Nεκρός και τέταρτος εργάτης, έπειτα από την έκρηξη που έγινε στις 8 Μάη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας «Ελληνικά Πετρέλαια» στον Ασπρόπυργο, συνιδιοκτησία Λάτση και ελληνικού κράτους.
Ο ΣΚΑΙ έπαιξε την είδηση στην εκπομπή της Άννας Μπουσδούκου, όπου μίλησε ο πρόεδρος του συνδικάτου μετάλλου. Ή πιο ορθά σχεδόν μίλησε, καθώς η παρουσιάστρια τον διέκοψε όταν, αφότου υπέβαλλε ερωτήματα σχετικά με τα μέτρα προσπασίας, δήλωσε ότι οι εργαζόμενοι χαροπαλεύουν στο νοσοκομείο. Στο άκουσμα της φράσης αυτής, η Μπουσδούκου «διόρθωσε» τον πρόεδρο λέγοντας ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μιας και η δημοσιογράφος δεν διαθέτει πτυχίο ιατρικής και η ίδια η πραγματικότητα την έχει διαψεύσει (την Κυριακή 31/5 επιβεβαιώθηκε η υπ’ αριθμόν 4 δολοφονία) διερωτάται κανείς τι κρύβεται πίσω από την… ταραχή στο άκουσμα των λεγομένων του προέδρου.
Δεδομένου μάλιστα, ότι πρόκειται για ένα θέμα που δεν έχει περάσει ούτε καν στα… «ψιλά», αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ το έχει θάψει από την πρώτη ημέρα. Και πως θα γινόταν αλλιώς, καθώς τα μέσα (όντας και αυτά επιχειρήσεις, άρα προσβλέποντας στα κέρδη) επιλέγουν την προβολή θεμάτων που «πουλάνε». Όσο να το κάνεις, τα εργοδοτικά εγκλήματα, ο τραυματισμός και ο θάνατος εργατών στον χώρο εργασίας τους δεν αποτελεί πιασάρικη είδηση…
Γι΄αυτό και η κάθε Μπουσδούκου κοιτάει να αποσιωπήσει την είδηση παρουσιάζοντας -στην καλύτερη των περιπτώσεων- επιλεκτικά στοιχεία αυτής. Λαμβάνοντας υπόψιν μάλιστα ότι διαφημίσεις των ΕΛ.ΠΕ. παίζουν στα περισσότερα κανάλια, η ανάδειξη της επί της ουσίας εργοδοτικής δολοφονίας των τεσσάρων εργατών αποτελεί παραφωνία.
Ακόμη βέβαια και εάν τα ΜΜΕ έδιναν στο θέμα τη δημοσιότητα που του αρμόζει, η επιλεκτική ευαισθησία είναι δεδομένη: ανθρωπιστικές «κορώνες», δακρύβρεχτα σχόλια και μελλοδραματισμοί, πίσω από τους οποίους κρύβεται η ουσία. Ο,τι συνέβη στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου δεν είναι τυχαίο, μεμονωμένο συμβάν. Είναι η ίδια η φύση του συστήματος αυτού, εντός του οποίου τα αφεντικά «ρουφούν» τους εργαζόμενους, ώστε να μεγενθύνουν τα κέρδη τους. Επί της ουσίας, η δολοφονία των εργατών των ΕΛ.ΠΕ. αποκαλύπτει το μέχρι που μπορεί να φτάσει ο εχθρός της εργατικής τάξης, προκειμένου να πλουτίσει περισσότερο. Όπως έγινε και το 1992 στην ΠΕΤΡΟΛΑ, ιδιοκτησίας Λάτση, όπου 15 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στο εργασιακό τους κάτεργο.
Έτσι, η έκρηξη στα ΕΛ.ΠΕ., οι ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας, τα απάνθρωπα βασανιστήρια στον Τάλεμπ Ουαλίντ, οι περσινοί εκατοντάδες νεκροί ανθρακωρύχοι της Τουρκίας είναι όλα παραδείγματα του πού μπορεί να φτάσει το σάπιο σύστημα για να αναπαραχθεί. Ακόμη περισσότερο, όμως, πρέπει να αφυπνίζουν την εργατική τάξη, που οφείλει να οργανωθεί και να δώσει μια ηχηρή απάντηση στους δυνάστες της.
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ