Category: Λάβαμε

Μία τυπική αγγελία εργασίας για θέση σε τηλεφωνικό κέντρο θα μας πει ότι θα δουλεύουμε 4ωρο, αλλά δεν θα μας πει ότι θα χρειαστεί να κάνουμε (ακόμα και απλήρωτες) υπερωρίες.. Θα μας πει ότι θα πρέπει να συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια, αλλά δεν θα μας πει ότι θα πληρωνόμαστε με το κομμάτι και όχι με την ώρα. Θα μας πει ότι προσφέρεται μισθός και μπόνους, αλλά δεν θα μας πει ότι αυτός θα είναι τα ψίχουλα του βασικού. Θα μας πει ότι θα υπογράψουμε σύμβαση, αλλά δεν θα μας πει ότι η σύμβαση μπορεί να είναι μηνιαία και μπορεί να ανανεώνεται κάθε μήνα ενώ εμείς θα ζούμε με μόνιμο άγχος. Θα μας πει ότι προσλαμβανόμαστε ως υπάλληλοι γραφείου και όχι ως χειριστές Η/Υ που δικαιούμαστε το επίδομα οθόνης και ακουστικού. Θα μας πει ότι θα πρέπει να κάνουμε προώθηση προϊόντων, αλλά δεν θα μας πει ότι στην ουσία θα είμαστε πωλητές με συγκεκριμένους στόχους. Θα μας πει ότι πρέπει να μιλάμε άψογα αγγλικά, αλλά δεν θα μας πει ότι δεν θα αναγνωρίζεται στο μισθό. Θα μας πει ότι πρέπει να είμαστε κάτοχοι πτυχίου, αλλά δεν θα μας πει ότι ούτε αυτό θα αναγνωρίζεται στο μισθό. Θα μας πει ότι θα δουλεύουμε στις εισερχόμενες κλήσεις για εξυπηρέτηση πελατών, αλλά δεν θα μας πει ότι θα κάνουμε αγχωτικά και ανεπαρκή διαλείμματα. Θα μας πει ότι πρέπει να έχουμε επικοινωνιακό ταλέντο, αλλά δεν θα μας πει ότι κυρίως θα ακούμε παράπονα και εξευτελιστικές εκφράσεις από τους πελάτες.

Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και σε ένα κάρο ανταγωνιστικές συμπεριφορές που όλοι έχουμε βιώσει δουλεύοντας σε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Συνεχής αξιολόγηση από τους προϊσταμένους, πίεση για να βγει η δουλειά ενώ δεν τηρούνται καν οι βασικές προϋποθέσεις (όπως το επαρκές προσωπικό), “συνάδελφοι” που νομίζουν ότι είναι η επαγγελματική ευκαιρία της ζωής τους και κάνουν τα πάντα για να ανελιχτούν, προσπάθεια της διοίκησης για διαχωρισμό των εργαζομένων σε καλούς και κακούς με βάση την παραγωγικότητά τους. Και εμείς καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά “κοιτώντας τη δουλειά μας” με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη και τα ακουστικά κολημμένα στα αυτιά.

Όμως, μέσα σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον υπάρχουν στιγμές άρνησης υποταγής στην κανονικότητα και στιγμές αγώνα ενάντια στις αυθαιρεσίες των αφεντικών. Πέρσι μόνο έλαβαν χώρα αρκετές κινητοποιήσεις σε διάφορα τηλεφωνικά κέντρα της Αττικής. Οι εργαζόμενοι της Phone Marketing προχώρησαν σε απεργιακό αγώνα 157 ημερών (Μάρτης-Ιούλης και Νοέμβρης 2012) για να μην ισχύσει το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας που ήθελε να τους επιβάλλει η εταιρία, δουλεύοντας ένα 8ωρο την εβδομάδα για 130 ευρώ. Αυτή τη στιγμή τέσσερις εργαζόμενες έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας το δίκιο τους. Στα τέλη Μάρτη του 2013, οι εργαζόμενοι στο τηλεφωνικό κέντρο της ICAP απάντησαν με τρίωρη στάση εργασίας στη μειώση μισθού 15-20% που τους ανακοίνωσε η εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι στη WIND και στη Vodafone αγωνίζονται μαζί πλέον, με στάσεις εργασίας και απεργίες, ενάντια στα σχέδια των εταιρειών τους για μεταφορά 300 εργαζομένων σε νέα εργολαβική εταιρία που θα συστήσουν για τη συνεγκατάσταση των δικτύων η οποία θα σημάνει νέες απολύσεις και μειώσεις μισθών. Μέχρι σήμερα, τα σωματεία και των δύο εταιρειών, έχουν καταφέρει με τον αγώνα τους να διατηρούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Είναι σημαντικό να ανοίξουμε εδώ μια μεγάλη παρένθεση για την εταιρεία Ώθηση και το συνάδελφο Ν.Π. που έχει σύρει την εταιρεία στα δικαστήρια. Ο συνάδελφος προσελήφθη στην εταιρεία τον Δεκέμβρη του 2012 με σύμβαση υπάλληλου γραφείου που προέβλεπε 6ωρη απασχόληση, 501 ευρώ μεικτό μισθό και την υποχρέωση να κλείνει δύο συμβόλαια τη μέρα για λογαριασμό της WIND. Ύστερα από μία βδομάδα απολύθηκε γιατί για δύο συνεχόμενες μέρες η παραγωγή του ήταν μηδενική όσον αφορά τα συμβόλαια και τις συνδέσεις. Ο συνάδελφος όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Ήρθε σε συνεννόηση με το επιχειρησιακό σωματείο της WIND και προχώρησε έγγραφη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Η διαδικασία της επιθεώρησης εργασίας ξεκίνησε με τη συμμετοχή εκπροσώπων από διάφορα σωματεία του κλάδου, αλλα και με τις παρουσίες και τα ψηφίσματα αλληλεγγύης άλλων σωματείων, συλλογικοτήτων, ομάδων και συνελεύσεων κατοίκων. Η υπόθεση θα εκδικαστεί την Τρίτη 1 Οκτωβρίου του 2013.

Αυτά που βίωσε ο συνάδελφος στην Ώθηση, αλλά και όσα βιώνουμε καθημερινά οι εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κεντρα, δεν είναι ξεκομμένα από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της εργασίας. Η ανεργία έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Δημόσιοι φορείς κλείνουν ή συγχωνεύονται (π.χ. ΕΡΤ, νοσοκομεία, σχολεία) . Μειώσεις μισθών (π.χ. πρόταση της ΕΣΕΕ για μείωση μισθών 13% στο εμπόριο) και απολύσεις, ακόμα και χωρίς αποζημιώσεις για εταιρείες που κλείνουν (π.χ. ΛΑΡΚΟ, Κατσέλης, ΔΟΛ, Metropolis). Ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών πρακτικών (π.χ. επιστράτευση καθηγητών και εργαζομένων στο Μετρό). Μαύρη εργασία σε επισφαλείς τομείς (π.χ. φυλλάδια, κούριερ). Πολλά από αυτά που θεωρούσαμε κεκτημένα πλέον δεν ισχύουν και νομικά. Η εξουσία προωθεί μια συνολικότερη καταλήστευση των ζωών μας, όπως φαίνεται και από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τα χαράτσια, την εικονική μείωση του ΦΠΑ, και καλλιεργεί ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και καταστολής για να μην αντιδρούμε. Και όλα αυτά στο όνομα της “ανάπτυξης” και της “εθνικής σωτηρίας”…

Παρόλη τη μίζερη και μαύρη εικόνα που βλέπουμε γύρω μας, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που πάνε ενάντια στην κατάθλιψη, την αδιαφορία, τη μοιρολατρία, τον ατομικισμό. Όσο καλός και αν είναι ο τσαμπουκάς στο αφεντικό ή η λούφα από τη δουλειά, άλλα τόσο καλύτερα είναι αυτά να γίνονται μαζικά. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Οι κινητοποιήσεις μέσω συλλογικών διαδικασίων είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε για να ανατρέψουμε αυτό το απάνθρωπο σύστημα και να πάρουμε τις ζωές μας στα χερια μας. Αυτό δείχνει άλλωστε ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής και της Κερατέας, οι απεργίες πείνας των μεταναστών στα κέντρα κράτησης, οι κινητοποιήσεις των συνελεύσεων κατοίκων/γειτονιών για τοπικά ζητήματα, οι απεργίες που ξεσπούν σε πολλούς χώρους δουλειάς.

Σεπτέμβρης 2013

Ετσι, το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν παρέμβαση συμπαράστασης στον αγώνα μας έξω από είσοδο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης όπου ο Ανδρέας Κουρής διοργάνωσε μια καινούρια φιέστα, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της ΔΕΘ. Οι αλληλέγγυοι σήκωσαν πανό στο οποίο αναφερόταν: «ΟΙ ΦΙΕΣΤΕΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΡΗΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤOY METROPOLIS». Παράλληλα ,μοιράστηκαν ενημερωτικά κείμενα στους επισκέπτες της έκθεσης και του φεστιβάλ και πετάχτηκαν τρικάκια.

Πρόκειται για τη δεύτερη παρέμβαση που πραγματοποιείται για τον αγώνα των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis εκτός της Αθήνας όπου εξελίσσονται οι κινητοποιήσεις μας, καθώς σε αυτή υπήρχε σχεδόν το σύνολο των καταστημάτων της αλυσίδας Metropolis και, άρα, έγινε δυνατή η συσπείρωση των απλήρωτων  – απολυμένων. Η πρώτη είχε πραγματοποιηθεί στις 19 Μαΐου έξω από το στάδιο που έγινε ο τελικός διαγωνισμός της Eurovision, στο μακρινό Μάλμε της Σουηδίας. Τότε, το ΔΣ της ΕΡΤ, είχε χαρίσει στον  Ανδρέα Κουρή  τον ελληνικό τελικό και την αποστολή στη Eurovision, όπως και τώρα η ΔΕΘ χάρισε στον  Ανδρέα Κουρή  τη διοργάνωση του Mad North Stage Festival.

 Την ίδια μέρα, το μεσημέρι του Σαββάτου, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη παρέμβαση διαμαρτυρίας, αυτή τη φορά στην Αθήνα έξω από το μοναδικό πλέον κατάστημα Metropolis στη Σταδίου, από απολυμένους/ες και αλληλέγγυους/ες όπου αναρτήθηκε πανό με ανάλογο σύνθημα των αλληλέγγυων της Θεσσαλονίκης, μοιράστηκε σε περαστικούς το ίδιο ενημερωτικό κείμενο και πετάχτηκαν τρικάκια.

 

Με αυτή τη διπλή παρέμβαση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στέλνουμε ένα μήνυμα στον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή και σε αυτούς που τον καλύπτουν για την πεισματική και ανυποχώρητη θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας που διαρκεί για περισσότερο από 1,5 χρόνο και του υπενθυμίζουμε ότι η αλαζονεία του, με το απύθμενο και ασύστολο θράσος που τον διακρίνει, αποκτά όλο και περισσότερες πιθανότητες  να του γυρίσει σε μπούμερανγκ.

 

Διαβάστε εδώ το κείμενο που μοιράστηκε από τους αλληλέγγυους στην παρέμβαση στη ΔΕΘ.

Ετσι, το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν παρέμβαση συμπαράστασης στον αγώνα μας έξω από είσοδο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης όπου ο Ανδρέας Κουρής διοργάνωσε μια καινούρια φιέστα, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της ΔΕΘ. Οι αλληλέγγυοι σήκωσαν πανό στο οποίο αναφερόταν: «ΟΙ ΦΙΕΣΤΕΣ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΡΗΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤOY METROPOLIS». Παράλληλα ,μοιράστηκαν ενημερωτικά κείμενα στους επισκέπτες της έκθεσης και του φεστιβάλ και πετάχτηκαν τρικάκια.

Πρόκειται για τη δεύτερη παρέμβαση που πραγματοποιείται για τον αγώνα των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis εκτός της Αθήνας όπου εξελίσσονται οι κινητοποιήσεις μας, καθώς σε αυτή υπήρχε σχεδόν το σύνολο των καταστημάτων της αλυσίδας Metropolis και, άρα, έγινε δυνατή η συσπείρωση των απλήρωτων  – απολυμένων. Η πρώτη είχε πραγματοποιηθεί στις 19 Μαΐου έξω από το στάδιο που έγινε ο τελικός διαγωνισμός της Eurovision, στο μακρινό Μάλμε της Σουηδίας. Τότε, το ΔΣ της ΕΡΤ, είχε χαρίσει στον  Ανδρέα Κουρή  τον ελληνικό τελικό και την αποστολή στη Eurovision, όπως και τώρα η ΔΕΘ χάρισε στον  Ανδρέα Κουρή  τη διοργάνωση του Mad North Stage Festival.

 Την ίδια μέρα, το μεσημέρι του Σαββάτου, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη παρέμβαση διαμαρτυρίας, αυτή τη φορά στην Αθήνα έξω από το μοναδικό πλέον κατάστημα Metropolis στη Σταδίου, από απολυμένους/ες και αλληλέγγυους/ες όπου αναρτήθηκε πανό με ανάλογο σύνθημα των αλληλέγγυων της Θεσσαλονίκης, μοιράστηκε σε περαστικούς το ίδιο ενημερωτικό κείμενο και πετάχτηκαν τρικάκια.

 

Με αυτή τη διπλή παρέμβαση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στέλνουμε ένα μήνυμα στον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή και σε αυτούς που τον καλύπτουν για την πεισματική και ανυποχώρητη θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας που διαρκεί για περισσότερο από 1,5 χρόνο και του υπενθυμίζουμε ότι η αλαζονεία του, με το απύθμενο και ασύστολο θράσος που τον διακρίνει, αποκτά όλο και περισσότερες πιθανότητες  να του γυρίσει σε μπούμερανγκ.

 

Διαβάστε εδώ το κείμενο που μοιράστηκε από τους αλληλέγγυους στην παρέμβαση στη ΔΕΘ.

Μπορεί ένας επιχειρηματίας  που είναι υπόδικος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ προς το ελληνικό Δημόσιο (ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Metropolis για μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών),  που εξακολουθεί να διογκώνει τα χρέη του προς αυτό, που είναι πασίγνωστο ότι έχει φεσώσει ολόκληρη την αγορά, που είναι γνωστό ότι δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ σε εμάς, τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, από τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει (περισσότερα από 600 χιλιάδες ευρώ) – λόγος για τον οποίο έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε ποινή φυλάκισης 27 μηνών – να συνεχίζει και να επεκτείνει ακάθεκτος την επιχειρηματική του δραστηριότητα;

Όταν πρόκειται για τον Ανδρέα Κουρή του ομίλου MADκαι των Metropolis, φυσικά και μπορεί! Λόγος για τον οποίο δεν αισθανθήκαμε την παραμικρή έκπληξη (παρά μόνο συναισθήματα οργής) όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο Ανδρέας Κουρής διοργανώνει μια καινούρια φιέστα, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης.

Έτσι, μετά την ανάληψη της διοργάνωσης της Eurovision με απευθείας ανάθεση και με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες από το ΔΣ της δημόσιας ΕΡΤ, λίγο πριν από το λουκέτο που έβαλε η κυβέρνηση,  ο Ανδρέας Κουρής εμφανίστηκε (η αλήθεια είναι με χαμηλωμένο το κεφάλι) σε κοινή συνέντευξη Τύπου δίπλα στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, Ευάγγελο Καράογλου, για να διαφημίσει τη νέα μπίζνα του που, για δεύτερη φορά, στήνει με την αρωγή κυβερνητικών αξιωματούχων.

Δε θα σταθούμε στις φανφάρες για τη «συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της ελληνικής μουσικής σκηνής» (τα ξεφτισμένα, πλέον, σύμβολα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας θα λέγαμε εμείς), ούτε ότι «το μουσικό  κανάλι  MAD φιλοδοξεί να καταστήσει τη ΔΕΘ και τη Θεσσαλονίκη μουσικό προορισμό», όπως ανέφερε στη συνέντευξη ο Ανδρέας Κουρής (σε ελεύθερη μετάφραση «γιατί να τα τσεπώνω μόνο στην Αθήνα, στην Κύπρο και στη Βουλγαρία, κι έχω αφήσει τη Θεσσαλονίκη;», θα λέγαμε εμείς).

Μας είναι αδύνατον να προσπεράσουμε το γεγονός ότι επιχειρηματίες όπως ο Ανδρέας Κουρής, όχι μόνο εξακολουθούν να πλουτίζουν ανενόχλητοι κλέβοντας το Δημόσιο και ληστεύοντας τους εργαζόμενους που απασχολούν, παρακρατώντας με το «έτσι θέλω» τις οφειλές που έχουν προς αυτούς.  Και ότι, έχοντας στηριχτεί στο έπακρο στις σχέσεις της διαπλοκής (αυτές που τόσο καυχάται ότι θα τερματίσει η τωρινή και η κάθε κυβέρνηση),  ο Ανδρέας Κουρής αρχίζει και κλείνει δουλειές και με το Δημόσιο. Απ’  ότι φαίνεται οι παλιές, καλές σχέσεις του Ανδρέα Κουρή με τον σημερινό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς.

Έτσι, με τη σιγουριά που απορρέει από τις πλάτες που τον στηρίζουν, ο Ανδρέας Κουρής εξακολουθεί να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και να προχωράει σε νέες. Από τότε που συνέθλιψε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis και μας πέταξε στο δρόμο, αυτός ο…  έντιμος επιχειρηματίας διοργάνωσε με τα χρωστούμενα που έχει τσεπώσει τα Βραβεία MAD, τη Eurovision, το MADWALK, και πάλι τα Βραβεία MAD και τώρα το Mad North Stage Festival, ώστε να διογκώσει κι άλλο την περιουσία του.

Κατά τα λοιπά, μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε ο Ανδρέας Κουρής την κοπάνησε από το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, όπου κατείχε τη θέση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου. Τη θέση του στο νέο ΔΣ της εταιρείας πήρε ένας έλληνας υπήκοος, ενώ μέλη τοποθετήθηκαν δύο υπήκοοι Ρουμανίας (Φ.Ε.Κ. Αρ. Φύλλου 3682, 20/6/2013). Με ότι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι κινήσεις…

Κι επειδή καλοκαίρι ήταν, τι να κάνει ένας δύσμοιρος επιχειρηματίας σαν τον Ανδρέα Κουρή που έχει πετάξει απλήρωτο τόσο κόσμο στο δρόμο, αναγκάζοντάς τον να ζει σε συνθήκες φτώχειας; Συνέχισε τα πανάκριβα extreme sports και τον Δεκαπενταύγουστο πετάχτηκε μέχρι τη Σύμη για να χαλαρώσει από τις σκοτούρες της έντονης επιχειρηματικής δραστηριότητας.