Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση και την αναδημοσιεύουμε αυτούσια:Τριακόσιοι εργαζόμενοι διαφόρων ειδικοτήτων, εργατοτεχνίτες, υπάλληλοι γραφείων, μηχανικοί έργων, οδηγοί, χειριστές, αποθηκάριοι, εργοδηγοί, απολυθήκαμε με οφειλές προς εμάς οκτώ μισθούς και αποζημιώσεις.
Η ΔΙΕΚΑΤ αναγνώρισε επίσημα τις οφειλές της και μας διαβεβαίωσε πως μέσω πλειστηριασμού, πώλησης περιουσιακών στοιχείων καθώς και άλλων διαδικασιών θα πληρωθούμε σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Το κράτος και οι δημόσιες υπηρεσίες στα οποία αποταθήκαμε ήταν καθησυχαστικοί λέγοντας ότι οι επιχειρηματίες ελέγχονται και θα πράξουν το σωστό. Τίποτα από αυτά δεν έγινε όλα ήταν μία κοροϊδία. Το κράτος αντί για κράτος των πολιτών έδρασε και δρα κυριολεκτικά σαν κράτος των εργοδοτών, σαν κράτος των πλουσίων.
Όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να μας προστατεύσει αλλά αντίθετα απλώνει συνεχώς δίχτυ προστασίας προς τα αφεντικά της ΔΙΕΚΑΤ.
Κράτος και κυβέρνηση έφθασαν μάλιστα στο έσχατο σημείο κατάπτωσης και δουλικότητας στους επιχειρηματίες ώστε να διεκδικούν μισθούς που μας οφείλονται για χρέη όλου του ομίλου ΔΙΕΚΑΤ προς το ΙΚΑ και την εφορία, αντί να κατάσχουν τις βίλες τα κότερα και τα πολυτελή αυτοκίνητα των αφεντικών διότι η εταιρεία είναι Α.Ε. και δεν διώκεται το Δ.Σ. αλλά ουσιαστικά διώκονται οι εργαζόμενοι!
Οι τράπεζες σαν αρπακτικά προσπαθούν και αυτές να πάρουν ότι μπορούν από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας να μας αφήσουν χωρίς τα χρήματα που δουλέψαμε και δικαιούμαστε.
Όλες οι διαδικασίες κωλυσιεργούνται δραματικά και φθάσαμε δύο χρόνια μετά την απόλυσή μας να μην έχουμε εισπράξει ούτε ένα ευρώ, εκτός από είκοσι εργαζομένους στο αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ που εισέπραξαν τρεις μισθούς.
Σε όλο αυτό το διάστημα τα αφεντικά της ΔΙΕΚΑΤ έδωσαν τεράστιο χρηματικό ποσό (ίσως και περισσότερο από τα χρήματα που οφείλονται σε όλους μας) στο μεγάλο δικηγορικό γραφείο που έχει αναλάβει την προστασία τους, έδωσαν χρήματα σε διευθυντές, και έδωσαν και σε κάποιους εργαζόμενους που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του ρουφιάνου και του ψεύτη ώστε να έχουν και κάλυψη εκ των έσω.
Την κατάσταση αποφασίσαμε να την εκθέσουμε στην εργατική τάξη ώστε τώρα που τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται και η ανεργία φουντώνει να έχουν κάποια πράγματα υπ όψιν τους που εμείς τα ζήσαμε.
Καμία εμπιστοσύνη στους εργοδότες, στο κράτος τους, στα κόμματά τους.
Πίστη στον ίδιο τους τον αγώνα και στη δύναμή τους.
Οποιαδήποτε συνδιαλλαγή είναι προς όφελος των αφεντικών.
Μόνο ενωμένοι και αλληλέγγυοι οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν και τις θέσεις εργασίας να διατηρήσουν και προοπτική αξιοπρέπειας να δώσουν στους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Συνέλευση Απολυμένων Ομίλου ΔΙΕΚΑΤ 30/9/2010