Η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ για το ανύπαρκτο συνδικαλιστικό όργανο του κλάδου-ΕΣΗΕΑ- είναι διάχυτη. Όπως ήταν αναμενόμενο μια ακόμη συνέλευση του ΔΣ δεν κατέληξε πουθενά, ούτε ορίσθηκε νέα ημερομηνία.
Καταρρέει το σύμπαν και Σόμπολος και Τσαλαπάτης σιωπούν και συναινούν. Εφημερίδες κλείνουν η μία μετά την άλλη, απολύονται συνάδελφοι και αυτοί παίζουν το δικό τους παιχνιδάκι στις δικές μας πλάτες. Ακόμη και κάποιες –ελάχιστες- ανακοινώσεις καταγγελίας των αριστερών παρατάξεων μόνο ως αδιάφορες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Συνάδελφοι, είναι, πλέον, επιτακτική η ανάγκη να λάβουμε άμεση δράση πέρα από τα θεσμικά όργανα. Το όπλο μας απέναντι στην παντοδυναμία της εργοδοσίας και στην ανύπαρκτη ΕΣΗΕΑ είναι η αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους κλάδους στον χώρο των ΜΜΕ.
Η αλληλεγγύη όχι μόνο ως ηθικό πρόσταγμα, αλλά κυρίως ως έμπρακτη, άμεση στήριξη και δράση! Είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να βρούμε τους τρόπους να συλλογικοποιήσουμε τις αντιδράσεις-αντιστάσεις μας.