Τα μέσα αντιπληροφόρησης είναι υπόθεση όλου του κινήματος!

«Από το πρωί της Πέμπτης 11/4 το AthensIndymedia, ο 98fmκαι το Ράδιο Ένταση δεν εκπέμπουν, δεχόμενα την καταστολή του κράτους».

Η παραπάνω πρόταση ήχησε σαν γροθιά στο στομάχι του κόσμου του κινήματος, στους απλούς χρήστες και σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Και έρχεται ως φυσικό επακόλουθο των μεθοδευμένων ενεργειών και επιθέσεων που έχουν εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια στα Μέσα αντιπληροφόρησης από όλο το φάσμα της εγχώριας εξουσίας. Μιντιάρχες, μεγαλοεκδότες και μεγαλο”δημοσιογράφοι”, πολιτικοί, φασιστικά απολειφάδια (μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο), και οι λακέδες όλων αυτών έχουν «ασχοληθεί» με τον τρόπο τους, με αυτά τα μέσα. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν. Εξηγούμαστε:

Ορίζουμε, λοιπόν, την αντιπληροφόρηση ως εκείνη την κίνηση της πληροφορίας που επιθυμεί να είναι αδιαμεσολάβητη, από τους θεσμούς και την εμπορευματική οικονομία και ανταγωνιστική προς την κυρίαρχη ιδεολογία. Όπως υποδηλώνει η λέξη, η «αντιπληροφόρηση» στρεφόμενη ενάντια στην κυρίαρχη πληροφόρηση, επιθυμεί να βρει τα δικά της κανάλια κίνησης και ροής, που δεν είναι άλλα από τις οργανωτικές δομές τις οποίες έχουν παράγει κατά καιρούς τα ανταγωνιστικά κινήματα. Η αντιπληροφόρηση επιθυμεί τη μετάδοση και τη διάδοση των στιγμών του κοινωνικού – ταξικού πολέμου, επιδιώκοντας τη διασύνδεσή τους.

Γεννάται και εξελίσσεται εντός των ανταγωνιστικών κινημάτων, επιθυμώντας διαρκώς να προκαλεί ρήγματα στην κυρίαρχη πληροφόρηση από τα ΜΜΕ, η οποία παρουσιάζεται από την εξουσία ως η μοναδική πηγή ενημέρωσης και ως ο μοναδικός φορέας της αλήθειας. Έτσι, η αντιπληροφόρηση επιτελεί έναν διπλό ρόλο: από τη μια κοινωνικοποιεί τις απόψεις των αγωνιζόμενων και από την άλλη αμφισβητεί το εξουσιαστικό μονοπώλιο στην κίνηση των ιδεών και των νοημάτων.

Στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που διαβιούμε, ο κυρίαρχος λόγος περνάει χωρίς κανένα φίλτρο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και διαπερνά κάθετα τον κοινωνικό ιστό. Τα Μέσα αντιπληροφόρησης ήταν εκεί αντιπαλεύοντας την κυρίαρχη προπαγάνδα μέσα από τις δράσεις και τον λόγο των ίδιων των χρηστών. Χρήστες οι οποίοι ταυτόχρονα είναι και δρώντα υποκείμενα στη δημιουργία αναχωμάτων αντίστασης και αγώνα απέναντι στην καπιταλιστική κρεατομηχανή. Οι συλλογικότητες που διαχειρίζονται τα μέσα αντιπληροφόρησης δεν είναι “ειδικοί της πληροφορίας”, αντίθετα είναι ενεργά κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος.

Τα μέσα αντιπληροφόρησης έδιναν και δίνουν λόγο στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια, τα οποία τα ΜΜΕ λογοκρίνουν, λοιδωρούν, εξευτελίζουν, και τελικά αποκλείουν από τις οθόνες, τις συχνότητες και τις στήλες τους. Στους εργατικούς αγώνες, στους απεργούς και στα σωματεία τους, στους αγωνιζόμενους και καταληψίες φοιτητές και μαθητές, στους μετανάστες και τις οροθετικές πόρνες, στους μαχόμενους κατοίκους από την Λευκίμμη και την Κερατέα ως την Χαλκιδική, στους “κολασμένους” των φυλακών και τους πολιτικούς κρατούμενους, στους αντιφασίστες και τους αντιρατσιστές, στους αγανακτισμένους και τους εξεγερμένους, σε όλους όσοι παλεύουν για έναν δικαιότερο κόσμο.

Τα μέσα αντιπληροφόρησης επιχειρούν να φωτίσουν αυτό που τα κυριάρχα μέσα συσκοτίζουν. Την ανεργία, την πείνα και την φτώχεια, τους άστεγους, αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα και το νερό, τις αυτοκτονίες, τις “μανωλάδες”, τις κρατικές και εργοδοτικές δολοφονίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον κανιβαλισμό της εξουσίας. Μα πάνω απ’ όλα φωτίζουν την δυνατότητα του αγώνα και της αντίστασης, της απεργίας και της κατάληψης, της πορείας και των οδοφραγμάτων, τη δύναμη που εν τέλει φέρουν εντός τους οι καταπιεσμένοι αν συλλογικοποιηθούν και δράσουν από κοινού.

Και όχι απλώς φωτίζουν, αλλά καλούν τον καθένα και την καθεμιά να λάβει θέση μάχης. Να αντιπαλέψει έμπρακτα όλη αυτή την κοινωνική, πολιτική και οικονομική καταπίεση που το εκμεταλλευτικό τους σύστημα έχει επιβάλλει στο κοινωνικό σύνολο.

Και αυτό ακριβώς τρομάζει τους “από πάνω”. Η δυνατότητα της κοινωνικής χειραφέτησης από τον παραληρηματικό τους μονόλογο, από τα εκκωφαντικά τους τσιρίγματα και τους μονοδρόμους τους. Γνωρίζουν καλά πώς αν το “πόπολο” ξυπνήσει, οι μέρες της αφθονίας τους θα είναι μετρημένες. Και οι συλλογικότητες των μέσων αντιπληροφόρησης εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση ως κομμάτι και οι ίδιοι των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό και οι “από πάνω” έχουν και κάθε λόγο να τα θέλουν φιμωμένα.

Αυτό έχει να κάνει με την ευρύτερη κοινωνική και πολιτική περίοδο που διανύουμε. Η βίαιη υποτίμηση της εργατικής δύναμης και του βιοτικού επιπέδου, η ποινικοποίηση των απεργιών και η περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και το κουρέλιασμα κάθε συνταγματικού δικαιώματος, η fast track ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η βίαιη επέμβαση των ΕΚΑΜ-ΜΑΤ ενάντια σε κάθε πράξη αντίστασης (απεργία ΜΕΤΡΟ, αναρχικές καταλήψεις, αγώνας κατοίκων στη Β.Α. Χαλκιδική, διαδηλώσεις, πορείες κλπ.), κάνουν φανερό ότι δεν έχουν πια κανένα “δημοκρατικό” πρόσχημα. Οποιοσδήποτε κινείται και δρα εκτός των ορίων της καταπίεσης που έχουν θέσει, θα καταστέλλεται δια μιας και χωρίς πολλά-πολλά. Η γραμμή του περιθωρίου μπαίνει όλο και πιο μέσα στο τετράδιό τους, όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια μένουν απ’ έξω. Και όσοι βρίσκονται στο περιθώριο δεν επιτρέπεται να έχουν φωνή. Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στρατόπεδα συγκέντρωσης τοξικο-εξαρτημένων, στρατόπεδα συγκέντρωσης “φοροφυγάδων” (σύντομα), το επιβεβαιώνουν περίτρανα. Σήμερα, οι καπιταλιστικές υποσχέσεις ευμάρειας μοιάζουν κακόγουστο αστείο. Γι’ αυτό, η ωμή καταστολή είναι πανταχού παρούσα.

Το περίεργο αυτή φορά είναι πως, αρχικά, η καταστολή δεν είχε τη συνηθισμένη της μορφή: Του πάνοπλου πραίτορα ΜΑΤατζή ή/και ΕΚΑΜίτη. Είχε μία πιο βελούδινη υφή γεγονός που αρχικά πέρασε στα «ψιλά». Η απειλή δίωξης από τον ιδιοκτήτη του «ΣΚΑΪ», Αλαφούζο, προς τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Σιμόπουλο γιατί η συχνότητα του «Ράδιο ‘Ένταση» έκανε παρεμβολές σε αυτήν του ρ/σ «ΣΚΑΙ 100,3 ήταν η πρόφαση που περίμενε η κρατική μηχανή για να φιμώσει τις φωνές των αγωνιστών. Επίσης, σαν μία «διαβολική σύμπτωση» με τα παραπάνω, συγκεκριμένος καθηγητής και γνωστός περιφερόμενος τιμητής αρκετών πολυεθνικών στην Ελλάδα (μεταξύ αυτών και η TVXGold), έστειλε υπόμνημα λίγες μέρες πριν την κατασταλτική επίθεση προς τον Πρύτανη, ζητώντας να κατέβουν συγκεκριμένες αναρτήσεις από το Indymedia που είχαν ως αναφορά το όνομά του. Η λύση ήταν δραστικότερη. Καταστρατηγώντας κάθε έννοια ελευθερίας του λόγου, όπως η ίδια η αστική τους δημοκρατία έχει ορίσει – μέσα μάλιστα στο πανεπιστημιακό άσυλο – κόπηκαν πλήρως οι παροχές ρεύματος και ίντερνετ σε συγκεκριμένα σημεία της Πολυτεχνειούπολης.

Και φυσικά, μόλις η αντίσταση στη λογοκρισία ενσαρκώθηκε στην επαναλειτουργία του Indymedia και 98fm, στο άπλωμα ενός πανό και στην αποκαθήλωση της ελληνικής σημαίας στα Προπύλαια από λίγες δεκάδες αλληλέγγυων (24/04), τα ανδρείκελα των ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ έκαναν την εμφάνισή τους. 72 προσαγωγές και 6 συλλήψεις (για προσβολή εθνικού συμβόλου) ο απολογισμός.

Η επίθεση στις κινηματικές δομές αντιπληροφόρησης δεν αρκεί να προσωποποιηθεί σε υπαλληλίσκους που τρέμουν για την διατήρηση της θέσης τους και του μισθού τους. Πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή ενός βάναυσου καθεστώτος που θέλει να υποτάξει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται. Ανάλογη πρέπει να είναι και η απάντηση μας. Συλλογική, σθεναρή και ολομέτωπη!