Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μέσα κι έξω από τα γραφεία του αθλητικού site sport.gr στο Μετς προχώρησε χθες το απόγευμα ο Σύλλογος Φοιτητών του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ (ΕΜΜΕ), μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης της κατειλημμένης σχολής. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε λόγω των πρόσφατων απολύσεων εργαζομένων στην ιστοσελίδα, που όντας με «μπλοκάκι» ή σε «πρακτική» πετάχτηκαν στην ανεργία χωρίς κανένα κόστος για την επιχείρηση. Ο Φ.Σ. ΕΜΜΕ, καθώς και η συνέλευση μας που στήριξε την συγκέντρωση μοιράζοντας αυτό το κείμενο σε εργαζόμενους και περαστικούς, απαίτησε την ανάκληση των απολύσεων, την κανονική πρόσληψη με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των απολυμένων και τον τερματισμό της εργασιακής κοροϊδίας που αποκαλείται είτε «μπλοκάκι» ή «πρακτική άσκηση».
Μέσα στα γραφεία της εταιρείας «ΑΕΝΑΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», πέρα από τους ελάχιστους συναδέλφους που έχουν μείνει, βρεθήκαμε και με τον διευθυντή της, τον δημοσιογράφο και μέλος της ΕΣΗΕΑ κατά τα λεγόμενα του, Πάνο Πολυζωίδη. Αυτός αρνήθηκε να δώσει απαντήσεις στα αιτήματα μας και χρειάστηκε να επιμείνουμε για να ενημερωθούμε ότι η εταιρεία έχει δικό της «ξεχωριστό καθεστώς μαθητείας» για όσους τελειώνουν τους 3 μήνες, που τους νοικιάζει το Πανεπιστήμιο για 290 ευρώ τον μήνα, μέσω της «κανονικής» πρακτικής άσκησης του ΕΣΠΑ. Προφανώς «μαθητεία» ονομάζει το καθεστώς της ανασφάλιστης, κακοπληρωμένης ή και εντελώς απλήρωτης εργασίας στην οποία διατηρούνται οι «πρακτικάριοι» με την υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα μονιμοποιηθούν. Με την εξαίρεση των διαφόρων ταχυτήτων «μαθητευόμενων», όλοι οι υπόλοιποι είναι «κανονικά ασφαλισμένοι» σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Π. Πολυζωίδη. Ως κανονική ασφάλιση θεωρεί την αυτασφάλιση των μόνιμων εργαζομένων ως «ελευθέρων επαγγελματιών» στο ΤΕΒΕ, το περίφημο «μπλοκάκι». Έχοντας απέναντι μας ένα αφεντικό και ταυτόχρονα μέλος της ΕΣΗΕΑ, που τρέφεται κανονικά ως δημοσιογράφος από το ταμείο της συντεχνίας, ενώ βαφτίζει τους συντάκτες του με διάφορα άλλα ονόματα για να μην αναγκαστεί να τους παραχωρήσει ένσημα και τον βασικό μισθό, τα περιθώρια στοιχειώδους επικοινωνίας ήταν ελάχιστα, πέρα από την προειδοποίηση ότι θα μας ξανασυναντήσει όσο δεν απαντάει στα αιτήματα μας.
Έξω από τα γραφεία της εταιρείας οι 20 περίπου αλληλέγγυοι/ες ενημερώσαμε την γειτονιά για τις απολύσεις και το εργασιακό καθεστώς που ανθεί δίπλα τους με κείμενα, πανό και συνθήματα όπως: «Για τ’ αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις», «Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά», «Χωρίς εσένα το site δεν κυλά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
Ακολουθεί το ψήφισμα του Συλλόγου Φοιτητών ΕΜΜΕ:
Το sport.gr είναι ακόμα ένα site στο χώρο της διαδικτυακής δημοσιογραφίας που επιβεβαιώνει τον κανόνα που ισχύει στα περισσότερα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν είτε υπό καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, είτε με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, είτε μέσω του προγράμματος πρακτικής άσκησης του τμήματος ΕΜΜΕ. Ένα μόνο μικρό ποσοστό (περίπου τρεις στους δεκαπέντε) ασφαλίζονται από την εργοδοσία στο ΙΚΑ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν μόνοι τους την ασφάλισή τους στο ΤΕΒΕ. Οι πρώτες διαθέσεις της εργοδοσίας (ιδοκτήτης είναι κάποιος Γεωργιάδης) εκδηλώθηκαν το Μάρτιο του 2011 όταν για λόγους καθαρά οικονομικούς και αφορμή τουλάχιστον αστεία, ο διευθυντής Πάνος Πολυζωϊδης, ανακοίνωσε σε δύο εργαζόμενους ότι ο ένας απολύεται και ο δεύτερος μετατρέπεται σε εξωτερικό συνεργάτη με μειωμένες αποδοχές κατά 50%! Το αμέσως επόμενο διάστημα οι πιέσεις της διεύθυνσης προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους εντάθηκαν, με αποκορύφωμα το σπάσιμο προγραμματισμένης απεργίας, μέσω … sms. Στην τετραήμερη απεργία της ΕΣΗΕΑ τον περασμένο Απρίλη και ενώ είχε αποφασιστεί απεργία, αρχισυντάκτης του site ειδοποίησε πρακτικάριους και μη ότι θα δουλέψουν κανονικά επειδή είναι υπάλληλοι γραφείου και όχι δημοσιογράφοι! Παρά λοιπόν τις διαβεβαιώσεις ότι οι απολυθέντες θα αντικατασταθούν άμεσα, όχι μόνο δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά ήρθαν νέες απολύσεις κάποιες με προειδοποίηση και κάποιες… χωρίς. Στα τέλη Αυγούστου η διεύθυνση ανακοίνωσε σε τρεις εργαζόμενους την απόλυσή τους, δίνοντάς τους την “ευκαιρία” να δουλέψουν μέχρι 15 Σεπτεμβρίου και να πληρωθούν για αυτό το διάστημα. Από κει και πέρα τους ενημέρωσε για την νέα κατεύθυνση του site, το οποίο θα λειτουργούσε με έξι εργαζόμενους και όλοι οι υπόλοιποι (μόνιμοι, εξωτερικοί ή πρακτικάριοι) θα απολύονταν. Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι ότι κάποιοι εξωτερικοί συνεργάτες δεν ενημερώθηκαν καν από τους υπεύθυνους του site για την νέα αυτή τροπή, πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα πώς η εργοδοσία πετάει -ελαφρά τη καρδία- εργαζομένους στο δρόμο. Περιττό να αναφερθεί ότι δεν υπήρχε περίπτωση ρεπό μέσα στο Σαββατοκύριακο, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, το εξαήμερο θεωρείται αυτονόητο και οι Κυριακές λογίζονταν σαν καθημερινές κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας.
Για όσους και όσες εργάζονται στα ΜΜΕ και ειδικότερα σε sites και portals, η παραπάνω κατάσταση αποτελεί κοινοτυπία. Όσα συνέβησαν στο sport.gr επιβεβαιώνουν έναν κανόνα που θέλει τους εργαζόμενους φτηνούς, ευέλικτους και αναλώσιμους. Φτηνούς επειδή οι μισθοί (όταν αυτοί υπάρχουν) είναι άθλιοι, ένσημα και ασφάλιση είναι πολυτέλεια, ενώ με πολιορκητικό κριό το ιδεολόγημα της πρακτικής άσκησης τα αφεντικά καταφέρνουν να παρουσιάζουν την άμισθη εργασία ως οτιδήποτε άλλο εκτός από εργασία (πχ μάθηση ή απόκτηση εμπειρίας). Επιπλέον οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να επιδεικνύουν «υψηλού επιπέδου προσαρμοστικότητα» μιας και καλούνται να συνηθίσουν σε άγριους και ταχείς ρυθμούς παραγωγικότητας. Ειδικά στα sites, όπου η ροή ειδήσεων δεν πρέπει να… σταματά ποτέ ο χρόνος για διάλειμμα θεωρείται παθογένεια και αντιπαραγωγικότητα, κατάσταση που επιβάλλει ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση στην εργασία, άρα ακόμα μεγαλύτερη πειθάρχηση των εργαζομένων απέναντι στον εργοδότη. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τη μεγάλη ζήτηση εργασίας σε αυτόν τον κλάδο καταλαβαίνουμε πόσο εύκολο είναι για τους εργοδότες μικρών και μεγάλων μαγαζιών στο χώρο των ΜΜΕ, να επιβάλλουν τους όρους τους, τις περισσότερες φορές δίχως καμιά συνέπεια. Είναι δηλαδή ηλίου φαεινότερο ότι η αντιπαράθεση με τις παράλογες απαιτήσεις των αφεντικών, για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων σημαίνει απόλυση. Και αυτό είναι λογικό αφού ο εργοδότης μπορεί να στέλνει στο δρόμο άμεσα και εύκολα όποιον και όποια αντιδράει δίχως να είναι αναγκασμένος να ζοριστεί για να προσλάβει αντικαταστάτη (εννοείται με χειρότερες συνθήκες εργασίας και ο νεοπροσληφθείς να πει και ευχαριστώ!). Έτσι απλά. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι για να γίνει αυτή η κατάσταση καθεστώς στο χώρο του τύπου, τα αφεντικά εκμεταλλεύτηκαν και πάτησαν πάνω στην πλήρη έλλειψη οργανωμένης αντίδρασης από πλευράς των εργαζομένων. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις στο χώρο των ΜΜΕ, πέρα από το ότι αρνούνται συστηματικά να αναγνωρίσουν και να καλύψουν συνδικαλιστικά το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων τήρησαν σιγή ιχθύος ακόμα και όταν είχαν να αντιμετωπίσουν μαζικές απολύσεις και κλεισίματα μαγαζιών, πολλές φορές χωρίς καν να κρατούν τα τυπικά προσχήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η προδοτική αυτή στάση άφησε και συνεχίζει να αφήνει έκθετους χιλιάδες επισφαλείς, άνεργους και απολυμένους στα ΜΜΕ.
Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης και όλων όσων έχουν αποφασιστεί από τους πολιτικούς εκφραστές του κεφαλαίου (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, τρόικα, ΔΝΤ, ΕΕ). Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι περικοπές σε επιδόματα και η χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας αγγίζουν πλέον ακόμα και κλάδους που μες στα χρόνια είχαν να παρουσιάσουν κατακτήσεις ύστερα από σκληρούς αγώνες. Νοσοκομεία και σχολεία υποχρηματοδοτούνται, συγχωνεύονται και κλείνουν. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση αναδιοργανώνεται με βάση τον πιο αντιδραστικό νόμο που έχει ψηφιστεί μεταπολιτευτικά. Απολύσεις, νέοι φόροι και ανατιμήσεις στα βασικά προϊόντα συμπληρώνουν αυτό το σκηνικό της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Και φυσικά όπου δε φτάνει το χέρι του νομοθέτη φτάνει το γκλομπ των προστατών του πολίτη. Γιατί αυτό που η κυβέρνηση επιφυλάσσει για όποιον αντιστέκεται είναι καταστολή, ξύλο και διώξεις. Το είδαμε στο Σύνταγμα, το ξαναείδαμε στη ΔΕΘ και θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε για πολύ καιρό ακόμα. Αυτό που αντιστοιχεί σε μας τόσο σαν φοιτητές όσο και σαν εργαζόμενους είναι να βρεθούμε στο δρόμο, μην αφήνοντας κανέναν μόνο του να διαπραγματεύεται ατομικά τη μοίρα του με το αφεντικό του. Θα βρεθούμε πλάι στους αγωνιζόμενους φοιτητές και μαθητές, στους χιλιάδες απολυμένους. Θα στηρίξουμε τις κλαδικές και γενικές απεργίες των εργαζομένων. Γιατί αν υπάρχει έξοδος από αυτό το μίζερο παρόν που ξεδιπλώνεται γύρω μας αυτό βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα.
ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟ SPORT.GR
ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ)
ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΩΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Σύλλογος φοιτητών ΕΜΜΕ