Απεργία στον κλάδο του βιβλίου την Κυριακή 27/12

Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας. Ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται και ψηφίζονται. Ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ενάντια στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ενάντια στις κυβερνήσεις και τους εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος.

Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, που εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ («8 Κυριακές»), τα εμπορικά καταστήματα είναι ανοιχτά, όπως και πέρσι, για 3 συνεχόμενες Κυριακές μέσα στον ούτως ή άλλως εξοντωτικό Δεκέμβρη! Βρισκόμαστε ήδη μπροστά στην 3η συνεχόμενη Κυριακή(στις 27/12), που προστέθηκε (στις ψηφισμένες από το καλοκαίρι του 2013 «7 Κυριακές» ) πέρσι τέτοια περίοδο μέσω τροπολογίας σε άσχετο νόμο.

Πρόκειται για ένα μέτρο που επιφέρει την ακόμα μεγαλύτερη εξόντωσή μας και την υφαρπαγή του όποιου ελεύθερου χρόνου μας. Που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση και την επιβαλλόμενη ορθοστασία, αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή των δεδουλευμένων, τις απολύσεις και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας.

Ο αγώνας μας λοιπόν συνεχίζεται, καθώς η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη της θητεία και παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις προγραμματικές δηλώσεις που είχε κάνει, διατήρησε το σχετικό νόμο. Και όχι μόνο δεν είχε φανεί τελικά διατεθειμένη να κάνει βήματα προς την ουσιαστική νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας, αλλά με το 3ο μνημόνιο που έφερε άφησε ανοιχτό το πεδίο και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά. Βέβαια, την ίδια ώρα με περίσσιο θράσος προς τους εργαζόμενους, παρουσιάζοντας τα «θετικά σημεία» του μνημονίου της, διακήρυττε ανάμεσα σε άλλα ότι πέτυχε την επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας!

Για μια ακόμα Κυριακή λοιπόν προχωράμε σε απεργία στον κλάδο μας. Από την αρχή, θεωρώντας ότι ο αγώνας αυτός, για να έχει προοπτική, θα πρέπει να δοθεί για το σύνολο των εμπορικών καταστημάτων, απαιτούμε κάθε φορά από την ΟΙΥΕ την έγκαιρη κήρυξη πανελλαδικής απεργίας σε όλο τον κλάδο του εμπορίου. Κάτι που τελικά έγινε σε κάποιες περιπτώσεις, αν και σχεδόν πάντοτε την τελευταία στιγμή. Κάτι που όμως δεν έγινε σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, όπως για την Κυριακή αυτή (27/12), όπως και πέρσι βέβαια, όταν είχε πρωτοεπιβληθεί η 8η Κυριακή. Παράλληλα, καλούμε και τα υπόλοιπα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία στο εμπόριο ανά την ελληνική επικράτεια να αντιληφθούμε τις ευθύνες μας και να κινηθούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση και να συντονίσουμε τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε.

Από την πλευρά μας ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Γι’ αυτό και στηριχτήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες και προσπαθήσαμε μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με τον κόσμο του αγώνα και μέσα από το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας και ενάντια στο σχέδιο καταστολής, ποινικοποίησης και κατατρομοκράτησης των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Σχέδιο που σηματοδοτήθηκε πρόσφατα και από την καταδίκη -από μια ξεκάθαρα μεροληπτική υπέρ της εργοδοσίας δικαστική έδρα- 2 συναδέλφων μας για τη συμμετοχή τους στην απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ ένα ακριβώς χρόνο πριν, την Κυριακή 28/12/14, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου.

Μπροστά μας έχουμε μια σειρά από ανοιχτά πεδία μάχης, όπως τον αγώνα για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για να δώσουμε επιτέλους ένα τέλος στο καθεστώς της απλήρωτης εργασίας και για να βάλουμε ένα φρένο στους αντεργατικούς νόμους που ψηφίζονται, στην εφαρμογή των μνημονίων καθώς και στην εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία.

Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας ως οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και βασιζόμενοι στις δικές μας πλάτες και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, με τη συσπείρωσή στο Σύλλογό μας να συνεχίζουμε ολοένα και πιο δυναμικά να οργανωνόμαστε και να αντιστεκόμαστε συλλογικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας. Επίσης αναγκαίος είναι και ο συντονισμός των εργατικών σωματείων στη βάση των κοινών συμφερόντων της τάξης μας. Όπως άλλωστε και η συστράτευση του συνόλου των αντιστεκόμενων και καταπιεζόμενων κομματιών της κοινωνίας στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες καθώς και η σύνδεση των αγώνων αυτών.