Μπροστά σε αυτό, ολόκληρος ο εργοδοτικός και απεργοσπαστικός μηχανισμός τέθηκε άμεσα σε πλήρη λειτουργία, προκειμένου να σπάσει τη συνέχιση της απεργίας. Έτσι, οι εργολάβοι της ενημέρωσης έβγαλαν πρώτα υπό την περιφρούρηση των ΜΑΤ τα απεργοσπαστικά κυριακάτικα φύλλα τους, και τώρα καλλιεργούν κλίμα να σπάσει η απεργία και στα κανάλια. Γιατί αφού εξασφάλισαν τα διαφημιστικά τους έσοδα πουλώντας τη «σακούλα» με τα cd και τις ταινίες, πρέπει τώρα να διαχειριστούν και την κυβερνητική κρίση, ενόψει της συνάντησης των τριών εταίρων τη Δευτέρα. Κι αν οι εργαζόμενοι της κρατικής ΕΡΤ «είχαν το θράσσος» τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να απεργούν και να μην προβάλλουν το «αναπτυξιακό» έργο της κυβέρνησης, όπως πχ έγινε πρόσφατα με το ταξίδι του Σαμαρά στην Κίνα, ευτυχώς υπάρχουν αδέσμευτοι υπάλληλοι του Μπόμπολα και του Αλαφούζου, σαν τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε, να καλύψουν το κενό.
Ελπίζουμε τα σωματεία του κλάδου να γνωρίζουν καλά πως μπροστά σε αυτές τις πιέσεις δεν έχουν το περιθώριο να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Κάτι προτάσεις για «ανοιχτά μέσα για να φτάσει η άποψή μας στον κόσμο», κάτι παιχνίδια για εξαιρέσεις «προκειμένου να μην τιμωρηθούν οι καλοί που σέβονται την απεργία», κάτι απόψεις του τύπου «να άρουμε την απεργία αφού έχει σπάσει στην πράξη», να ξέρουν πως θα συναντήσουν όχι μόνο τη χλεύη, αλλά και την οργή των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Γιατί αυτή η απεργία δεν είναι ούτε των ανταγωνιζόμενων συνδικαλιστικών παρατάξεων, ούτε των κομματικών μαγαζιών που θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τον αγώνα, ούτε όσων επιχειρούν να φτιάξουν μέσα στην κρίση τα «νέα τζάκια» της ενημέρωσης.
Αυτή η απεργία είναι των 2.500 χιλιάδων απολυμένων της ΕΡΤ, των 5.000 απολυμένων από τα ΜΜΕ στα τρία χρόνια του μνημονίου, των χιλιάδων εργαζόμενων που εκβιάστηκαν με ατομικές συμβάσεις εργασίας, των απολυμένων που αρνήθηκαν να τις υπογράψουν, των χιλιάδων επισφαλώς εργαζομένων με μπλοκάκια και αποκλεισμένων από τα σωματεία. Αυτή η απεργία είναι των χαλυβουργών, των ναυτεργατών, των εργαζομένων του Μετρό, των επιστρατευμένων καθηγητών, είναι των εργαζόμενων όλων των κλάδων που 5 μέρες τώρα στέκονται αλληλέγγυοι στον απεργιακό μας αγώνα.
Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος λοιπόν πέρα από τη συνέχιση και την περιφρούρηση της απεργίας. Κι αν τα σωματεία δε γνωρίζουν κατά πού πέφτουν τα κανάλια και τα τυπογραφεία, αν δεν γνωρίζουν πώς να οργανώσουν μια περιφρούρηση, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα τα απεργοσπαστικά φύλλα στα μανταλάκια, ας ζητήσουν διευθύνσεις και τεχνογνωσία. Γιατί αυτή τη στιγμή, που παίζεται το μέλλον ολόκληρου του κλάδου, που παίζεται το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας, δεν θα υπάρχει ανοχή για τίποτα άλλο, πέρα από τη σιωπή στα μικρόφωνα των παπαγάλων της εξουσίας.