Ενημέρωση (και τοποθέτηση) από τον εκπρόσωπο των εργαζόμενων στην “Ελευθεροτυπία”, Πάνο Σώκο, για τις τελευταίες εξελίξεις στην εφημερίδα:
“Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να απαντήσουμε στα τέσσερα αιτήματα που έθεσε η συνέλευση….” Αυτή ήταν επί της ουσίας η απάντηση της εκδότριας της εφημερίδας σε επικοινωνία την Τρίτη με αφορμή την λήξη του χρονοδιαγράμματος (τέλος Ιανουαρίου) εντός το οποίου η συνέλευση των εργαζομένων ζητούσε σαφείς απαντήσεις στις προϋποθέσεις, που είχε θέσει με το ψήφισμα (18 Ιανουαρίου), προκειμένου να συνεχισθεί ο διάλογος. Αυτές οι προυποθέσεις στηρίζονταν σε δικές της υποσχέσεις (τις είχε διατυπώσει κατά την διάρκεια δυο συναντήσεων με τους εκπροσώπους – μέλη της εργασιακής και επίσης τις αναφέρει και στην επιστολή της).
Αυτό σημαίνει οτι:
-Δεν μας δίνει γραπτή και νομικά ασφαλή δέσμευση οτι θα εξαιρέσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις από το αρθρο 99 ( απο το “κούρεμα”). Επιμένει ότι η γνωστή της δήλωση οτι δεν θέτει σε αμφισβήτηση οσα δικαιούμαστε είναι αρκετή , παρά το γεγονός οτι η συνέλευση έχει κρίνει κατ’ επανάληψη, ότι εκείνη η δήλωσή της δεν είναι ικανοποιητική και είναι αόριστη.
-Δεν μας γνωστοποιεί σχέδιο – πρόταση εξόφλησης των δεδουλευμένων μας.
-Δεν μας γνωστοποιεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Χ.Κ Τεγοπουλος.
-Δεν δεσμεύεται για καταβολή της μισθοδοσίας στις προβλεπόμενες ημερομηνίες.
O διάλογος είναι σαν το ταγκό. Χρειάζεται δύο και συγχρονισμένα βήματα . Επομένως για να γίνει διάλογος θα πρέπει η εκδότρια να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα αιτήματα. Όμως από την στιγμή που συνεχίζει, να μην μας απαντά, παρότι πλησιάζει η ημερομηνία συζήτησης της αίτησής για το άρθρο 99 τι διάλογο να κάνουμε και με ποιό περιεχόμενο;
Να κάνουμε διάλογο για όσα πιθανόν θα ήθελε η ίδια, δηλαδή για το πόσοι και ποιοι θα φύγουν; Μα για μας προέχει να γίνει το πρώτο βήμα. Εμείς το κάναμε, αυτή όχι…
Καταλαβαίνω όλους τους συναδέλφους, που θεωρούν οτι χάνεται χρόνος, όμως δεν θελω να πιστέψω ότι οι συνάδελφοι που έχουν αυτή την άποψη θελουν να γυρίσουμε πίσω στην δουλειά χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα, απλήρωτοι και εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι.
Όλοι έχουμε υπερβεί τον εαυτό μας, όλοι έχουμε ανάγκες επιβίωσης, κανείς δεν έχει την πολυτέλεια, να μην δουλεύει αλλά και κανείς δε έχει την πολυτέλεια να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται. Όλοι έχουμε οικονομική, οικογενειακή, επαγγελματική, προσωπική ψυχολογική πίεση άνευ προηγουμένου.
Σε αυτούς τους έξι μήνες άλλοι δεν άντεξαν, έφυγαν και αναζήτησαν η αναζητούν αλλού δουλειά. Άλλοι αντέχουν λίγο ακόμα, άλλοι περισσότερο. Οι ανάγκες της επιβίωσης καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την στάση, την αντοχή και τις επιλογές του καθενός. Εξάλλου σε αυτά ποντάρει, όπως φαίνεται και η διοίκηση της Χ. Κ Τεγόπουλος….
Κατανοώ κι εκείνους που λένε ότι χάνουμε ασφαλιστικές εισφορές και δεν εγγράφουμε (απλήρωτα) μεροκάματα κι εκείνους, που λένε ότι είμαστε εγκλωβισμένοι και όμηροι. Ναι κατά μία έννοια αυτό συμβαίνει… Όμως ποιές λύσεις έχουμε; Και σε τελική ανάλυση καλό θα είναι όποιος συνάδελφος έχει κάποια πρόταση για το τι μπορούμε να κάνουμε στο μέλλον, ας την καταθέσει στη συνέλευση να την συζητήσουμε.
Για την ώρα επιλέξαμε ως επόμενο βήμα την έκδοση του απεργιακού φύλλου. Θα είναι μία πλήρης εφημερίδα, με στόχο να εκδίδεται τακτικά όσο διαρκεί η απεργία . Δεν θα μας λύσει το οικονομικό πρόβλημα. Θα μας επανασυνδέσει όμως με τους αναγνώστες μας, που μας περιμένουν -και να είμαστε βέβαιοι ότι μας περιμένουν – και θα μας δώσει την δυνατότητα να πιεσουμε ακομα πιο πολυ για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Να πιέσουμε και με έναν γνήσια δημοσιογραφικό τρόπο. Να μην υποτιμήσουμε το εγχε’ιρημα. Ειναι κορυφαία στιγμη για τον αγωνα μας και ο κάθε συνάδελφος εργαζόμενος θα πρέπει να το στηρίξει με κάθε τρόπο. Θεωρώ ότι είναι μια δημιουργική αντίδραση – κίνηση. Καλός ο ακτιβισμός ως αντίδραση και διαμαρτυρία καλύτερη όμως η δημιουργική αντίδραση.
Παράλληλα θα εξαντληθούν και οι όποιες άλλες νομικές ενέργειες, θα μας διασφαλίσουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο όσα δικαιούμαστε χωρίς να χάσουμε περισσότερα.
Συνάδελφοι ο αγώνας μας δεν είναι εσωστρεφής. Και η προσπάθεια για το απεργιακό φύλλο και όλες οι εκδηλώσεις που κάναμε (όπως π,χ η συναυλία ) είναι εξωστρεφείς ενέργειες, που έχουν στόχο να μας συνδέσουν με τους άλλους εργαζόμενους που έχουν τα ίδια η παρ’ομοια με μας προβλήματα αλλά και με την κοινωνία. Ακόμα και οι κινήσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και αλληλουποστήριξης είναι εξωστρεφείς κινήσεις, τις οποίες ένας μεγάλος αριθμός συναδέλφων τις έχει ανάγκη μετά απο έξι μήνες χωρίς χρήματα.
Την εφημερίδα δεν την κλείνει μια απεργία όσο μεγάλη κι αν είναι. Την εφημερίδα δε την κλείνουν οι εργαζόμενοι που διεκδικούν τα στοιχειώδη. Την εφημερίδα την αφήνει σε αυτή την κατάσταση η ίδια η διοίκηση κι αυτό ας το καταλάβουμε. Καμία ενοχή δεν πρέπει να νιώθουμε για την παρατεταμένη απεργία (η για την επίσχεση εργασίας όσοι έχουν επιλέξει αυτή την μορφή) όσο κι αν μας πονάει εμάς τους εργαζόμενους περισσότερο από τον καθένα, το γεγονός ότι η εφημερίδα ΜΑΣ δεν είναι στο περίπτερο, δεν δίνει τη μάχη της ενημέρωσης σε αυτές τις δύσκολες μνημονικές εποχές. Ο απεργιακός μας αγώνας μας είναι αγώνας ενάντια στην απλήρωτη εργασία , είναι αγώνας για την διαφύλαξη της ιστορίας της εφημερίδας γιατί η Ελευθεροτυπία δεν μπορεί να βγαίνει από πεινασμένους και εξαθλιωμένους και συμβιβασμένους με τα ελάχιστα συντάκτες.
Συνάδελφοι πόσο πειστικός μπορεί να είναι ένας συντάκτης όταν γράφει κατά της ληστρικής επιδρομής, της τρόικας και της συγκυβέρνησης των τριών, στους μισθούς και στις συντάξεις, και την ίδια στιγμή ο ίδιος συμβιβάζεται να δουλεύει απλήρωτος η αμειβόμενος με ψίχουλα; Δεν δουλεύουμε από χόμπι κι ούτε το επάγγελμα μας είναι ένας ρόλος, που τον παίζουμε για όση ώρα επαιτεί να γράψουμε ένα άρθρο… Η πιστεύουμε όσα γράφουμε και τα κάνουμε πράξη με την προσωπική μας στάση και τον αγώνα μας η δεν τα πιστεύουμε οπότε…..
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
1. Σε συνέλευση – εργασίας για την προετοιμασία του απεργιακού φύλλου καλούνται οι συντάκτες την Παρασκευή στη μία το μεσημέρι..
2. Όλοι οι εργαζόμενοι στην Χ.Κ Τεγόπουλος και στην Φωτοεκδοτική καλούνται σε συνέλευση την Δευτέρα στις δυο το μεσημέρι.