Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την εταιρεία Ώθηση από εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα για τη στήριξη αγώνα συναδέλφου

Μία τυπική αγγελία εργασίας για θέση σε τηλεφωνικό κέντρο θα μας πει ότι θα δουλεύουμε 4ωρο, αλλά δεν θα μας πει ότι θα χρειαστεί να κάνουμε (ακόμα και απλήρωτες) υπερωρίες.. Θα μας πει ότι θα πρέπει να συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια, αλλά δεν θα μας πει ότι θα πληρωνόμαστε με το κομμάτι και όχι με την ώρα. Θα μας πει ότι προσφέρεται μισθός και μπόνους, αλλά δεν θα μας πει ότι αυτός θα είναι τα ψίχουλα του βασικού. Θα μας πει ότι θα υπογράψουμε σύμβαση, αλλά δεν θα μας πει ότι η σύμβαση μπορεί να είναι μηνιαία και μπορεί να ανανεώνεται κάθε μήνα ενώ εμείς θα ζούμε με μόνιμο άγχος. Θα μας πει ότι προσλαμβανόμαστε ως υπάλληλοι γραφείου και όχι ως χειριστές Η/Υ που δικαιούμαστε το επίδομα οθόνης και ακουστικού. Θα μας πει ότι θα πρέπει να κάνουμε προώθηση προϊόντων, αλλά δεν θα μας πει ότι στην ουσία θα είμαστε πωλητές με συγκεκριμένους στόχους. Θα μας πει ότι πρέπει να μιλάμε άψογα αγγλικά, αλλά δεν θα μας πει ότι δεν θα αναγνωρίζεται στο μισθό. Θα μας πει ότι πρέπει να είμαστε κάτοχοι πτυχίου, αλλά δεν θα μας πει ότι ούτε αυτό θα αναγνωρίζεται στο μισθό. Θα μας πει ότι θα δουλεύουμε στις εισερχόμενες κλήσεις για εξυπηρέτηση πελατών, αλλά δεν θα μας πει ότι θα κάνουμε αγχωτικά και ανεπαρκή διαλείμματα. Θα μας πει ότι πρέπει να έχουμε επικοινωνιακό ταλέντο, αλλά δεν θα μας πει ότι κυρίως θα ακούμε παράπονα και εξευτελιστικές εκφράσεις από τους πελάτες.

Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και σε ένα κάρο ανταγωνιστικές συμπεριφορές που όλοι έχουμε βιώσει δουλεύοντας σε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Συνεχής αξιολόγηση από τους προϊσταμένους, πίεση για να βγει η δουλειά ενώ δεν τηρούνται καν οι βασικές προϋποθέσεις (όπως το επαρκές προσωπικό), “συνάδελφοι” που νομίζουν ότι είναι η επαγγελματική ευκαιρία της ζωής τους και κάνουν τα πάντα για να ανελιχτούν, προσπάθεια της διοίκησης για διαχωρισμό των εργαζομένων σε καλούς και κακούς με βάση την παραγωγικότητά τους. Και εμείς καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά “κοιτώντας τη δουλειά μας” με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη και τα ακουστικά κολημμένα στα αυτιά.

Όμως, μέσα σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον υπάρχουν στιγμές άρνησης υποταγής στην κανονικότητα και στιγμές αγώνα ενάντια στις αυθαιρεσίες των αφεντικών. Πέρσι μόνο έλαβαν χώρα αρκετές κινητοποιήσεις σε διάφορα τηλεφωνικά κέντρα της Αττικής. Οι εργαζόμενοι της Phone Marketing προχώρησαν σε απεργιακό αγώνα 157 ημερών (Μάρτης-Ιούλης και Νοέμβρης 2012) για να μην ισχύσει το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας που ήθελε να τους επιβάλλει η εταιρία, δουλεύοντας ένα 8ωρο την εβδομάδα για 130 ευρώ. Αυτή τη στιγμή τέσσερις εργαζόμενες έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας το δίκιο τους. Στα τέλη Μάρτη του 2013, οι εργαζόμενοι στο τηλεφωνικό κέντρο της ICAP απάντησαν με τρίωρη στάση εργασίας στη μειώση μισθού 15-20% που τους ανακοίνωσε η εργοδοσία. Οι εργαζόμενοι στη WIND και στη Vodafone αγωνίζονται μαζί πλέον, με στάσεις εργασίας και απεργίες, ενάντια στα σχέδια των εταιρειών τους για μεταφορά 300 εργαζομένων σε νέα εργολαβική εταιρία που θα συστήσουν για τη συνεγκατάσταση των δικτύων η οποία θα σημάνει νέες απολύσεις και μειώσεις μισθών. Μέχρι σήμερα, τα σωματεία και των δύο εταιρειών, έχουν καταφέρει με τον αγώνα τους να διατηρούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Είναι σημαντικό να ανοίξουμε εδώ μια μεγάλη παρένθεση για την εταιρεία Ώθηση και το συνάδελφο Ν.Π. που έχει σύρει την εταιρεία στα δικαστήρια. Ο συνάδελφος προσελήφθη στην εταιρεία τον Δεκέμβρη του 2012 με σύμβαση υπάλληλου γραφείου που προέβλεπε 6ωρη απασχόληση, 501 ευρώ μεικτό μισθό και την υποχρέωση να κλείνει δύο συμβόλαια τη μέρα για λογαριασμό της WIND. Ύστερα από μία βδομάδα απολύθηκε γιατί για δύο συνεχόμενες μέρες η παραγωγή του ήταν μηδενική όσον αφορά τα συμβόλαια και τις συνδέσεις. Ο συνάδελφος όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Ήρθε σε συνεννόηση με το επιχειρησιακό σωματείο της WIND και προχώρησε έγγραφη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Η διαδικασία της επιθεώρησης εργασίας ξεκίνησε με τη συμμετοχή εκπροσώπων από διάφορα σωματεία του κλάδου, αλλα και με τις παρουσίες και τα ψηφίσματα αλληλεγγύης άλλων σωματείων, συλλογικοτήτων, ομάδων και συνελεύσεων κατοίκων. Η υπόθεση θα εκδικαστεί την Τρίτη 1 Οκτωβρίου του 2013.

Αυτά που βίωσε ο συνάδελφος στην Ώθηση, αλλά και όσα βιώνουμε καθημερινά οι εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κεντρα, δεν είναι ξεκομμένα από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της εργασίας. Η ανεργία έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Δημόσιοι φορείς κλείνουν ή συγχωνεύονται (π.χ. ΕΡΤ, νοσοκομεία, σχολεία) . Μειώσεις μισθών (π.χ. πρόταση της ΕΣΕΕ για μείωση μισθών 13% στο εμπόριο) και απολύσεις, ακόμα και χωρίς αποζημιώσεις για εταιρείες που κλείνουν (π.χ. ΛΑΡΚΟ, Κατσέλης, ΔΟΛ, Metropolis). Ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών πρακτικών (π.χ. επιστράτευση καθηγητών και εργαζομένων στο Μετρό). Μαύρη εργασία σε επισφαλείς τομείς (π.χ. φυλλάδια, κούριερ). Πολλά από αυτά που θεωρούσαμε κεκτημένα πλέον δεν ισχύουν και νομικά. Η εξουσία προωθεί μια συνολικότερη καταλήστευση των ζωών μας, όπως φαίνεται και από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τα χαράτσια, την εικονική μείωση του ΦΠΑ, και καλλιεργεί ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και καταστολής για να μην αντιδρούμε. Και όλα αυτά στο όνομα της “ανάπτυξης” και της “εθνικής σωτηρίας”…

Παρόλη τη μίζερη και μαύρη εικόνα που βλέπουμε γύρω μας, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που πάνε ενάντια στην κατάθλιψη, την αδιαφορία, τη μοιρολατρία, τον ατομικισμό. Όσο καλός και αν είναι ο τσαμπουκάς στο αφεντικό ή η λούφα από τη δουλειά, άλλα τόσο καλύτερα είναι αυτά να γίνονται μαζικά. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Οι κινητοποιήσεις μέσω συλλογικών διαδικασίων είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε για να ανατρέψουμε αυτό το απάνθρωπο σύστημα και να πάρουμε τις ζωές μας στα χερια μας. Αυτό δείχνει άλλωστε ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής και της Κερατέας, οι απεργίες πείνας των μεταναστών στα κέντρα κράτησης, οι κινητοποιήσεις των συνελεύσεων κατοίκων/γειτονιών για τοπικά ζητήματα, οι απεργίες που ξεσπούν σε πολλούς χώρους δουλειάς.

Σεπτέμβρης 2013