Δύο μήνες απλήρωτης εργασίας συμπλήρωσαν οι 870 εργαζόμενοι στις εταιρείες Χ.Κ Τεγόπουλος και Φωτοεκδοτική, καθώς παραμένουν ανεξόφλητα τα δεδουλευμένα τους από τις 15 Ιουλίου.
Αλλά ας μην είμαστε αγνώμονες. Η εταιρεία μας ελέησε όχι μία αλλά και δεύτερη φορά με θραύσματα του μισθού. Μέσα στον Αυγουστο εξοφλήθηκε το 25% του δεύτερου 15ενθημέρου του Ιουλίου, ποσό που αντιστοιχεί σε 100 ως 200 ευρώ για τους περισσότερους μισθωτούς. Την εβδομάδα που πέρασε, εν όψει των ασφαλιστικών μέτρων που κατατίθενται η Χ.Κ. Τεγόπουλος φέρθηκε δημοκρατικά και γενναιόδωρα, ανεβάζοντας το μποναμά στο ιλιγγιώδες ποσό των 250 ευρώ για όλους.
Οσο οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να επιβιώνουν με φιλοδωρήματα και η εταιρεία θέτει το μνημονιακό δίλημμα «δάνειο και απολύσεις ή χρεωκοπία», οι μέτοχοι της επιχείρησης φέρεται να έχουν ενθυλακώσει περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ από το 2005 και μετά. Η αφαίμαξη, όπως προκύπτει μέσα από τους δημοσιευμένους ισολογισμούς, έγινε μέσα από επιστροφές κεφαλαίου αλλά και μεσα από τις αμοιβές μελών του Δ.Σ, που συνέχισαν να αυξάνονται ακόμα και σε περίοδο κρίσης. Στα δημοσιευμένα στοιχεία που παρουσίασε συντάκτης της «Ε» στην Επιτροπή Εργαζομένων και κατόπιν κοινοποίησε προς όλους τους εργαζόμενους, η εταιρεία δεν έδωσε καμία επίσημη απάντηση, αλλά εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι «λεφτά δεν υπάρχουν» και πιθανώς ό,τι υπήρχε έγινε καπνός στις τσέπες των μετόχων.
«Πού θα επενδύσετε τα χρήματά σας;», ήταν το ρητορικό ερώτημα που απηύθυναν ο ένας στον άλλο οι εργαζόμενοι την ημέρα που έλαβαν το παχυλό «έναντι» των 250 ευρώ, που δεν φτάνει ούτε κατά διάνοια για την εξόφληση των συσωρευμένων λογαριασμών και χρεών δύο μηνών.
Εν τω μεταξύ, παρά την ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων στις 6/9 για άμεση κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων με αίτημα την προσωρινή επιδίκαση των δεδουλευμένων, δέκα ημέρες αργότερα δεν έχει ολοκληρωθεί η συλλογή υπογραφών από όλα τα τμήματα (δημοσιογράφοι, διοικητικοί, τυπογραφείο). Πιθανότατα στην κωλυσιεργία και τη διστακτικότητα παίζουν ρόλο εργοδοτικές πιέσεις και διαρροές που κυμαίνονται από φιλικές παραινέσεις του τύπου «η Μάνια (sic) δεν είναι σαν τους άλλους εκδότες, ας δώσουμε ένα περιθώριο» μέχρι εκβιασμούς «όποιος υπογράψει θα έχει συνέπειες» (θα χάσει την εθελούσια, δεν θα πάρει έναντι, θα ζημιώσει την εταιρεία και άλλα ανυπόστατα).
Ενώ οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν απλήρωτοι, δεν ανακοινώνεται τίποτα ξεκάθαρα από την πλευρά της διοίκησης, παρά τις επανηλειμμένες αιτήσεις των Γενικών Συνελεύσεων μέσω και της Επιτροπής Εργαζομένων να κοινοποιηθεί το «μπίζνες πλαν». Το μόνο που έχει δηλωθεί ρητά μέσω του οικονομικού διευθυντή Αντώνη Πολυκανδριώτη, είναι πώς ακόμα και αν εκταμιευθεί δάνειο, δεν θα εξομαλυνθεί η μισθοδοσία, τουλάχιστον ως τον Δεκέμβρη. Αντίθετα θα δωθεί προτεραιότητα στην «εξυγίανση» – δηλαδή στις απολύσεις-εθελούσιες. Με άλλα λόγια μας λένε «λεφτά δεν υπάρχουν για να σας πληρώσουμε, υπάρχουν όμως για νας σας απολύσουμε, οπότε πάρτε το ξεροκόμματο και αδειάστε μας τη γωνιά, αλλιώς θα μείνετε νηστικοί».
Εν τω μεταξύ, κάθε φορά που πλησιάζει κινητοποίηση ή συνέλευση – όπως τώρα που λήγει η προθεσμία για την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων – πληθαίνουν οι κατευθυνόμενες διαρροές σε μπλογκς, ότι έπεσαν οι υπογραφές για το δάνειο και επίκειται σκληρό Μνημόνιο περικοπών και μαζικών απολύσεων. Αν σε αυτό το κλίμα εκφοβισμού προσθέσουμε την πολυδιάσπαση και την εξατομίκευση που επικρατεί, σε ένα μαγαζί που απασχολεί εκατοντάδες εργαζόμενους διαφορετικών ταχυτήτων και ειδικοτήτων, εργασιακής ηλικίας και μισθολογικής τάξης, είναι επόμενο να εντείνεται η ανασφάλεια και οι βουβές αποχωρήσεις.
Συνάδελφοι που πλησιάζουν στη σύνταξη αποχωρούν, λαμβάνοντας όλα τα δεδουλευμένα και την αποζημίωσή τους με δόσεις, άλλοι ψάχνουν για δουλειά στη Γερμανία, κάποιοι δηλώνουν συμμετοχή σε άτυπες λίστες ώστε να είναι οι επόμενοι στον κατάλογο της με το ζόρι «εθελούσιας». Η κατάσταση θυμίζει Big Brother, µε τις αόρατες λίστες των «υποψήφιων για αποχώρηση» να πληθαίνουν, μολονότι η Συνέλευση τις καταδίκασε στα λόγια, και ζήτησε να σταματήσουν. Δεν είναι η μόνη απόφαση που δεν υλοποιήθηκε. Παρά το αίτημα της Γενικής Συνέλευσης στις 6/9 να δημοσιευθούν οι αποφάσεις στο πρωτοσέλιδο της «Ε», η ανακοίνωση τοποθετήθηκε διακριτικά στη σελίδα 50, χωρίς ούτε μία έγγραφη διαμαρτυρία από την Επιτροπή εργαζομένων και εκκωφαντική σιωπή από την Ενωση Συντακτών.
Η πλήρης διάλυση της ΕΣΗΕΑ που τόσο εξυπηρετεί τους εκδότες, η γενικότερη παράλυση των συνδικάτων, εξίσου εξυπηρετική για την κυβέρνηση και τους εργοδότες, το μούδιασμα και η πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος, η αναντιστοιχία των συλλογικών αντιστάσεων των «από κάτω» απέναντι στην επίθεση των «από πάνω», όλα αυτά μεγεθύνουν την αμηχανία, το δισταγμό, τη δικαιολογημένη καχυποψία των εργαζομένων στις υπάρχουσες μορφές συνδικαλιστικής δράσης.
Ταυτόχρονα όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε πια να παίζουμε το παιχνίδι της συνδιαλλαγής του θεσμικού συνδικαλισμού, ούτε να υποκύπτουμε στο εργοδοτικό καρότο και μαστίγιο, του «διαίρει και βασίλευε». Ο καιρός των ψευδαισθήσεων των «καλών αφεντικών» και του «ανθρώπινου καπιταλισμού» τελείωσε. Καιρός να τελειώνουμε και με τις χρόνιες αρρώστιες του ατομικού βολέματος – που πλέον δεν είναι παρά κανιβαλισμός – και την αυταπάτη ότι εμείς θα σωθούμε, αν οι άλλοι βουλιάξουν.
Οσοι, μέσα και έξω και από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία εξακολουθούμε να θέλουμε να δουλεύουμε, όχι σε φάμπρικα φοβισμένων υπαλλήλων, αλλά στην «εφημερίδα των συντακτών», δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Η απλήρωτη εργασία δεν απελευθερώνει και η απόλυση του διπλανού μας δεν είναι η ζωή μας. Οι συνελεύσεις, οι απεργίες, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις παραμένουν τα όπλα μας, αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζουμε νέους, πιο ευρηματικούς τρόπους να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας για όσα συμβαίνουν αλλά και να ενωθούμε με την κοινωνία που πλήττεται και αγωνίζεται. Οπως αρνούμαστε να πληρώσουμε τα φορμοπηχτικά χαράτσια της μνημονιακής κυβέρνησης, έτσι αρνούμαστε να δουλεύουμε αμισθί για να πληρώσουμε τα σπασμένα της «εναλλακτικής» εκδότριας. Στο δίλημμα «Μνημόνιο ή Χρεοκοπία» μόνη απάντηση είναι η αυτοοργανωμένη δράση μας. Η μειοψηφία που κυβερνά, οι εργοδότες και τα παπαγαλάκια τους θα μας βρουν μπροστά τους. Η πλειοψηφία που χτυπιέται αλλά αντιστέκεται, οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, θα μας βρουν στο πλευρό τους, γιατί είμαστε κομμάτι τους.
Εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία