Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπόμπολας στον ΠΗΓΑΣΟ απειλεί να βάλει λουκέτο σε κάποιο από τα μαγαζιά του. Αυτή τη φορά η περιρρέουσα σχετική φημολογία, διοχετευόμενη κατά διαβολικό τρόπο από τους ίδιους διαδικτυακούς τόπους, αφορά λουκέτο στην εφημερίδα «Έθνος». Διόλου τυχαία, αφού στο συγκεκριμένο μαγαζί του Μπόμπολα οι εργαζόμενοι δείχνουν πιο αποφασισμένοι σε σχέση με τους υπόλοιπους στο συγκρότημα του μεγαλοεργολάβου να αρνηθούν τις νέες μειώσεις μισθών που θέλει να επιβάλλει το αφεντικό, μάλιστα με τελεσίγραφο που λήγει στις 15 Ιανουαρίου.
Γιατί επιμένει ο Μπόμπολας σε αυτή την επαναλαμβανόμενη γελοιότητα; Προφανώς επειδή, ως ωμός εκβιαστής που έχει αποδείξει ότι είναι, επιχειρεί να τροφοδοτήσει ξανά τους εργοδοτικούς υπαλλήλους του ώστε να πολλαπλασιάσουν την τρομοκρατία που έχει ήδη εξαπολύσει μέσα στους εργασιακούς χώρους και, έτσι, να επιβάλλει την πλήρη εξαθλίωση και υποταγή στους εργαζόμενους που θέλει να υποδουλώσει.
Αναδημοσιεύουμε από το greektv και προσυπογράφουμε την παρακάτω επιστολή που αφορά την τελευταία σχετική φημολογία – και όχι μόνο – με την υπογραφή «Περίεργοι» εργαζόμενοι στον Πήγασο:
Να ’μαστε πάλι εδώ, λοιπόν! Σύμφωνα με «διασταυρωμένες πληροφορίες» που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω κάποιων blogs, η οικογένεια Μπόμπολα σχεδιάζει να κλείσει την καθημερινή έκδοση του Έθνους, αμέσως μετά τις γιορτές.
Σιγά τα νέα! Όπως θα θυμούνται όσοι παρακολουθούν τα δρώμενα στα media και ασφαλώς οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στον Πήγασο, το σενάριο αυτό έχει παίξει πολλάκις στο παρελθόν: για το Έθνος, την Ημερησία, το Goal News, τον Sentra FM, τα περιοδικά του ομίλου, ακόμη και για το Mega.
Βεβαίως, οι βασικοί μέτοχοι του ομίλου – όπως και κάθε ομίλου – έχουν το νομικό (για το ηθικό ας μην μιλήσουμε καλύτερα…) δικαίωμα να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους όποια στιγμή τους καπνίσει. Σε τελική ανάλυση, αν έχουν πάρει μια τέτοια απόφαση, θα την υλοποιήσουν έτσι κι αλλιώς, την κατάλληλη στιγμή, χωρίς να υπολογίσουν τις αντιδράσεις.
Μόνο που επειδή όλα αυτά είναι πράγματα με τα οποία κανείς δεν μπορεί να παίζει, ας μας επιτραπεί να θέσουμε μερικά αυτονόητα ερωτήματα:
1. Είναι, άραγε, άσχετη αυτή η νέα διαρροή με την προσπάθεια της ιδιοκτησίας να επιβάλλει νέες μειώσεις στις αποδοχές των εργαζομένων, κατά ένα επιπλέον 10%, η οποία δεν φαίνεται να γίνεται εύκολα αποδεκτή; Μήπως πρόκειται για έναν ακόμη κραυγαλέο εκβιασμό, σαν αυτόν που έγινε πριν μερικούς μήνες σε βάρος των εργαζομένων της Ημερησίας, αναγκάζοντάς τους να αποκηρύξουν τις απεργίες που είχαν προκηρυχθεί;
2. Έχει επεξεργαστεί, άραγε, η ιδιοκτησία ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους ΜΜΕ στην Ελλάδα ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα – κι αν ναι, γιατί δεν το «επικοινωνεί» στα στελέχη και τους εργαζόμενους, έτσι ώστε να δώσει τουλάχιστον προοπτική στις θυσίες που τους ζητείται να κάνουν;
3. Μήπως, τελικά, η οικογένεια έχει αποφασίσει να αποχωρήσει από τον κλάδο και να συρρικνώσει δραματικά τις δραστηριότητές της στην Ελλάδα – κι αν ναι, γιατί δεν το λέει ανοιχτά και υποβάλλει χιλιάδες ανθρώπους στο μαρτύριο της σταγόνας;
4. Οι ιδιοκτήτες και οι καλοπληρωμένοι σύμβουλοί τους έχουν στοιχειώδη γνώση της ιστορίας; Γνωρίζουν, δηλαδή, ότι σε περιόδους κρίσης – ειδικά τόσο βαθιάς όσο αυτή που περνάμε – επιβιώνουν και αναβαθμίζουν τη θέση τους κυρίως όσοι έχουν τα μέσα να αντέξουν και ένα σχέδιο για να επικρατήσουν έναντι των ανταγωνιστών τους;
5. Σε μια περίοδο που η Ελευθεροτυπία και ο Alter είναι μια ανάσα από το λουκέτο, ενώ ο μέγας ανταγωνιστής ΔΟΛ αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα ρευστότητας, θέλει στ’ αλήθεια η οικογένεια Μπόμπολα να πιστέψουμε ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να βάλει λουκέτο σε ορισμένα από τα Μέσα της;
6. Τη στιγμή που στην Ελλάδα κυοφορούνται τεκτονικές ανακατατάξεις σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο, θέλει στ’ αλήθεια η οικογένεια Μπόμπολα να πιστέψουμε ότι αποφάσισε να καταθέσει τα όπλα και να αφήσει ελεύθερο το πεδίο στα νέα «τζάκια», μην παρεμβαίνοντας καθημερινά σε επίπεδο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης – κάτι που πολύ αποτελεσματικά έκανε όλα αυτά τα χρόνια;
7. Μήπως ο ιδρυτής του ομίλου και οι διάδοχοί του απλώς σκοπεύουν να πετύχουν μελλοντικά τα ίδια πράγματα με τον μισό κόσμο και μάλιστα κακοπληρωμένο – κι αν ναι, έχουν αναρωτηθεί τι θα γίνει στην περίπτωση που ξεσπάσει ένα κύμα αγανακτισμένων που θα πει «όχι» ή τα προϊόντα τους απαξιωθούν τόσο πολύ στην κοινωνία ώστε να μην υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστοι πελάτες για να τα αγοράζουν;
«Περίεργοι» εργαζόμενοι στον Πήγασο
Υ.Γ.: Υπάρχει, φυσικά, το ενδεχόμενο η ιδιοκτησία να μην έχει κανένα σχέδιο και αυτό είναι διπλά εγκληματικό για το «προϊόν» που επέλεξε να πουλάει στην αγορά της εξουσίας…