Αναδημοσιεύουμε από το “Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων”
“Παρ’ολίγον φονικό για τα μεταλλεία
Τα γεγονότα προκαλούν ανατριχίλα:
Σάββατο απόγευμα στην Ιερισσό. Γύρω στις 6:30 το απόγευμα, πέντε εργαζόμενοι της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, τρεις από την Ιερισσό και δυο από το Γομάτι, μπήκαν στο καφέ-μπαρ “Theatre” και παρήγγειλαν ένα μπουκάλι ουίσκυ. Φαινόταν ότι ήταν ήδη πιωμένοι, ήταν προκλητικοί, έβριζαν και απειλούσαν τους θαμώνες του μαγαζιού. Τους είπαν να βγουν έξω, αυτοί συνέχισαν να προκαλούν και τελικά τους έβγαλαν έξω με τη βία.
Ένας από αυτούς, ο Ι.Ψ. από το Γομάτι, άνοιξε το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο απέξω, έβγαλε μια κυνηγετική καραμπίνα που είχε στο κάθισμα του συνοδηγού, την όπλισε και έκανε να τη σηκώσει. Ευτυχώς κάποιοι τον είδαν και φώναξαν “καραμπίνα”, έπεσαν πάνω του, άρπαξαν την καραμπίνα και τον πέταξαν στο δρόμο. Όταν την άδειασαν διαπίστωσαν ότι ήταν γεμάτη με “δραμιάρια”, σφαιρίδια για αγριογούρουνα. Έτοιμη να ρίξει.
Ο Ι.Ψ. συνελήφθη και κρατείται στο Α.Τ. Ιερισσού για να οδηγηθεί τη Δευτέρα στον Εισαγγελέα, ενώ οι τέσσερις φίλοι του εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει είναι παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία.
Όλοι όσοι ήταν παρόντες μιλούν για άτομα προετοιμασμένα και αποφασισμένα. Μπήκαν σε ένα μαγαζί γεμάτο κόσμο, έχοντας μια γεμάτη καραμπίνα να περιμένει έξω, στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Οι άνθρωποι βγήκαν για κυνήγι, αλλά όχι αγριογούρουνου. Ήταν θέμα δευτερολέπτων να γίνει το κακό.
Το επεισόδιο δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαίο. Είναι χαρακτηριστικό του φανατισμού που καλλιεργεί η εταιρεία στους εργαζομένους της για να δημιουργήσει κλίμα έντασης και μίσους στην περιοχή. Είναι συνέχεια των νέων “ηθών” που έχουν καλλιεργηθεί στον τόπο μας από τις 20 Μαρτίου 2012, όταν είδαμε για πρώτη φορά την εταιρεία να χρησιμοποιεί τους εργαζομένους της σαν ιδιωτικό στρατό και να τους στέλνει να χτυπήσουν συγχωριανούς τους.
Η εταιρεία εκμεταλλεύεται τη φτώχεια και την ανεργία για να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, υποθάλποντας τον διχασμό και τον φανατισμό. Όσοι αντιδρούν στο Επενδυτικό Σχέδιο λοιδωρούνται και κατασυκοφαντούνται, συστηματικά και ασταμάτητα. Όσοι προσπαθούν να προστατεύσουν τον τόπο από την καταστροφή στοχοποιούνται, ονοματίζονται, δέχονται λάσπη και επιθέσεις, άλλοτε λεκτικές κι άλλοτε φυσικές.
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι καινούρια στην περιοχή μας και πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να θυμίσουμε τις επιθέσεις σε αντιδρώντες στα μεταλλεία μέσα στις αίθουσες δημοτικών συμβουλίων. Όλοι ξέρουν κι όλοι θυμούνται. Για ανθρώπους που είναι της νοοτροπίας “εγώ να’χω δουλειά κι ας ρημαχτεί ο τόπος” – και ευτυχώς δεν είναι έτσι όλοι οι εργαζόμενοι – όλοι όσοι αγωνίζονται ενάντια στο Επενδυτικό Σχέδιο είναι εχθροί. Από τότε που η αντίδραση στην περιοχή έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, οι “εχθροί” είναι πλέον ολόκληρα χωριά.
Η απόσταση μέχρι το να πάρει κάποιος ανόητος την καραμπίνα είναι ελάχιστη.“