Εργοδοτικά αίσχη στον “Ελεύθερο Τύπο” – Σκανδαλώδη μπόνους προς τους …ημετέρους, από τις “αιματηρές” περικοπές στους εργαζόμενους

Σε ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα εργοδοτικής βαρβαρότητας, στον κλάδο των ΜΜΕ, εξελίσσεται η περίπτωση του πολυτάραχου «Ελεύθερου Τύπου». Νέα στοιχεία για τη μισθοδοσία στην εφημερίδα αποκαλύπτουν την εφαρμογή ενός δόγματος καταβαράθρωσης των μισθών των πολλών, «απλών» και μη συνετισμένων εργαζόμενων, προς το όφελος μιας ολιγομελούς κάστας που στα χρόνια της «κρίσης» βγαίνει πολλαπλάσια κερδισμένη.

Μια αρχή που εδώ και χρόνια έχει βρει έδαφος στην πλειοψηφία των «μαγαζιών» του κλάδου, όπου ακόμη και η πιο βασική διεκδίκηση τιμωρείται με περικοπή ή και απόλυση, ενώ η σιωπή μπροστά στις «σφαγές», η ρουφιανιά και η στήριξη στα αφεντικά ανταμείβονται – κυριολεκτικά – με χρυσό.

Στα δυο χρόνια βίαιων περικοπών στις απολαβές συντακτών, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του «Ε.Τ», που έφτασαν τους μισθούς σε επίπεδα των 500 – 700 ευρώ και, για λίγους «τυχερούς», στα 1.000 – 1.200 ευρώ, τα νέα στοιχεία φανερώνουν ακαθόριστης μορφής («μαύρα», οικειοθελής παροχή εταιρείας κ.ό.κ) «έξτρα» και «μπόνους» στις μισθοδοσίες που σε κάποιες περιπτώσεις υπερτριπλασιάζουν τους μισθούς! Πρόκειται για μια ομάδα είκοσι περίπου ατόμων, στην οποία περιλαμβάνονται διευθυντικά στελέχη, αρχισυντάκτες, στελέχη εμπορικού, κάποιοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί, αλλά και οι ιδιοκτήτες του «Ελεύθερου Τύπου», που ωσάν να είναι κανονικοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απολαμβάνουν κανονική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ΕΔΟΕΑΠ.

Άραγε, θα σταματήσει επιτέλους αυτό το παραμύθι με τους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες να έχουν ασφάλιση στο Ταμείο των εργαζομένων, για το οποίο μάλιστα δεν πληρώνουν τις εισφορές τους, και το οδηγούν σε λουκέτο; Ο ένας ιδιοκτήτης εμφανίζεται με μισθό 1.000 ευρώ μικτά, ενώ ο δεύτερος οποίος έχει επίσης επίσημα μικτό μισθό 1.000 ευρώ, παρουσιάζει “εξτρά” άλλα 3.000 ευρώ το μήνα!

Βγάζουν …μάτι – Εθελουσία για εξοικονόμηση ποσού μικρότερου των «έξτρα»

Συγκρίνοντας τα μεγέθη ωστόσο στις αποκλίσεις και στα «μπόνους» υπάρχουν και χειρότερα: Η υποκρισία απέναντι στους εκατοντάδες εργαζόμενους στην εφημερίδα. Ενώ στην αρχή του έτους επιβλήθηκαν νέες, βαριές μειώσεις, αυτός ο στενός κύκλος, των περίπου είκοσι ατόμων, αύξησε τις αποδοχές του. Το «κόλπο», δοκιμασμένο. Ενώ έκαναν μειώσεις μέχρι 10%-15% (συνολικά την τριετία 30%-40%), στους “ημετέρους» οι μειώσεις ήταν μικρότερες. Η «μικροκοινωνία» του Ελεύθερου Τύπου, αντικατοπτρίζει ό,τι συμβαίνει στην ίδια την κοινωνία. Ολα τα πληρώνουν οι αδύνατοι κρίκοι, και οι παραπάνω από αυτούς ζουν ευνοημένοι, σαν να μην τους άγγιξε η «κρίση» την οποία οι ίδιοι διαρκώς ευαγγελίζονται για να στηρίξουν τη θεωρία των δήθεν αναγκαίων περικοπών.

Ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις μισθών στον «Ελεύθερο Τύπο» προκαλούν: Επίσημος μισθός 3000, “εξτρά” (μαύρα;) 3.450 ευρώ. Προηγουμένως, το ίδιο άτομο έπαιρνε 6.600 επίσημα και 2.044 “εξτρά”. Δηλαδή, πριν καθαρά έβαζε στην τσέπη 5.581 και τώρα 5.530. “Έχασε” την 3ετία των περικοπών, πενήντα ολόκληρα ευρώ. Τη στιγμή που άλλοι εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονταν ακόμα και στα 1.000 ευρώ ή και παρακάτω, “έφαγαν” μειώσεις 100 ευρώ. Άλλη περίπτωση; Εργαζόμενη παίρνει επίσημα 1.000 ευρώ και “εξτρά” 2.950. Πριν υποστεί “μείωση” έπαιρνε επίσημα 1.530 και “εξτρά” 1.400.

Έτερος …«ημέτερος» παίρνει τώρα επίσημα 2.500 ευρώ και “εξτρά” 3.400. Πριν έπαιρνε, επίσημα 3.150 και ανεπίσημα 3.969. Παρά τη “μείωση”, εξακολουθεί και βγάζει καλά λεφτά, ειδικά αν συγκριθεί ο μισθός του με τους πετσοκομμένους μισθούς των απλών δημοσιογράφων. Άλλη περίπτωση; Κάποιος που έπαιρνε πριν 1.568 ευρώ, τώρα παίρνει 1.500 επίσημα, και 300 “εξτρά”. Υπάρχουν βέβαια, και κάποιες συγκλονιστικές περιπτώσεις που επισήμως ο μισθός είναι 600 ευρώ και τα “εξτραδάκια” 3.350! (σ.σ. όλα τα σχετικά έγγραφα είναι στη διάθεσή μας)

Οι περιπτώσεις των παχυλών μισθών, “επισήμων” και “εξτρά” είναι δεκάδες. Συνολικά, τα “εξτραδάκια” ανέρχονται σε σχεδόν … 29.000 ευρώ κάθε μήνα! Αντιστοιχούν μάλιστα, περίπου στο ποσόν που “εξοικονομήθηκε” από το βίαιο κόψιμο των μισθών της συντριπτικής μάζας των εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου στις αρχές του 2014 (έγιναν περικοπές ύψους 41000 ευρώ – το συνολικό μισθολογικό κόστος ήταν 237 χιλιάδες και έπεσε στις 196 χιλιάδες). Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι προ των περικοπών τα «εξτραδάκια» ανέρχονταν συνολικά σε 19.000 ευρώ, δηλαδή φέτος αυξήθηκαν! Μάλιστα, από τα ίδια στοιχεία φαίνεται να τα έπαιρναν πέρυσι 17 άτομα, ενώ φέτος 44 (καμιά 20αριά έχουν τα πιο «παχυλά»).

Η ιδιοκτησία του Ελεύθερου Τύπου στο μεταξύ έχει εξαγγείλει πρόγραμμα “εθελούσιας” εξόδου (απολύσεων) για περίπου 15 άτομα (λήγει την Παρασκευή η προθεσμία). Γιατί; Για να εξοικονομήσει περί τις 15000-2000 το μήνα. Η κοροϊδία της ιδιοκτησίας βγάζει μάτι. Και μόνο το “εξτραδάκι” του ενός ιδιοκτήτη (3.000, που αντιστοιχεί σε τρεις μισθούς “καλοπληρωμένων” εργαζομένων, και σε έξι από εκείνους που παίρνουν 500 ευρώ), συν τα “εξτραδάκια” δύο-τριών από κει μέσα, φθάνουν για να καλυφθεί η υποτιθέμενη ανάγκη «οικονομίας».

Η περίπτωση του «Ε.Τ» έρχεται να βεβαιώσει ότι η μοναδική εξοικονόμηση που προκύπτει από τις περικοπές στους μισθούς εργαζομένων είναι για την τσέπη των αφεντικών και προς το όφελος των ολίγων εκλεκτών χειροκροτητών και ρουφιάνων που με τη στάση τους «χτυπούν» κάθε δυνατή αντίδραση. Είναι οι ίδιοι που στο μέλλον – πόσες φορές το έχουμε δει και αυτό – θα ζητήσουν και τη ψήφο σου, τη στήριξη της τάδε παράταξης, με αόριστες επικλήσεις στη λογική και στη ψυχραιμία. Είναι η ίδια ολιγομελής κάστα που σε κάθε Μέσο του κλάδου μας, και όχι μόνο, μιλά για «τυφλές απεργίες», για «αναγκαίες περικοπές» και για πλάτες που οφείλουν οι εργαζόμενοι να βάλουν στην επιχείρηση που τους «ταϊζει».

Το παράδειγμα του «Ε.Τ.», όπως και τόσα άλλα, αναδεικνύουν επιτακτικά την ανάγκη για οργάνωση των εργαζομένων στη βάση του κλάδου, χωρίς διαμεσολαβήσεις, με όπλο τη δημοσιοποίηση, την άμεση δράση και την αλληλεγγύη, χωρίς “ατομικές λύσεις”, που στο τέλος ζημιώνουν τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα. Με την αυτοοργάνωση των εργαζόμενων εντός των χώρων εργασίας τους, με την αρωγή αλληλέγγυων, αγωνιζόμενων εργαζόμενων του κλάδου, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο, τις ωφελιμιστικές λογικές και να δράσουμε πιέζοντας τα αφεντικά και τα καλοπληρωμένα τσιράκια τους. Αρκεί να το πιστέψουμε και να δράσουμε.