Απο το 1999 το κτιριο ηταν αδειο κουφαρι. Το ΝΑΤ, ο ιδιοκτητης του το ειχε απλα εγκαταλειψει. ΕΜΕΙΣ τους τηλεφωνουσαμε καθε φορα που εμπαιναν πρεζονια, αρχιζαν φωτιες ή συμπλοκες κλπ. “Παρτε την Αστυνομια” μου ελεγαν, “τι θελετε να κανουμε εμεις”; Λιγο πριν τους Ολυμπιακους, εγω ο ιδιος τους πηρα ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΩΣ να ερθει καποιος και να αφαιρεσει την “τιμητικη” πλακα για την Καλλας που ειχε μπει τη δεκαετια του ΄80. Διοτι, οπως το κτιριο ειναι γνωστο και δημοσιευμενο παντου λογω της Καλλας, σιγουρα ολο και καποιος θα ερχοταν να το επισκεφθει και η κατασταση του, στην “απαστραπτουσα” Αθηνα των αγωνων, μονο “τιμη” στην Καλλας δεν ηταν και, βεβαια, μας ντροπιαζε. Μονο οταν τους απειλησα οτι θα την κατεβασω με τα χερια μου, μετα απο 5-6 τηλεφωνα, εδεησαν να το κανουν.
Categories
Μαρτυρία γείτονα για την “εστία ανομίας” της κατάληψης Σκαραμαγκά
Αναδημοσιεύουμε την μαρτυρία γείτονα της κατάληψης Σκαραμαγκά (Λουκά, δικηγόρου) που βρήκαμε δημοσιευμένη στο μπλογκ του “Κινήματος δεν Πληρώνω“. Τα σχόλια πραγματικά περιττεύουν. Το δημοσιεύουμε αυτούσιο:
“Οσοι με ξερετε καλα, γνωριζετε οτι μονο “επαναστατης” δεν ειμαι. Σημερα, ωστοσο, ειμαι εξαλλος και στενοχωρημενος. Η αστυνομια, με γρηγορη και ησυχη επεμβαση που συνεχιζεται, εκκενωσε την καταληψη στην Πατησιων 61 και Σκαραμαγκα, ακριβως διπλα απο εμενα. ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ: Απο τις αρχες του 2009, οποτε και το εγκαταλελειμμενο και ετοιμορροπο κτιριο κατεληφθη, τα παιδια που το διαχειριζονταν ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΕΚΑΝΑΝ και στο κτιριο και στη γειτονια μας. Απο βρωμικο κουφαρι, εστια μολυνσης, μικροεγκληματικοτητας, πρεζας και κλοπιμαιων το μετετρεψαν σε ζωντανο οργανισμο.
Ποτε δεν προκαλεσαν, ποτε δεν θορυβησαν, ποτε δεν ειδαμε, ακουσαμε ή νοιωσαμε ο,τιδηποτε αρνητικο, εκνομο ή επικινδυνο. Ισα-ισα, κρατησαν το αθλιο παζαρι της Τοσιτσα και της Στουρναρα μακρυα μας ή τις ορδες των νεοναζιστων, που μαινονται δυο τετραγωνα παρακατω. Διατηρησαν το δρομο πεντακαθαρο. Συντηρησαν το κτιριο. Ορανωσαν προβολες, γευματα, εργαστηρια. Μεχρι και επισκεψεις στο διαμερισμα της Μαριας Καλλας (εκει εμενε, απο το 1937 ως το 1945) οργανωναν, πριν σκληρηνουν τα πραγματα τα τελευταια 2 χρονια. Μονο θετικα λογια ειχαμε να πουμε, εμεις οι γειτονες, οι τελευταιοι των μοϊκανων και των ΑΣΤΩΝ (υπογραμμιζω!) που κατοικουμε εδω.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ: Τις (ΠΟΛΛΕΣ) φορες που καηκε η Αθηνα απο ποικιλωνυμους και αγνωστους μπαχαλακηδες, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΕΡΙΟΙΚΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ουτε υποπτα σουρτα-φερτα, ουτε μολωτοφ, ουτε κονταρια, ουτε “κουκουλες”. Δεν ξερω τι θα “βρει” η ασφαλεια μεσα, ξερω ομως οτι απο σημερα το βραδυ, εγω ως “νομοταγης” πολιτης του πολυπαθου κεντρου της Αθηνας, δεν θα αισθανομαι ουτε ησυχοτερος ουτε ασφαλεστερος, το αντιθετο.
Ουτε ξερουμε ποσες φορες, οι περιοικοι, καλεσαμε τα πιο “κατινιαρικα” καναλια να κανουν ρεπορταζ για το ωραιοτατο και ιστορικο κτιριο, μια που μονο οταν κατι βγει εκει ευαισθητοποιειται καποιος: ΜΑΤΑΙΟΣ ΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ, παρα τα 3-4 ρεπορταζ που εγιναν. Ποιος λοιπον τελουσε τη “διαρκη προσβολη” της μνημης της Καλλας και του “ελληνικου πολιτιστικου προτυπου”;;; Οι καταληψιες που το συντηρησαν και το ζωντανεψαν ή ο ημιδημοσιος οργανισμος που το ειχε στην περιουσια του και το ειχε κυριολεκτικα εγκαταλειψει στη βρωμα και στην ανομια, επι 10 χρονια;”