Προχώρησε πρώτος μαζί με τον Ψυχάρη στην εφαρμογή του πρώτου μνημονίου πριν να εφαρμοστεί στην πλάτη όλων των εργαζόμενων. Τότε, με μεγάλο αριθμό απολύσεων που τις ονόμασε «εθελούσιες» και με περικοπή των μισθών. Στη συνέχεια, μπαίνοντας σε έναν ιδιότυπο αγώνα δρόμου, πρόλαβε και τα μνημόνια που ακολούθησαν. Με εκατοντάδες απολύσεις και νέα περικοπή μισθών.
Προκειμένου να ικανοποιήσει την αδηφαγία του και να επιβάλλει τους εργοδοτικούς του σχεδιασμούς, εκβίασε αναρίθμητες φορές ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους, αξιοποίησε τα τσιράκια και τους υποτακτικούς του ως μηχανισμό άσκησης βίας προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους και άφησε μονίμως ανοιχτή και διάπλατη την πόρτα της απόλυσης την οποία πέρασαν σχεδόν όλοι από αυτούς που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία.
Και σήμερα, που μέσα στο εκδοτικό του συγκρότημα έχουν απομείνει μόνο φοβισμένοι και υποταγμένοι εργαζόμενοι, σύσσωμη και η ομάδα των τραμπούκων εργοδοτικών , ο Φώτης Μπόμπολας τρέχει να προλάβει το νέο μνημόνιο επιβάλλοντας νέα μείωση μισθών μα, κυρίως, αύξηση του χρόνου εργασίας με την επιβολή υποχρεωτικής προσφοράς δωρεάν εργασίας.
Όπως και τις προηγούμενες, έτσι και αυτή τη φορά ο Μπόμπολας χτυπάει μεθοδευμένα και ποτέ συνολικά σε όλα τα μαγαζιά του συγκροτήματος. Η αρχή έγινε με τους εργαζόμενους της εφημερίδας “Goal News” από τους οποίους αξίωσε να δουλεύουν επιπλέον και δωρεάν για τον ραδιοφωνικό σταθμό «SENTRA», όπερ και έγινε.
Τη προηγούμενη εβδομάδα επέλεξε να (ξανα)χτυπήσει τους εργαζόμενους στο «Έθνος» ανακοινώνοντας νέο κύκλο (τον τρίτο κατά σειρά) μισθολογικών περικοπών για όλους κατά 5% ή, αντ’ αυτού, να συμφωνήσουν όλοι να περικοπούν κατά 50% όλα τα επιμίσθια που λαμβάνουν κάποιοι λίγοι και «εκλεκτοί». Αυτά ανακοινώθηκαν την πρώτη μέρα, αφού ο Φώτης Μπόμπολας δεν είναι ο εργοδότης που πυροβολεί το θύμα του μόνο μια φορά αλλά επιστρέφει πυροβολώντας το και δεύτερη.
Έτσι, την επόμενη ανακοίνωσε το οικονομικό πρόγραμμα για την “επιβίωση” της εταιρείας για το 2013 που, εκτός των προαναφερόμενων, περιλαμβάνει την περικοπή ενός εκατομμυρίου ευρώ από τις αμοιβές για τα περίπου 50 μεγαλοστελέχη της εταιρείας (φανταστείτε τι μισθούς παίρνουν για να εισηγούνται και να υλοποιούν συνεχείς απολύσεις και μειώσεις μισθών στους χαμηλόμισθους εργαζόμενους) και, φυσικά, νέες απολύσεις. Πάντα με εκβιαστικά διλήμματα που πετάει με σαδισμό στις ανύπαρκτες επιλογές των εργαζόμενων: ή θα απολυθούν μέσα στο επόμενο τρίμηνο , 20 δημοσιογράφοι και 20 διοικητικοί (εθελούσιες αποχωρήσεις τις βαφτίζει) ή θα απολυθούν την επόμενη χρονιά 80 εργαζόμενοι.
Να, λοιπόν, που οι εκατοντάδες απολύσεις, αυτές που έγιναν και αυτές που έπονται στο συγκρότημα το ΠΗΓΑΣΟΥ, έφεραν και τα αναπόφευκτα απόνερα. Την εντατικοποίηση της εργασίας τόσο για εκείνους τους εργαζόμενους που συνεχίζουν να αγωνίζονται και ξέφυγαν προς το παρόν από το μένος του Μπόμπολα, όσο και σε αυτούς που κατάφεραν να σώσουν το τομάρι τους είτε με τη δηλωμένη υποταγή, είτε με τη σιωπηρή ανοχή. Είτε προπαγανδίζοντας τις θέσεις της εργοδοσίας είτε ψηφίζοντας κατά της κήρυξης απεργιών για τις απολύσεις των συναδέλφων των διπλανών τους γραφείων.