Διάβασα όσα γράφετε και εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω.
Στη Γενική μας Συνέλευση παραστήκατε και ως μέλη (που μαθαίνω τώρα) ή ως συνάδελφοι εργαζόμενοι στα Media (που μας είπατε στην συνάντηση στο Imperial); Επειδή, αν πρόκειται για τη δεύτερη περίπτωση, πιστεύω και σας το είπα ότι το «πού στο διάολο πάει η ΕΣΠΗΤ;» που αναρωτιόσαστε οφείλεται μάλλον στην άγνοια για την δράση της ΕΣΠΗΤ ή σκόπιμα λανθασμένη ενημέρωση από άσπονδους «φίλους» (αφού δεν είστε μέλη της Ένωσης, όπως εσείς επαναλαμβάνω είπατε και όπως κι εμείς ιδίοις όμμασι αναγνωρίσαμε).
Κύριε Πλαχούρη μην κάνετε πώς δεν καταλαβαίνετε. Σας το είπαμε και εκείνη την στιγμή που μας αποκαλέσατε καταληψίες. Τουλάχιστον δύο από εμάς σηκώθηκαν και δήλωσαν ο ένας απολυμένος από site/portal κι ο άλλος απλήρωτος/μαύρος εργαζόμενος ένα μήνα σε site πάλι. Ανάμεσα μας υπήρχαν κι εργαζόμενοι σε περιοδικά που πληρούσαν όλα τα τυπικά κριτήρια για να είναι μέλη της Ένωσης, γεγονός το οποίο ειπώθηκε και στον αντιπρόεδρο Μπαζαίο, τη στιγμή που μας ζητούσε να αποχωρήσουμε από τον χώρο, πριν ακόμα ξεκινήσει η συνέλευση. Ξέρετε πολύ καλά όμως ότι δεν είναι εκεί η ουσία του ζητήματος, αλλά όπως κάθε συνεπής στις γραφειοκρατικές του αρχές συνδικαλιστής, προσπαθείτε να στρέψετε το ενδιαφέρον σε ζητήματα λειτουργίας και καταστατικών κι όχι ουσίας, γιατί τα πρώτα ξέρετε να τα διαχειρίζεστε ενώ με τα δεύτερα σπανίως ασχολείστε (κι όταν το κάνετε ο σκοπός σας είναι να καταστείλετε αγωνιστικές διαθέσεις). Η ουσία λοιπόν είναι για ποιόν λόγο να ασχοληθούμε με την Ένωση όταν η ένωση δεν ασχολείται με εμάς; Τι έχουμε να κερδίσουμε ως απολυμένοι, άνεργοι, μαύροι και ανασφάλιστοι ή αναζητούντες εργασία από μια Ένωση που δεν την έχουμε δει πουθενά στους εργασιακούς μας χώρους, που ανάμεσα στα μέλη της υπάρχουν εργοδότες μας που μας απολύουν, που δεν μπορεί να κατεβάσει ούτε ένα πανό σε απεργία;
Και ως μη μέλη έκρινα ότι αν το κινηματικό σας καθήκον ήταν το άνοιγμα ενός πανό το καταλαβαίνω. Επειδή, το πανό αντικαθιστά τη φωνή όταν αυτή πνίγεται από τους καθεστωτικούς επιβήτορες της ζωής μας και συμπληρώνει το φυλλάδιο που ελεύθερα και ανεμπόδιστα μοιράσατε. Κληθήκατε λοιπόν ως συνάδελφοι, χωρίς να επιμένουμε για συστάσεις και για να ενημερωθείτε και για να μιλήσετε και την κριτική σας να εκφράσετε και λύσεις με την οπτική σας να προτείνετε, ώστε και σεις να καταλάβετε πού προσπαθούμε να πάμε κι εμείς να καταλάβουμε πού φταίμε, αν φταίμε και τι πρέπει να διορθώσουμε . Παστρικές δηλαδή κουβέντες.
Ως μέλη δεν χρειάζεται τέτοια συμφωνία, αφού τουλάχιστον στην ΕΣΠΗΤ και στη ζωή μου η ελεύθερη έκφραση αποτελεί καθενός αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση. Αυτά για να μην χαθούμε στις όποιες κερκίδες θεάτρων ή γηπέδων.
Αναφέρετε κάποια ζητήματα της Συνέλευσης που συμφωνούμε. Δικαίωμά σας να αμφισβητείτε τις προθέσεις. Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε γι΄ αυτά.. Επίσης, δεν διαβουλεύομαι δημόσια για το πότε και πώς ένα σωματείο πάει για απεργία, με πόσους και με ποιους, αν έχει ή όχι δυναμική να τη κάνει. Κάποια από αυτά μας τα ανέφεραν και τα αφεντικά ως επιχείρημα αδυναμίας διαπραγμάτευσης, όταν γνωστή παρέα -που συνδικαλιστικά την ξαποστείλαμε, γέμιζε τα blog για την «ανικανότητά μας»… Λάθος η πρόσκληση που κάνετε, δεν θα την πάρω.
Εμείς ως ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων δεν έχουμε την πολυτέλεια τα απεργιακά ζητήματα, αλλιώς να τα συζητάμε στο εσωτερικό μας κι αλλιώς δημοσίως.Η άποψη μας ως συνέλευση κι όχι ως σωματείο είναι κρυστάλλινη σαν το δροσερό νερό: Οι σοβαρές διεκδικητικές απεργίες γίνονται κάτω από την πίεση της βάσης των εργαζομένων, έχουν κόστος για τ’ αφεντικά και δεν είναι 24ωρα πυροτεχνήματα και σε τέτοιες περιπτώσεις τα σωματεία-σφραγίδες σαν το δικό σας μόνο εκτονωτικό/ξεπουληματικό ρόλο μπορούν να έχουν στην εξέλιξη της κινητοποίησης. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι το όπλο της σοβαρής απεργίας ούτε για ανέκδοτο δεν μπορείτε να το αναφέρετε πλέον στα αφεντικά, γιατί έχετε ξεχάσει μέσα από ποιες διαδικασίες προκύπτει. Για ακαδημαϊκούς λόγους θα σας βοηθήσουμε: Ένα αγωνιστικό σωματείο που πλαισιώνεται έστω από 90 μέλη θα έβαζε τα μέλη του να ξεκινήσουν εξορμήσεις στους χώρους εργασίας για να προετοιμάσει αγωνιστικό κλίμα, θα κήρυττε 48ώρες απεργίες όπου γίνονταν απολύσεις, οπότε θα έπαιζε ξύλο με απεργοσπάστες και μπάτσους έξω από τον Λαμπράκη κι έπειτα θα καλούσε σε γενική συνέλευση όλους τους εργαζόμενους σε περιοδικά και sites για να αποφασίσουν απεργία διαρκείας. Αλλά τι σας λέμε, είπαμε, εσείς ούτε ένα πανό δεν μπορείτε να κατεβάσετε.
Για τα υπόλοιπα που ανακοινώνονται:
• Σε όλα τα μαγαζιά που αναφέρεστε η ΕΣΠΗΤ ήταν παρούσα . Ήταν κι εκεί που κάποιες στήλες εφημερίδων ή blog από παραδρομή (;) συστηματικά, τελευταία, την αναφέρουν ως απούσα, παραβλέποντας τις σχετικές ανακοινώσεις.
Η ΕΣΠΗΤ είναι συστηματικά απούσα από την καθημερινότητα των εργασιακών χώρων, αυτό το γνωρίζει ο κάθε εργαζόμενος στον κλάδο, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε παραπάνω.
• Υπάρχουν απολύσεις που ανακλήθηκαν ή περιορίστηκαν και υπάρχουν πολλές που έγιναν. Έχει νόημα να παραθέσω εδώ ισοζύγιο και να κοιτάξω το δένδρο, όταν στο δάσος η πυρκαγιά κατακαίει κάθε δικαίωμα; Το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό. Είναι ζήτημα επιβίωσης ενός ολόκληρου κλάδου.
Όπου την έχουμε δει τελευταία να παρεμβαίνει σε μαγαζιά για απολύσεις, είτε κηρύττει δίωρες στάσεις εργασίας – κοροϊδία στα μάτια των εργαζομένων, που τους αναγκάζετε να γίνουν «απεργο»σπάστες για να μην συμμετέχουν στα παιχνιδάκια σας – (Αθηνόραμα) είτε λέει στους εργαζόμενους να μην ανησυχούν που έφυγαν 8 συνάδελφοι τους σε δυο μέρες, γιατί τα αφεντικά, τους είπαν ότι από εδώ και πέρα δεν θα διώξουν άλλους (ΔΟΛ). Παρεμπιπτόντως, αφού είστε πρόεδρος σ’ ένα τόσο αγωνιστικό σωματείο, γιατί δεν δημοσιοποιείτε το αποτέλεσμα της συνάντησής σας με τον Ψυχάρη στον ΔΟΛ; Για να μας δώσετε και απαντήσεις επί της ουσίας, χωρίς επικοινωνιακούς εντυπωσιασμούς….
• Εμείς δεν είδαμε «διάφορα χέρια» να «έχουν φάει στα μούτρα τις πόρτες της ΕΣΠΗΤ». Δύο μέλη της ΕΣΠΗΤ μίλησαν έντονα για τα ζητήματα που, κατά τη γνώμη τους, η Ένωση αδιαφορεί. Αλλά είναι έτσι;
Η μία συνάδελφος ισχυρίστηκε ότι έχει καταθέσει στην ΕΣΠΗΤ αποφάσεις που δικαιώνουν την διεκδίκησή της για ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και πως δεν έχει πάρει ακόμα απάντηση από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Η νομική υπηρεσία Κυριακή βράδυ μας διαβεβαίωσε ότι η συνάδελφος, μολονότι της έχει ζητηθεί επανειλημμένα, δεν φέρνει στην Ένωση παρόμοιες αποφάσεις και Δευτέρα πρωί –πολύ πριν την ανάρτηση της ανακοίνωσής σας, με επιστολή τής ζητήσαμε να τα προσκομίσει για να μην αιωρούμαστε σε κενά. Η άλλη συνάδελφος κλήθηκε μόλις πριν από 10 ημέρες στο Δ.Σ. να αναπτύξει τα επιχειρήματά της για ένα πολύ πιο σύνθετο και πολλαπλό και πιο προσωπικό αίτημα.
Το περιστατικό με την ερώτηση σας και τα δυο χέρια είναι γνωστό και αποκαλυπτικό της φαιδρότητας των επιχειρημάτων σας, δεν έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω. Τώρα, αν για λόγους ψηφοθηρίας σπεύσετε να βοηθήσετε τις δικαστικές μάχες των συναδέλφων δεν το θεωρούμε κακό, έχουμε την λογική ότι ακόμα και για τα πιο μικρά ζητήματα αξίζει να κράζεις τους γραφειοκράτες, γιατί έτσι αυτοί αναγκάζονται να ασκήσουν κάποια από τα θεσμικά τους καθήκοντα που είναι χρήσιμα για τα εργατικά συμφέροντα. Ένα αγωνιστικό σωματείο πάντως θα είχε εδώ και χρόνια εξαντλήσει κάθε νομική και θεσμική δυνατότητα ώστε οι μπλοκάκηδες μετά από ένα χρονικό διάστημα σταθερής, εξαρτημένης εργασίας κάμποσων μηνών να μπορούν να διεκδικήσουν αλλαγή της σύμβασης τους και αποζημιώσεις. Επίσης θα προσπαθούσε να διασφαλίσει (και δικαστικά, και αγωνιστικά και δυναμικά απέναντι στα αφεντικά) ότι όσοι έχουν 8ώρη (και βάλε…) καθημερινή παρουσία στα γραφεία των περιοδικών, απαγορεύεται να θεωρούνται “ελεύθεροι” επαγγελματίες και να πληρώνονται με μπλοκάκι. Αλλά γνωρίζουμε ότι με τα αφεντικά δεν έχετε συνηθίσει να τα λέτε στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά στα γραφεία τους (πόσο μάλλον έξω από αυτά μαζί με τους εργαζόμενους)…
• Τα περί λεονταρισμών, καρεκλοκενταυρισμού, γραφειοκρατίας κλπ ηχηρά παρόμοια δεν με αφορούν. Αν σας ανέφερα ως «καταληψίες» το έκανα επειδή δεν σας γνώριζα, δεν ξέρω τα ονόματά σας, δεν τα είπατε, δεν τα ζήτησα, δεν τα ήθελα (ενδιαφέρει το πρόβλημα) και επειδή στο φυλλάδιο που ελεύθερα μοιράσατε υπογράψατε ως «κατάληψη». Συγνώμη, αν σας πρόσβαλα.
Στο φυλλάδιο μας υπογράφαμε ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» κι από κάτω είχαμε και την διεύθυνση του blog μας «katalipsiesiea.blogspot.com». Προφανώς και δεν προσβαλλόμαστε από τους χαρακτηρισμούς καταληψίες ή απεργοί ή διαδηλωτές ή οτιδήποτε άλλο υποδηλώνει ότι συμμετέχουμε σε αγωνιστικές διαδικασίες. Βέβαια, εσείς (τα μέλη της πλειοψηφίας του ΔΣ) χρησιμοποιήσατε τον χαρακτηρισμό «καταληψίες» για να δημιουργήσετε την εντύπωση στους συναδέλφους ότι ήρθαμε να σαμποτάρουμε την διαδικασία κι όταν είδατε ότι δεν σας παίρνει το γυρίσατε στο «τα παιδιά». Η χρήση με άλλα λόγια και των δυο εκφράσεων είχε υποτιμητική χροιά στα στόματα σας και σκοπός της εκφοράς αυτών ήταν να μας διαχωρίσετε από τους υπόλοιπους παρευρισκομένους εργαζόμενους, να μην γίνουμε, δηλαδή, αποδεκτοί ως αυτό που πρώτα απ’ όλα είμαστε: Συνάδελφοι.
• Για την μορφή της δράσης που προτείνετε διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Οι εργασιακές επιτροπές στο χώρο δουλειάς στηρίζουν τον αγώνα. Τα επιχειρησιακά σωματεία είναι το βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας, όπως στον Μεσαίωνα άλλο κομμάτι ρίχνανε στους αυλικούς και άλλο στην πλέμπα, ανάλογα τον φεουδάρχη, για να τσακώνονται στη μοιρασιά. Ψάξτε πόσοι εργοδότες θέλουν σωματεία και ΣΣΕ, κάθε μια ξεχωριστά, ανάλογα τον χώρο της δουλειάς του. Μην επιστρέψουμε στο 1936 στην Καλιφόρνια που περιγράφει ο Στάινμπεκ, ούτε στο «FAIR PLAY» του Μανούσου Φάσση…
Δεν χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω στον χρόνο… Ως μέλος του «πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος» υποθέτουμε ότι οι τελευταίες απεργιακές σας αναμνήσεις θα προέρχονται από την δεκαετία του ’70, πριν χοντροκαθίσετε στις καρέκλες της εξουσίας. Σας θυμίζουμε ότι τα επιχειρησιακά σωματεία τότε αποδείχτηκαν όπλο στα χέρια των εργαζομένων, γιατί συσπείρωσαν κόσμο στην βάση του ξεπεράσματος των γραφειοκρατικών και διορισμένων συνδικαλιστικών εκπροσώπων τους. Εμείς ως συνέλευση εργαζομένων από διάφορα μαγαζιά δεν φετιχοποιούμε καμιά αγωνιστική δομή, ψάχνουμε να βρούμε ποιες είναι πιο χρήσιμες για αγώνα στην ιστορική περίοδο που διανύουμε, αλλά δε νομίζουμε ότι το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι τα αφεντικά θα αρχίσουν την γνωστή καραμέλα «χτυπάτε εμένα γιατί σας έβαλε ο άλλος» (ήδη σε όποια παρέμβαση έχουμε κάνει, αυτό ακούμε από τα αφεντικά). Το βασικό μας πρόβλημα στο να ξεκινήσουν διαδικασίες αγώνα, είστε εσείς οι γραφειοκράτες κι αυτό που μας απασχολεί περισσότερο είναι το ξεπέρασμα σας.
Υ.Γ. Η επιλεκτική αναφορά ονομάτων μέσα στο κείμενό σας, ποιον και τι εξυπηρετεί; Και ποιους προστατεύει η περιφραστική αναφορά («τσαλαπάτηδες») για άλλα πρόσωπα; Πρέπει να ξέρουμε και να μετριόμαστε για να μην υπάρχει δόλος προς αυτόν που βάζουμε απέναντι. Έχουμε αυτοσκοπό ή αντιπαράθεση; Να το ξεκαθαρίσετε, γιατί πατάτε σε δυο βάρκες με αποτέλεσμα να μην είναι καθαρός ο λόγος σας για τα δικά μου αυτιά.
Ελπίζουμε με όλα τα παραπάνω να ξεκαθαρίσαμε την θέση μας απέναντι σας. Απλώς να αναφέρουμε ότι τα πάμπολλά προβλήματα που έχουμε μαζί σας δεν είναι προσωπικά αλλά πολιτικά κι η οποιαδήποτε υποτιμητική αναφορά γίνεται για να συνεννοούμαστε με άλλους συναδέλφους, αφού για εμάς τα ονόματα σας είναι διάφορα αλλά η πολιτική σας κοινή.
Μετά τις απαντήσεις σας, ειλικρινά δικός σας
Γιάννης Πλαχούρης
Ταξικά απέναντι σας,
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ