γεγονός που καθιστά επιτακτική την οργάνωση των αγώνων μας, προκειμένου να πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει.
ΟΥΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ, ΟΥΤΕ ΑΤΟΜΙΚΕΣ – ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ, ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ
Categories
Δράσεις Παρεμβάσεις

Συγκέντρωση-Πορεία στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα [Δευτέρα 14/5, 6 μ.μ.]

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΑ
• Συγκέντρωση: Δευτέρα 14 Μαΐου, 6 μ.μ.,
Μετρό «Δουκίσσης Πλακεντίας»

Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, ο Φώτης Μπόμπολας έχει προχωρήσει σε εκατοντάδες απολύσεις στα ΜΜΕ που κατέχει. Έχει επιβάλει δυο φορές περικοπές μισθών εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους στην υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, δείχνοντας πάντα την πόρτα εξόδου σε όσους αρνήθηκαν να το πράξουν. Για να το πετύχει αυτό, κινητοποίησε όλα τα μέσα: την τρομοκρατία, την επιστράτευση των τραμπούκων ρουφιάνων του μέσα στους χώρους δουλειάς και τους συνεχείς εκβιασμούς, απειλώντας ακόμα και με λουκέτα στα «μαγαζιά» του σε περίπτωση αντιδράσεων.

Κι όλα αυτά, επικαλούμενος τη μείωση του κύκλου εργασιών του λόγω κρίσης. Όταν τα προηγούμενα χρόνια ο όμιλος Μπόμπολα συσσώρευε αμύθητα κέρδη στα οποία οι εργαζόμενοι (εκτός μιας μικρής κλίκας επιτελικών στελεχών) δεν είχαν καμιά συμμετοχή. Όταν, όσο συνεχίζει το μακελειό στους χώρους εργασίας, αναλαμβάνει νέα έργα στα Βαλκάνια, οδεύοντας προς υπογραφή συμβάσεων ύψους 226 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ επικεντρώνεται στη διεκδίκηση νέων projects στα Βαλκάνια, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, ιδίως στο Κατάρ. Όταν έχει διεισδύσει στη διαχείριση απορριμμάτων από την Ελλάδα μέχρι τη Ρωσία, περνώντας από την Κύπρο και τη Γερμανία. Όταν, τέλος, αποκομίζει κέρδη 261,2 εκατ. ευρώ από την πώληση του 7,7% της European Goldfields, ιδιοκτήτριας του 95% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, δηλαδή των Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής, για την εκμετάλλευση των οποίων ετοιμάζεται από τα ΜΑΤ νέο μακελειό των κατοίκων που εναντιώνονται στη λειτουργία τους.

Διαβλέποντας ότι η οικονομική συγκυρία θα χτυπήσει την πόρτα του, εφάρμοσε –πρώτος απ’ όλους, μαζί με τον Ψυχάρη στον ΔΟΛ– το δικό του μνημόνιο, έτσι ώστε ν’ αντισταθμίσει τις όποιες απώλειες, επωφελούμενος προκαταβολικά από τα κρατικά μνημόνια που θ’ ακολουθούσαν. Προκειμένου να κάμψει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, έριξε στην ανεργία όσους τόλμησαν να εναντιωθούν, κι έπειτα όσους δεν ανήκαν στο στενό κύκλο της εργοδοσίας.
Αντιμέτωποι με αυτή τη βάρβαρη εργοδοτική επίθεση, δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ότι εναρκτήριο λάκτισμα στην εξέλιξή της αποτέλεσε η απόλυση της πρώην συνδικαλιστικής εκπροσώπου των εργαζομένων του Έθνους, Πόπης Χριστοδουλίδου, που πρωτοστατούσε στον αγώνα κατά της υπογραφής ατομικών συμβάσεων και έχαιρε της εκτίμησης όλων των εργαζόμενων. Ούτε θα ξεχάσουμε το πισώπλατο χτύπημα απεργοσπάστη-εντεταλμένου της εργοδοσίας, δημοσιογράφου στην εφημερίδα Ημερησία, κατά συναδέλφου που βρισκόταν στην περιφρούρηση της απεργίας ενάντια στην απόλυση της Π. Χριστοδουλίδου.
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις βίαιες λεκτικές και σωματικές επιθέσεις από τους τραμπούκους της εργοδοσίας κατά της Ιωάννας Ηλιάδη, συνδικαλιστικής εκπροσώπου στην ίδια εφημερίδα, κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης των εργαζομένων όπου κυριαρχούσε η διάθεση για αγωνιστικές κινητοποιήσεις – επιθέσεις που συνεχίστηκαν ακόμη και την ώρα που η συνάδελφος μεταφερόταν με φορείο στο ασθενοφόρο έξω από τη γενική συνέλευση.
Είναι αδύνατον να ξεχάσουμε ότι επικεφαλής αυτής της ομάδας τραμπούκων, που εξακολουθεί να δρα μέχρι σήμερα, είναι γνωστός κοντυλοφόρος της ΕΥΠ, πολυθεσίτης, με ανάλογη δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ. Ούτε ότι αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων! Και είναι αδύνατο να παραβλέψουμε ότι στην πρώτη γραμμή των απολύσεων βρέθηκαν, και βρίσκονται (όσοι έχουν απομείνει), οι συνάδελφοι που τόλμησαν και τολμούν ν’ αντιταχθούν στην επιβολή της εργοδοτικής τρομοκρατίας στο συγκρότημα του Μπόμπολα.
Ανένδοτος στη σφαγή των εργαζομένων, ο Φώτης Μπόμπολας έχει προχωρήσει στο τελευταίο διάστημα στην απόλυση ακόμη 8 δημοσιογράφων και τεχνικών στον ραδιοφωνικό σταθμό SENTRA FM, δύο δημοσιογράφων στην εφημερίδα Ημερησία και άγνωστου αριθμού εργαζόμενων στα ατελιέ των εντύπων, ενώ έχει εξαγγείλει και νέο ψαλίδισμα των θέσεων εργασίας, αυτή τη φορά στο τμήμα ελεύθερου ρεπορτάζ στο κυριακάτικο Έθνος.
Η επιλογή των συστηματικών απολύσεων και η γενική αναδιάρθρωση στα ΜΜΕ δεν συμβαδίζει απλώς με την πρόθεση των ιδιοκτητών να μετακυλήσουν το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Αντανακλά επιπλέον τη στρατηγική επιλογή των αφεντικών για τον ακόμη πιο ασφυκτικό έλεγχο της παραγόμενης πληροφορίας-είδησης, σε μια περίοδο που οξύνονται οι κοινωνικές και ταξικές αντιδράσεις ενάντια στον μνημονιακό ολοκληρωτισμό. Αντανακλά τη στρατηγική επιλογή για την οργανωμένη –με στρατιωτική πειθαρχία– διάχυση του φόβου με στόχο την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων.
Αντιστεκόμενοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, καλούμε σε συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στον ΠΗΓΑΣΟ, επιλέγοντας συμβολικά τη Δευτέρα 14 Μαΐου, ημέρα λήξης της μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων και τέλους της συλλογικά ρυθμιζόμενης μισθωτής εργασίας για περίπου το 80% των εργαζομένων.

• Για να αντισταθούμε στην εργοδοτική τρομοκρατία

• Για να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στον αγώνα των εργαζόμενων στον ραδιοφωνικό σταθμό SENTRA FM που απαντούν με συνεχόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύριο αίτημα την ανάκληση των πρόσφατων απολύσεων

• Για να απαιτήσουμε έξω από το σφαγείο του Μπόμπολα την ανάκληση των απολύσεων


Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com
Categories
Δράσεις Παρεμβάσεις

ΟΛΟΙ τη Δευτέρα στη συγκέντρωση-πορεία στον εκδοτικό όμιλο Μπόμπολα

Χαιρετίζουμε την απόφαση του Διασωματειακού να στηρίξει και να συμμετάσχει στην πορεία που διοργανώνουμε ως “Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ” τη Δευτέρα 14/5 στον εκδοτικό όμιλο Μπόμπολα.
Όλος ο κλάδος ενωμένος (τεχνικοί/δημοσιογράφοι/διοικητικοί) πρέπει να αντιληφθεί ότι έχει περιέλθει σε δεινή θέση άμυνας και επιβάλλεται να οργανώσει άμεσα τις αντιστάσεις του. Ας γίνει η συγκεκριμένη πορεία το εφαλτήριο για έναν πραγματικά ριζοσπαστικό, αντιγραφειοκρατικό αγώνα υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων στον Τύπο. Σε κάθε χώρο δουλειάς συζητάμε, οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε συλλογικά απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΑ

 Συγκέντρωση: Δευτέρα 14 Μαΐου, 6 μ.μ.,
Μετρό «Δουκίσσης Πλακεντίας»

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.com
Categories
Δράσεις Κείμενα Παρεμβάσεις

Η άνοδος και η πτώση της "ανεξάρτητης" δημοσιογραφίας (live στο Gagarin)

To απόγευμα της Δευτέρας 2/4, στο χοροθέατρο «Γκαγκάριν», ο ευαίσθητος σε θέματα Τύπου ιδιοκτήτης-σκηνοθέτης Ν. Τριανταφυλλίδης ανέβασε με τον φίλο του, «διανοούμενο» και συγγραφέα, Π. Τατσόπουλο ένα χαζό θεατρικό βασισμένο σε πραγματικούς δυστυχώς αυτοσχεδιασμούς, με τίτλο «Eλευθεροτυπία: η Ζωή και ο Θάνατος μιας ιστορικής εφημερίδας».

Απέναντι στους 850 (εντάξει, κατά τι λιγότερους, μιας και μερικοί είχαν πάει να κάνουν τους χειροκροτητές στη φαιδρή αυτή παράσταση της κηδείας τους) απλήρωτους συναδέλφους που δίνουν έναν αγώνα για τα δεδουλευμένα τους και δεν επιθυμούν να πέσει πρόωρα η ταφόπλακα στην εφημερίδα, κρίναμε απαραίτητο να παρευρεθούμε, να βάλουμε τα ερωτήματά μας με ένα κείμενο (μπορείτε να το δείτε εδώ) και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για τις σοβαρές εσωτερικές αντιφάσεις στην εφημερίδα. Μοιράστηκε επίσης κείμενο απλήρωτων εργαζομένων της Ε, το οποίο επίσης μπορείτε να δείτε εδώ.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ως κοινό 50 συνολικά άτομα: 10 από τη συνέλευσή μας, 35 περίπου απλήρωτοι εργαζόμενοι της Ε και 5-10 άτομα από ενδιαφέρον, εικάζουμε, για την εκδήλωση ή την εφημερίδα.
Ο κονφερανσιέ κ. Τατσόπουλος από την αρχή μάς έκανε την τιμή να απολογηθεί λέγοντας ότι έκανε λάθος με την χρήση της λέξης «θάνατος» στον τίτλο και δεν εννοούσε αυτό που όλοι εμείς (οι προκατειλημμένοι, όπως ανέφερε) καταλαβαίνουμε. Αφού πρώτα δήλωσε ότι φοβάται τις αντιδράσεις, στη συνέχεια αποφάνθηκε ότι τελικά δεν φοβάται (ίσως μόνο τα κείμενα και οι λέξεις να τον τρομάζουν) και ότι έχει ακόμα «αρχίδια», εκλιπαρώντας μα και κερδίζοντας τις επευφημίες των φτωχών χειροκροτητών του…
Μετά την τραγελαφική αυτή εισαγωγή, έδωσε τον λόγο στους καλεσμένους του, Τ. Παππά, Β. Γεωργακοπούλου, Β. Σιούτη, Φ. Συρίγο και Γ. Τριάντη. Εκεί άρχισε το πραγματικό δράμα: δυστυχώς, οι λαοπρόβλητοι «συνάδελφοι» του πάνελ έχασαν πολύ γρήγορα την ψυχραιμία τους μόλις διάβασαν τα κείμενα που κυκλοφορούσαν και άρχισαν να καταφέρονται με ύβρεις εναντίον όλων. Οι κ.κ. Τριάντης και Συρίγος θίχτηκαν βαθύτατα διαβάζοντας τον χαρακτηρισμό «απεργοσπάστης» στο κείμενο των εργαζομένων της Ε, μια αναφορά σε παρέμβαση του κ. Τριάντη τον Δεκέμβριο του 2010, όταν καλούσε τους συναδέλφους του να σπάσουν τη 48ωρη κλαδική απεργία, προχωρώντας σε μια πράξη «γόνιμης και ελευθερωτικής ανυπακοής» (δείτε εδώ τοποθέτηση της συνέλευσής μας για εκείνη την πολύπαθη 48ωρη απεργία). Οι κ.κ. Τριάντης και Συρίγος απάντησαν στον πολιτικό αυτό χαρακτηρισμό με τον εξίσου «πολιτικό» όρο «μαλακισμένα», επιδεικνύοντας έμπρακτα το ποιόν τους («ελευθερία του λόγου» και «ξεπέρασμα της πολιτικής ορθότητας» αποκάλεσε την αργκό τους η καλλιτεχνικά προχωρημένη κ. Γεωργακοπούλου).
Κατά τα λοιπά, εκτός των νοσταλγικών-ρετρό αποστειρωμένων στιγμιότυπων από τις προσωπικές τους διαδρομές, οι πανελίστες δεν βρήκαν τίποτα αξιόλογο να πουν. Στην αρχή θυμήθηκαν τη σπουδαία ελευθερία του Τύπου που απολάμβαναν συγκριτικά με όλα τα άλλα συγκροτήματα του κλάδου και πόσο μακριά από συμφέροντα βρίσκονταν, για να παραδεχτούν έπειτα ότι στην πραγματικότητα λογοκρίνονταν αγρίως οι πιο άσημοι συντάκτες και ότι οι διευθυντές τους ήταν κατά καιρούς μεγάλα λαμόγια.
Μέσα σε αυτό τον φαύλο κύκλο αντιφάσεων και εσωτερικών αντιπαλοτήτων, όπου το κρέας βαφτιζόταν συχνά-πυκνά ψάρι, υπήρξε μόνο μία συμφωνία, και αυτή ήταν μάλλον κοινή. Ως κοινή, σκέφτηκαν να τη βαφτίσουν και λογική: όλοι συμφώνησαν λοιπόν ότι η ημίτρελη και αυτοκτονική ιδιοκτήτρια Μ. Τεγοπούλου τα έκανε μαντάρα, δεν έπρεπε να τα βάλει με τα συμφέροντα των τραπεζών όταν δεν είχε “πλάτες” και έπρεπε αντιθέτως να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις όταν υπήρχαν λεφτά για αποζημιώσεις. Ο απολαυστικός κ. Τριάντης μάς θύμισε ότι, στα τυπογραφεία, μια βάρδια εργαζομένων καθόταν άπραγη κάποτε γιατί δεν υπήρχε δουλειά και πληρωνόταν κανονικά τα περίπου 600 ευρώ του μισθού τους. Στον προφανή αντίλογο, ότι κάποιοι άλλοι έπαιρναν πάρα πολλά λεφτά (μέχρι και 50.000 ευρώ, για να έχουμε μια εικόνα) για να μιλάμε στα σοβαρά για τα 600 ευρώ του τυπογραφείου, μια φτωχή πλην τίμια εργαζόμενη από το κοινό τον υποστήριξε, λέγοντας ότι στον Τύπο πρέπει να υπάρχει ιεραρχία και αυτό δεν αμφισβητείται. Αναλόγως αντέδρασαν οι κ.κ. Τριάντης και Συρίγος, ιδιαιτέρως (όποιος έχει τη μύγα…), στις αιτιάσεις από το κοινό σχετικά με συνταξιούχους που αμείβονταν πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους, καθώς και σχετικά με ακριβοπληρωμένους διπλο-τριπλοθεσίτες «συναδέλφους» που δούλευαν επίσης σε γραφεία Τύπου…
Εν τέλει, οι πανελίστες συμπέραναν ότι η εφημερίδα τους υπήρξε μια «φούσκα», τόσο αριθμητικά όσο και σε περιεχόμενο κατά περιόδους, και ότι έπρεπε να εξορθολογιστεί, αλλά όλοι (συμπεριλαμβανομένων των «κακών» συνδικαλιστών) δείλιαζαν να παραδεχτούν ότι έπρεπε να μείνουν λίγοι (και καλοί). Αναμενόμενα, και αυτή η επίδειξη ήθους και συναδελφικής αλληλεγγύης από τη μεριά του πάνελ ξεσήκωσε θυελλώδεις αντιδράσεις από μερίδα απλήρωτων εργαζομένων που προφανώς δεν ανήκαν στους λίγους (και καλούς).
Και ο επίλογος: σε ένα κρεσέντο δημοκρατικού ξεσπαθώματος από την κ. Σιούτη, που όμοιό του θυμόμαστε μόνο από την Μαρία Δαμανάκη (και είδαμε πού κατάντησε η δύσμοιρη) στο Πολυτεχνείο του ‘73, μάθαμε ότι ο δημοσιογράφος σήμερα δεν είναι ανάγκη να πληρώνεται διότι υπερασπίζεται την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και τον Λαό από την Καταστροφή. Πράγματι, μην είμαστε και πλεονέκτες: ποιος χρειάζεται χρήματα στις μέρες μας όταν υπάρχουν και οι κολεκτίβες…
Πριν από λίγο καιρό έγινε μεγάλη συζήτηση για την πτώση της lifestyle δημοσιογραφίας με αφορμή το λουκέτο της Imako του Κωστόπουλου. Χτες, όσοι βρεθήκαμε στο Gagarin, συνειδητοποιήσαμε με τον πιο τραγικό και ταυτόχρονα αστείο τρόπο (γιατί ήταν πραγματικά αστείοι) την πτώση της δήθεν εναλλακτικής, δήθεν αριστερής δημοσιογραφίας. Οι υπερφίαλοι, εγωκεντρικοί, αυτοαναφορικοί πανελίστες, θολωμένοι από το σύννεφο της προσωπικής τους ματαιοδοξίας, επέμεναν να κρύβουν επιμελώς τη στάση τους στον αγώνα που εκτυλίσσεται εδώ και τόσους μήνες στην Ελευθεροτυπία: δεν ακούσαμε ότι 800 άνθρωποι είναι απλήρωτοι από τον Αύγουστο, δεν ακούσαμε ούτε μία φορά τις λέξεις «αγώνας», «απεργία», «αλληλεγγύη», δεν ακούσαμε τίποτα για μπλοκάκια και για εργατικά ατυχήματα. Φυσικά, τόνισαν πολλές φορές και σε όλους τους τόνους ότι το «μαγαζί» τους ήταν αντιμνημονιακό και για αυτό χτυπήθηκε βάναυσα από το τραπεζικό, πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο. Έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η καημένη η εργοδοσία δεν είχε την καρδιά να απολύσει και γι’ αυτό η Ελευθεροτυπία έφτασε εκεί που έφτασε: το καράβι ήταν φορτωμένο και έπρεπε αρκετοί να πεταχτούν στη θάλασσα, αλλά ο καπετάνιος είχε καλή καρδιά. Έτσι, το καράβι βυθίζεται όλο μαζί. Εκτός κι αν οι αντιμνημονιακοί εργοδοτικοί συντάκτες της Ε βρουν επιτέλους έναν μνημονιακό εργοδότη με σώας τας φρένας.

Στη χτεσινή εκδήλωση, με δυο λόγια, είδαμε να δικαιώνεται απόλυτα η κατακλείδα του κειμένου που μοιράσαμε: Η ζωή της Ελευθεροτυπίας, όπως και ολόκληρου του κλάδου, στιγματίστηκε ανεπανόρθωτα από τη δράση αυτών των «συναδέλφων». Και η δική μας ιστορία θα γράψει ότι ο θάνατος της Ελευθεροτυπίας, όπως και ολόκληρου του κλάδου, θα είναι δική τους ευθύνη.

Categories
Δράσεις

Οι εργαζόμενοι σε ειδησεογραφικά sites δικαιούμαστε σύμβαση συντακτών!

Αφίσα που κολλιέται έξω από εργασιακούς χώρους, sites και στους δρόμους της Αθήνας