Πάνω από 60 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του ALPHA στην Κάντζα σε ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του τηλεοπτικού σταθμού. Η στάση εργασίας δεν έγινε καθώς η «ανεξάρτητη» και «αταξική» δικαιοσύνη την έκρινε παράνομη με το σκεπτικό ότι ο σταθμός είναι κοινής ωφέλειας (!!!) και δεν είχε ετοιμαστεί προσωπικό ασφαλείας. Παρόλα αυτά πολλοί εργαζόμενοι του σταθμού κατεβήκανε για αρκετή ώρα στη συγκέντρωση. Και για το αστείο της υπόθεσης, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ σε τηλεφωνική επικοινωνία με συναδέλφους αναρωτήθηκε “μα καλά γιατί κάνετε συγκέντρωση αφού η στάση εργασίας τελικά είναι παράνομη”.
Category: Δράσεις
Για όσους δεν είδαν την εκπομπή του “έγκριτου” ουφολόγου κυρίου Χαρδαβέλα η εξήγηση του παρακάτω ποστ θα έρθει σύντομα. Για τους υπόλοιπους που παρακολουθήσαν ζωντανά τη συνέντευξη ενός Ούφο προερχόμενου από τον μακρινό πλανήτη του “Δουσιστάν” αυτοί οι λιγοστοί και τόσο εύστοχοι στίχοι του Νικόλα Ασιμου.
http://www.greektube.org/content/view/11527/2/
Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.
Που δεν πήγε στο στρατό
Φοβότανε τον πόλεμο δεν ήθελε τα όπλα
Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;
Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δε δέχτηκε να γίνει Βρωμοποδαράς.
Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.
Είναι το κράτος ο τρομοκράτης;
Όχι το κράτος είναι η τάξις
Είναι ο εργάτης ο τρομοκράτης;
Όχι, ο εργάτης είναι το πτώμα, και
Είναι στο κόμμα, κοιμάται ακόμα!!!
Μα είναι το κόμμα ίσον το πτώμα;
Όχι το κόμμα είναι ένα.
Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Για να έχεις σύνταξη καλή, συστοιχία
Και κατάταξη, ταξινομημένο και αριθμημένο
Κουρδιστό ραμολιμέντο.
Να μην είσαι Τρομοκράτης, αρνησίθρησκος, χωριάτης,
Ανυπόταχτος, τεμπέλης, άπατρις, κοπανατζής.
Για να είσαι δημοκράτης, χάφτης και
Σοσιαληστής (το “λη” παρακαλώ με ήτα)καντηλανάφτης.
Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.
Είναι οι μπάτσοι οι τρομοκράτες;
Όχι, οι μπάτσοι είναι φρουροί.
Είναι το τάγμα ο τρομοκράτης;
Όχι, το τάγμα είναι πατρίς.
(Ζήτω η πατρίς)
(Ζήτω ρε)
(Ζήτω η πατρίς)
Είναι η δουλειά μας τρομοκρατία;
Όχι, δουλεία ίσον τιμή.
Είναι οι παπάδες οι τρομοκράτες;
Όχι, θρησκεία είναι τα θεία
Μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν;
Όχι, οι νόμοι νομοθετούν
Τρομοκρατία ίσον βουλή;
Μα όχι, βουλή μας είναι η ψήφος
Κι ο ψηφοφόρος θανατηφόρος!!!
Το είπε κι ο πρώτος μουγγός μασκοφόρος αυτό.
Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι μασκοφόροι εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.
Τρομοκρατία ίσον Δαφνί;
Όχι, βαρά και ψυχοσορροπεί
Κι αφού μας μοντάρει! Ξανά στη γραμμή
Μα τότε σχολείο σημαίνει και τρόμος!!!
Όχι. Διδάσκεστε πίστιν στους νόμους
Τρομοκρατούνε οι δικασταί;
Μα, δικασταί μας είναι η έδρα.
Μα, μήπως τέλοσπάντων η έδρα ισοπεδώνει;
Όχι. Η έδρα μας σουλουπώνει, μας καλιγώνει,
Μας το βιδώνει γερά το τιμόνι στα μπισινά!!
Εν-δύο-τρία-εμπρός με χαρά.
Κράτος, σχολεία, θρησκεία, στρατός
Νομοθετούνε για μας ευτυχία
Τα συνδικάτα το κόμμα φραγμός
Κάντε εμετό και νιώστε αηδία.
Για να μπορέσει επιτέλους (γαμώ το κέρατό μου) να σηκώσει
Το κεφάλι ο τρομοκράτης που είναι μέσα μας(και κοιμάται ο καργιόλης).
Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.
Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;
Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δεν δέχτηκε να γίνει Βρωμοποδαράς…
Οι καταγγελίες από αποχωρήσαντες εργαζόμενους-ες έχουν δημοσιευτεί τόσο στο site της συνδικαλιστικής παράταξης «Παρατύπως» όσο και στο site μας. Δεν χρειάστηκε κάποια φοβερή δημοσιογραφική έρευνα για να επιβεβαιώσουμε αυτές τις καταγγελίες, από την στιγμή που η επιχείρηση του κ. Δούση κάθε άλλο πάρα κρύβει την πολιτική της, ψαρεύοντας αφειδώς άμισθους εργαζόμενους από τις πανεπιστημιακές σχολές ΜΜΕ και ζητώντας συνεχώς από το site της εργαζόμενους για όλες τις θέσεις της επιχείρησης…
Η ίδια μας η παρουσία στην συγκεκριμένη επιχείρηση εκείνη την ώρα (19:30 βράδυ Παρασκευής) ήταν απόδειξη ότι η επιχείρηση εξαναγκάζει ελαστικούς και άμισθους εργαζόμενους να δουλεύουν για παραπάνω από 8 ώρες, από την στιγμή που γνωρίζαμε ότι όλοι/ες προσέρχονται στις 10 το πρωί.
Επισκεφτήκαμε λοιπόν, χωρίς ραντεβού, τα γραφεία του περιοδικού στην Μεταμόρφωση και μοιράσαμε αυτό το κείμενο στους/στις εργαζόμενους/ες. Η συνομιλία μας μαζί τους προφανώς δεν ήταν δυνατή, από την στιγμή που ο Μεγάλος Αδελφός της εργοδοσίας καραδοκούσε, είτε στα μάτια του προϊστάμενου, είτε στα μάτια των καμερών που έχει τοποθετήσει ο κ. Δούσης. Στον δεύτερο όροφο συναντήσαμε τους «managers» της επιχείρησης καθώς και τον ίδιο τον Δούση, ο οποίος αλαφιασμένος προσπάθησε αρχικά να μας περιορίσει στο γραφείο του για να «συζητήσουμε», ενώ οι υπόλοιποι έκλειναν τις πόρτες για να μην ακούνε οι εργαζόμενοι/ες. Ο Δούσης ενώ αρχικά έπεφτε από τα σύννεφα από τα καταγγελλόμενα μας, στην συνέχεια τα επιβεβαίωνε σιγά-σιγά ένα προς ένα, φτάνοντας στο τέλος να υποστηρίζει όλη την ρητορική των αφεντικών γύρω από τους σύγχρονους όρους σκλαβιάς που επιβάλλουν στους/στις εργαζόμενους/ες. Πραγματικά, αν ήταν δικηγόρος θα είχε χάσει όλες τις δίκες, αλλά ευτυχώς για την έγκυρη ενημέρωση είναι δημοσιογράφος… Έχουμε και λέμε:
Καταγγελία περί απλήρωτων εργαζόμενων.
Αρχική θέση: «Απλήρωτους εργαζόμενους εγώ; Ψέματα. Δεν ισχύει. Δεν υπάρχει ούτε ένας». Ενδιάμεση θέση: «Προσφέρουμε πρακτική άσκηση σε παιδιά από πανεπιστήμια, αφού πρώτα συνεννοούνται με την υπεύθυνο ότι είναι μόνο για ένα μήνα», τελική θέση: «Σίγουρα δεν κάθονται πάνω από ενάμιση-δυο μήνες».
Η αλήθεια: Με βάση την κινηματική δημοσιογραφική έρευνα μας, συνήθως οι «δόκιμοι/ες» αποχωρούν μόνοι τους γύρω στους 2-2,5 μήνες, αφού δεν πληρώνονται και ασφυκτιούν από τις συνθήκες εργασίας.
Καταγγελία περί υπερωριών, εξαντλητικού ωραρίου ή η απάντηση στην ερώτηση «Τι ώρα είναι;».
Αρχική απάντηση προϊσταμένου: «Κανείς δεν ξεπερνάει το οχτάωρο, γιατί όλοι έρχονται στις 10:30», σημειώνουμε ότι η ώρα ήταν 19:30!!!
Αρχική απάντηση Δούση: «Οι εργαζόμενοι εδώ ξεκινάνε να δουλεύουν στις 11:00».
Ενδιάμεση θέση Δούση (αφού του υπενθυμίζουμε τι ώρα είναι): «Οι εργαζόμενοι εδώ αποχωρούν όποτε ολοκληρώσουν την δουλειά τους».
Τελική θέση Δούση, αφού τον ρωτάμε αν εννοεί ότι δουλεύουν εθελοντικά: «Οι δημοσιογράφοι είναι αφιερωμένοι στο ρεπορτάζ και δεν έχουν ωράρια. Κι εγώ ως δημοσιογράφος δούλευα πάντα παραπάνω από 8 ώρες. Εσείς δηλαδή δουλεύετε 8ωρο;» (ειλικρινής απορία στο βλέμμα του, οφείλουμε να παραδεχτούμε). Σημειώνουμε ότι ένας προϊστάμενος απάντησε ότι «ένας δημοσιογράφος αποχωρεί όταν εκπληρώσει το καθήκον του», πάλι καλά που δεν μίλησε για δημοσιογραφική στρατιωτική θητεία!!!
Η αλήθεια από τα κινηματικά/ δημοσιογραφικά στοιχεία που κατέχουμε: Οι εργαζόμενοι/ες κάθονται όσο τους πουν τα αφεντικά, τα βράδια ή και τα Σαββατοκύριακα, ενώ τα αφεντικά κάνουν αστειάκια του στυλ «Τι να φύγεις από τώρα. Κανείς δεν φεύγει όσο είμαι εγώ. Σήμερα θα το ξενυχτήσουμε!»
Καταγγελία περί καμερών σε χώρους εργασίας.
Αρχική θέση Δούση: είναι για λόγους ασφαλείας.
Ενδιάμεση θέση Δούση, όταν τον ρωτάμε αν γνωρίζει την νομοθεσία περί καμερών σε χώρους εργασίας: «Δεν έχουν ήχο».
Τελική θέση Δούση, αφού επιμένουμε γύρω από την ισχύουσα (;) ελληνική νομοθεσία: «Είναι στους διαδρόμους, δεν είναι στα γραφεία».
Η αλήθεια: Ο Δούσης έχει τιγκάρει το τριώροφο μαγαζί του με κάμερες στις σκάλες και στις αίθουσες, το μαγαζί του δεν είναι και κανά εργοστάσιο για να διαχωρίζονται αυστηρά οι διάδρομοι από τις αίθουσες. Και στην τελική δεν έχει τόση σημασία το μέρος τοποθέτησης των καμερών αλλά η ίδια τους η ύπαρξη και το συνεχές αίσθημα παρακολούθησης, έτσι ώστε να μην «πέφτουν οι ρυθμοί παραγωγής».
Καταγγελία ότι έκοψε το MSN και το Facebook από τους εργαζόμενους.
Το μόνο σημείο που η θέση του Δούση ήταν εξ’ αρχής σταθερή και υπερήφανη. «Ναι, το έκοψα, είναι η πολιτική της επιχείρησης». Πράγματι δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να απαγορεύει τον παραλογισμό των αφεντικών απέναντι στην «μάστιγα» του ιντερνετικού διαλόγου.
Ο σύντομος «διάλογος» με τον Δούση έληξε από την στιγμή που πήραμε αυτές τις απαντήσεις, τις οποίες δημοσιοποιούμε για να γελάσει λίγο και το χειλάκι των νέων εργαζομένων, που ξέρουν καλύτερα από εμάς τι ισχύει και τι όχι. Εμείς επιμένουμε ότι αυτού του είδους η εργασιακή εκμετάλλευση δεν περιορίζεται στο «Δουσιστάν» αλλά είναι σύνηθες εργασιακό καθεστώς για πολλά «μαγαζιά» της βιομηχανίας των ΜΜΕ (κι όχι μόνο). Και η μόνη απάντηση είναι η όξυνση των συλλογικών απαντήσεων που δίνουμε, και όχι ο ατομικός δρόμος αναζήτησης μιας καριέρας που μετατρέπεται σε απλήρωτο εφιάλτη. Παράλληλά με την ανάπτυξη των αυτοοργανωμένων κι από τα κάτω αγώνων μας, επιμένουμε να καλούμε το σωματείο της ΕΣΠΗΤ να πάρει θέση για τα τεκταινόμενα στην επιχείρηση του Δούση.
Στις 7 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στα Πετράλωνα (πλ. Μερκούρη) Λαϊκή Συνέλευση με θέμα την αλληλεγγύη στην εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Ενώ η συνέλευση βρισκόταν σε εξέλιξη, οι παρευρισκόμενοι αντιλήφθηκαν ότι σε παρακείμενη ταράτσα πολυκατοικίας έχει στηθεί κάμερα στραμμένη προς το μέρος τους. Ο Αντώνης Καλπάκας κατέγραφε με την κάμερά του, για λογαριασμό του Μ. Τριανταφυλλόπουλου και της ιστοσελίδας του Zougla.gr, τη συνέλευση, χωρίς φυσικά να έχει προηγουμένως ενημερώσει και ζητήσει τη συναίνεση των συμμετεχόντων. Το υλικό και τα τεχνικά μέσα του εντολοδόχου του Τριανταφυλλόπουλου κατάσχονται άμεσα και αφού του μεταφέρονται τα ανάλογα μηνύματα, αποχωρεί.
Γνωστός τοις πάσι εδώ και χρόνια ο ρόλος του Μάκη (ή αλλιώς του «Ζορό των υποκλοπών»): από τις δοσίλογες παραδόσεις χειρόγραφων προκηρύξεων ένοπλης οργάνωσης στην αστυνομία, μέχρι αήθεις υποκλοπές ερωτικών πράξεων τηλεαστέρων, ο πάλαι ποτέ αυτοχαρακτηρισμένος «αριστερός», συνεχίζει ακάθεκτος να ασκεί το λειτούργημα της ρουφιανιάς. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα, έχει επιδοθεί σε συνεχή καταγραφή των κοινωνικών δράσεων, μέσω ακροβολισμένων σε ταράτσες συνεργατών του. Ειδικά τις μέρες του Δεκέμβρη, κάμερες κατέγραφαν πορείες και διαδηλώσεις, αναμεταδίδοντας ζωντανή εικόνα από τα Προπύλαια, το Σύνταγμα, το Πολυτεχνείο μέχρι το Υπουργείο Εργασίας και τον Πειραιά (πορείες για την Κωνσταντίνα Κούνεβα) μέσω της ιστοσελίδας του. Πάγια τακτική των χειριστών των καμερών το ζουμάρισμα σε πρόσωπα διαδηλωτών. Η ρουφιανιά στο απόγειο της.
Γνωρίζουμε καλά ότι ο Τριανταφυλλόπουλος και ο κάθε ρουφιανολάγνος της συνομοταξίας του, δρουν σε ένα κοινωνικό πεδίο, που έχει διαβρωθεί απ΄ το θέαμα και λειτουργεί με βάση τις αναπαραστάσεις και όχι την πραγματική ζωή. Την ίδια στιγμή που η τηλεοπτική κάμερα εμφανίζεται ως λυτρωτής των “αδυνάτων” με μεσσιανικά χαρακτηριστικά απέναντι στην αυθαιρεσία του κράτους και των μηχανισμών του, το αίσθημα της ατέρμονης παρακολούθησης και η λογική της “κλειδαρότρυπας” εσωτερικεύονται και αναπαράγονται με ευκολία. Σε αυτή την κοινωνική συνθήκη, δεν συμβάλουν μόνο οι Τριανταφυλλόπουλοι και οι ιδιοκτήτες των μέσων, που με θεσμική κατοχύρωση διαχειρίζονται την “εικόνα”, αλλά και οι συνάδελφοί μας που αποδέχονται τον ρόλο του κατασκόπου-ρουφιάνου του αφεντικού τους.
Είναι σαφές ότι πέρα από τη βασική μας εναντίωση, που στρέφεται κατά του θεσμικού ρόλου των ΜΜΕ ως ιδεολογικού μηχανισμού στην καπιταλιστική κοινωνία, είμαστε εχθρικοί και επιθετικοί απέναντι σε λογικές «συναδέλφων», που πλήρως υποταγμένοι στις επιταγές των αφεντικών τους επιμένουν να δικαιώνουν το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Είναι έτσι κι αλλιώς ενάντια στη λογική μας η ουδέτερη καταγραφή κοινωνικών διεργασιών, πολλώ δε μάλλον η καταγραφή τους προς όφελος της αστυνομίας.
Ως «Ανοιχτή συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στον χώρο των ΜΜΕ», μεταφέρουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι όσο οι εχθροί μας θα μας ρουφιανεύουν κρυμμένοι σε ταράτσες, εμείς θα προτάσσουμε την προστασία της αξιοπρέπειάς μας και τις συλλογικές απαντήσεις στην κοινωνία του ελέγχου και της επιτήρησης.
Καμιά ανοχή σε «μεγάλους» και «μικρούς» ρουφιάνους!
Μια μικρή ανταπόκριση
Δυστυχώς η φαιδρότητα του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καταντά πλέον επικίνδυνη για τους εργαζομένους στα ΜΜΕ. Μετά την ανακοίνωση ακόμη 2 απολύσεων χθες από τη διεύθυνση της εφημερίδας το Δ.Σ. της Ένωσης έκανε την εμφάνιση του σήμερα στις εγκαταστάσεις του Αμαρούσιου. Αφού συνομίλησε με τον διευθυντή σε «πιεστικό τόνο», κατόρθωσε να ανακληθεί η μια εκ των δυο.
Μετά τη συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε και συνέλευση εργαζομένων. Η αρχική τοποθέτηση του Δ.Σ. (η οποία ευτυχώς στη συνέχεια συμμαζεύτηκε γιατί γελούσε και το παρδαλό κατσίκι) ήταν ότι είναι αποφασισμένο να στέλνει επιστολή σε όποια εφημερίδα απολύει, που θα θέτει προ των ευθυνών της τη διοίκηση και αν η εφημερίδα δεν ανακαλεί τις απολύσεις τότε θα προχωρά σε δυναμικές κινητοποιήσεις! Όταν λοιπόν υπενθυμίστηκε στον κύριο του Δ.Σ. ότι στον Ελεύθερο Τύπο αυτή ήταν η 30η απόλυση συνέχισε το λογύδριο υπό μορφή παραληρήματος λέγοντας πως αφού είναι έτσι θα προχωρήσουμε πλέον σε δυναμικές κινητοποιήσεις αλλά δυστυχώς όπως είπε δεν μπορούσε να τις ανακοινώσει!!!(????)
Έκπληκτοι οι συνάδελφοι του Ελεύθερου Τύπου ζητούσαν με επιμονή να μάθουν ποιες είναι αυτές οι κινητοποιήσεις που θα κληθούν να υλοποιήσουν αλλά δεν γίνετε να μάθουν, για να πάρουν την αποστομωτική απάντηση ότι αν το μάθουν θα χαθεί η έννοια του αιφνιδιασμού!!!!
Παρά την εμφανή διάθεση για χιούμορ από την πλευρά της ΕΣΗΕΑ (κάποιοι κακόπιστοι μιλούσαν για εμπαιγμό) οι συνάδελφοι συνέχισαν τη διαδικασία της συνέλευσης προσπαθώντας να προτείνουν τρόπους δράσης απέναντι στις απολύσεις.
Η επιθυμία ενός μεγάλου κομματιού αυτών που τοποθετηθήκαν ήταν ότι ο μόνος τρόπος να απαντηθει το φαινόμενο των απολύσεων που σήμερα μπορεί να απασχολεί τον Ελεύθερο Τύπο αλλά αύριο θα αφορά όλους τους εργαζόμενους σε όλα τα ΜΜΕ είναι μια Γενική Απεργία στο χώρο του Τύπου, και μάλιστα κάποιοι το συγκεκριμενοποίησαν σε Γενική Απεργία που θα μπλοκαρει την έκδοση των Κυριακάτικων «φιλέτων».
Εκεί λοιπόν επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά το ρόλο του πυροσβέστη οποιουδήποτε (ακόμη και υποψίας) ριζοσπαστικού αγώνα η ΕΣΗΕΑ και μάλιστα μέσω της «ακραίας» της τάσης, του «κομμουνιστή» συνδικαλιστή κ. Ραμου, ο οποίος υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι μια απεργία σε όλες τις εφημερίδες δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο μια απεργία στον Ελεύθερο Τύπο μόνο!!!
Εκεί όπως μάθαμε η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει με αρκετούς από τους εργαζόμενους να εκτοξεύουν προς το Δ.Σ. δυστυχώς μόνο πολιτικά καλαμπούρια όπως «μάλλον θέλετε και άλλη κατάληψη» και «τελικά δεν έφτανε μόνο μια εβδομάδα». Στη συνεχεία και αφού αερολόγησε για αρκετή ώρα η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Νταουντάκη διώχνοντας από το χώρο της συνέλευσης τους ευαίσθητους στη βλακεία εργαζομένους, η συνέλευση έληξε με τους συναδέλφους να τονίζουν προς το Δ.Σ. πως θα περιμένουν την άμεση απόφαση του για δράση απέναντι στις απολύσεις και ότι δεν ανέχονται πλέον τον εμπαιγμό των περασμένων χρόνων.
Αγαπητοί συνάδελφοι του Ελεύθερου Τύπου οι υπνόσακοι μας είναι διαθέσιμοι για δανεισμό σε οποιονδήποτε επιθυμεί να αναλάβει δράση απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση των αφεντικών και στην αγαστή συνεργασία που τους προσφέρουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Categories
Ενα ωραίο αφισάκι…
Αφίσα από την κατειλημμένη Σχολή Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τα παιδιά που συνεχίζουν την κατάληψη από τις αρχές του Δεκέμβρη επέλεξαν συνειδητά να “χάσουν” το εξάμηνο τους κερδίζοντας σημαντικότερες εμπειρίες αγώνα, αυτοοργάνωσης και δράσης.
Περισσότερα στο http://www.kinimatografistas.blogspot.com/
Περισσότερα στο http://www.kinimatografistas.blogspot.com/
Ε.ξεγερμένη Λ.αϊκή Σ.κηνή
Η εξέγερση του Δεκέμβρη δικαιώνοντας όλους τους προηγούμενους κοινωνικούς αγώνες έδωσε το έναυσμα για γενικευμένη αντίσταση σε όλα αυτά που μας προσβάλλουν και μας υποδουλώνουν. Πυροδότησε τον αγώνα για τη ζωή, που κάθε μέρα απαξιώνεται. Σε πείσμα όλων όσων βλέπουν την εξέγερση σαν πυροτέχνημα και τη θάβουν τελειώνοντας τον επικήδειο με το «η ζωή συνεχίζεται» απαντάμε ότι ο αγώνας συνεχίζεται και θέτει τη ζωή μας σε μια νέα βάση. Όλα έχουν μείνει μετέωρα, όπως και ο θυμός μας. Η αγωνία μας δεν έχει κοπάσει γι’ αυτό είμαστε ακόμα εδώ.. Εξέγερση στους δρόμους, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα εργατικά κέντρα, τους δήμους και τα πάρκα. Εξέγερση και στην τέχνη.
Κόντρα σε μια τέχνη- θέαμα που καταναλώνεται από παθητικούς θεατές. Κόντρα σε μια αισθητική που αποκλείει την διαφορετικότητα. Κόντρα στον πολιτισμό που καταστρέφει πάρκα και δημόσιους χώρους στο όνομα του κέρδους.
Ενώνουμε τις φωνές μας με όσους αγωνίζονται. Είμαστε αλληλέγγυοι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στους συλληφθέντες της εξέγερσης.
Απαντάμε στην κρατική καταστολή, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την απόπειρα τρομοκρατίας και παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ με τον αγώνα μας και τον πολιτισμό.
Μια πρωτοβουλία ανθρώπων των τεχνών (θεωρώντας τέχνη τη ζωή του καθενός) οικειοποιείται ένα χώρο για την Τέχνη της ζωής του καθενός θέτοντας το ζήτημα της αναδημιουργίας της κουλτούρας σε μια νέα βάση. Επιδιώκουμε μια τέχνη αδιαμεσολάβητη, ανοιχτή σε όλους, που ο καθένας μπορεί να είναι φορέας της.
Απελευθερώνουμε την Εθνική Λυρική Σκηνή, γιατί εξ’ ορισμού μας ανήκει. Έχουμε την ανάγκη να πούμε τα πράγματα από την αρχή και να ξαναβρούμε το ρόλο της τέχνης. Μέσα από διαδικασίες αυτοργάνωσης προτείνουμε ελεύθερες δημιουργικές δράσεις από όλους και για όλους όσους θεωρούν τον πολιτισμό προϊόν συλλογικής δημιουργίας.
Για να ξανακερδίσουμε τον πολιτισμό που μας στερείται.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΙΣ 9 μ.μ.
ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ
ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ
(ελεύθεροι λυρικοί)
Αναδημοσίευση από το μπλογκ της κατάληψης: http://apeleftheromenilyriki.blogspot.com/
Το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας ήταν εμφανέστατο κατά την διάρκεια της παρέμβασης που κάναμε εκεί μέλη της ανοιχτής συνέλευσης έμμισθων, «μπλοκάκηδων», άνεργων, «μαύρων», άμισθων και φοιτητών στον χώρο των ΜΜΕ.
Όχι δεν μιλάμε για την τρομοκρατία των 100 απολύσεων, για τον φόβο του εργαζόμενου μην βρεθεί στο κλαδί, για τον τρόμο των μπλοκάκηδων μην τους πει ο Μπόμπολας ότι “έληξε η συνεργασία τους” κι οπότε απολυθούν χωρίς αποζημίωση. Όχι, ο φόβος και ο τρόμος στο συγκρότημα που στεγαζονται οι επιχειρήσεις του κ. Μπόμπολα είχε δημιουργηθεί από την δημοσιευμένη μας πρόθεση να μοιράσουμε ένα κείμενο στους συναδέλφους μας!
“Ερχονται οι αντιεξουσιαστές” είχε προειδοποιήσει η διοίκηση της επιχείρησης (τώρα ο Μπόμπολας ήταν, ο Σόμπολος ήταν, θα σας γελάσουμε, δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για το πως συνενοούνται τα αφεντικά) και αμέσως σήμανε συναγερμός στους φύλακες της τάξης και της “ενημέρωσης” των πολιτών. Μαζεύτηκαν πυροσβεστήρες κοντά στην είσοδο του εργοστασίου (προφανώς για τον εμπρηστικό λόγο των προκηρύξεων μας), ενώ στο παρκείμενο χωράφι είχαν σταθμεύσει 10-15 μπάτσοι της συνωμοταξίας “δεν θα γίνεις πράσινος ποτέ, βλάκα μπλε”, καθοδηγούμενα από έναν αρχιδολοφόνο και 2-3 περιπολικά στις διασταυρώσεις.
Κάποια στιγμή με μισή ώρα καθυστέρηση, εμφανιστήκαμε κάποιοι λίγοι “τρομοκράτες”. Οι εργαζόμενοι/ες που είχαν αρχίσει να σχολάνε ή να τους σχολάνε (εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν πριν από τη λήξη της βάρδιας τους, προφανώς για να σωθούν από τους “βαρβάρους) διαβάζανε το κείμενο με ένα μειδίαμα: “Εσείς είστε ρε παιδιά αυτοί για τους οποίους γίνεται όλος ο χαμός;”.
Δυο από εμάς μπήκαν μαζί με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργαζομένων του Εθνους, της Ημερησίας και του Γκολ στα γραφεία της επιχείρησης και μοίρασαν το κείμενο κυρίως στους συντάκτες – δημοσιογράφους, αφού οι υπόλοιποι εργαζόμενοι/ες είχαν σχολάσει. Μάταια για άλλη μια φορά ένα αφεντικό ΜΜΕ επιχείρησε να συνομιλήσει μαζι μας. Μετά τον διευθυντή του Ελεύθερου Τύπου, “χυλόπιτα” έφαγε κι ο διευθυντης του Έθνους. Θα το πούμε για άλλη μια φορά στα αφεντικά μπας και το καταλάβουν: Πέρα από το ότι δεν εκπροσωπουμε κανέναν πέρα από τον εαυτό μας, δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα μαζί τους, αντίθετα έχουμε να συζητήσουμε πάρα πολλά με τους συναδέλφους μας.
Φύγαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την σημερινή συνέλευση και ευχαριστώντας τα αφεντικα που με τον πανικό τους μας δείχνουν το πόσο φοβούνται την από τα κάτω, αυτοοργανωμένη, μαχητική και αλληλέγγυα πέρα από ειδικότητες συσπείρωση των εργαζομένων.
ένας από τους συμμετέχοντες
Μία ακόμη μαρτυρία για την τρομοϋστερία στο ΕΘΝΟΣ
Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απείρου κάλλους, αν οι τραγελαφικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν πριν από την προαναγγελμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μας στο εκδοτικό συγκρότημα του Μπόμπολα την Τρίτη (26/ 1) δεν διακατέχονταν από κλίμα τρομοκρατίας.
Περίπου τέσσερις ώρες πριν καταφθάσουμε στο συγκρότημα της Μεταμόρφωσης, διαμαρτυρόμενοι για την περικοπή του 40% των θέσεων εργασίας στο Έθνος (100 απολύσεις) μέσα στο 2009 που εξαγγέλθηκαν από τον Φώτη Μπόμπολα, η τρομολαγνεία είχε ήδη διαχυθεί μέσα στο κτίριο που συμβαίνει να εργάζεται και ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Πάνος Σόμπολος.
Φήμες από διάδρομο σε διάδρομο, από κλιματιστικό σε κλιματιστικό και από στόμα σε στόμα έκαναν λόγο για κάποιους που θα έφταναν στο «μαγαζί», με άγνωστες προθέσεις, που θα εισέβαλαν στο εσωτερικό του με άγνωστες διαθέσεις.
Και ότι ακολούθησε ενίσχυσε τη δημιουργία του κλίματος της τρομοϋστερίας. Οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα τμήματα -πλην των δημοσιογράφων- πήραν εντολή να αποχωρήσουν εσπευσμένα πριν από τη λήξη της βάρδιας, οι δημοσιογράφοι που «παρέδωσαν» ωθήθηκαν να κάνουν το ίδιο, ενώ το μόνιμο προσωπικό του περιβόλου του κτιρίου, συμπεριλαμβανομένων των σεκιουριτάδων, των τεχνικών, ακόμη και των οδηγών, επιστρατεύθηκε για τη φύλαξή του.
Και προκειμένου σε ένα ολόκληρο συγκρότημα, όπου μοχθούν περίπου 1.700 εργαζόμενοι, έπρεπε να καταστεί πιστευτό ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, προετοιμάστηκαν οι μάνικες για την αντιμετώπιση πυρκαγιών που βρίσκονται στο εξωτερικό του κτιρίου και μετακινήθηκε σεβαστός αριθμός πυροσβεστήρων στο εσωτερικό και περιμετρικά του φυλακίου που βρίσκεται στην εξωτερική πύλη. Η έλευση μικρού αριθμού αστυνομικών συμπλήρωσε τη λήψη των έκτακτων μέτρων υποδοχής μας.
Για τη διαμόρφωση αυτής της ζοφερής κατάστασης (υπό τη σκιά των απολύσεων) αναγκαζόμαστε να παραδεχτούμε ότι δύο (διαπλεκόμενα) τινά συνέβησαν:
Από τη μια η εργοδοσία του Μπόμπολα, φοβούμενοι τις δίκαιες και οφειλόμενες αντιδράσεις που επιφέρουν οι άθλιες επιλογές της, προσπάθησε να κρατήσει μακριά τους εργαζόμενους ωθώντας να επισπεύσουν τις εργασίες τους και να φύγουν, ώστε να αποφύγουν κάθε επαφή μαζί μας. Παράλληλα, δημιούργησε ένα κλίμα μιας -στην κυριολεξία- αόρατης απειλής, φοβούμενη την απήχηση που μπορεί να έχουν τέτοιες κινήσεις στους εργαζομένους.
Από την άλλη, ο «έγκριτος» αστυνομικός συντάκτης και πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Πάνος Σόμπολος, ο ασύστολα εκτεθειμένος για το επιτελικό του έργο στη ΓΑΔΑ, ο γελοιοποιημένος για τη συμβολή του σε πρόσφατα αστυνομικά ρεπορτάζ, ο πεφωτισμένος με το χλομό χρώμα του κίτρινου πενιχρός λασπολόγος, συντέλεσε, συνδιαλεγόμενος απευθείας με τα αφεντικά, στη δημιουργία αυτού το απαράδεκτου φοβικού κλίματος.
Εχοντας τονίσει και σε προηγούμενα κείμενά μας ότι δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από μια εικόνα από το μέλλον, τέτοιες καταστάσεις, όπως αυτή που διαμορφώθηκε πριν από την παρέμβασή μας στο Έθνος, δίνουν την ευκαιρία στους εργαζόμενους στον χώρο των ΜΜΕ να διαπιστώσουν, ιδίοις όμμασι, πόσο γελοίοι είναι αυτοί που σκηνοθετούν τρομο-εικόνες από το παρελθόν.
Τα μειδιάματα και οι απορίες των εργαζομένων στο συγκρότημα του Μπόμπολα για όλο αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε και η απήχηση που είχε το μοίρασμα του κειμένου μας προετοιμάζουν το έδαφος για μια δυναμική απάντηση απέναντι στις επιθέσεις της εργοδοσίας.
– ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΔΗΣΗ
– ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ – ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
– ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΜΕ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
– ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΤΥΠΟΥ