Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;

Oι πράσινες σημαίες κυμάτιζαν υπό τον ήχο των αλαλαγμών, αλλοδαπών και ημεδαπών οπαδών… Η νύχτα πλημμύρισε από κορναρίσματα αυτοκινήτων και η επόμενη μέρα ξημέρωνε με τον πράσινο ήλιο να ζεσταίνει στις καρδιές και στα μυαλά την προσδοκία για καλύτερες, πράσινες μέρες. Τα πράγματα είχαν αλλάξει εκείνο το βράδυ. Οι «πράσινες» (χακί) διμοιρίες των ΜΑΤ που βρίσκονταν παντού στο μητροπολιτικό κέντρο έδεναν άψογα με την εικόνα των εκστασιασμένων οπαδών του νεοελληνικού Σοσιαλισμού…Επιτέλους! Έπειτα από τη «γαλάζια» διακυβέρνηση των τελευταίων 5 χρόνων, οι ψηφοφόροι επαναστάτησαν και σήκωσαν τον ηγέτη-Γιωργάκη στα χέρια τους. Άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες του κοινοβουλίου, για το «Κίνημα» και τον νέο πρωθυπουργό της χώρας και του παρέδωσαν μια κυβερνητική πλειοψηφία, 160 βουλευτών, υπό τον ήχο των προεκλογικών συνθημάτων «Γιες, γουί καν τζέιντζ!» και «Pame!».

Το επόμενο πρωί, ο «πράσινος» περιπτεράς της γειτονιάς, με χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, σχολίαζε, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σχολιάζει τους αγώνες του Παναθηναϊκού, το «σύστημα» του νέου προπονητή-πρωθυπουργού της χώρας, με το οποίο θα την κατεβάζει στα διεθνή και εγχώρια οικονομικά και κοινωνικά «ντέρμπι», που προέκυψαν από την κληρωτίδα της οικονομικής-πολιτικής κρίσης. Οι Πασόκοι όλης της χώρας, είχαν ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση, μέσω γνωστών και φίλων, εισιτηρίων διαρκείας για τον κυβερνητικό και κομματικό κρατικοδίαιτο μηχανισμό. Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός-κόουτς, με προσοχή επέλεγε το προπονητικό τιμ με το θα δούλευε από δω και στο εξής. Λίγο πιο δίπλα, μία ομάδα Δέλτα «εξακρίβωνε τα στοιχεία» κάποιων μεταναστών μικροπωλητών που είχαν απλώσει την πραμάτεια τους κάτω από το σταθμό.

Τα χρυσόψαρα στο σιντριβάνι της πλατείας περιφέρονταν, ανυποψίαστα για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή, στα «πράσινα», μουχλιασμένα νερά, ανοιγοκλείνοντας περιοδικά το στόμα τους, ξεχνώντας ανά τρία δευτερόλεπτα ό,τι είχε προλάβει να αποτυπωθεί στη μνήμη τους. Όπως ακριβώς οι «πράσινοι» οπαδοί της κομματικής πολιτικής ξεχνούν την «υπόθεση Οτσαλάν», τους ξυλοδαρμούς συνταξιούχων, την «εισαγωγή» του τρομονόμου στην Ελλάδα, το «ευχαριστούμε» του Σημίτη στους αμερικάνους, τον ΑΣΕΠ, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση Αρσένη, την αντεργατική δράση των «πράσινων» συνδικαλιστών την δεκαετία του ’90, το χρηματιστήριο και πολλά ακόμη. Κάποια άλλα μακαριστά χρυσόψαρα, οι χειροκροτητές-ψηφοφόροι, ήδη είχαν κερδίσει μια θέση στον μεταφυσικό, νεοελληνικό-χριστιανικό παράδεισο…

Καλώς σας βρήκαμε στον παράδεισο, λοιπόν. Τι κι αν τα ταμεία είναι άδεια, τι κι αν οι ελευθερίες βρίσκονται στο απόσπασμα…; Πασοκ ρε μούτρο! Σοσιαλισμός λέμε…