Για μία ακόμα φορά, οι εργαζόμενοι στην οικονομική εφημερίδα «ΚΕΡΔΟΣ», μετά από χθεσινή συνέλευσή τους, αντιδρούν στην αυθαίρετη, παράνομη και μονομερή απόφαση της εργοδοσίας να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας, διεκδικώντας μια θέση μαζί με τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο στο πάνθεον των εκδοτών που έχουν αιματοκυλήσει τους εργαζόμενούς που απασχολούν.
Η εκ νέου κίνηση της εργοδοσίας έρχεται παράλληλα με δυστοκίες πληρωμών που εμφανίστηκαν στην εφημερίδα, για τα οποία η εργοδοσία διατείνεται ότι οφείλονται σε προβλήματα δανεισμού.
Υπενθυμίζεται ότι η εργοδοσία του «ΚΕΡΔΟΥΣ» έχει επιδείξει και πρόσφατα την αντεργατική της πολεμική με νέες απολύσεις.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΚΕΡΔΟΣ”
Κατά τη σημερινή συνέλευσή μας (14/11) οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα “ΚΕΡΔΟΣ” – τεχνικοί και δημοσιογράφοι – μετά την πληροφόρηση από τους συναδέλφους μας ότι ξεκίνησε η διαδικασία υπογραφής ατομικών συμβάσεων, θα θέλαμε να επαναλάβουμε στη διοίκηση της εταιρείας το ψήφισμα προηγούμενηςσυνέλευσής μας (σημ.:”Oι εργαζόμενοι στην εφημερίδα “ΚΕΡΔΟΣ” – τεχνικοί και δημοσιογράφοι – κατά τη γενική συνέλευσή μας την 1η Νοεμβρίου 2011 αποφασίσαμε ομοφώνως ότι δε θα υπογράψουμε οιαδήποτε ατομική σύμβαση εργασίας, καλυπτόμενοι από τις ισχύουσες ΣΣΕ ΕΣΗΕΑ-ΕΙΗΕΑ και ΕΤΗΠΤΑ-ΕΙΗΕΑ”).
Ως εκ τούτου καλούμε τη διοίκηση να σταματήσει την εν λόγω διαδικασία έως ότου ολοκληρωθούν οι διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις για τις ΣΣΕ ΕΣΗΕΑ – ΕΙΗΕΑ και ΕΤΗΠΤΑ-ΕΙΗΕΑ.
Ένα σχόλιο από το παρελθόν
Η επιθετική τακτική της εργοδοσίας στο «ΚΕΡΔΟΣ» είχε προετοιμαστεί πολύ νωρίτερα με μια κίνηση ματ: την απόλυση του συνδικαλιστικού εκπροσώπου των εργαζομένων στη εφημερίδα, τον Ιούλιο του 2010, επειδή αντέδρασε στη λογοκρισία, που διαπράχθηκε σε δημοσιογραφικά κείμενά του, για τα εργασιακά μέτρα της Κυβέρνησης.
Οι συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ, αν και αρχικά κήρυξαν απεργιακές κινητοποιήσεις στην εφημερίδα, στη συνέχεια τις πάγωσαν με το πρόσχημα των διαβεβαιώσεων της εργοδοσίας, διαβεβαιώσεις που ξεχάστηκαν, πολύ απλά γιατί δεν τηρήθηκαν ποτέ.
Επειδή οι σημερινές εξελίξεις είναι απόρροια των πρόσφατων παλιών και, κυρίως, επειδή δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνθηκολογήσουμε με τα αφεντικά, πόσο μάλλον με τα συνδικαλιστικά τους τσιράκια, παραθέτουμε σχετική ανάρτησή μας για το θέμα με ημερομηνία 19 Ιουλίου 2010:
Απαξίωση του «Casus Belli» από ΕΣΗΕΑ
Αναστολή των απεργιών στο «ΚΕΡΔΟΣ» από το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Η «Ένωση» επικαλείται τη «δέσμευση της εκδότριας εταιρείας της εφημερίδας «Κέρδος», με βάση την οποία «το Σεπτέμβριο θα επανεξετασθεί το θέμα του απολυθέντος συναδέλφου Τζώρτζη Ρούσσου και ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις από την εφημερίδα».
Υπενθυμίζουμε ότι ο εκπρόσωπος των εργαζομένων της εφημερίδας απολύθηκε επειδή αντέδρασε στη λογοκρισία, που διαπράχθηκε σε δημοσιογραφικά κείμενά του, για τα εργασιακά μέτρα της Κυβέρνησης.
Στην εφημερίδα «ΚΕΡΔΟΣ», μετά την απόλυση του εκπροσώπου των εργαζομένων Τζώρτζη Ρούσσου, πραγματοποιήθηκαν από την ΕΣΗΕΑ οι ακόλουθες απεργίες: μία 24ωρη (9/7), μία 48ωρη (13 & 14/7) και μία 24ωρη (16/7) για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου μας.
Σε σχετική ανακοίνωση (13/7) αναφερόταν ότι «η απόλυση συνδικαλιστικού εκπροσώπου είναι για ένα Σωματείο «Casus Belli» και η ΕΣΗΕΑ δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις ιστορικές θέσεις της για την υπεράσπιση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι, καθώς και την ελευθερία της έκφρασης».
Μόλις τρεις μέρες μετά, οι «ιστορικές θέσεις» της ΕΣΗΕΑ προσαρμόστηκαν στη σύγχρονη ιστορία, αυτής που απαιτεί την άνευ όρων παράδοση των εργαζόμενων στα χέρια του κεφαλαίου. Μόλις τρεις μέρες μετά, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ «αποφάσισε την αναστολή των προγραμματισμένων, από την ερχόμενη Δευτέρα 19/7, απεργιακών κινητοποιήσεων, μετά τη δέσμευση της εκδότριας εταιρείας της εφημερίδας «ΚΕΡΔΟΣ», ότι τον Σεπτέμβριο θα επανεξετασθεί το θέμα του απολυθέντος συναδέλφου Τζώρτζη Ρούσσου και ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις από την εφημερίδα»!
Πόσο ξεπουλημένοι μπορεί να είναι, όχι οι Σομπολοτσαλαπάτηδες, οι άλλοι, οι «αριστεροί» στο Δ.Σ. που μπορούν τη μια μέρα να ονομάζουν αιτία πολέμου την απόλυση ενός συνδικαλιστικού εκπροσώπου των εργαζομένων σε ένα μαγαζί και μετά από τρεις μέρες να τα παίρνουν όλα πίσω; Πόσο ήσυχη έχουν τη συνείδησή τους, αφήνοντας να κοπεί το σχοινί που κρατάει τη θηλιά που έχει περαστεί στο λαιμό ενός απολυμένου συνδικαλιστικού εκπροσώπου;
Και τι προσωπικά ανταλλάγματα έχουν λάβει για να πλέκουν τις θηλιές στο λαιμό των υπόλοιπων εργαζόμενων που, φυσικά, αντιλαμβάνονται ότι αν η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να καλύψει τον συνδικαλιστικό τους εκπρόσωπο, τότε εκείνοι είναι χαμένοι από χέρι; Είναι γνωστό ότι όσο πιο υψηλό είναι το ξεπούλημά τους (με το αντίστοιχο αντίτιμο) τόσο πιο βαρύ είναι το τίμημα, με τις αντίστοιχες σφαγές, στο χώρο των εργαζομένων.
Ολόκληρη η ανάρτηση εδώ.